Αρχική Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ)1 ΕΙΣΑΓΩΓΗΣχόλιο του χρήστη Νικος Χαραλαμπίδης | 20 Σεπτεμβρίου 2014, 16:05
Υπουργείο Ανάπτυξης Νίκης 5-7, 10180, Αθήνα email: public@mnec.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Η διαβούλευση πραγματοποιείται εν μέσω μιας πραγματικότητας η οποία, μεταξύ των άλλων, περιλαμβάνει: - Οικονομική κρίση η οποία έχει οδηγήσει σε ασφυξία σημαντικό κομμάτι επιχειρήσεων και πολιτών. - Υπάρχουσες οργανωμένες πρωτοβουλίες ΕΚΕ (είτε μέσω φορέων είτε μέσω ιδιωτικών μηχανισμών) που εμπλέκουν ορισμένες από τις λίγες μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας. - Εκατοντάδες χιλιάδες πολύ μικρές, μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις να αδυνατούν να δουν πώς η ΕΚΕ μπορεί να συμβάλλει βραχυπρόθεσμα στην επιβίωσή τους (που προηγείται του οράματος για ένα καλύτερο αύριο). - Ο τομέας του δημοσίου παρουσιάζει χαμηλή αξιοπιστία ιδίως σε τομείς όπως η διαφάνεια, το reporting, οι διαδικασίες προμηθειών, οι περιβαλλοντικές επιδόσεις κοκ. Εκτιμώ ότι τα παραπάνω δεν πρέπει να αγνοηθούν αλλά να υπάρξει η απαραίτητη μέριμνα. Ειδικότερα για τον δημόσιο τομέα, εφόσον αποφασίσει να αναλάβει ενεργό ρόλο στην ΕΚΕ, καλείται να επιδείξει παραδειγματική συμπεριφορά. Αυτή δεν μπορεί να εξαντληθεί σε ευχές και δεσμεύσεις αλλά να συνοδεύεται από διαφάνεια και σαφώς ορισμένους δείκτες επιδόσεων (KPIs). Μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει τις υπάρχουσες βέλτιστες πρακτικές (και γιατί όχι, να τις βελτιώσει) του ιδιωτικού τομέα. Σε κάθε περίπτωση, η δημιουργία συντονιστικού σχήματος δράσεων και προγραμμάτων ΕΚΕ (η χρησιμότητά του συνεχίζει να αποτελεί ζητούμενο και όχι αυταπόδεικτη ανάγκη) οφείλει να λάβει υπόψη τις υπάρχουσες προσπάθειες και παράλληλα να αναζητήσει τρόπους για να τις διευρύνει σε νέες επιχειρήσεις. Το πιο κρίσιμο ίσως στοιχείο της όλης πρωτοβουλίας είναι η ανάγκη να μην προσθέσει κάποιο νέο επίπεδο γραφειοκρατίας, γεγονός που θα λειτουργήσει αποθαρρυντικά για τις επιχειρήσεις που δεν διαθέτουν ήδη προγράμματα ΕΚΕ (ανεξαρτήτως ποιότητας). Προσωπικά, εκτιμώ ότι η ημέρα κατά την οποία θα υπάρχει ένα ενιαίο εθνικό, αξιόπιστο, ευέλικτο και λειτουργικό σύστημα αξιολόγησης εκθέσεων ΕΚΕ, το οποίο θα λειτουργεί συμβουλευτικά και θα φροντίζει για τη διάχυση των βέλτιστων πρακτικών είναι πολύ μακριά. Προτείνω, αντί μεγαλόσχημων υποσχέσεων, νέων επιπέδων γραφειοκρατίας, αντιπαραθέσεων της πλέον κατάλληλης μεθοδολογίας, να ξεκινήσουμε με κάποια συγκεκριμένα μικρά βήματα.