Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 1. Πεδίο ΕφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Κώστας Παπαδόπουλος | 29 Οκτωβρίου 2009, 00:56
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Παπαδόπουλος' | 29 Οκτωβρίου 2009, 00:56

    Καλησπέρα και από εμένα. Πολύ καλή κίνηση η δημόσια διαβούλευση και μακάρι να συνεχίσει έτσι η κυβέρνηση, να ακούει τους πολίτες και στην πράξη να λαμβάνει υπόψη της τις απόψεις και προτάσεις τους, κατά την κατάθεση των νομοσχεδίων. Το θέμα του υπερδανεισμού των φυσικών προσώπων, όπως και των νοικοκυριών, των επιχειρήσεων, των οργανισμών, των ίδιων των κρατών, είναι μία μάστιγα της εποχής, και κανείς απορεί πώς είναι δυνατό όλοι να είναι δανεισμένοι, και ποιος τελικά έχει τα χρήματα του κόσμου; Πέρα όμως από τη θεωρία, στην πράξη, και σχετικά με την παράγραφο 1.1, έχω να σχολιάσω τα εξής: Υπάρχουν δύο κατηγορίες υπερδανεισμένων φυσικών προσώπων: 1. Εκείνοι όπου δανείστηκαν για να καλύψουν ανάγκες της καθημερινής τους ζωής, ενίοτε και χωρίς σκέψη, επιπόλαια κοκ. Πράγματι φταίνε, και ίσως κάποιοι λένε οτι είναι άδικο να τους απαλλάξει η πολιτεία από τα χρέη. Και είναι άδικο προς αυτούς που πληρώνουν στην ώρα τους και είναι σωστοί στις υποχρεώσεις τους. Όμως, οι τράπεζες δεν φταίνε; Οι διαφημίσεις σε κάθε μέσο, και κάθε χρονική στιγμή, για κάθε είδους δάνεια, ότι μπορεί να φανταστεί κανείς (μόνο δάνειο πλαστικής επέμβασης δεν έχουν βγάλει) δεν είναι πρόκληση; Βεβαίως και ο άνθρωπος ενήλικας είναι, πρέπει να γνωρίζει τι πάει να κάνει; Όμως και η πολιτεία έχει ευθύνη για την κατάσταση αυτή, που άφησε έτσι ανεξέλεγκτο το τραπεζικό σύστημα να παρασύρει στην καταστροφή χιλιάδες ανθρώπους και να τους ξεζουμίσει. Δεν πρέπει να είμαστε εκδικητικοί. Όπως ένας που προβαίνει σε μια παρανομία, έχει δικαίωμα για επανένταξη στην κοινωνία, έτσι και αυτός που δεν διαχειρίστηκε καλά και με περίσκεψη τα οικονομικά του, έχει δικαίωμα να ξαναζήσει ελεύθερος. 2. Εκείνοι που δανείστηκαν για την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Στην κατηγορία αυτή μπορεί να είναι είτε έμποροι, είτε εγγυητές εταιριών ΕΠΕ και ΑΕ που έβαλαν το κεφάλι τους στην λαιμητόμο και έχασαν. Θέλησαν να υλοποιήσουν μια ιδέα, να δουλέψουν, να συμβάλουν στην ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, και δεν τα κατάφεραν. Πρέπει και αυτοί να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία. Πρέπει και οι εγγυητές, οι πρωτοφειλέτες και οι έμποροι να έχουν τη δυνατότητα απαλλαγής από τα χρέη. Η κοινωνία είναι οργισμένη με τα υπερκέρδη των τραπεζών, τους υπέρογκους μισθούς και τις προκλητικές συμπεριφορές των νεόπλουτων. Πρέπει επιτέλους να δοθεί στον κάθε πολίτη η ευκαιρία να ζήσει. Και αυτό, διότι τα τελευταία 5 χρόνια, με μια βιαίη αναδιανομή του πλούτου από τους πολλούς στους λίγους, στέρησαν από τους πολίτες την ελπίδα και το όνειρο. Οι πολίτες πλέον, πιο σοφοί και ώριμοι, ως καταναλωτές, ως δανειολήπτες, ως επιχειρηματίες, θα διαχειριστούν τα πράγματα διαφορετικά. Αρκεί να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία. Πρότασή μου, κλείνοντας, είναι η δυνατότητα αυτή να ισχύει για κάθε φυσικό πρόσωπο, ανεξαρτήτως εμπορικής ιδιότητας ή μη, πρωτοφειλέτη ή εγγυητή, για καταναλωτική ή επιχειρηματική πίστη. Όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος και όλοι στη ζωή.