Αρχική Απλοποίηση διαδικασιών σύστασης επιχειρήσεωνΆρθρο 01 – Πεδίο ΕφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Ευάγγελος Φουντάς | 4 Οκτωβρίου 2016, 14:11
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ευάγγελος Φουντάς' | 4 Οκτωβρίου 2016, 14:11

    Ως γενική παρατήρηση, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο έχει αρκετές θετικές διατάξεις, χωρίς όμως να δίνει ζωτικές λύσεις στα προβλήματα της επιχειρηματικότητας και ιδιαίτερα της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας. Ο χρόνος ίδρυσης μιας επιχείρησης είναι βέβαια σημαντικός, όμως ποια είναι τελικά η ωφέλεια, αν οι επιχειρήσεις συστήνονται σε μία αντί τριών ημερών, όταν πχ. η διαδικασία ανοίγματος ενός τραπεζικού λογαριασμού απαιτεί σχεδόν ένα μήνα, για να μην αναφερθούμε στην πρόσβαση στο τραπεζικό δανεισμό. Επί του πεδίου εφαρμογής, πιστεύουμε, ότι η σύσταση και των ατομικών επιχειρήσεων θα μπορούσε να περιλαμβάνεται στο πεδίο εφαρμογής του συγκεκριμένου νόμου, καθώς αποτελούν την πολυπληθέστερη κατηγορία εμπορικών επιχειρήσεων και είναι η βασική επιλογή των νεοεισερχόμενων στο επιχειρείν. Επί της διάταξης του άρθρου 1 παρ.4 εδ.δ με την οποία δύναται να οριστούν και άλλοι φορείς ή Υπηρεσίες, ως Υπηρεσίες Μίας Στάσης (Δηλαδή μπορεί να οριστούν φορείς ακόμα και ιδιωτικού δικαίου;) Η υλοποίηση αυτής της διάταξης μπορεί να δημιουργήσει σοβαρότατα προβλήματα, τόσο στην άσκηση του επιχειρείν, όσο και στην λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, από ότι υποτίθεται θα λύσει. Η Υπηρεσία Μιας Στάσης, όπως και το Γενικό Εμπορικό Μητρώο αποτελούν σημαντικά εργαλεία για την επιχειρηματικότητα και την δημόσια διοίκηση. Κύριος παράγοντας για την υλοποίηση αυτών των εγχειρημάτων αποτέλεσαν τα επιμελητήρια της χώρας, τα οποία σε ταχύτατο χρόνο διέθεσαν σοβαρούς υλικούς και ανθρώπινους πόρους, ώστε να υλοποιηθεί ο συγκεκριμένος σχεδιασμός της πολιτείας και να μην μείνει ανεκπλήρωτος, όπως πολλάκις έχει συμβεί στο χώρο της δημόσιας διοίκησης. Σημειώνουμε ενδεικτικά, ότι τελικά τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (Κ.Ε.Π.) όπως προβλεπόταν στο άρθρο 4 του ν. 3853/2010 δεν κατάφεραν τελικά να παρέχουν τις σχετικές υπηρεσίες. Η ελληνική πολιτεία έχει διαχρονικά πληρώσει ακριβά την πολυδιάσπαση αρμοδιοτήτων, επί κρίσιμων θεμάτων, εμφορούμενη από μια λογική «μικρών» σκοπιμοτήτων. Τα παραδείγματα πολλά (περίπου 2000 ενδιάμεσοι φορείς για την χρηματοδότηση των ΜΜΕ, πλειάδα θνησιγενών φορέων για την ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας κτλ). Τα αποτελέσματα είναι γνωστά, σύγχυση και ταλαιπωρία του πολίτη, σπατάλη πόρων, γραφειοκρατία και τελικά, αδυναμία ορθολογικής διοίκησης. Τελικά, μετά από τέσσερα κοινοτικά πλαίσια στήριξης και την διάθεση άλλων τόσων εθνικών πόρων δεν έχει γίνει εφικτή η καθιέρωση ενός μοναδικού τοπικού σημείου, που θα συγκεντρώνει όλες τις υπηρεσίες, που αφορούν τον επιχειρηματία, ενώ φαίνεται να σχεδιάζεται και η περαιτέρω διάσπαση του.