Αρχική «ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΟΦΕΙΛΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ»Άρθρο 12 – Επικύρωση από το δικαστήριοΣχόλιο του χρήστη Απόστολος Δοξάκης (Δικηγόρος) | 22 Φεβρουαρίου 2017, 14:31
  • Σχόλιο του χρήστη 'Απόστολος Δοξάκης (Δικηγόρος)' | 22 Φεβρουαρίου 2017, 14:31

    Σύμφωνα με την προσωπική μου άποψη, δέον όπως λάβει χώρα η διεξοδική επανεξέταση του σοβαρότατου ζητήματος της υπαγωγής των υποθέσεων του παρόντος νομοσχεδίου στην αρμοδιότητα των Ειρηνοδικείων έναντι των Πολυμελών και εν μέρει των Μονομελών Πρωτοδικείων. Τούτη η απόφαση είναι δεδομένο πως μπορεί να οδηγήσει στα κάτωθι αποτελέσματα: 1) Ταχύτερη απονομή Δικαιοσύνης: Η αποκλειστική ενασχόληση ενός μόνο δικαστηρίου με την κάθε υπόθεση ξεχωριστά είναι αυτονόητο πως εξασφαλίζει την τάχιστη διεκπεραίωσή της, διότι ο φάκελος της υπόθεσης δεν μεταφέρεται ασκόπως «από δικαστήριο σε δικαστήριο» με τη όλη τη χρονοτριβή που αυτό συνεπάγεται. Δέον λοιπόν όπως προκριθεί η ανάθεση των υποθέσεων αυτής της φύσης αποκλειστικά στα Ειρηνοδικεία καθώς είναι αρμόδια κατά νόμο να δικάσουν τόσο κατά την εκούσια δικαιοδοσία όσο και κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, χωρίς οι φάκελοι των υποθέσεων να παλινδρομούν μεταξύ διαφορετικών δικαστηρίων, δηλαδή του Πολυμελούς και του Μονομελούς Πρωτοδικείου (άρθρα 12,13). Τούτο δε είναι επιτακτικό, διότι ορθώς το παρόν νομοσχέδιο προέβλεψε και τις ταχείες εκδικάσεις μέρους των υποθέσεων κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, ώστε να επιτευχθεί η κατά το δυνατόν ταχύτερη εξέλιξη της διαδικασίας για ρύθμιση των εν λόγω επιχειρηματικών οφειλών και κατά συνέπεια και η επανεκκίνηση της οικονομίας. 2) Ποιοτικότερη απονομή της δικαιοσύνης: Η επταετής συστηματική ενασχόληση και καθημερινή τριβή των ειρηνοδικών με τις υποθέσεις του ν. 3869/2010 τους έχει προσφέρει πληθώρα εξειδικευμένων γνώσεων οικονομοτεχνικής φύσεως και απόλυτη εξοικείωση με ορολογίες που χρησιμοποιούνται κατά κόρον στις υποθέσεις των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και άπτονται λογιστικών, κτηματομεσιτικών, τραπεζικών κ.λ.π. θεμάτων. Συνυπολογιζόμενης της απόλυτης ομοιότητας της φύσεως των υποθέσεων του ν. 3869/2010 με εκείνες που αφορά το παρόν νομοσχέδιο καθίσταται ηλίου φαεινότερο πως αυτό τον πλούτο των γνώσεων και της υψηλής εξειδίκευσης των Ειρηνοδικών είναι αδύνατον να τον διαθέτουν οι Πρωτοδίκες, όταν μέχρι σήμερα δεν είχαν ουδεμία ανάμειξη με τέτοιου είδους υποθέσεις. Μάλιστα την υψηλή αυτή τεχνογνωσία, η οποία επαναλαμβάνεται πως αποκτήθηκε αποκλειστικά και μόνο δια της εμπειρίας δια ζώσης, μπορούν να τη μεταλαμπαδεύσουν ευχερέστερα σε νέους συναδέλφους που θα προσληφθούν και οι οποίοι θα συμπαρίστανται στα ακροατήρια καθημερινώς. 3) Οικονομικότερη απονομή της δικαιοσύνης: Όπως είναι γνωστό το κόστος προσφυγής στη δικαιοσύνη έχει σήμερα διογκωθεί. Τούτο δε αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για πληθώρα πολιτών, οι οποίοι δεν δύνανται να διεκδικήσουν ενώπιον των αρμόδιων δικαστηρίων τα νόμιμα δικαιώματά τους. Είναι λοιπόν επιτακτικό να ληφθεί υπόψη πως το παρόν νομοσχέδιο απευθύνεται σε επιχειρηματίες, μη εύρωστους οικονομικά και κατακλυζόμενους από οφειλές. Για το λόγο αυτό δεν θα πρέπει να επιβαρυνθούν επιπλέον και με ένα δυσβάσταχτο κόστος προσφυγής στη δικαιοσύνη, κάτι το οποίο διαφαίνεται πως θα συμβεί με την υπαγωγή των εν λόγω υποθέσεων στην αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, όπου ακόμη και οι ελάχιστες αμοιβές οι οποίες αποτυπώνονται στα γραμμάτια Προκαταβολής Εισφορών είναι σε υψηλά επίπεδα και έτι περαιτέρω σε δεύτερο βαθμό ενώπιον του «πολυδάπανου» Τριμελούς Εφετείου. Και σε αυτή την περίπτωση, η υπαγωγή των υποθέσεων στην αρμοδιότητα του Ειρηνοδικείου θα αποτελούσε την ιδανικότερη και πιο συμφέρουσα για τον επιχειρηματία λύση, ικανή να ενθαρρύνει την προσφυγή στη δικαιοσύνη όσων πραγματικά έχουν ανάγκη.