Αρχική Περί σημάτων προϊόντων και υπηρεσιώνΆρθρο 22 Άδεια χρήσηςΣχόλιο του χρήστη ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΗΣ | 16 Μαΐου 2011, 19:20
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΡΥΣΑΝΘΗΣ' | 16 Μαΐου 2011, 19:20

    Είναι εσφαλμένο με τη γενικότητα που διατυπώνεται το τελευταίο εδαφ. της παρ. 1 του αρ. 22, κατά το οποίο: «Η συμφωνία για την ανωτέρω παραχώρηση ισχύει έναντι τρίτων μόνο μετά την καταχώρισή της στο βιβλίο σημάτων, εφόσον προσκομίζεται εγγράφως και είναι αρμοδίως επικυρωμένη». Ο κανόνας που γίνεται δεκτός και από τη νομολογία είναι ότι η άδεια χρήσης σήματος είναι κατ’ αρχήν άτυπη όπως κάθε ιδιωτική συναλλαγή (αρχή του ατύπου των συμβάσεων κατ’ άρθρο 158 Αστικού Κώδικα). Εξ άλλου είναι οξύμωρο να ζητείται καταχώριση της άδειας χρήσης για το σήμα, τη στιγμή που δεν μπορεί να ζητηθεί το ίδιο για το απλό διακριτικό γνώρισμα που δεν είναι κατατεθειμένο σε μητρώο. Η ρύθμιση που προτείνεται να καταχωρείται η άδεια χρήσης στο μητρώο για να ισχύει έναντι τρίτων είναι κοστοβόρα και συνεπάγεται τεράστιο οικονομικό κόστος για επιχειρήσεις με μεγάλο portfolio σημάτων. Η διεθνής πρακτική (και στο Κοινοτικό σήμα) είναι η άδεια χρήσεως να είναι και άτυπη, δηλ, μη καταχωρημένη στο μητρώο και να ισχύει και σε αυτήν την περίπτωση έναντι τρίτων, αρκεί να προκύπτει από έγγραφο βέβαιης χρονολογίας, π.χ. επικύρωση υπογραφών από κρατική αρχή, κλπ. Η προτεινόμενη ρύθμιση καθιστά το Ελληνικό σήμα κοστοβόρο και μη ανταγωνιστικό έναντι του Κοινοτικού. Ο ν. 2239/94 που ισχύει σήμερα δεν καθιστά υποχρεωτική την καταχώριση της άδειας χρήσης στο μητρώο. Η επικρατούσα στη νομολογία θέση είναι ότι η καταχώριση της άδειας χρήσης δεν είναι υποχρεωτική. Έτσι, π.χ. η νομολογία δέχεται ότι χρήση του σήματος συνιστά και η χρήση του από τρίτο με την άτυπη συγκατάθεση του δικαιούχου, ακόμα και αν δεν έχει καταχωρηθεί στο μητρώο άδεια χρήσης. Έτσι έχουν κρίνει ενδεικτικά οι αποφάσεις ΔιοικΠρωτΑθ 3409/2000 και ΣτΕ 4444/1997, ΕΕμπΔ 2000, 792. Το ίδιο κρίνουν και αλλοδαπά δικαστήρια όπως: Εφετείο Παρισίων της 24.3.1988 και 27.9.1983, Ann.Propr.Ind. 1989, 260 – 1983, 160, κατά τις οποίες: «…ο δικαιούχος του σήματος μπορεί να επικαλεστεί τη χρήση που γίνεται από τρίτο με τη συγκατάθεσή του, ακόμα και αν αυτή δόθηκε σιωπηρώς, όπως στην περίπτωση σήματος του οποίου η εκμετάλλευση γίνεται από θυγατρική εταιρία του ομίλου…» - Εφετείο Βερσαλλιών της 27.5.1987, Ann.Propr.Ind. 1988, 177, η οποία δέχθηκε ακριβώς τα ίδια όπως ανωτέρω στην περίπτωση «…σήματος του οποίου η εκμετάλλευση γίνεται από εταιρία στην οποία διαχειριστής και πρόεδρος είναι ο δικαιούχος του σήματος…» - Εφ Παρισίων της 26.9.79, 26.6.86 και 3.2.88, Ann.Propr.Ind. 1981, 293 – 1987, 217 – 1989, 107, οι οποίες αποφάνθηκαν ότι για να καταλογιστεί στο δικαιούχο η χρήση σήματος που γίνεται από τρίτον με τη συγκατάθεσή του “…δεν είναι αναγκαίο να υπάρχει ρητή σύμβαση εκχώρησης ή ρητή σύμβαση παραχώρησης άδειας χρήσης σήματος καταχωρημένης στο μητρώο σημάτων…”.). Αν η καταχώριση της άδειας χρήσης στο μητρώο γίνει υποχρεωτική για να ισχύει έναντι τρίτων, τότε π.χ. θα διαγράφεται λόγω μη χρήσης το σήμα που έχει κατατεθεί στο όνομα της μητρικής αλλά το χρησιμοποιεί μόνο η θυγατρική χωρίς να έχει κατατεθεί στο μητρώο άδεια χρήσης. Επίσης, θα διαγράφεται λόγω μη χρήσης το σήμα που έχει κατατεθεί στο όνομα του κυρίου μετόχου εταιρίας, αλλά το χρησιμοποιεί η εταιρία χωρίς να έχει κατατεθεί άδεια χρήσης. Το μέγεθος του προβλήματος γίνεται κατανοητό αν αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχουν όμιλοι με εκατοντάδες σήματα που είναι στο όνομα της μητρικής αλλά χρησιμοποιούνται από τις θυγατρικές. Όλοι αυτοί θα πρέπει (μόνο στην Ελλάδα από όλες τις χώρες του κόσμου) να καταθέσουν εκατοντάδες άδειες χρήσης στο μητρώο. Γι’ αυτό το ορθό είναι να απαιτείται καταχώριση της άδεια στο μητρώο μόνο όταν τις σχετικές αγωγές για την προσβολή του σήματος επιθυμεί να ασκήσει ο αδειούχος χρήσης και όχι ο ίδιος ο δικαιούχος του σήματος. Δηλ. η καταχώριση στο μητρώο να απαιτείται μόνο για τη νομιμοποίηση του αδειούχο στα δικαστήρια. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η άδεια χρήσης πρέπει να ισχύει έναντι τρίτων αρκεί να προκύπτει από έγγραφο βέβαιης χρονολογίας. Ειδικά πρέπει να προβλεφθεί ότι δεν απαιτείται ούτε έγγραφο βέβαιης χρονολογίας προκειμένου για άδεια χρήσης μεταξύ εταιριών του ιδίου ομίλου εταιριών κατά την έννοια του νόμου περί ΑΕ ή μεταξύ κυρίου μετόχου και της εταιρίας του.