Υπουργείο Ανάπτυξης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Φίλιππος Ανθυμιάδης' | 14 Φεβρουαρίου 2017, 22:48

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι χειροτέχνης με πολυετή εμπειρία στο χώρο του χειροποίητου και θα ήθελα να συμβάλλω με τις προτάσεις μου στο Δημόσιο διάλογο για τον Νέο νόμο Πλαίσιο λειτουργίας Υπαιθρίων Εμπορικών Δραστηριοτήτων και πιο συγκεκριμένα για το πώς και που προβλέπεται να εκδίδονται οι Παραγωγικές Άδειες για Χειροτέχνες- καλλιτέχνες . Ξεκινώντας από το Άρθρο 9 παρ3β. Ζητείται βεβαίωση από το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών που θα αναφέρει τα είδη , τα υλικά ,τον τρόπο κατασκευής των χειροτεχνημάτων- καλλιτεχνημάτων και θα πιστοποιεί ότι είναι αποτέλεσμα ιδίας παραγωγής. Η παραπάνω βεβαίωση θα αντικαταστήσει την μέχρι τώρα βεβαίωση χειροτεχνικής δεξιότητας του ΕΟΜΜΕΧ που χρειαζόταν να καταθέτουμε προκειμένου να είμαστε κάτοχοι Άδειας Υπαίθριου εμπορίου σε παραγωγούς. Για τους χειροτέχνες που κατέχουν ήδη τέτοια Άδεια ανανεωμένη και έχουν έναρξη στην εφορία και ότι αυτό συνεπάγεται όσον αφορά τις υποχρεώσεις τους στο Κράτος θα πρέπει να προβλεφτεί η ανανέωση της Άδειάς τους , σύμφωνα με τον καινούριο Νόμο, να μπορεί να εκδοθεί με λειτουργικό τρόπο και σε σύντομο χρονικό διάστημα .Οι υποχρεώσεις είναι τέτοιες που δεν δικαιολογούν καθυστερήσεις στην ομαλή λειτουργία της δραστηριότητάς μας. Όσον αφορά τις βεβαιώσεις που θα εκδοθούν από το Ε.Ε.Τ.Ε για νέους χειροτέχνες θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για εκείνους που δεν είναι απόφοιτοι σχολής Καλών Τεχνών όπου είναι και οι πολλοί περισσότεροι. Επίσης είναι πολύ σημαντικό να βρεθεί ένας τρόπος να βεβαιώνεται ότι τα προς έκθεση προϊόντα τους να είναι αποτέλεσμα ιδίας παραγωγής και όχι εμπορίου παράνομου ή και νόμιμου . Η βεβαίωση χειροτεχνικής δεξιότητας πρέπει να χορηγείται σε χειροτέχνες που αγαπούν τη δουλειά τους και όχι σε οικονομικούς μετανάστες που δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν και στη πραγματικότητα δεν έχουν καμία σχέση με το επάγγελμα ή σε αναξιοπαθούντες γενικότερα. Όσον αφορά το Άρθρο 6 τη Χωρική Ισχύ της Άδειας παραγωγού για τους χειροτέχνες γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να ισχύει για όλη την επικράτεια. Είναι γνωστό ότι ο αριθμός των Αδειών Παραγωγού Υπαιθρίου Εμπορίου που έχουν εκδοθεί στο παρελθόν για χειροτέχνες – καλλιτέχνες δεν συνοδεύονται από ανάλογο αριθμό ενάρξεων επιτηδεύματος την Εφορία. Τρεις είναι οι πιο σημαντικοί λόγοι για το φαινόμενο αυτό. 1) γιατί οι Δήμοι στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απρόθυμοι να ορίσουν χώρους για να μπορούν να δραστηριοποιούνται νόμιμα οι χειροτέχνες .Σε αυτό συμβάλλουν και οι εκπρόσωποι των εμπορικών συλλόγων που αντιμετωπίζουν τους χειροτέχνες ανταγωνιστικά σε σχέση με τα δικά τους συμφέροντα.2) ακόμα και όταν οι Δήμοι ορίζουν σημεία που οι χειροτέχνες μπορούν να δραστηριοποιηθούν τις περισσότερες φορές αυτά είναι σημεία χωρίς Εμπορική Αξία με αποτέλεσμα να μην έχει νόημα να διεκδικήσει κάποιος μια τέτοια Άδεια .3) Θα πρέπει επίσης να συνυπολογίσουμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις το υπαίθριο εμπόριο για τους χειροτέχνες είναι εποχιακή δραστηριότητα .Έτσι οι χειροτέχνες βρίσκονται μόνιμα σε μια επαγγελματική ανασφάλεια και με εισοδήματα που δεν τους επιτρέπουν να πάρουν το ‘ρίσκο’ μιας έναρξης και των εξόδων που συνεπάγεται αλλά ούτε και να επιβιώσουν με αυτή την εργασία .Η λύση στις παραπάνω παθογένειες είναι να δίδεται η δυνατότητα στους χειροτέχνες να δραστηριοποιούνται σε όλη την επικράτεια, στους Δήμους που πολύ σωστά θα πρέπει να υποχρεούνται να ορίζουν σημεία σε συνεργασία με τους χειροτέχνες που τα αιτούνται. Κάτω από τέτοιες προϋποθέσεις νομίζω ότι το πλείστον των χειροτεχνών θα ήταν πρόθυμο να δραστηριοποιείται νόμιμα με ότι αυτό συνεπάγεται. Η αλήθεια είναι ότι οι Χειροτεχνικές Άδειες που χορηγούνται σήμερα από τις Περιφέρειες είναι κενό γράμμα δεδομένου ότι οι θέσεις που στην πραγματικότητα εκχωρούνται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση ανά την Ελλάδα είναι ελάχιστες Το να μπορούν οι χειροτέχνες να έχουν την δυνατότητα να δραστηριοποιούνται σε όλη την επικράτεια είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή τους. Όσον αφορά το Άρθρο 5 ε) Για τους χειροτέχνες δεν μπορεί να γίνει πρόβλεψη της ποσότητας των παραγόμενων προϊόντων της χρονιάς .Η παραγωγή στη χειροτεχνία δεν διέπεται από τους ίδιους κανόνες με αυτούς της καλλιέργειας. Όσον αφορά το Άρθρο 13 παρ.2 δεν είναι κατανοητό γιατί ένας χειροτέχνης δεν μπορεί να αναπληρώνεται από μέλος της οικογένειάς του ,για μικρό ή και μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, σε αντίθεση με όλες τις άλλες κατηγορίες παραγωγών πωλητών υπαιθρίου εμπορίου. Ο χειροτέχνης δηλαδή δεν έχει δικαίωμα αναπλήρωσης για κανένα λόγο. Νομίζω ότι δεν είναι μόνο άδικο αλλά στερείται και λογικής. Δεν θα πρέπει να ισχύσει η εξαίρεση αυτή. Όσον αφορά το Άρθρο 38 έχω να σχολιάσω ότι δεν έχει προβλεφθεί καν ποσοστό συμμετοχής χειροτεχνών στις αγορές που το άρθρο πραγματεύεται χωρίς να μπορώ να κατανοήσω τον λόγο. Νομίζω ότι θα πρέπει να γίνει πρόβλεψη για την συγκεκριμένη παράληψη. Όσον αφορά το Άρθρο39παρ6. και άρθρο 58 παρ5 γίνεται η μόνη αναφορά σε σχέση με το πώς εκδίδονται οι Άδειες Υπαιθρίου στις Ζώνες Λιμένων τις Χώρας και στην ουσία παραπέμπει στην ισχύ του Νόμου 2971/2001 καθώς και στον Ν.2323/1995 οι οποίοι είναι βέβαιο ότι χρειάζονται εκσυγχρονισμό μια και έχουν πολλές παραλήψεις . Αποτέλεσμα είναι οι Άδειες που χορηγούνται σε ζώνες Λιμένων ανά την Επικράτεια και είναι χαρακτηρισμένες χειροτεχνικές, να δίδονται στις περισσότερες περιπτώσεις σε επαγγελματίες που δεν διαθέτουν κάποιο νόμιμο δημόσιο έγγραφο χειροτεχνικής δεξιότητας γιατί απλά δεν τους ζητείται στα δικαιολογητικά αυτή η προϋπόθεση . Σε πολλές περιπτώσεις τοις Άδειες αυτές καρπώνονται οικονομικοί μετανάστες ή αναξιοπαθούντες ή και έμποροι που δεν έχουν καμία σχέση με την χειροτεχνία . Γνώμη μου είναι ότι αυτό είναι άδικο σε βάρος των Χειροτεχνών. Νομίζω ότι θα ήταν πιο ορθό τα Λιμεναρχεία και τα Δημοτικά Λιμενικά Ταμεία να χορηγούν Άδειες κατάληψης χώρου σε όσους χειροτέχνες αιτούνται και διαθέτουν Άδεια παραγωγού χειροτέχνη Υπαιθρίου εμπορείου. Θα πρέπει ο Νόμος να μεριμνήσει και για τις ζώνες Λιμένων και κυρίως στις τουριστικές περιοχές να ισχύουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά που ισχύουν και για την υπόλοιπη Χώρα τουλάχιστον όσον αφορά τους χειροτέχνες .Δεν είναι δυνατόν να νομοθετούμε ότι ο χειροτέχνες χρειάζονται να έχουν χειροτεχνική δεξιότητα προκειμένου να φέρουν Άδεια παραγωγού χειροτέχνη υπαιθρίου εμπορίου σε όλη την Χώρα πλην των Λιμενικών Ζωνών όπου υπάρχει περιθώριο να βαπτίζουμε όποιον μας ‘βολεύει’ χειροτέχνη. Χειροτέχνης είναι ένα επάγγελμα που ουσιαστικά ο πρώτος που το κατοχύρωσε ήταν ο ΕΟΜΜΕΧ αλλά ο μόνος που μπορεί να το προφυλάξει είναι η Πολιτεία με τους Νόμους της. Όσον αφορά το Άρθρο 41 κριτήριο 3 καταλαβαίνω ότι αφορά καλλιεργητές. Παρόλα αυτά θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι η εντοπιότητα δεν μπορεί να μπει σαν κριτήριο για τους χειροτέχνες. Με λίγα λόγια θα πρέπει ο Νόμος όσον αφορά τους χειροτέχνες να προβλέψει την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δυνατότητα διεκδίκησης θέσεων εργασίας. Είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στη δουλειά μας. Η πολυετής εμπειρία μου στον συγκεκριμένο επαγγελματικό κλάδο με κάνει βέβαιο να ισχυριστώ πως η αναζήτηση λύσης σε αυτό το πρόβλημα είναι η μόνη οδός προκειμένου οι Χειροτέχνες να περάσουν στην Νομιμότητα . Πιστεύω ότι η πολιτεία μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στη λύση αυτή με την σωστή θέση της στην δημιουργία αυτού του νόμου. Στην διάθεση σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση ή και συμβολή ούτως ώστε να έχουμε το δυνατόν πιο ολοκληρωμένο αποτέλεσμα για τον Νέο Νόμο για το υπαίθριο εμπόριο και σε ότι έχει να κάνει με τους χειροτέχνες όπου δύναμαι να έχω άποψη. Παρ’ όλα αυτά θα ήθελα να σας συγχαρώ για την πρωτοβουλία σας να δώσετε βήμα στον κάθε Πολίτη που επιθυμεί να εκθέσει τις απόψεις του.