Αρχική Διαμόρφωση Φιλικού Επιχειρηματικού ΠεριβάλλοντοςΆρθρο 21: Βελτίωση του θεσμικού πλαισίουΣχόλιο του χρήστη ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ | 2 Νοεμβρίου 2012, 16:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ' | 2 Νοεμβρίου 2012, 16:21

    Διατάξεις που αφορούν στους κλάδους οικονομικής δραστηριότητας, που εξαιρούνται από τις χορηγούμενες ενισχύσεις (Ν 3908/2011, Άρθρο 2, § 3) α. Συμφωνούμε με την τροποποίηση που προωθείται με την προτεινόμενη στην παράγραφο 1, του Άρθρου 21 (του Σχεδίου Νόμου), για την επανένταξη στο καθεστώς ενισχύσεων του επενδυτικού νόμου των επενδυτικών σχεδίων, που αφορούν στην δημιουργία κέντρων αποθεραπείας και αποκατάστασης. β. Επισημαίνεται ότι η εξαίρεση της ενίσχυσης επενδύσεων αυτών επιχειρήθηκε για πρώτη φορά από τη θεσμοθέτησή τους (Ν. 2072/1992, Άρθρο 10) στον επενδυτικό νόμο 3908/2011, δεδομένου ότι η ενίσχυσή τους προβλεπόταν ρητά τόσο από τον Ν. 2601/1998 όσο και από το Ν. 3299/2004. Πέραν τούτου προβλεπόταν επίσης και στα δύο σχέδια του επενδυτικού νόμου 3908/2011, που τέθηκαν σε διαβούλευση, το πρώτο τον Αύγουστο του 2010 και το δεύτερο τον Δεκέμβριο του 2010. γ. Η σκοπιμότητα ενίσχυσης των συγκεκριμένων επενδυτικών σχεδίων κρίνεται επιβεβλημένη για τους κατωτέρω λόγους : (1) Στην Ελλάδα σήμερα είναι διαπιστωμένη και εξαιρετικά περιορισμένη, σε σχέση με τις υπάρχουσες ανάγκες, η σημαντική έλλειψη προσφοράς στην παροχή υπηρεσιών αποκατάστασης.. Η Ελλάδα, σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, διαθέτει, αναλογικά με τον πληθυσμό της, πολύ μικρό αριθμό Κέντρων Αποθεραπείας – Αποκατάστασης, που συγκεντρωτικά αριθμούν μόνον 2071 ιδιωτικές και 436 δημόσιες κλίνες. Ενδεικτικά σημειώνεται ότι ενώ στη Γαλλία λειτουργούν 150 κλίνες αποκατάστασης, ανά 100.000 κατοίκους και στη Γερμανία 210 κλίνες ανά 100.000 κατοίκους, στην Ελλάδα η σχέση κλινών προς το γενικό πληθυσμό είναι μόλις 16 κλίνες ανά 100.000 κατοίκους. Αποτέλεσμα αυτού είναι να μεταφέρεται ο ασθενής από τη μία μονάδα υγείας στην άλλη, χωρίς τελικά να λαμβάνει τις απαιτούμενες φροντίδες αποκατάστασης και αποθεραπείας. (2) Η ύπαρξη ικανού αριθμού κλινών Κέντρων Αποθεραπείας – Αποκατάστασης οδηγεί στην αποδοτικότερη χρήση κλινών των Γενικών Νοσοκομείων. (3) Το γεγονός ότι η παροχή της κοινωνικής πρόνοιας είναι ελάχιστη, σε συνδυασμό με το κόστος των υπηρεσιών αποκατάστασης, έχει ως αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να αναζητά υπηρεσίες στα δημόσια νοσοκομεία ή σε ειδικά Κέντρα του εξωτερικού, με προφανείς συνέπειες ως προς το κόστος και την ποιότητα της αποθεραπείας. (4) Οι παρεχόμενες σήμερα από το ΕΣΥ υπηρεσίες αποκατάστασης είναι μέτριας ως κακής ποιότητας, δεδομένου ότι παρέχονται σε ιδρυματικού τύπου θεραπευτήρια. Η ολική έλλειψη των ειδικών κέντρων αποκατάστασης, της οργάνωσης κατάλληλων και ειδικών χώρων και του εξοπλισμού, οδηγεί στην αδυναμία της συγκεντρωτικής και συστηματοποιημένης παροχής των αναγκαίων υπηρεσιών προς τους ασθενείς. (5) Είναι αναμφισβήτητη η συμβολή των Κέντρων Αποθεραπείας - Αποκατάστασης στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και της κοινωνικής ενσωμάτωσης των Ατόμων με Αναπηρίες (ΑμεΑ), (είτε προσωρινές, είτε μόνιμες), συνεισφέροντας στην αναβάθμιση των παρεχομένων σε αυτά υπηρεσιών υγείας και υιοθετώντας μέτρα που βασίζονται σε ορθή εκτίμηση της κατάστασής τους, την ενίσχυση των δυνατοτήτων τους και την αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των αναγκών τους, διασφαλίζοντας έτσι την επίτευξη σημαντικών κοινωνικών ωφελειών. δ. Προτείνεται η τροποποίηση του εδαφίου «86» της παραγράφου 2, του Άρθρου 2, του νόμου 3908/2011, με την ακόλουθη διατύπωση : «-86- Δραστηριότητες ανθρώπινης υγείας, εκτός των επενδύσεων κέντρων αποθεραπείας και αποκατάστασης, όπως αυτά καθορίζονται με το άρθρο 10 του Ν. 2072/1992».