Αρχική Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ)1 ΕΙΣΑΓΩΓΗΣχόλιο του χρήστη Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας | 19 Σεπτεμβρίου 2014, 12:16
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας' | 19 Σεπτεμβρίου 2014, 12:16

    Ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας (ΣΕΕΝ) αποτελεί τον φορέα εκπροσώπησης του κλάδου πλοιοκτησίας – εφοπλισμού επιβατηγών πλοίων στην Ελλάδα. Τα μέλη μας περιλαμβάνουν ελληνικές και ευρύτερα κοινοτικές πλοιοκτήτριες και διαχειρίστριες εταιρείες επιβατηγών οχηματαγωγών / επιβατηγών εν γένει πλοίων, τα οποία δραστηριοποιούνται στον χώρο της ακτοπλοΐας, των διεθνών γραμμών και της κρουαζιέρας οι οποίες στην πλειονότητα τους κατατάσσονται στις μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις. Ο κλάδος της επιβατηγού ναυτιλίας τυπικά εκπροσωπείται ελάχιστα στον τομέα της ΕΚΕ καθώς έως σήμερα μόνο μία εταιρία-μέλος μας δημοσιεύει κοινωνικό απολογισμό. Ουσιαστικά όμως, οι εταιρείες επιβατηγών πλοίων έχουν να επιδείξουν πλούσιο κοινωνικό έργο σε όλους τους τομείς ΕΚΕ, δηλαδή σε σχέση με τον ανθρώπινο παράγοντα, την κοινωνία, το περιβάλλον και την αγορά. Ιδιαίτερα οι εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον χώρο της ακτοπλοΐας και βρίσκονται σε καθημερινή επαφή με τις τοπικές κοινωνίες των νησιών μας και ειδικά των πιο απομακρυσμένων από αυτά, γνωρίζουν από πρώτο χέρι και αντιλαμβάνονται εξ ιδίας αντίληψης τα δεκάδες θέματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της νησιωτικής Ελλάδας και συμμετέχουν ενεργά στις προσπάθειες αντιμετώπισής τους, «ζώντας» μαζί με τις τοπικές κοινωνίες. Δυστυχώς, η πλειονότητα των μελών μας δεν αντιλαμβάνεται ότι οι εν λόγω πρωτοβουλίες και δράσεις που αναπτύσσουν και εφαρμόζουν ανελλιπώς επί δεκαετίες αποτελούν δράσεις ΕΚΕ, ενώ δεν αποκλείεται πολλές από τις επιχειρήσεις να μην έχουν καν σαφή και ολοκληρωμένη εικόνα για το τι σημαίνει ΕΚΕ. Το γεγονός αυτό δε, δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του δικού μας κλάδου αλλά αποτελεί κοινό τόπο για τις περισσότερες από τις μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις της χώρας μας. Το υπό διαβούλευση Σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής για την ΕΚΕ αποτελεί ένα θετικό και αναγκαίο βήμα προς την ενημέρωση όλων για το τι είναι ΕΚΕ και γιατί είναι απαραίτητη στη σύγχρονη εποχή γενικά, και στην Ελλάδα ειδικότερα. Για τους λόγους αυτούς προτείνουμε τα παρακάτω ώστε το Σχέδιο να ανταποκριθεί καλύτερα στις ως άνω απαιτήσεις. 1. Εθνικές Προτεραιότητες: από το κείμενο δεν προκύπτει σαφώς ποιοι είναι οι εθνικοί στόχοι, ειδικά για τους λιγότερα μυημένους στη λογική της ΕΚΕ. Η αναφορά στις εθνικές προτεραιότητες 2020 δεν μπορεί παρά να θέτει τον παρανομαστή επί του οποίου θα τεθούν οι εθνικοί στόχοι για την ΕΚΕ, οι οποίοι πρέπει να είναι σαφείς και συγκεκριμένοι. Η ανεργία και η φτώχεια π.χ. δεν μπορεί να είναι αντικείμενο της ΕΚΕ καθώς η αντιμετώπισή τους αποτελεί υποχρέωση του Κράτους στην οποία η ΕΚΕ μόνον επικουρικά μπορεί να λειτουργεί. Οι επιχειρήσεις θα συμβάλλουν στην καταπολέμηση των θλιβερών αυτών καταστάσεων εφόσον οι ίδιες είναι σε θέση να εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητά τους ώστε να συνεχίσουν να απασχολούν τον ίδιο αριθμό εργαζομένων και να βρεθούν σταδιακά στην εξαιρετικά ευχάριστη για κάθε επιχείρηση θέση ανάπτυξης και επένδυσης ώστε να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας. ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ: για να καταστεί τούτο δυνατό, θα πρέπει η Πολιτεία να αναλάβει τις ευθύνες της. Πρωτίστως να δημιουργήσει συνθήκες ευνοϊκές για το επιχειρείν που επί δεκαετίες στη χώρα μας αντιμετωπίζεται σχεδόν ως «θανάσιμο αμάρτημα». Απαιτούνται άμεσα πολιτικές ανάπτυξης από την κυβέρνηση, δημιουργία επιχειρηματικών συνθηκών που ευνοούν την επιχειρηματικότητα και τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων και νέων επενδύσεων και κατά συνέπεια νέων θέσεων απασχόλησης. Επίσης απαιτείται ρηξικέλευθη αντιμετώπιση του παρωχημένου, αλληλοκαλυπτόμενου και πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενου νομοθετικού πλαισίου λειτουργίας των επιχειρήσεων, της σχεδόν εχθρικής προς το επιχειρείν λειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών, της στήριξης της διαφάνειας, την πάταξη της γραφειοκρατίας αλλά και της εκτεταμένης διαφθοράς στον δημόσιο τομέα που καθημερινά πλέον αποκαλύπτεται. Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης θα πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο κεφάλαιο, στο οποίο θα αναφέρονται ρητά οι δεσμεύσεις που αναλαμβάνει το ίδιο για την υιοθέτηση αρχών και πολιτικών ΕΚΕ από τις επιχειρήσεις του και τις υπηρεσίες του σε όλο τους το εύρος, συμπεριλαμβανομένης της τοπικής αυτοδιοίκησης. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αποσαφηνιστούν οι ρόλοι όλων και θα είναι σαφείς οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις του κάθε εμπλεκόμενου, είτε δημοσίου είτε ιδιωτικού φορέα. ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Το Σχέδιο θα πρέπει να περιλαμβάνει συγκεκριμένες ενέργειες που πρέπει να αναληφθούν από την πλευρά της Πολιτείας ώστε να ενημερωθεί η ελληνική κοινωνία για την ΕΚΕ και τη σημασία της συνολικά. Από τους μαθητές στα σχολεία μέχρι – και μάλιστα κυρίως - τους δημοσίους υπαλλήλους και τους έλληνες επιχειρηματίες. Τις δύο πρώτες ομάδες όπως και το ευρύ καταναλωτικό κοινό θα πρέπει να εκπαιδεύσει η Πολιτεία. Για τον επιχειρηματικό κόσμο η Πολιτεία θα πρέπει να συνεργαστεί με κλαδικούς αντιπροσωπευτικούς φορείς, επιμελητήρια κλπ. ώστε η διάδοση της πληροφόρησης να γίνει μέσα από αυτούς προς τα μέλη τους και να ενισχυθούν κοινές πρωτοβουλίες και δράσεις, οι οποίες θα στηρίζονται και στην κατανόηση των εμπορικών πλεονεκτημάτων της ΕΚΕ για μία επιχείρηση. ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΕΚΕ (BUSINESS CASE): Να γίνει πιο ευκρινής αναφορά και να τονισθεί στο Σχέδιο το λεγόμενο «business case» της ΕΚΕ, η εμπορική της σημασία για την επιχείρηση. Δεν πρέπει να παραλείπεται σε κάθε αναφορά που γίνεται στην ΕΚΕ εκτός από τον εθελοντικό και ο εμπορικός της χαρακτήρας. Σε αντίθετη περίπτωση κινδυνεύει να γίνει αντιληπτή ως φιλανθρωπία και μόνον. Η ΕΚΕ αναμφίβολα μπορεί να αποτελέσει συγκριτικό πλεονέκτημα των ελληνικών επιχειρήσεων, ειδικά των πιο εξωστρεφών και εν γένει να βοηθήσει στη δημιουργία θετικού κλίματος και εντυπώσεων για τη χώρα μας. Θα πρέπει όμως να αναχθεί και σε συγκριτικό πλεονέκτημα για το εσωτερικό της χώρας. Εφόσον οι καταναλωτές είναι ευαισθητοποιημένοι, οι ίδιοι θα δημιουργήσουν πιέσεις προς τις εταιρίες να υιοθετήσουν πολιτικές και δράσεις ΕΚΕ. Θα πρέπει επομένως να ενισχυθεί η έννοια της ΕΚΕ ως «ανταποδοτική επένδυση». ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ: Είτε γνωρίζοντας ότι επιτελούν ΕΚΕ είτε όχι όπως συμβαίνει με την πλειονότητα των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων όπως προαναφέρθηκε, είναι απαραίτητο το Σχέδιο να τονίζει και να εγγυάται τον εθελοντικό χαρακτήρα της ΕΚΕ. Όχι με την μάλλον ατυχή ταυτοσημία «εθελοντική αυτοδέσμευση», αλλά αποφεύγοντας τις διαρκείς αναφορές σε «ποινές», «τιμωρία», «έλεγχο». Ο έλεγχος από την Πολιτεία είναι εκ των ων ουκ άνευ. Πρέπει όμως να γίνεται προσεκτική αναφορά ώστε να μη δημιουργηθεί ιδέα «καταστολής» η οποία δυστυχώς έχει την τάση να επικρατεί στη νομοθεσία περί επιχειρείν στη χώρα μας, γεγονός που αναμφίβολα αποτελεί τροχοπέδη στην επιχειρηματική δραστηριότητα και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και όχι να διευρυνθεί. Επιπλέον, επισημαίνουμε το προφανές, ότι η ΕΚΕ επί πάνω από μία δεκαετία λειτουργεί εξαιρετικά στη χώρα μας από αρκετές επιχειρήσεις, αποκλειστικά στηριζόμενη στην ιδιωτική εθελοντική πρωτοβουλία, χωρίς κανένα κίνητρο από την πλευρά της Πολιτείας. Η επιβολή κυρώσεων και γενικά η νομοθετική καταστολή θα πρέπει να αποφευχθεί, αλλιώς διακινδυνεύεται η αναγνωρισμένη και αποτελεσματική κοινωνική συνεισφορά της που μέχρι σήμερα έχει λειτουργήσει υποδειγματικά σε καθαρά εθελοντική βάση. ΚΙΝΗΤΡΑ: Προκειμένου η ΕΚΕ να διευρυνθεί σε όσο το δυνατόν περισσότερες επιχειρήσεις θα πρέπει να δοθούν κίνητρα για την υιοθέτησή της. Το Σχέδιο θα πρέπει να κάνει ρητή αναφορά σε συγκεκριμένα μέτρα κατά τρόπο που να γίνεται αντιληπτό και από εταιρίες που δεν έχουν ασχοληθεί με την ΕΚΕ. Συγκεκριμένα θεωρούμε πολύ θετικά τα ακόλουθα μέτρα οικονομικού χαρακτήρα : Προτίμηση των επιχειρήσεων που εφαρμόζουν ΕΚΕ στις δημόσιες συμβάσεις και στις προμήθειες του Δημοσίου. Εισαγωγή περιβαλλοντικών και κοινωνικών παραμέτρων στα Κριτήρια Πιστωτικής Αξιολόγησης των επιχειρήσεων από τις Ελληνικές Τράπεζες. Επίσης θα πρέπει να θεσπισθούν μέτρα φορολογικής ελάφρυνσης των επιχειρήσεων που εφαρμόζουν ΕΚΕ. ΚΟΣΤΟΣ: Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποφευχθεί η επιβάρυνση των επιχειρήσεων και ειδικά των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων με γραφειοκρατικές υποχρεώσεις και επιβάρυνση λειτουργικού κόστους. Θεωρούμε ότι η προτεινόμενη καταγραφή δεν παρουσιάζει όφελος παρά ενδεχομένως μόνο για τις μεγάλες επιχειρήσεις που ούτως ή άλλως υποχρεούνται σε καταγραφή και αναφορά στο ΓΕΜΗ. Επίσης, είναι βασικό σε σχέση με τα πρότυπα αναφοράς να μην γίνουν υποχρεωτικά για τις μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις πρότυπα που θα απαιτούν την απασχόληση συμβούλων και κατά συνέπεια θα επιβαρύνουν οικονομικά τις επιχειρήσεις. ΚΛΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ: πέραν των εθνικών στόχων θα πρέπει το Σχέδιο να δώσει έμφαση στην κλαδική προσέγγιση θέσης προτεραιοτήτων και στόχων, ανάλογα με τον τύπο επιχειρηματικής δραστηριότητας και τη γεωγραφική παρουσία της κάθε επιχείρησης. Οι δύο αυτοί παράγοντες επηρεάζουν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τις προτεραιότητες ΕΚΕ μιας επιχείρησης και δεν είναι απαραίτητο η ιεράρχησή τους να είναι ίδια με εκείνη άλλων κλάδων. Π.χ. αναφερόμενοι στο δικό μας κλάδο είναι τεράστιας σημασίας για τις τοπικές κοινότητες, η συμβολή των ακτοπλοϊκών πλοίων στη μεταφορά ασθενών από νησιά χωρίς νοσοκομειακές υποδομές σε κεντρικά ή περιφερειακά νοσοκομεία, η οποία γίνεται δωρεάν και πολλές φορές με αλλαγή του δρομολογίου του πλοίου, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις που αναμφίβολα έχει για τη συνολική λειτουργία του. Η παροχή της μεταφοράς αυτής είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για τους νησιώτες και θα πρέπει ενδεχομένως να τεθεί ως προτεραιότητα ΕΚΕ για τις εταιρίες του κλάδου μας, και όχι π.χ. η ανεργία που έχει τεθεί ως πρώτη προτεραιότητα εθνικής πολιτικής. ΕΠΟΠΤΕΟΥΣΑ ΑΡΧΗ: Θεωρούμε ότι είναι περιττή η ύπαρξη δύο φορέων υλοποίησης , δηλαδή και του Εθνικού Συμβουλίου ΕΚΕ και της Αρχής Εφαρμογής. Προτείνουμε την κατάργηση της Αρχής καθώς το Εθνικό Συμβούλιο είναι απολύτως επαρκές για το σύνολο των δραστηριοτήτων και τομέων που περιγράφονται στο Σχέδιο. Ο ΣΕΕΝ είναι έτοιμος να αναλάβει δράση ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης των μελών του σε κλαδικό επίπεδο και σε συνεργασία με όλους τους εμπλεκόμενους κοινωνικούς εταίρους να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για διάλογο και σύμπραξη σε εθνικό αλλά και κατά τη γνώμη μας κυρίως, σε τοπικό επίπεδο.