Αρχική Αγορανομικός ΚώδικαςΆρθρο 06: Λειτουργία τις ΚυριακέςΣχόλιο του χρήστη Χριστίνα | 18 Δεκεμβρίου 2012, 14:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'Χριστίνα' | 18 Δεκεμβρίου 2012, 14:19

    Καταλαβαίνω ότι για αυτούς που δεν έχουν ιδιαίτερα θερμή πίστη είναι αδιάφορο αν θα δουλεύουν την Κυριακή και θα ξεκουράζονται πχ. την Τετάρτη. Όμως σε ένα πολιτισμένο κράτος δεν μπορεί η ίδια η κυβέρνηση να καταπατά τα δικαιώματα τόσων ανθρώπων. Γιατί και τα θρησκευτικά δικαιώματα είναι δικαιώματα, όσο κι αν ενοχλούν κάποιους. Η Κυριακή δεν είναι αργία μόνο για να μπορούμε να πάμε στην Εκκλησία για 2 ώρες. Δεν επιτρέπεται να δουλεύουμε καθόλου την Κυριακή. Αυτό γίνεται για να μπορούμε να ξεκουραζόμαστε, να βρισκόμαστε με την οικογένεια και να μπορούμε και να εξελιχθούμε και σε άλλους τομείς πέραν του οικονομικού, όπως ο πνευματικός, πράγμα που χρειάζεται ΕΛΕΥΘΕΡΟ χρόνο. Τον χρόνο αυτόν τον έχουν ανάγκη όλοι, είτε πηγαίνουν εν τέλει στην Εκκλησία είτε όχι. Γιατί όλοι είναι άνθρωποι και όλοι έχουν ανάγκη για πνευματική τροφή και ησυχία. Εκτός λοιπόν του ότι το νέο μέτρο οικονομικά σε βάθος χρόνου θα βλάψει τις μικρές επιχειρήσεις (που είναι το 80-90% της ελληνικής οικονομίας), θα φέρει και τους καταστηματάρχες ένα βήμα πιο κοντά στην απόγνωση. Γιατί αν δεν έχεις χρόνο να δεις την οικογένειά σου και να κάνεις κάτι άλλο απ’ το να δουλεύεις σα ρομπότ, τότε ποια είναι η ευχαρίστηση στη ζωή σου? Τελικά ζούμε για να δουλεύουμε ή δουλεύουμε για να ζούμε? Πέραν αυτού όμως, είναι και επιστημονικά απαράδεκτο ,διότι ο άνθρωπος που δεν ξεκουράζεται αποδίδει πολύ λιγότερο. Οπότε πέφτει η παραγωγικότητα και συνεπώς και η ανταγωνιστικότητα. Όπως εύστοχα τόνισαν και οι προηγούμενοι συμπολίτες μου, το πρόβλημα της αγοράς δεν είναι ότι οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο να ψωνίσουν, αλλά ότι δεν έχουν χρήματα. Αν οι προθέσεις της Κυβέρνησης είναι όντως ειλικρινείς και προς τόνωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ), τότε ας επιβάλει στις μεγάλες επιχειρήσεις να κλείνουν τα Σάββατα, έτσι ώστε ο κόσμος να επιλέξει τις ΜΜΕ για τα ψώνια. Ή κάποια άλλη ημέρα της εβδομάδας. Και τέλος, θεωρώ αντιδημοκρατικό τον τρόπο με τον οποίο τίθενται τόσο σημαντικά θέματα σε διάλογο –και μάλιστα για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα- τη στιγμή που μία μεγάλη μερίδα της κοινωνίας μας δεν έχει πρόσβαση και επομένως αποκλείεται από την συζήτηση. Στην αρχαιότητα μαζεύονταν στην Εκκλησία του Δήμου, στις μέρες μας ψηφίζουμε με τρόπο που όλοι μπορούν να έχουν πρόσβαση στην κάλπη. Είναι ειρωνεία να λέμε ότι το θέμα συζητήθηκε και να αποφασίζουν και πάλι ενάντια σε όσα λέει ο κόσμος. Εάν όντως η κυβέρνηση θέλει να συμπεριλάβει τον λαό στη λήψη αποφάσεων που τον αφορά άμεσα, η λύση είναι πάντα μία, το δημοψήφισμα.