Αρχική Ρύθμιση των Χρεών Υπερχρεωμένων ΚαταναλωτώνΆρθρο 1. Πεδίο ΕφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Παναγιώτης Βαρλάγκας | 30 Οκτωβρίου 2009, 03:58
  • Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Βαρλάγκας' | 30 Οκτωβρίου 2009, 03:58

    Η διάταξη της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου, σύμφωνα με την οποία "[μ]ε την επιφύλαξη των κατωτέρω διατάξεων, εφαρμόζονται αναλόγως και στην διαδικασία αυτή οι διατάξεις του Πτωχευτικού Κώδικα" αποτελεί μια ιστορική τομή στη λειτουργία του Πτωχευτικού Δικαίου στη χώρα μας, καθώς από την απελεύθερωση και τη ρύθμισή του από τον Γαλλικό Code de Commerce μέχρι τις ημέρες μας εφαρμοζόταν, όπως είναι και το παραδοσιακό, *μόνον επί εμπόρων*, ενώ τώρα περνάμε στην χορεία των δικαιοδοσιών (Γερμανία, Ελβετία, Ισπανία, Σουηδία κ.λπ. από τις χώρες του Ηπειρωτικού δικαίου, Αγγλία, ΗΠΑ, Καναδά κ.λπ. από τις χώρες του Αγγλοσαξωνικού) που εφαρμόζουν την πτώχευση ή παρεμφερές σύστημα συλλογικής εκκαθάρισης και για οφειλέτες (πτωχούς) που δεν είναι έμποροι. Τολμώ να πω ότι μαζί με τις απόπειρες για ένταξη του θεσμού της εξυγίανσης (Sanierung) επιχειρήσεων, που εν τέλει ολοκληρώθηκε με τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα του 2007, η παρούσα, νεοπαγής για τα καθ' ημάς πτωχευτική διαδικασία για τους μη εμπόρους, αποτελούν **τις πιο ιστορικές μεταβολές στο Πτωχευτικό μας Δίκαιο**. Ήρθε δηλ. η ώρα, 31 χρόνια μετά να είναι επίκαιρα τα όσα ***το 1978*** έγραφε ο καθηγητής Κ. Ν. Ρόκας στη 13η έκδοση του έργου του "Πτωχευτικόν Δίκαιον" (σελ. 15-16): "Εξ επόψεως θετέου δικαίου μεγάλην σπουδαιότηταν εμφανίζει το πρόβλημα της επεκτάσεως του θεσμού της πτωχεύσεως και επί μη εμπόρων οφειλετών, υπό την έννοιαν της καθιερώσεως συστήματος συλλογικής εκκαθαρίσεως [...] Και τα δύο συστήματα υποστηρίζονται. Οι υπέρμαχοι του κρατούντος συστήματος [Σ.Σ. εννοείται: να πτωχεύουν μόνον οι έμποροι - δηλ. του καταργούμενου συστήματος] επικαλούνται, ότι ανάγκη προστασίας της πίστεως παρίσταται μόνον επί εμπόρων οφειλετών. Εις το σύστημα αυτό ενέμεινε το (προϊσχύσαν) Γαλλικό διάταγμα περί πτωχεύσεως του έτους 1955 και νεωτέρη ιταλική νομοθεσία. Αντιθέτως υπό την [Σ.Σ. ακόμη] ισχύουσαν γαλλικήν νομοθεσίαν [...] εφαρμόζεται [...] και επί παντός νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου, έστω και αν τούτο δεν έχει την εμπορικήν ιδιότητα [Σ.Σ. όχι όμως επί φυσικών προσώπων] Κατά το αντίθετον σύστημα [Σ.Σ. στο οποίο τώρα περνάμε] (Γερμανικός νόμος και άλλαι νομοθεσίαι) ουδεμία θεωρητικώς δικαιολογείται διάκρισις, διότι σ κ ο π ό ς τ η ς π τ ω χ ε ύ σ ε ω ς ε ί ν α ι κ υ ρ ί ω ς η π ρ ο σ τ α σ ί α τ ω ν π ι σ τ ω τ ώ ν ε ν α ν τ ί ο ν τ ω ν κ ι ν δ ύ ν ω ν , τ ο υ ς ο π ο ί ο υ ς ε ν έ χ ε ι τ ο σ ύ σ τ η μ α τ η ς α τ ο μ ι κ ή ς α ν α γ κ α σ τ ι κ ή ς ε κ τ ε λ έ σ ε ω ς " (η έμφαση δική μου)