Αρχική Κανόνες Διακίνησης ΠροϊόντωνΆρθρο 124: Υποχρεώσεις λιανοπωλητών καυσόξυλωνΣχόλιο του χρήστη ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΡΕΛΗΣ | 22 Σεπτεμβρίου 2012, 14:47
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΡΕΛΗΣ' | 22 Σεπτεμβρίου 2012, 14:47

    Μια μικρή ισως διορθωση ως προς τα αναγραφόμενα του κ.κ. Μαντάνη Γεώργιου. Η μέτρηση σίγουρα θα ήταν μεγάλο βήμα να πραγματοποιηθεί με υγρασιόμετρο ( τιμές από 5 Ευρώ ) αλλά μετά από το σχίσιμο ξύλων (η υγρασία στο εσωτερικό δυναται να είναι πολυ διαφορετική από το εξωτερική πλευρά του ξύλου (είτε από τη πλευρά του φλοιού είτε από την ''κομμένη'' πλευρά ). - Εάν δεν προσδιορισθεί ο τρόπος μέτρησης είναι πιθανώς επιτήδειοι να χρησιμοποιήσουν ξηραντήρια με αποτέλεσμα την εξωτερική ξήρανση των ξύλων για μικρό χρονικό διάστημα για την επίτευξη μεγαλύτερου κέρδους. Ο βέλτιστος σκοπός είναι: το προϊόν (καυσόξυλα) που αγοράζει ο καταναλωτής (τυποποιημένο ή όχι) είναι να παραδίδεται έτσι ώστε, να δύναται να παρασχει το απαιτούμενο επίπεδο Κcal το οποίο προσδοκάται. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε αντί αυτού (μέτρηση μόνο σε m3) να τυποποιηθούν οι ενεργειακές αποδόσεις (συντελεστής συναρτήση των παρακάτω: - τρόπος στοίβαξης (χύμα - σε παλλέτες - στοιβαγμένα- κλπ) - ποσοστό υγρασίας (απομοίωση αυξανόμενου του ποσοστού υγρασίας) - τύπος ξύλου (διαφορετική ενεργειακή απόδοση - υφίστανται πίνακες ενεργειακής απόδοσης ανα kgr και όχι ανα m3) Συνεπώς τυποποιώντας κάποιες διαδικασίες είναι σίγουρο πως θα περιορισθούν φαινόμενα αισχροκαίρδιας αλλά και θα υφίσταται ανταγωνισμός μεταξύ των πωλητών καυσοξύλων, καθώς θα είναι πιο έυκολη η δυνατότητα επιλογής για τους καταναλωτές.