Αρχική Απλοποίηση Αδειοδότησης ΔραστηριοτήτωνΆρθρο 2 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Απόστολος Ευθυμιάδης | 24 Δεκεμβρίου 2010, 00:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'Απόστολος Ευθυμιάδης' | 24 Δεκεμβρίου 2010, 00:00

    Α΄ Η νομοθετική βάση της θέσπισης των «νομοθετικά οριζόμενων επαγγελμάτων» Οταν η πολιτεία νομοθετεί περί ενός «νομοθετικά οριζόμενου επαγγέλματος», εκ των πραγμάτων θέτει περιορισμούς στην ελεύθερη άσκηση του επαγγέλματος αυτού από τους πολίτες της χώρας. Επειδή όμως το άρθρο 5, παρ.1 του Συντάγματος ορίζει ότι «ο καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσει ελεύθερα την προσωπικότητα του και να συμμετέχεις την κοινωνική, οικονομική και πoλιτική ζωή της Xώρας, εφόσoν δεν πρoσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει τo Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη», αυτό συνεπάγεται ότι τέτοιου είδους περιορισμός πρέπει να γίνεται μόνο κατόπιν άλλης συνταγματικής επιταγής. Η προστασία της ζωής, της υγείας και της περιουσίας των πολιτών αποτελούν ύψιστες αξίες τις οποίες κατοχυρώνει το Σύνταγμά των Ελλήνων το οποίο προβλέπει τις ακόλουθες υποχρεώσεις της πολιτείας για την προστασία της ζωής, της υγείας και της περιουσίας των πολιτών: Αρθρο 2, §1. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας. … Αρθρο 5, §2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους … Αρθρο 5, §4**. Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ' αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει. **Ερμηνευτική δήλωση: Στην απαγόρευση της παραγράφου 4 δεν περιλαμβάνεται η απαγόρευση της εξόδου με πράξη του εισαγγελέα, εξαιτίας ποινικής δίωξης, ούτε η λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει. Αρθρο 17, §1. Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους … Αρθρο 21, §3. Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών … Βάσει των ανωτέρω άρθρων και ιδιαίτερα του άρθρου 5, §4, ομού μετά της ερμηνευτικής δηλώσεως, η Ελληνική Πολιτεία υποχρεούται να λάβει μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας. Ειδικότερα και εν προκειμένω για την προστασία εργαζομένων και πολιτών από τους τεχνικούς κινδύνους η πολιτεία ανταποκρινόμενη στις συνταγματικές απαιτήσεις, έχει θεσπίσει ειδικά νομοθετικά διατάγματα με τα οποία επιτρέπεται η άσκηση του επαγγέλματος του μηχανικού μόνο σε όσους διαθέτουν κατάλληλη επαγγελματική άδεια. Για την προστασία των εργαζομένων και των πολιτών από τους μηχανολογικούς, ηλεκτρολογικούς κινδύνους ή κινδύνους από χημικές εγκαταστάσεις, η πολιτεία έχει θεσπίσει τον Ν.6422/34 «Περί ασκήσεως του επαγγέλματος του μηχανολόγου, του ηλεκτρολόγου και του μηχανολόγου – ηλεκτρολόγου μηχανικού, ως και του ναυπηγού». Για την προστασία εργαζομένων και πολιτών από τους δομικούς, στατικούς και κατασκευαστικούς κινδύνους έργων υποδομής, η πολιτεία έχει θεσπίσει τον Ν.4663/1930 (ΦΕΚ149Α) Περί ασκήσεως επαγγέλματος του Πολιτικού Μηχανικού, Αρχιτέκτονος και Τοπογράφου. Για την προστασία από τους μεταλλευτικούς, λατομικούς και μεταλλουργικούς κινδύνους, η πολιτεία έχει θεσπίσει συναφή νομοθεσία που αφορά τις μεταλλευτικές και λατομικές εργασίες και ειδικότερα από Νομοθετικό Διάταγμα 210/73 «Περί Μεταλλευτικού Κώδικος» (ΦΕΚ 277/Α/5-10-73) όπως αυτό τροποποιήθηκε από τον Νόμο 274/76 «Περί τροποποιήσεως του Μεταλλευτικού Κώδικος. (ΦΕΚ 50/Α/6-3-76)» και το άρθρο 26 του Ν. 1428/1984 για την εκμετάλλευση λατομείων αδρανών υλικών και άλλες διατάξεις. Με τους νόμους αυτούς κατοχυρώνεται επίσης και η άσκηση του επαγγέλματος του Διπλωματούχου ΜΜΜ. Επομένως σε ένα Σ/Ν που έχει αποκλειστικό σχεδόν πεδίο της μηχανολογικές και ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις (άρθρο 3) στις οποίες ενέχεται σημαντικός τεχνικός κίνδυνος θα πρέπει ο σκοπός να συμπληρώνεται ότι «με στόχο την προστασία της ζωής, της υγείας και της περιουσίας των πολιτών από πλημμελή μελέτη, επίβλεψη κατασκευής ή την επίβλεψη της λειτουργίας των εγκαταστάσεων αυτών». Β΄ Η απλοποίηση των διαδικασιών Οπως ρητώς αναφέρει ο νόμος 3844/2010, περιλαμβάνει την υποχρέωση της χώρας «για απλούστευση των διαδικασιών αδειοδότησης δραστηριοτήτων και επαγγελμάτων» Η απαίτηση αυτή δεν περιλαμβάνει τον στόχο της εισηγητικής έκθεσης : «α) στην βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας μέσω της διασφάλισης της ορθολογικής διαχείρισης των πόρων, καθώς και της ποιότητας του τελικού προϊόντος ή του τελικού έργου». Ομως αυτή η απαίτηση του Σ/Ν συνιστά πρόσθετη ρύθμιση των επαγγελμάτων η οποία μάλιστα δεν προβλέπεται από τον Ν.6422/34, ο οποίος στο άρθρο 5 ορίζει ότι : – β΄) Ο τρόπος της συστηµατικής διεξαγωγής του ελέγχου ιδρύσεως, επεκτάσεως, ανακαινίσεως ή διαρρυθµίσεως, ως και τα της επιβλέψεως της κανονικής λειτουργίας των ανωτέρω εγκαταστάσεων, καθοριζοµένων λεπτοµερώς και των σχετικών προς τας υποβαλλοµένας µελέτας µετά σχεδίων, υπολογισµών, υποµνηµάτων και περιγραφών Δηλαδή ο σοφός νομοθέτης του 1934 ομιλούσε στο άρθρο 5 για «έλεγχο» και όχι «μελέτη», «συντήρηση», ή «χειρισμό» του εξοπλισμού ή «εκτέλεση» τεχνικού έργου, όπως ρητώς αναφέρει το Σ/Ν στο άρθρο 3 Ακριβώς το αντίθετο επιτάσσει ο νόμος 3844/2010 ο οποίος επιτάσσει την απλοποίηση και όχι την περαιτέρω ρύθμιση των επαγγελμάτων. Η απλοποίηση που δύναται να γίνει η χαλάρωση των συντεχνιακών πιέσεων για «κατοχύρωση» επαγγελμάτων και αποκλεισμό άλλων ειδικοτήτων, όπως συμβαίνει σήμερα με πλείστα διατάγματα τα οποία έχουν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση του Ν.6422/34 και τα οποία δεν περιορίζονται σε έλεγχο και επίβλεψη, αλλά καλύπτουν κάθε τεχνική δραστηριότητα στον τομέα ευθύνης τους. Απλοποίηση δύναται επίσης να επέλθει με τον περιορισμό και την αυστηροποίηση των απαιτούμενων επαγγελματικών εξετάσεων στα απολύτως απαραίτητα με τα οποία κατοχυρώνεται η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων και των πολιτών. Με τον τρόπο αυτό θα επιτραπεί η άσκηση του επαγγέλματος από ταλαντούχους πολίτες οι οποίοι σήμερα περιορίζονται από τις γραφειοκρατικές παραμορφώσεις της νομοθεσίας.