Αρχική Διαμόρφωση Φιλικού Επιχειρηματικού ΠεριβάλλοντοςΆρθρο 21: Βελτίωση του θεσμικού πλαισίουΣχόλιο του χρήστη ELICA GROUP | 24 Οκτωβρίου 2012, 18:02
  • Σχόλιο του χρήστη 'ELICA GROUP' | 24 Οκτωβρίου 2012, 18:02

    Στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου «Διαμόρφωση Φιλικού Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος για τις Στρατηγικές και Ιδιωτικές Επενδύσεις» περιλαμβάνονται τα άρθρα 19 έως και 25 με τα οποία εισάγονται τροποποιήσεις άρθρων των αναπτυξιακών νόμων 3908/2011 και 3299/2004. Συνεπώς τα σχόλια και οι τροποποιήσεις άρθρων που προτείνουμε αναφέρονται σε άρθρα των δύο αυτών νόμων. ΙΙ. ΕΙΔΙΚΕΣ, ΚΑΤ’ΑΡΘΡΟ, ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ 1. Δαπάνες διασύνδεσης ΑΠΕ με το δίκτυο. 1.1. Άρθρο 2 § 3στ ν. 3908/2011 (ΦΕΚ Α’ 8/1.2.2011) Όπως προκύπτει από τις εξαιρέσεις υπαγωγής στο καθεστώς ενισχύσεων του σχολιαζόμενου σχεδίου διαφόρων κλάδων όπως αυτοί προσδιορίζονται από τους ΚΑΔ 2008, ο υποκωδικός 35.11.10.09 – Παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά συστήματα εξαιρείται ρητά, συνάγεται ότι οι υπόλοιπες δραστηριότητες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, που περιλαμβάνονται στον ΚΑΔ 35 δεν εξαιρούνται. Ωστόσο επειδή στο συνολικά εξαιρούμενο ΚΑΔ 42 «έργα πολιτικού μηχανικού», περιλαμβάνεται και ο ΚΑΔ 42.22 «Κατασκευή κοινωφελών έργων ηλεκτρικής ενέργειας και τηλεπικοινωνιών», υπάρχει κίνδυνος να εξαιρεθούν έμμεσα οι δαπάνες κατασκευής «δικτύου σύνδεσης» των λοιπών έργων ΑΠΕ με το «δίκτυο» ή το «σύστημα» θεωρούμενα έργα δημόσιας ωφέλειας, σύμφωνα με τον Ν. 2941/2001, ανεξάρτητα του φορέα υλοποίησής τους. Επειδή αφενός τα έργα αυτά αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα ενός έργου ΑΠΕ που, με βάση νόμο μετά την κατασκευή τους μεταβιβάζονται στον κύριο του δικτύου ή του συστήματος, αφετέρου συνιστούν σημαντικό τμήμα του επενδυτικού κόστους η ενίσχυση του οποίου αποτελεί, στις περισσότερες των περιπτώσεων, προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα του επενδυτικού σχεδίου, παρακαλούμε να γίνει η σχετική νομοτεχνική τακτοποίηση που θα μπορούσε να έχει την παρακάτω μορφή. « Στο τέλος της περίπτωσης 42, της παραγράφου 3στ, του άρθρου 2, του ν. 3908/2011 (ΦΕΚ Α’ 8/1.2.11) προστίθεται εδάφιο ως ακολούθως: «Επίσης εξαιρούνται οι δαπάνες κατασκευής έργων σύνδεσης με το «δίκτυο» ή το «σύστημα» προκειμένου για επενδύσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή συμπαραγωγής. 1.2. Άρθρο 3 § 1β ν. 3908/2011 (ΦΕΚ Α’ 8/1.2.2011) Επειδή, όπως προαναφέρθηκε, τελείως αναγκαία δαπάνη σε έργα ΑΠΕ είναι η κατασκευή διασύνδεσης με το «δίκτυο ή το σύστημα» το οποίο στη συνέχεια μεταβιβάζεται (κατ’ επιταγή νόμου) στον «κύριο» αυτού, πρέπει να αναφερθεί σαφώς, για την άρση αμφισβητήσεων, ότι στα άυλα περιουσιακά στοιχεία περιλαμβάνεται - ως δικαίωμα χρήσης - η κατασκευή και μεταβίβαση στον κύριο του δικτύου ή του συστήματος, «μη ιδιόκτητου δικτύου» αναγκαίου για τη μεταφορά της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας από εγκαταστάσεις ΑΠΕ. 2. Άρθρο 5 § 8 ν. 3908/2011 (ΦΕΚ Α’/1.2.2011) Το κόστος κατασκευής ενός Αιολικού Πάρκου κυμαίνεται από 1.200.000€ έως 1.500.000 € ανάλογα με τις δαπάνες διασύνδεσης. Με τον περιορισμό των ενισχύσεων στα 10.000.000 € ανά φορέα, οδηγεί τους επενδυτές σε αιολικά πάρκα εγκατεστημένης ισχύος έως 20MW το πολύ και μάλιστα χωρίς να μπορεί ο ίδιος φορέας να υποβάλλει επενδυτικό σχέδιο για νέο Αιολικό Πάρκο στην ίδια Περιφέρεια για μια τετραετία. Νομίζουμε ότι στόχος του Υπουργείου στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε δεν μπορεί να είναι ο περιορισμός των επενδυτικών σχεδίων. Αντίθετα πιστεύουμε (σύμφωνα και με τις κατά καιρούς διακηρύξεις), ότι πολιτική βούληση είναι η όσο το δυνατό μεγέθυνση των Ιδιωτικών Επενδύσεων, προκειμένου να αναστραφεί το κλίμα της επενδυτικής άπνοιας που επικρατεί στη χώρα μας. Και η διάταξη αυτή δε βοηθά καθόλου στην υλοποίηση της βουλήσεως αυτής. Σημειώνουμε ότι η διάταξη αυτή είναι αντιγραφή του άρθρου 3 § 4.α.ι. του ν. 3752/ΦΕΚ Α’ 40/4-03-09 που είχε ως εξής: «Η περίπτωση γ΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 5 (του ν. 3299/04) αντικαθίσταται ως εξής: «γ. Οι παρεχόμενες σε κάθε φορέα ενισχύσεις των επενδυτικών νόμων, περιλαμβανομένων και των ενισχύσεων των συνεργαζόμενων ή συνδεδεμένων με αυτόν επιχειρήσεων, όπως οι έννοιες αυτές προσδιορίζονται στο Παράρτημα του Κανονισμού (ΕΚ) αριθμ. 800/2001 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 6.8.2008, δεν μπορούν να υπερβούν σωρευτικά κατά τη διάρκεια μιας πενταετίας το όριο των δέκα εκατομμυρίων (10.000.000) ευρώ για μεμονωμένη επιχείρηση και των είκοσι εκατομμυρίων (20.000.000) ευρώ για το σύνολο των συνεργαζόμενων ή συνδεδεμένων επιχειρήσεων και για επενδυτικά σχέδια που αφορούν την ίδια παραγωγική διαδικασία και υλοποιούνται εντός της ίδιας Περιφέρειας. Η ρύθμιση του προηγούμενου εδαφίου δεν εφαρμόζεται για τα επενδυτικά σχέδια της παραγράφου 1 περίπτωση βvi του άρθρου 3 των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και για τα επενδυτικά σχέδια που ενισχύονται με το κίνητρο της φορολογικής απαλλαγής.» Ο προηγούμενος νομοθέτης εξαιρούσε, ορθά, από τους παραπάνω περιορισμούς (για τους λόγους που προαναφέραμε) τις επενδύσεις των ΑΠΕ. Επειδή θεωρούμε ότι από αβλεψία δεν περιλαμβάνεται στην § 8 του άρθρου 5 η αναφερόμενη εξαίρεση, προτείνουμε η § 8 του άρθρου 5 του ν. 3908/2011 να τροποποιηθεί ως εξής: «8. Οι παρεχόμενες σε κάθε φορέα ενισχύσεις του παρόντος νόμου, περιλαμβανομένων και των ενισχύσεων σε συνεργαζόμενες ή συνδεδεμένες επιχειρήσεις, όπως οι έννοιες αυτές προσδιορίζονται στο Παράρτημα του Κανονισμού (ΕΚ) αριθμ. 800/2008 της Επιτροπής της 6ης Αυγούστου 2008, δεν μπορούν να υπερβούν σωρευτικά κατά τη διάρκεια μιας τετραετίας το όριο των δέκα πέντε εκατομμυρίων (15.000.000) ευρώ για μεμονωμένη επιχείρηση και των τριάντα εκατομμυρίων (30.000.000) ευρώ για το σύνολο των συνεργαζόμενων ή συνδεδεμένων επιχειρήσεων και για επενδυτικά σχέδια που υλοποιούνται εντός της ίδιας Περιφέρειας. Ειδικά για την κατηγορία των επενδυτικών σχεδίων Γενικής Επιχειρηματικότητας τα προαναφερόμενα ποσά ορίζονται στο διπλάσιο. Οι περιορισμοί του προηγουμένου εδαφίου δεν εφαρμόζονται για τα επενδυτικά σχέδια των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας». 3. Άρθρο 14 § 1ε ν. 3908/2011 (ΦΕΚ Α’ 8/1.2.2011) Οι δαπάνες σύνδεσης των ΑΠΕ με τη σύστημα ή το δίκτυο (που είναι τελείως αναγκαία δαπάνη για τη λειτουργία της επένδυσης και αποτελούν το 20% έως 50%, ανάλογα με την περίπτωση, του κόστους της επένδυσης), κατασκευάζονται συνήθως από τους επενδυτές και μεταβιβάζονται, στις περιπτώσεις που προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία (δηλ. κατ’ επιταγή νόμου), στην κυριότητα του Κυρίου του Συστήματος ή του Δικτύου. Έτσι όπως είναι διατυπωμένη η παράγραφος 1ε του άρθρου 14 του ν. 3908/2011, οι δαπάνες για τα έργα αυτά που, σύμφωνα με τα παραπάνω, θα μεταβιβασθούν στην κυριότητα του Κυρίου του Συστήματος ή του Δικτύου, θα θεωρηθούν «μη επιλέξιμες» δαπάνες με συνέπεια να μην εντάσσονται στις ενισχύσεις του νόμου αυτού, σε αντίθεση με τον προηγούμενο ν. 3299/04 με τον οποίο ενισχύονταν. Επειδή, όπως προαναφέρθηκε, οι παραπάνω δαπάνες αποτελούν σημαντικότατα τμήμα της όλης επένδυσης η μη ενίσχυση των οποίων θα επηρεάσει τη βιωσιμότητά της και κατ’ επέκταση την απόφαση για την υλοποίησή της, προτείνουμε η παράγραφος 1ε του άρθρου 14 να συμπληρωθεί ως εξής: «§ 1ε) Να μη μεταβιβάζουν για οποιονδήποτε λόγο πάγια περιουσιακά στοιχεία που έχουν ενισχυθεί, εκτός εάν αυτά αντικατασταθούν εντός εξαμήνου από άλλα κυριότητας του φορέα και ανάλογης αξίας, που ανταποκρίνονται στην εξυπηρέτηση της παραγωγικής λειτουργίας της επιχείρησης, με υποχρέωση γνωστοποίησης της αντικατάστασης εντός τριών (3) μηνών στην αρμόδια υπηρεσία. Εξαιρούνται από την απαγόρευση αυτή τα πάγια περιουσιακά στοιχεία επιχειρήσεων για επενδυτικά σχέδια παραγωγής ηλεκτρισμού από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Α.Π.Ε.) που ενισχύονται με τον παρόντα νόμο και αντιστοιχούν στις δαπάνες έργων επέκτασης για τη σύνδεσή τους με το Δίκτυο. Τα πάγια αυτά περιουσιακά στοιχεία, επιτρέπεται να μεταβιβάζονται στον Κύριο του Συστήματος ή του Δικτύου ή σε όποια άλλη αρχή έχει το δικαίωμα αυτό, εφόσον υπάρχει τέτοια υποχρέωση με βάση τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις.» 4. Άρθρο 14 § 10 ν. 3908/2011 (ΦΕΚ Α’ 8/1.2.2011) Στις §§ 1 ως και 9 του άρθρου 14 ρυθμίζονται κυρίως οι όροι και προϋποθέσεις επιστροφής των επιχορηγήσεων και του φορολογικού οφέλους σε περίπτωση παράβασης των όρων υπαγωγής. Στις §§ 10, 11, 12 και 13, ρυθμίζεται πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις αίρεται η φορολογική απαλλαγή (από το φόρο εισοδήματος) των ενισχύσεων οι οποίες, για να παραμένουν αφορολόγητες, πρέπει να τηρούνται σε λογαριασμό αφορολόγητου αποθεματικού. Σημειώνεται ότι στο σχέδιο νόμου που είχε αναρτηθεί από 10/12/2010 έως 24/12/2010 προς Δημόσια Διαβούλευση και στη συνέχεια είχε κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή, οι §§ 10, 11 & 12 ακολουθούσαν τη λογική προηγουμένων αναπτυξιακών νόμων ως προς το χρόνο και τον τρόπο αναστολής της φορολογίας των επιχορηγήσεων. Στο ψηφισθέν τελικά νομοσχέδιο, οι §§ 10, 11 & 12, άλλαξαν τελείως χωρίς να προκύπτει ούτε από τα σχετικά πρακτικά συνεδριάσεως της επιτροπής και της ολομέλειας της Βουλής αλλά ούτε και από την εισηγητικής έκθεση του νομοσχεδίου ο λόγος της αλλαγής αυτής. Συγκεκριμένα για πρώτη φορά, με τον ν. 3908/12, προβλέπεται η επιστροφή του συνόλου των ενισχύσεων σε περίπτωση διάλυσης της εταιρείας, οποτεδήποτε αυτό συμβεί (ακόμη και μετά 50 χρόνια που είναι η συνήθης διάρκεια λειτουργίας που αναφέρουν τα καταστατικά των Ανώνυμες Εταιρείες) αντί της φορολόγησης των ενισχύσεων αυτών όπως γινόταν σε όλους τους προηγούμενους αναπτυξιακούς νόμους. Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και στην περίπτωση διανομής ή κεφαλαιοποίησής του, και πάλι οποτεδήποτε αυτό συμβεί. Αν πράγματι ερμηνεύουμε σωστά τις παραπάνω διατάξεις και τελικά προβλέπεται η συνολική επιστροφή των ενισχύσεων, τότε οι ρυθμίσεις αυτές: α) αναιρούν πλήρως τη φιλοσοφία των αναπτυξιακών νόμων δια των οποίων παρέχονται ενισχύσεις (κίνητρα) για τη δημιουργία επενδύσεων που χωρίς τις ενισχύσεις αυτές δεν θα υλοποιούνταν β) είναι σε αναντιστοιχία με τις κυρώσεις μερικής επιστροφής που επιβάλλονται για ουσιαστικές παραβιάσεις των όρων υπαγωγής και γ) είναι παράλογο να ζητείται η επιστροφή των ενισχύσεων ακόμη και κατά τη λύση της επιχείρησης, δεδομένου ότι τα οφέλη για την Εθνική Οικονομία από την ενισχυθείσα επένδυση, για τα οποία εξάλλου έχουν δοθεί οι σχετικές ενισχύσεις, έχουν προκύψει κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της. Θα μπορούσε βέβαια να υποθέσει κανείς ότι με το τελευταίο εδάφιο της § 10 σύμφωνα με το οποίο «Σε περίπτωση διανομής τους ή κεφαλαιοποίησης επιβάλλονται οι κυρώσεις που προβλέπονται στο παρόν άρθρο», επιχειρείται η ορθολογικοποίηση των κυρώσεων ανάλογα με τις ειδικές συνθήκες κάθε παράβασης και επιβάλλονται οι κυρώσεις της § 8 (μερική επιστροφή από 0,5% έως 30% της επιχορήγησης), ενώ με το ν. 3299/04 οι κυρώσεις για την περίπτωση διανομής των αφορολογήτων αποθεματικών (επιστροφή ή φορολόγησή τους) επιβάλλονταν γενικά σε όλες τις επιχειρήσεις ανεξαρτήτως των ειδικών συνθηκών. Αν αυτή είναι η βούληση του νομοθέτη, με την οποία συμφωνούμε πλήρως, τότε η διατύπωση του άρθρου 10, προκειμένου να αποτυπωθεί η βούληση αυτή και να μην υπάρχουν παρερμηνείες, πρέπει να τροποποιηθεί ως εξής: «10. Τα ποσά των επιχορηγήσεων και επιδοτήσεων χρηματοδοτικής μίσθωσης, καθώς και απαλλαγής από καταβολή φόρου σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος νόμου, εμφανίζονται σε λογαριασμό αφορολόγητου αποθεματικού, το οποίο δεν μπορεί να διανεμηθεί ή να κεφαλαιοποιηθεί πριν την παρέλευση του χρονικού διαστήματος που προβλέπεται στην παράγρ. 1 του παρόντος άρθρου. Σε περίπτωση διανομής ή κεφαλαιοποίησής τους πριν την παρέλευση του προαναφερθέντος χρονικού διαστήματος επιβάλλονται οι κυρώσεις που προβλέπονται στην παράγρ. 8 του παρόντος άρθρου.» Στην παράγραφο 8 του Άρθρου 5 του Ν.3908/11 προστίθεται το εδάφιο : Οι περιορισμοί που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο δεν εφαρμόζονται για τα υπαγόμενα στις διατάξεις του παρόντος Νόμου επενδυτικά σχέδια των Ανανεωσίμων πηγών ενέργειας Αιτιολογική Έκθεση Τα επενδυτικά σχέδια ΑΠΕ είχαν εξαιρεθεί από τους περιορισμούς συσσώρευσης επιχορηγήσεων του άρθρου 5 παρ.1-γ του Ν.3299/04 .