• Σχόλιο του χρήστη 'Χριστίνα' | 30 Αυγούστου 2011, 15:50

    Η νομοθεσία για τη σύναψη των δημοσίων συμβάσεων περιλαμβάνει πάρα πολλά παραθυράκια και αδιευκρίνιστα σημεία. Όπως επισημαίνεται και από άλλους σχολιαστές η γραφειοκρατία και η συνθετότητα των διαδικασιών είναι υπαρκτές. Η ενοποίηση του πλαισίου και η έκδοση ενοποιημένων οδηγών και υποδειγμάτων είναι ιδιαιτέρα σημαντικές, για όλο το εύρος των υπηρεσιών και φορέων που δραστηριοποιούνται στο δημόσιο τομέα. Σήμερα, με μια απλή πλοήγηση στο διαδίκτυο θα διαπιστώσει πως ο κάθε φορέας χρησιμοποιεί διαφοροποιημένα κείμενα και λειτουργεί αυτόνομα. Το γεγονός ότι οι συμβάσεις κάτω των 100.000 ευρώ δεν περνάνε από προληπτικό έλεγχο, έχει ως αποτέλεσμα να γίνονται πολλά λάθη και παρατυπίες που πολλές φορές δε θα επισημανθούν ποτέ, παρά μόνο ίσως σε κάποιο έλεγχο. Κάθε φορά που γίνεται μια προκήρυξη υπάρχει κατασπατάληση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού ακόμα και στα πρώτα στάδια του σχεδιασμού, ενώ το μόνο που θα έπρεπε να απασχολεί μια υπηρεσία θα έπρεπε να είναι ο καθορισμός των τεχνικών προδιαγραφών. Είτε όμως πρόκειται για προμήθεια ή για έργο ή για υπηρεσία ή για μελέτη τα θέματα που αφορούν τον έλεγχο του προσφέροντα, τα δικαιολογητικά που πρέπει να προσκομίσει, τα υποδείγματα των αιτήσεων και οικονομικών προσφορών κ.λπ. θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να είναι ενιαία και κοινά. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Κύπρου και του τρόπου λειτουργίας της Διεύθυνσης Δημοσίων Συμβάσεων (http://www.treasury.gov.cy/treasury/publicpro/ppro.nsf/dmlindex_gr/dmlindex_gr?OpenDocument).