• Σχόλιο του χρήστη 'Παναγιώτης Βαρλάγκας' | 31 Οκτωβρίου 2009, 06:11

    Σχετικά με το σχόλιο της κας ΖΩΡΖΟΥ ΦΕΜΗΣ (29 Οκτωβρίου 2009 @ 22:09) ότι "[θ]α πρέ[π]ει να διασαφηνιστεί τι εννοείται ως «επαπειλούμενη αδυναμία πληρωμής»": Δεν χρειάζεται να διασαφηνιστεί η έννοια αυτή - είναι γνωστή έννοια του πτωχευτικού δικαίου. Αναφέρεται και στο άρθρο 3, παρ. 2 του Πτωχευτικού Κώδικα. Θα ήταν άστοχο νομοτεχνικά να επαναλαμβανόταν μέσα σε νομικό κείμενο ορισμοί γνωστών εννοιών. Θα είναι λάθος αν διασαφηνιστεί μέσα στο νόμο. Στην εισηγητική έκθεση της ειδικής επιτροπής για τη σύνταξη του Πτωχευτικού Κώδικα και υπό άρθρο 3 (αυτό που προανάφερα) δίδεται ο εξής ορισμός της επαπειλούμενης αδυναμίας πληρωμής: "Επαπειλούμενη αδυναμία του οφειλέτη συνιστά η πρόβλεψη ότι αυτός δεν θα έχει τα μέσα ρευστότητας να αντιμετωπίσει τις κατ' αυτού απαιτήσεις όταν αυτές καταστούν ληξιπρόθεσμες". Με απλά λόγια: Είμαστε στο σήμερα. Και ο Α έχει κάποιες οφειλές. Δάνειο στην Τράπεζα Β, κάρτα στην Τράπεζα Γ, χρωστάει και στον μπατζανάκη του. Αν σήμερα *προβλέπουμε* (αυτή είναι η λέξη-κλειδί) ότι ο Α δεν θα μπορεί να ξεπληρώσει τις Τράπεζες και τον μπατζανάκη του όταν έρθει η ώρα της αποπληρωμής, τότε αυτός είναι σε "επαπειλούμενη αδυναμία πληρωμής". ΔΕΝ έχει έρθει ακόμα σε αδυναμία πληρωμής - έχει ακόμα λεφτά. Αλλά επειδή (με την κοινή οικονομική λογική και την κοινή πείρα) προβλέπουμε ότι όταν έρθει η ώρα δεν θα έχει (γιατί π.χ. έχασε τη δουλειά του πριν 1 μήνα και δεν θα μπορεί να βρει εύκολα για τον Α' ή Β' λόγο, ή η γυναίκα του αρρώστησε και έχασε το 2ο εισόδημα, ή αυτός χαρτοπαίζει ή τρώει τα λεφτά του συστηματικά στον ιππόδρομο) η αδυναμία πληρωμής είναι ΕΠΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΗ.