Αρχική Ρυθμίσεις θεμάτων νόμου 3299/2004 (ΦΕΚ Α’ 261) και 3908/2011 (ΦΕΚ Α’ 8) και άλλες διατάξειςΆρθρο 06Σχόλιο του χρήστη ΚΑΠΠΑΤΟΥ ΣΟΦΙΑ | 24 Φεβρουαρίου 2016, 18:31
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΑΠΠΑΤΟΥ ΣΟΦΙΑ' | 24 Φεβρουαρίου 2016, 18:31

    Οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν μπορούσαν να εκδώσουν εγγυητικές επιστολές, αφού οι Τράπεζες δεν τους χορηγούσαν . Όμως οι Τράπεζες εκμεταλλεύτηκαν το άρθρο 18 του Νόμου 4146/2013 (Νόμος Μηταράκη) και προχώρησαν στην έκδοση εγγυητικών επιστολών με την αίρεση το ποσό της επιχορήγησης να κατατεθεί σε δεσμευμένο από την Τράπεζα λογαριασμό . Αυτομάτως αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις δεν είχαν καμία δυνατότητα να εκταμιεύσουν τα χρήματα αυτά και να τα χρησιμοποιήσουν για σκοπούς κερδοσκοπικούς ή προκειμένου να αποκτήσουν έσοδα . Σήμερα έχουν κλείσει αρκετές Τράπεζες οι οποίες είχαν εκδώσει τέτοιες εγγυητικές , όχι αρκετές αλλά οι περισσότερες , με αποτέλεσμα στις νέες Τράπεζες που μεταφέρθηκαν οι συγκεκριμένοι λογαριασμοί να καθυστερούν οι διαδικασίες και πολλές φορές να μην αναγνωρίζουν τους συμφωνηθέντες όρους με τις επιχειρήσεις που είχαν οι προηγούμενες Τράπεζες , αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να οδηγούνται στα δικαστήρια και τα ποσά να παραμένουν στις Τράπεζες στους δεσμευμένους λογαριασμούς αντί να χρησιμοποιούνται για την υλοποίηση των έργων. Θεωρείται παράλογο να ζητείται απο τις επιχειρήσεις να πληρώσουν τόκο για κάτι που ουσιαστικά δεν μπορούσαν να εκμεταλλευτούν , ιδιαιτέρως και στην περίπτωση που η επιστροφή αυτή δεν αφορά κύρωση αλλά αδυναμία χρησιμοποίησης των ποσών αυτών από τις επιχειρήσεις . Όπως αναφέρεται και σε προηγούμενο σχόλιο 1 της Διαβούλευσης το οποίο παραθέτω : « διαπιστώθηκε το φαινόμενο να επιχειρούν οι τράπεζες, χωρίς την έγκριση των επιχειρήσεων, να μετατρέψουν τα ποσά των επιχορηγήσεων που είναι κατατεθειμένα σε δεσμευμένους λογαριασμούς σε μετοχές. Υπό την αβεβαιότητα της επίδειξης και μελλοντικά της ίδιας ανάρμοστης συμπεριφοράς από μέρους των τραπεζικών ιδρυμάτων σε μελλοντική αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου ή άλλη παρόμοια περίπτωση είναι προτιμότερο για όλους (Κράτος και ιδιώτες) να επιτραπεί η άτοκη επιστροφή των χρημάτων στο Δημόσιο.» Βεβαίως είναι προτιμότερο να επιστραφούν άτοκα στο Δημόσιο. Οι δε δεσμευμένοι αυτοί λογαριασμοί δεν δίνουν κανένα τόκο στις επιχειρήσεις . Αφού οι προμήθειες - έξοδα για τις εγγυητικές επιστολές που πρέπει να πληρώσουν οι επιχειρήσεις είναι πολλαπλάσια. Ειδικά για τις περιπτώσεις όπου οι επενδυτές έκαναν χρήση του υπ. αριθμ Νόμου 4146/2013 ,και εκδόθηκαν εγγυητικές επιστολές με την αίρεση το ποσό της προκαταβολής να κατατεθεί σε δεσμευμένο από την Τράπεζα λογαριασμό , γεγονός που συνεπάγεται ότι οι επενδυτές δεν είχαν καμία δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τα ποσά αυτά για άλλους σκοπούς πέραν του επενδυτικού και άρα κάνεις δεν μπορεί να τους προσάψει ότι εκμεταλλεύτηκαν τα ποσά αυτά για σκοπούς κερδοσκοπικούς θα πρέπει να τους δοθεί η δυνατότητα για άτοκη επιστροφή των ποσών στο Δημόσιο. Προτείνουμε την παρακάτω αλλαγή στο Άρθρο 6 Άρθρο 06 1.Το ποσό της προκαταβολής που χορηγήθηκε με την αίρεση να κατατεθεί σε δεσμευμένο από την Τράπεζα λογαριασμό σύμφωνα α. με την παράγραφο 1 σημ. β του άρθρου 18 του Ν 4146/2013 και β . της παρ. 2 σημ. ε της υπ. αριθμ πρωτ. 18571/26/4/2013 εγκύκλιου δύναται να επιστραφεί: Ατόκως από την ημερομηνία χορήγησής της, κατόπιν αίτησης του φορέα του επενδυτικού σχεδίου και αποδοχής της από την Διοίκηση. Η παραπάνω αλλαγή είναι δίκαιη αφού αναγνωρίζει ότι οι επιχειρήσεις αυτές δεν είχαν δυνατότητα να αξιοποιήσουν τα ποσά αυτά για κερδοσκοπικούς σκοπούς και άρα δεν μπορεί να τους επιβάλλεται πέραν των τόκων που πλήρωναν για τις εγγυητικές επιστολές και επιπλεον τόκος για το Δημόσιο.