Υπουργείο Ανάπτυξης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Σ.' | 21 Δεκεμβρίου 2012, 13:51

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ἐπειδή στό μοναδικό ὑπέρ τῆς κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς σχόλιο πού διάβασα, μοῦ φάνηκε ἄσχημος ὁ ὅρος "ἡ προσκόλληση σέ ἀναχρονιστικές ἰδέες δημιουργεῖ φραγμούς...κλπ", ὡς Ὀρθόδοξη Χριστιανή, νιώθω χρέος νά ἀποκρούσω αὐτόν τόν χαρακτηρισμό. Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Ἄχρονος, ὀ Ὤν καί ὁ Ἧν καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Εἶναι Ἄπειρος, δέν ἔχει ἀρχή καί τέλος. Ἐπίσης οἱ ἐντολές Του καί οἱ νόμοι Του ἰσχύουν διηνεκῶς καί ἀφοροῦν ὅλες τίς ἐποχές καί ὅλες τίς κοινωνίες. Ἐπιπρόσθετα, εἶναι τέλειες καί τέλειοι ἀντίστοιχα καί τά μόνα πού μποροῦν νά ὁδηγήσουν στήν αἰωνία λύτρωση καί σωτηρία, ἀλλά καί στήν εὐλογημένη τούτη πρόσκαιρη ζωή. Ἀναχρονιστικές ἰδέες, δέν εἶναι τά συντριπτικῶς ὑπερέχοντα ἀρνητικά σχόλια ὅλων τῶν παρόντων σχολιαστῶν τῆς τρέχουσας Διαβούλευσης καί τά ὁποῖα ἐκφράζουν δημοκρατικά καί καταφανῶς τήν λαϊκή θέση τῆς κοινωνίας πού ζοῦμε καί πού ΔΙΑΚΕΙΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ! Ἀναχρονισμός ἀντίθετα, εἶναι νά γυρίζουμε σέ ἀπολυταρχικά καί ὁλιγαρχικά καθεστῶτα, ὅπου ἡ φωνή τοῦ λαοῦ καί τῆς πλειοψηφίας "πνίγεται", γιά τά συμφέροντα καί μάλιστα τά σκοτεινά κάποιων λίγων. Ἀναχρονισμός εἶναι ὅ,τι θέλει νά μᾶς ἀποκόψει ἀπό τόν Θεό καί Δημιουργό μας καί νά μᾶς γυρίσει πίσω χιλιάδες χρόνια, σέ εἰδωλολατρικές καί ἄθεες ἐποχές καί κοινωνίες. Αὐτός ὁ ἀναχρονισμός εἶναι πού δημιουργεῖ φραγμούς, γιατί προσανατολίζει καί περιορίζει τό ὁπτικόν τῆς ψυχῆς σέ πρόσκαιρα ἀγαθά, ἐνῶ παράλληλα τοῦ στερεῖ τόν αἰώνιο πλοῦτο τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ἀλλά καί τούς σωτήριους πνευματικούς θησαυρούς τοῦ παρόντος. Χριστούγεννα χωρίς Χριστό καί μάλιστα ἐκμεταλλευόμενα γιά "τουριστικούς" καί ἄλλους οἰκονομικούς λόγους καί ὄχι γιά ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ, τί εὐλογία καί προκοπή νά ἔχουν; Τόν Χριστό Τὄν θυμόμαστε γιά νά βγάλουμε χρήματα, ἀλλά γιά νά Τόν ὑπακοῦμε, ἀγαποῦμε καί λατρεύουμε...οὔτε λόγος! Καί μετά ἀναρωτιόμαστε ἄν εἶναι στραβός ὁ γιαλός ἤ στραβά ἀρμενίζουμε. Εἶναι ἡλίου φαεινότερον πώς συμβαίνει τό δεύτερο κι ὅσο κάποιοι συνεχίζουν νά εἶναι θεομάχοι, νά μήν περιμένουν ἄσπρη μέρα οὔτε προσωπικά, οὔτε ἐθνικά, οὔτε παγκόσμια, οὔτε στήν παροῦσα ζωή, οὔτε στήν μέλλουσα.