Αρχική Ρύθμιση θεμάτων εφοδιαστικήςΆρθρο 07: Σύσταση Συμβουλίου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας ΕφοδιαστικήςΣχόλιο του χρήστη Ηλίας Κακατσάκης | 12 Μαρτίου 2014, 21:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ηλίας Κακατσάκης' | 12 Μαρτίου 2014, 21:26

    Ηλίας Κακατσάκης Πτυχιούχος τμήματος οργάνωσης και Διοίκησης των επιχειρήσεων Παν. Πειραιά. Αριστούχος μεταπτυχιακός του τμήματος Διοίκησης της εφοδιαστικής αλυσίδας του ιδίου Πανέπιστημιου. Λογιστής – Σύμβουλος Μεταφορικών Επιχειρήσεων. Επειδή το νομοσχέδιο αυτό θα έχει καταλυτική σημασία στην ανάπτυξη του τόπου, επιπλέον όμως θα καταστήσει την χώρα μεγάλο διαμετακομιστικό κέντρο, οφείλουμε όλοι μαζί να κουραστούμε λίγο ακόμα για να το καταρτίσουμε όσο το δυνατόν αρτιότερο. Τα τεχνικά ζητήματα πχ: επιλογές των χώρων για την κατασκευή των υποδομών, τα κατασκευαστικά πρότυπα των κάθε είδους υπαίθριων ή στεγασμένων χώρων, η εσωτερική τεχνική διαρρύθμιση των χώρων και η αρτιότητα των προγραμμάτων των Η/Υ δεν λαμβάνονται υπόψη από εμένα, γιατί αφορούν τους τεχνικούς. Επομένως εγώ θα ασχοληθώ με αυτό που κατέχω, δηλαδή έχοντας κατά νου, πως θα λειτουργήσουν με λογισμό, δηλαδή με μέτρηση και υπολογισμό, όλες αυτές οι τεχνικές υποδομές μεταφοράς φορτίων, που προβλέπει το νομοσχέδιο. Ταυτόχρονα όμως πως θα λειτουργήσουν και οι συναλλαγές των εμπλεκομένων σε τρόπο ώστε η διακίνηση των αγαθών να διενεργηθεί σύννομα, οικονομικά, ορθολογικά και με αστραπιαία μετάδοση των πληροφοριών στους εμπλεκόμενους. Οι εμπλεκόμενοι με βάση τους ορισμούς της ΕΕ είναι ο παραγωγός, ο εξαγωγέας, ο διαμεταφορέας, ο κάτοχος αποθήκης, ο εκτελωνιστής, ο μεταφορέας, ο εισαγωγέας. Εγώ για τις ανάγκες του νομοσχεδίου προσθέτω επιπλέον τον πωλητή τον αγοραστή και τους παρέχοντες τεχνικές εργασίες σε εμπορεύματα τρίτων. Όλα αυτά τα πρόσωπα συμμετέχουν σε αυτό που εγώ ονομάζω «αγορά της μεταφοράς» και εξ αυτού τα ονομάζω «πρόσωπα της μεταφοράς». Τα πρόσωπα της μεταφοράς με βάση τις δράσεις που ασκούν χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: α) σε αυτά που συμμετέχουν στην μεταφορά αξιών, δηλαδή ο παραγωγός, ο εξαγωγέας, ο εισαγωγέας, ο πωλητής και ο αγοραστής. β) σε αυτούς που μετακομίζουν τα εμπορεύματα, εννοώ δηλαδή τον μεταφορέα. Με την έννοια όμως που δίνω στον μεταφορέα δεν εννοώ πχ τον αυτοκινητιστή ή μια σιδηροδρομική επιχείρηση, αλλά στην παροχή του μεταφορέα, η οποία κατά κανόνα είναι η μετακόμιση του φορτίου και μόνο. Επειδή όμως ο σύγχρονος μεταφορέας παρέχει και παρεπόμενες υπηρεσίες, πχ φόρτωση, στοίβαγμα, κλπ, θεωρούμε ότι η σύμβαση που καταρτίζει είναι μικτή, δηλαδή περιέχει και λοιπές βοηθητικές υπηρεσίες μεταφοράς, επιπλέον της μετακόμισης του φορτίου. γ) Τέλος διακρίνω και αυτά τα πρόσωπα του ΚΑΔ 52 τα οποία εκ του Νόμου παρέχουν «υποστηρικτικές υπηρεσίες μεταφοράς», ήτοι τον διαμεταφορέα, τον κάτοχο αποθήκης, τον εκτελωνιστή και τους λοιπούς παρέχοντες τις υπηρεσίες του ΚΑΔ 52.24.19.04 «υπηρεσίες φορτοεκφόρτωσης και στοιβάγματος φορτίων σε εγκαταστάσεις τερματικών σταθμών κάθε είδους μεταφοράς». Όλα τα παραπάνω πρόσωπα δρουν σε εκτέλεση εντολών της ηγεσίας των επιχειρήσεων τους ή δρουν ως παρέχοντες ανεξάρτητες υπηρεσίες. Οι δράσεις αυτές περιέχουν για τις φορολογικές και τελωνειακές αρχές διάφορους φόρους, ΦΠΑ, δασμούς, κλπ. Για να υπάρχει έλεγχος των δράσεων και να μην χάνεται φορολογητέα ύλη υποχρεούνται τα πρόσωπα της μεταφοράς να καταρτίζουν μεταξύ τους συμβάσεις, τις οποίες να καταχωρούν λογιστικά. Από τα λογιστήρια των επιχειρήσεων εξάγει στην συνέχεια η φορολογική αρχή την φορολογητέα ύλη. Οι μεταφορές χωρίς την έκδοση των προβλεπόμενων στοιχείων είναι παράνομες. Οι συμβάσεις αυτές για τις ανάγκες του νομοσχεδίου πρέπει να διακριθούν: α) στις συμβάσεις έργου, ως πχ μετακόμιση, συσκευασία, διαλογή, φόρτωση, κλπ. Προσοχή δεν αναφερόμαστε στις δράσεις που εκτελεί η ίδια η επιχείρηση. Αυτές οι δράσεις λέγονται εκμετάλλευση και εκτελούνται από τους εργαζόμενους της ΕΒΕ (Εμπορικής και Βιομηχανικής Επιχείρησης), για τις εσωτερικές της ανάγκες. Λογιστικά το κόστος αυτών των δράσεων καταλογίζεται στην παραγωγή. β) στις συμβάσεις πώλησης οι οποίες αποτελούν τον κύριο λόγο της μετακόμισης των φορτίων. Ο πωλητής σε εκτέλεση της σύμβασης πώλησης ενδεχόμενα να αναλάβει για λογαριασμό του αγοραστή επιπλέον κόστος συσκευασίας κομίστρων, φορτώσεων, κλπ. Αυτό το κόστος το επιρρίπτεται στα έξοδα πωλήσεως και χρεώνεται στον αγοραστή επιπλέον της τιμής πωλήσεως. Δεν υπάρχει πιστεύουμε αντίρρηση ότι οι παραπάνω δράσεις συνιστούν σύνολο των δράσεων της πραγματικής οικονομίας. Ούτε θα υπάρχει αντίρρηση ότι όλες οι δράσεις εκτελούνται με λογισμό δηλαδή με μέτρηση και υπολογισμό, δηλαδή εφαρμόζοντας τις τρείς αρχές της οικονομίας που σας έχουν ήδη αναφερθεί. Οι οικονομικές αρχές εφαρμόζονται από όλα τα πρόσωπα, φυσικά, νομικά, κοινής ωφελείας, κλπ, ανεξαρτήτως μορφής, και τελικού σκοπού. Άλλος δηλαδή ο τελικός σκοπός του στρατού, άλλος του νοσοκομείου, κλπ και άλλος ο σκοπός της ΕΒΕ, που είναι η «βάση σχεδίου παραγωγή και διάθεση προϊόντων στην κατανάλωση για την επίτευξη κέρδους». Τα αγαθά για να βρεθούν από τον παραγωγό στον καταναλωτή διαγράφουν μία τεχνική πορεία πάνω στα μέσα μεταφοράς, με ενδιάμεσες στάσεις σε διάφορους χώρους, που φέρουν διάφορα ονόματα ανάλογα την λειτουργία τους ή την επιλογή των κατόχων τους, πχ προσωρινής εναπόθεσης, αποθήκευσης, εμπορευματικών κέντρων, διαμετακομιστικών κέντρων, κέντρων μεταφορτώσεων, προσθέσεως πρόσθετης εργασίας, κλπ. Όταν μιλάμε για όλους αυτούς τους χώρους, λίγη σημασία έχει η ονομασία τους, αλλά η λειτουργία τους και κυρίως ο λόγος που βρίσκονται εκεί τα αγαθά. Επιπλέον βέβαια και με βάση ποια σύμβαση και μεταξύ ποιών προσώπων της μεταφοράς έχει καταρτιστεί. Αυτό εγώ το έχω ονομάσει: «Ορφανά φορτία δεν υπάρχουν». Η πατρότητα όμως των φορτίων δεν κρίνεται από τον εκάστοτε κάτοχο, αλλά από τον κύριο των αγαθών. Αυτός που προκύπτει δηλαδή από την σύμβαση πώλησης, σε εκτέλεση της οποίας περιέρχονται σταδιακά τα αγαθά στην κατοχή του εκάστοτε προστιθέμενου εμπλεκόμενου προσώπου της μεταφοράς. Άρα όταν μιλάμε για «εφοδιαστική αλυσίδα» εννοούμε την αλληλουχία των συμβάσεων που καταρτίζονται για να αλλάξουν σταδιακά τα αγαθά τον κάτοχο και τον κύριο. Τον κάτοχο τον αλλάζουν οι συμβάσεις έργου και τον κύριο των αλλάζουν οι συμβάσεις πώλησης. Σας θυμίζω επιπλέον την διαφορά μεταξύ «μεταφοράς» και «διακίνησης». Στην μία περίπτωση συμμετέχει ο κύριος του εμπορεύματος με τον αντισυμβαλλόμενο, ενώ στην άλλη η σύμβαση καταρτίζεται μεταξύ τρίτων προσώπων. Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία και τις επιταγές της ΕΕ όλες οι συμβάσεις καταρτίζονται έγγραφα ή ηλεκτρονικά και καταχωρούνται λογιστικά. Τα λογιστικά προγράμματα ΗΥ έχουν την δυνατότητα να καταχωρούν όλες τις κινήσεις των αγαθών, ή να αναβαθμίζονται για να καλύψουν μια πρόσθετη λειτουργία με ένα νέο κωδικό κίνησης. Όλες οι εντυπωσιακές ορολογίες της θεωρίας των Logistician, δεν είναι τίποτα άλλο από κοινούς κωδικούς κίνησης. Η εσωτερική οργανωτική λειτουργία μιας επιχείρησης, πχ σουπερ μάρκετ ή ομίλου επιχειρήσεων που λειτουργούν με το σύστημα της δικαιόχρησης (franchise) πρέπει να αντιμετωπιστεί με διαφορετικό τρόπο. Η κατηγορία των επιχειρήσεων που μετακομίζει τα αγαθά με βάση μια εσωτερική οργανωτική αναδιάρθρωση της θέσης των ειδών της, είναι εντελώς διαφορετική από την επιχείρηση που μετακομίζει αγαθά σε εκτέλεση σύμβασης πώλησης. Πρόκειται δηλαδή για άλλη λειτουργία, όταν ο αποστολέας και ο παραλήπτης να λειτουργούν με τον ίδιο ή διαφορετικό ΑΦΜ. Η μεταφορά με χρήση ΦΙΧ στην μετακόμιση εμπορευμάτων πρέπει να αντιμετωπιστεί ανταγωνιστικά από το νομοσχέδιο σας. Θα πρέπει δηλαδή να οργανώσει ο νόμος την διακίνηση των αγαθών, σε τρόπο ώστε να λειτουργεί το σύστημα ορθολογικά και οικονομικά επομένως ανταγωνιστικά. Με τον τρόπο αυτό θα επανεξετάσουν τα κοστολόγια τους όσοι κινούνται με ΦΙΧ ή με φορτωμένα στα ΦΔΧ μόνο τα δικά τους προϊόντα. Ο νόμος οφείλει να στοχεύσει στην ομαδοποίηση των λειτουργιών του περιβάλλοντος της μεταφοράς αξιών και φορτίων. Με τον τρόπο αυτό θα προκύψουν οφέλη από την ορθολογική εκμετάλλευση του χώρου, του χρόνου, της εργασίας και του κεφαλαίου. Με τον τρόπο αυτό θα ισχύσει το ίδιο και για τις διάφορες σκόρπιες μεταφορικές και αποθηκευτικές επιχειρήσεις. Θα πρέπει να λειτουργήσει ο νόμος και για αυτές ανταγωνιστικά και να δοθούν κίνητρα και σε αυτές τις επιχειρήσεις, για να συμμετάσχουν σε οργανωμένες μονάδες με διάφορες συμβατικές σχέσεις, που δεν είναι της παρούσης, αλλά των ΠΔ που θα ακολουθήσουν. Αυτό μπορεί σε γενικές γραμμές να επιτευχθεί, τόσο με την συγχώνευση των αποθηκευτικών εγκαταστάσεων, όσο και με την ομαδοποίηση της οργάνωσης της παραπέρα διακίνησης των αγαθών στην διαδρομή τους, από την παραγωγή στην κατανάλωση. Αντίστοιχα το σύστημα πρέπει να λειτουργήσει ανταγωνιστικά και στο διεθνές περιβάλλον. Δεν υπάρχει και στον διεθνή ανταγωνιστικό στίβο κάποια διαφορά. Το μόνο που αλλάζει είναι οι αποστάσεις. Επειδή τα αγαθά κοστίζουν, γιατί είναι κεφάλαιο σε αδράνεια κατά τον χρόνο που δεν μπορούν να πουληθούν, ή να παραδοθούν για εκμετάλλευση στον αγοραστή. Λόγω αποστάσεων όμως θα πρέπει η οργάνωση να διασφαλίζει αμεσότητα εκτελέσεως των εντολών και δυνατότητα μαζικών μεταφορών. Προσοχή μαζική μεταφορά είναι η προγραμματισμένη, με γνωστή στην αγορά της διαδρομής, των ωραρίων των δρομολογίων, των τιμών, κλπ, σε τρόπο ώστε να μην αναγκάζονται οι πελάτες απανταχού της Γής να ρωτάνε για την κάθε εργασία. (παράβαλε: τιμολόγιο κομίστρων, λοιπών παρεχομένων υπηρεσιών, κλπ.) Για να λειτουργήσει το όλο σύστημα θα πρέπει να στηριχτεί: α)στην λογιστική της αποθήκης σε ότι αφορά στην εκτέλεση των συμβάσεων πώλησης και β) στην λογιστική των μεταφορικών καταχωρήσεων σε ότι αφορά στις συμβάσεις έργου. Το νομοσχέδιο δεν πρέπει να αναφέρει τον αδόκιμο όρο «εφοδιαστική», γιατί στην ουσία το νομοσχέδιο στοχεύει να οργανώσει την «διεπιχειρησιακή και διαδικτυακή διαχείριση των εμπορευμάτων και των μεταφορικών μέσων (Logistics)». Αυτό σημαίνει ότι σε επιλεγμένα κομβικά σημεία θα λειτουργήσει ένας φορέας, ή επιχείρηση, η οποία θα εργάζεται για λογαριασμό πολλών άλλων, έτσι ώστε η διαχείριση των αγαθών και η διακίνηση των φορτίων να διενεργείται γρήγορα και ορθο - λογικά. Δηλαδή με ορθή εφαρμογή των τριών οικονομικών αρχών. Επιπλέον όμως και με βάση τις αρχές του επιχειρησιακού και βιομηχανικού λογισμού, γιατί η επιχείρηση ή ο φορέας, θα έχει σκοπό το κέρδος. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος θα πρέπει να λειτουργήσει το ΔΕΠ, δηλαδή το διαδίκτυο εμπορευμάτων και προϊόντων. Η βάση του ΔΕΠ στηρίζεται, στο ότι πρέπει να καλύπτει τις ανάγκες των πελατών, τόσο για την εκτέλεση της σύμβασης πώλησης, όσο και για την εκτέλεση των συμβάσεων έργου. Αντίστοιχα και οι πελάτες της διεπιχειρησιακής επιχείρησης θα πρέπει να τηρούν τα δικά τους λογιστήρια αποθήκης, πωλήσεων, κλπ, σε τρόπο ώστε να είναι σε θέση να επικοινωνήσουν διαδικτυακά μαζί της μέσω ΔΕΠ. Με τον τρόπο αυτό θα λειτουργεί αστραπιαία η διαβίβαση εντολών και η παροχή πληροφοριών Το όλο σύστημα λειτουργεί με λογιστικές εγγραφές με βάση τον ΚΦΑΣ και τις μεταφορικές καταχωρήσεις που προβλέπει το κοινοτικό τελωνείο. Οι κωδικοί κίνησης των λογιστικών προγραμμάτων των Η/Υ καλύπτουν όλες τις κινήσεις των ειδών ανεξαρτήτως της φυσικής θέσης του Η/Υ και του εμπορεύματος. Αντίστοιχα το ίδιο ισχύει και στα μέσα μεταφοράς. Για την διεθνή προβολή της χώρας ορθό είναι τα προγράμματα να λειτουργούν στην αγγλική σε τρόπο ώστε να διευκολύνεται και η διεθνής πελατεία. Είναι αυτονόητο ότι η κάθε επιχείρηση τηρεί το πρόγραμμα που καλύπτει τις ανάγκες της. Ταυτόχρονα δίνει και πρόσβαση σε ορισμένους τόπους του προγράμματος για να επικοινωνούν μαζί της οι πελάτες και οι συνεργάτες. Αν οργανωθεί πχ στον Πειραιά, στο στρατόπεδο στην Θεσσαλονίκη και σε άλλους τόπους υποδομή και ΔΕΠ, δεν υπάρχει και λόγος να αναφέρει το νομοσχέδιο και την λέξη «Logistics». Οι ξένοι θα καταλάβουν ότι πρόκειται για «Logistics» από την οργάνωση που προανέφερα, γιατί με τον τρόπο αυτό εργάζονται οι ξένοι από 50 ετών και πλέον. Την λειτουργία αυτή την ονόμασαν «Logistics», όχι όμως με τον αδόκιμο τρόπο που εμείς στην χώρα την παρανοήσαμε. Οι ξένοι με τον όρο «Logistics» εννοούν με επιχειρησιακό και βιομηχανικό λογισμό, μέσα στον οποίο εμπεριέχεται η γενική λογιστική και η λογιστική της αποθήκης και η λογιστική της μεταφοράς, δηλαδή οι μεταφορικές καταχωρήσεις. Η εξέλιξη της τεχνολογίας επιτρέπει σήμερα, αφενός την καταχώρηση λογιστικών εγγραφών από απόσταση, αφετέρου δίνει την δυνατότητα της αστραπιαίας διαβίβασης των εντολών και των πληροφοριών. Η ορθολογική λειτουργία της μεταφοράς αξιών και φορτίων είναι διαρκώς σε εξέλιξη λόγω της αναπτύξεως της τεχνολογίας και των υποδομών. Ουδέποτε όμως έπαψε να λειτουργεί με λογισμό. Στην δεκαετία του ‘60 πχ συγκεντρώνονταν όλα τα ομαδικά φορτία της Β. Ευρώπης με προορισμό τον Νότο στο Salzburg (στα σύνορα Αυστρίας Γερμανίας). Εκεί η εταιρεία Franz Welz ομαδοποιούσε εκ νέου τα διάφορα φορτία με βάση τον τελικό προορισμό. Στην Ελλάδα αντί να στέλνονται τρία βαγόνια την κάθε φορά για τις ελληνικές εταιρείες Schenker, Danzas και Πρόοδος, αποστελλόταν ένα βαγόνι εκ περιτροπής με παραλήπτη μια εκ των τριών εταιρειών. Αν στέλνονταν ένα βαγόνι για την κάθε επιχείρηση, θα σήμαινε το γεγονός αυτό καθυστέρηση για να φορτωθούν πλήρως, ή ζημιά για να αναχωρούν σύντομα, αλλά με μειωμένο φορτίο. Υπάρχουν και σύγχρονα αντίστοιχα παραδείγματα, αλλά δεν τα αναφέρω για λόγους δεοντολογίας. Ήδη από την εποχή εκείνη λειτουργούσε η μεταφορά αξιών, γιατί παραδίδονταν τα τιμολόγια στην τράπεζα για να πληρωθεί η αξία των εμπορευμάτων. Επιπλέον όμως λειτουργούσε και η μεταφορά φορτίων, γιατί παραδίδονταν και στο Τελωνείο τα έγγραφα της μεταφοράς και τα φορτία. Η ορθολογική εκτέλεση του μεταφορικού έργου είναι επομένως θέμα οργανωτικό και όχι αποστάσεων. Στόχος είναι να συγχρονιστούν οι εκτελέσεις των συμβάσεων πώλησης και να συντονιστούν τα δρομολόγια των μεταφορικών μέσων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την οργάνωση και λειτουργία «διεπιχειρησιακής και διαδικτυακής διαχείρισης των εμπορευμάτων και των μεταφορικών μέσων (Logistics)». Αυτός πρέπει να είναι και ο τίτλος του νομοσχεδίου και ένα επιπλέον σκεπτικό του νόμου. Για να λειτουργήσει στην συνέχεια το σύστημα θα πρέπει να προβλέπει το νομοσχέδιο όχι μόνο τις διάφορες επιτροπές, αλλά και την σύσταση μεταπτυχιακών τμημάτων στα Οικονομικά ΑΕΙ, που να καταρτίζουν στελέχη προκειμένου: α) να κριθούν ικανά να συνεργαστούν στον εμπορικό τομέα ισότιμα με τους ξένους, β) να είναι σε θέση να κοστολογήσουν μια προσφορά υπηρεσίας μεταφοράς, γ) να κοστολογήσουν μεταφορικό έργο με ευθυγράμμιση κομίστρου, δ) να διαπραγματευτούν σε συσκέψεις με αντικείμενο σύμβαση μεταφοράς με λογισμό. ε) να οργανώσουν την λογιστική συνεργασία μέσω ΔΕΠ με τους πελάτες - συνεργάτες. στ) να αντιληφθούν την διαφορά των εννοιών «εκμετάλλευση» από την «συναλλαγή», ζ) να έχουν έγκυρη γνώμη για την κατανομή της παραγωγής στην αγορά, η) να κρίνουν αν πρέπει να διατηρηθεί ή να καταργηθεί ένας μεταφορικός άξονας, θ) να κρίνουν την ανάγκη ή αν πρέπει και που να ιδρυθεί ένα εμπορευματικό κέντρο, ι) να έχουν έγκυρη γνώμη για τον τρόπο λειτουργίας ενός εμπορευματικού κέντρου, κ) να κατέχουν την μεταφορά και να αναφέρονται για αυτήν με ελληνικούς όρους, λ) να γνωμοδοτήσουν ως εμπειρογνώμονες στην κατάρτιση νομοσχεδίων, μ) να συνειδητοποιήσουν ότι η συνδυασμένη μεταφορά, είναι οδική μεταφορά, ν) να διακρίνουν την διαφορά μεταξύ της έννοιας «μεταφορά» από την «μεταφορές», ξ) να εμπεδώσουν την επιστημονική διαφορά και την εφαρμογή στην πράξη των συναλλαγών μεταξύ των επιχειρήσεων του όρου: «λήψη και διαβίβαση εντολών», από τον όρο: «κατάρτιση και εκτέλεση συμβάσεων». Επιπλέον αυτού παρακαλώ να λάβετε σοβαρά υπόψη τον τίτλο του νομοσχεδίου που προανέφερα: «διεπιχειρησιακή και διαδικτυακή διαχείριση των εμπορευμάτων και των μεταφορικών μέσων.» Σε ότι αφορά στο γεγονός αν πρέπει να τεθεί και η λέξη Logistics στο τίτλο του νομοσχεδίου το θέμα είναι καθαρά πολιτικό. Η επιτροπή πρέπει να στοχεύει καταρχήν στην κατασκευή των υποδομών και στην προμήθεια των τεχνικών μέσων. Επιπλέον να έχει στραμμένη παράλληλα την προσοχή και στην μετέπειτα λειτουργία τους. Στην κατασκευαστική φάση τον πρώτο λόγο έχουν οι μηχανικοί με την βοήθεια και την συμβουλή των επιστημόνων του επιχειρησιακού λογισμού μεταφοράς και των λογιστών, που θα χρησιμοποιήσουν – εκμεταλλευτούν τις κατασκευές. Η πρώτη φάση δηλαδή αφορά στους μηχανικούς για την εκτέλεση κατασκευών, με προδιαγραφές μεταξύ άλλων την τεχνική διευκόλυνση εκτελέσεως του μεταφορικού έργου. Στην μετέπειτα λειτουργία των κατασκευών τον πρώτο λόγο έχουν οι διαχειριστές μεταφοράς και οι λογιστές των συνεργαζομένων επιχειρήσεων. Οι τεχνικοί επιφορτίζονται με την συντήρηση και επισκευή των υποδομών ή την εποπτεία της ασφαλούς λειτουργίας των χώρων εργασίας. Οι αρμοδιότητες είναι και εδώ διακριτές. Οι τεχνικοί δρουν ως επόπτες εργασίας εντός των χώρων δουλειάς, ή ελέγχουν την ασφάλεια των μεταφορών φροντίζοντας για την ασφαλή κυκλοφορία των μέσων μεταφοράς και των υποδομών για την ασφάλεια των εργαζομένων. Η μάχη στην αγορά επομένως είναι διμέτωπη. Στην πρώτη γραμμή όμως μάχονται οι διαχειριστές μεταφοράς με τους λογιστές για να διεκπεραιώσουν το μεταφορικό έργο. Τα ΠΔ που θα ακολουθήσουν πρέπει να τους βοηθούν να το εκτελέσουν απρόσκοπτα, για να γίνει η διακίνηση των αγαθών οικονομική και η χώρα στην διεθνή αγορά ανταγωνιστική. Με τιμή Ηλίας Κακατσάκης Λογιστής Σύμβουλος Επιχειρήσεων