Αρχική Πλαίσιο Λειτουργίας Υπαίθριων Εμπορικών ΔραστηριοτήτωνΆρθρο 06 – Χωρική ισχύς άδειας παραγωγού πωλητή υπαίθριου εμπορίου.Σχόλιο του χρήστη Στυλιανή Ρουμπιέ | 13 Φεβρουαρίου 2017, 20:01
Υπουργείο Ανάπτυξης Νίκης 5-7, 10180, Αθήνα email: public@mnec.gr Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Σύμφωνα με το άρθρο 6 παράγραφο 3 αλλά και στο άρθρο 45 παράγραφο 2, στις νέες παραγωγικές άδειες υπάρχει πλέον ο χωρικός περιορισμός ότι ο παραγωγός επιτρέπεται να ασκεί τη δραστηριότητά του, εντός των διοικητικών ορίων της Περιφέρειας στην οποία διατηρεί τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις του, δηλαδή τις καλλιέργειες του. Επισημαίνεται ότι αρκετές περιφέρειες έχουν παράδοση σε ορισμένα είδη καλλιεργειών με μεγάλο αριθμό παραγωγών στις σε αυτές τις περιοχές να ασχολούνται αποκλειστικά με συγκεκριμένα είδη καλλιέργειας. σε σημείο προϊόντα να ταυτίζονται με συγκεκριμένες περιφέρειες και να είναι σήμα κατατεθέν αυτής π.χ πεπόνια Τρικάλων, καρπούζια Αμαλιάδας, ροδάκινα Βέροιας κ.ο.κ. Το παραπάνω έχει ως αποτέλεσμα σε αυτές τις περιφέρειες να υπάρχει μεγάλη παραγωγή από συγκεκριμένα προϊόντα, τα οποία σε άλλες περιφέρειες δεν παράγονται καθόλου ή παράγονται σε μικρές ποσότητες που δεν καλύπτουν τις ανάγκες της τοπικής αγοράς. Ορισμένοι μικροπαραγωγοί (όπως και εγώ η οποία είμαι παραγωγός μποστανοειδών του ν. Τρικάλων) επιλέγουμε να διαθέσουμε πλανόδια οι ίδιοι και χωρίς μεσάζοντες, τα προϊόντα μας απευθείας στον καταναλωτή. Καθώς όμως οι αγορές στις περιφέρειές μας λόγω του μεγάλου αριθμού παραγωγών είναι γεμάτες από τα προϊόντα «σήματα κατατεθέν» των περιοχών μας, καταφεύγουμε στην λύση της πώλησης των προϊόντων σε γειτονικές περιφέρειες στις οποίες δεν υπάρχει παραγωγή των αντίστοιχων προϊόντων, επιτυγχάνοντας καθ' αυτόν τον τρόπο κάλυψη της ζήτησης για φρέσκα και ποιοτικά προϊόντα σε αυτές τις περιοχές. Το παραπάνω ήταν δυνατόν έως τώρα να πραγματοποιηθεί με την άδεια άσκησης υπαίθριου πλανόδιου εμπορίου τύπου Α, η οποία ισχύει για την πώληση πρωτογενών προϊόντων γης σε όλη την χώρα. Ωστόσο με την νέα προτεινόμενη νομοθεσία, η πλανόδια διάθεση των παραγόμενων προϊόντων θα πραγματοποιείται μόνο εντός των διοικητικών ορίων της Περιφέρειας στην οποία διατηρεί ο παραγωγός τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις του. Δηλαδή ένας παραγωγός πεπονιών του ν. Τρικάλων, ένας καρπουζοπαραγωγός της Αμαλιάδας κ.ο.κ είναι υποχρεωμένος εφόσον το επιθυμεί να διαθέτει πλανόδια τα προϊόντα του μόνο εντός των ορίων των περιφερειών που έχει τις εκμεταλλεύσεις του. Στις ίδιες περιφέρειες δραστηριοποιούνται δεκάδες ή ακόμα και εκατοντάδες, άλλοι παραγωγοί ιδίων ειδών, με υπερβολικά μεγάλη προσφορά αντίστοιχων προϊόντων με αποτέλεσμα τα προϊόντα μας να παραμένουν απούλητα, να σαπίζουν στις καρότσες των αγροτικών μας και στο τέλος να πετιούνται ή να χαρίζονται (πρακτικά) στους μεσάζοντες για ένα κομμάτι ψωμί. Κατά συνέπεια ο παραπάνω περιορισμός θα μας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε οικονομική εξαθλίωση ακόμα και διακοπή δραστηριότητας καθώς πλέον ούτε τα έξοδα παραγωγής δεν θα μπορούμε να καλύπτουμε. Για τους παραπάνω λόγους, προτείνεται η παραγωγική άδεια των άρθρων 6 και 45 να έχει ισχύ για όλη την επικράτεια και χωρίς χωρικούς περιορισμούς με μοναδική υποχρέωση του παραγωγού να υποβάλλει αναγγελία στην διεύθυνση εμπορίου της Περιφέρειας που επιθυμεί να δραστηριοποιηθεί, προκειμένου σε κάθε περιφέρεια να υπάρχει εποπτεία των νομίμων παραγωγών που δραστηριοποιούνται στα χωρικά όρια της. Εναλλακτικά στην περίπτωση που δεν είναι δυνατή η τροποποίηση της προτεινόμενης νομοθεσίας και η χορηγούμενη άδεια πρέπει να έχει συγκεκριμένα χωρικά όρια, προτείνεται τουλάχιστον η δυνατότητα δραστηριοποίησης των παραγωγών σε τουλάχιστον άλλες 2 περιφέρειες πλην της δικής του, κατόπιν της αιτήσεως του 2ου σταδίου του άρθρου 45. Άλλωστε και πρακτικά τώρα ο παραγωγός δεν δραστηριοποιείται σε πάνω από 2-3 περιφέρειες (συνήθως στις όμορες της δικής του) για την διάθεση των προϊόντων του, καθώς το υψηλό κόστος των καυσίμων, σε συνδυασμό με την ανάγκη για ανεφοδιασμό προϊόντων από το χωράφι ώστε το προϊόν προς διάθεση να είναι συνεχώς φρέσκο, καθιστά απαγορευτική την μετακίνηση σε μεγαλύτερες αποστάσεις.