Αρχική Πλαίσιο Λειτουργίας Υπαίθριων Εμπορικών ΔραστηριοτήτωνΆρθρο 36 – Ημερήσιο ΤέλοςΣχόλιο του χρήστη Νίκος | 11 Φεβρουαρίου 2017, 03:25
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος' | 11 Φεβρουαρίου 2017, 03:25

    Η παράγραφος 6β (φαντάζομαι και η 6α) είναι εντελώς ΠΑΡΑΛΟΓΗ διότι αντιβαίνει σε άλλες διατάξεις του ίδιου του Νόμου. Αναλυτικά: Με την παρ. 1 του ίδιου άρθρου ορίζεται ότι το ημερήσιο τέλος είναι ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟ στους ΦΟΡΕΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ των λαϊκών αγορών και προορίζεται για την κάλυψη των πάσης φύσεως λειτουργικών αναγκών, τη διοικητική τους υποστήριξη, τη διασφάλιση συνθηκών δημόσιας υγείας, τη φύλαξη των χώρων λειτουργίας των λαϊκών αγορών, τον εκσυγχρονισμό, κλπ. α) από τη στιγμή που είναι ανταποδοτικά, ποια κόστη της Περιφέρειας δικαιολογούν το μερίδιο του 40% από τις εισπράξεις του ημερήσιου τέλους; β) όσοι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ το αντικείμενο, ξέρουν ότι το μεγαλύτερο κόστος στη λειτουργία μιας λαϊκής αγοράς είναι η καθαριότητα.  κόστος λειτουργίας και συντήρησης, μηχανημάτων (απορριμματοφόρα, αυτοκινούμενα σάρωθρα, υδροφόρες, κλπ)  αμοιβές (υπερωριακές) προσωπικού καθαριότητας  εργαλεία καθαριότητας  κόστος μεταφοράς απορριμμάτων στους ΧΥΤΑ  πληρωμή ΧΥΤΑ γ) Επιπροσθέτως, οι Δήμοι πρέπει να πληρώσουν για τη συντήρηση του χώρου, την τυχόν αναβάθμισή του, την σωστή λειτουργία και συντήρηση των εγκαταστάσεων υγιεινής και τη διοικητική υποστήριξη. δ) Απ’όλα τα παραπάνω, το μόνο που ασκεί η Περιφέρεια είναι η διοικητική υποστήριξη. Το μελλοντικό πρόβλημα: Ο Δήμος θα εισηγείται ένα ποσό ημερήσιου τέλους ανά μέτρο και ημέρα παρουσιάζοντας μια οικονομοτεχνική μελέτη που αποδεικνύει ότι τα χρήματα που ζητάει είναι ανταποδοτικά για τις υπηρεσίες που προσφέρει (δηλαδή 10 μου κοστίζει, 10 θέλω να εισπράξω), θα το εγκρίνει η Περιφέρεια και όταν θα έρθει η στιγμή της απόδοσης του 40% στην Περιφέρεια, ο Δήμος θα πει ότι δεν μπορώ να στα δώσω γιατί έτσι δεν καλύπτω τα έξοδά μου (η ανταποδοτικότητα της παρ. 1). Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, ας βρεθεί ένας οικονομολόγος να πει ότι από τα π.χ. 10€ που κοστίζει η λειτουργία μίας λαϊκής αγοράς τα 4€ είναι τα διοικητικά έξοδα της Περιφέρειας (το μόνο ανταποδοτικό που κάνει). Μία λύση είναι μαζί με την κοστολόγηση που θα κάνει ο Δήμος, να κάνει κοστολόγηση της διοικητικής υποστήριξης που προσφέρει και η Περιφέρεια. Αυτά τα δύο να συνδυαστούν και να υπολογιστεί η τιμή ανά μέτρο πάγκου και ημέρα. Μια άλλη λύση είναι η αναλογία να γίνει 90% Δήμοι και 10% Περιφέρεια. Το θέμα περιπλέκεται περισσότερο αν λάβουμε υπόψη ότι με την παρ. 1 ορίζεται ότι το ημερήσιο τέλος είναι «ανταποδοτικό στους φορείς λειτουργίας». Σύμφωνα με την παρ. 17 του αρθ. 2 του παρόντος, φορέας λειτουργίας είναι ο Δήμος και όχι η Περιφέρεια (για λαϊκές εκτός Αττικής και Θεσσαλονίκης), οπότε η τελευταία δεν δικαιούται να εισπράξει ποσοστό επί του ημερήσιου τέλους. Άρα η παρ. 6α αντιβαίνει στις διατάξεις του ίδιου του Νόμου. Υπάρχει όμως και η ηθική διάσταση του θέματος. Με τέτοιες διατάξεις οι Δήμοι νιώθουν σαν «νεροκουβαλητές» της Περιφέρειας.