Υπουργείο Ανάπτυξης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος Δασύλλας (δικηγόρος)' | 22 Φεβρουαρίου 2017, 16:37

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σε συνέχεια όσων αναλυτικά έχουν ήδη αναπτυχθεί, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί η από δογματικής πλευράς νοηματική εγγύτητα του πεδίου εφαρμογής του υπό ψήφιση νομοσχεδίου με το αντίστοιχο πεδίο εφαρμογής του Ν. 3869/2010 ως λόγος ανάθεσης των υποθέσεων του εξωδικαστικού μηχανισμού στα Ειρηνοδικεία υπό τον εξής ειδικότερο συλλογισμό: 1. Σύμφωνα με το άρθρο 1 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου: "1. Κάθε φυσικό πρόσωπο με πτωχευτική ικανότητα και κάθε νομικό πρόσωπο το οποίο αποκτά εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4172/2013 (Α’ 167) και έχει φορολογική κατοικία στην Ελλάδα, δύναται να υποβάλει αίτηση για υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών, εφόσον:..." 2. Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 2 παράγραφος 3 εδάφια α' και β' του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου: "3. Φυσικό ή νομικό πρόσωπο δεν δύναται να καταθέσει αίτηση για υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών εφόσον: (α) έχει υποβάλει αίτηση ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου για υπαγωγή στις διατάξεις των άρθρων 62 επ. του ν. 4307/2014 (Α’ 246) ή, εφόσον έχει πτωχευτική ικανότητα, στις διατάξεις του ν. 3588/2007 (Α‘ 153), εκτός εάν έχει υπάρξει έγκυρη παραίτησή του από τις εν λόγω διαδικασίες μέχρι την ημερομηνία υποβολής της αίτησης για υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών ή (β) έχει εκδοθεί οριστική απόφαση υπαγωγής του οφειλέτη σε μία από τις αναφερόμενες στην προηγούμενη περίπτωση (α) διαδικασίες ή έχει συζητηθεί ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου η αίτηση υπαγωγής του στις παραπάνω διαδικασίες και εκκρεμεί η έκδοση δικαστικής απόφασης..." Από τις διατάξεις αυτές προκύπτουν αβίαστα τα εξής συμπεράσματα: 3. Πρώτον, ότι από το πεδίο εφαρμογής του εν λόγω νομοσχεδίου εξαιρούνται οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Νομοτεχνική ratio της εξαίρεσης αυτής αποτελεί το γεγονός ότι παρέχεται στους ελεύθερους επαγγελματίες η δυνατότητα να υπαχθούν στις διατάξεις του Ν. 3869/2010, όπου μάλιστα μετά την τροποποίηση που επέφερε ο νόμος 4336/2015 δίδεται η δυνατότητα να ενταχθούν και οφειλές προς το Δημόσιο και τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης, ακριβώς όπως συμβαίνει και στο παρόν νομοσχέδιο. 4. Δεύτερον, η σαφής αντιδιαστολή της υπό εξέταση διαδικασίας από οποιαδήποτε πτωχευτική ή καθαρά προπτωχευτική διαδικασία, όπως αυτή προβλέπεται στο νόμο 3588/2007. Προκύπτει δηλαδή ότι ο νομοθέτης επιθυμεί να αποσυνδέσει την εν λόγω διαδικασία από κάθε διαδικασία πτώχευσης σε οποιοδήποτε στάδιο, διαδικασία που ούτως ή άλλως ανήκει φύσει και θέσει στην Πρωτοδικειακή αρμοδιότητα. Είναι προφανές δηλαδή ότι ο σκοπός του παρόντος νομοσχεδίου είναι ποιοτικά διαφορετικός από αυτόν του νόμου 3588/2007. Δίδοντας ο νομοθέτης σε μια επιχείρηση τη δυνατότητα να ρυθμίσει τις οφειλές της κατά τρόπο συλλογικό (στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο που ο νομοθέτης του Ν. 3869/2010 επιχειρεί να κάνει το ίδιο με τους υπερχρεωμένους οφειλέτες), φαίνεται ότι επιθυμεί ακριβώς να διασώσει επί της ουσίας την επιχείρηση πριν αυτή να εισέλθει σε καθεστώς κρίσης τέτοιας ποιοτικής έντασης, ώστε η διάσωσή της να είναι πλέον ανέφικτη και μοναδικό δρόμο να αποτελεί η διαδικασία της πτώχευσης. Αν ο νομοθέτης διέβλεπε την υπό διαβούλευση ρύθμιση ως μία ακόμη προπτωχευτική διαδικασία, αφενός μεν θα την ενέτασσε στο Ν. 3588/2007 αφετέρου δε θα επέτρεπε την παράλληλη επιλογή και των δύο διαδικασιών. 5. Από το συνδυασμό των δύο ως άνω διατάξεων προκύπτει επομένως ότι ο νομοθέτης επιθυμεί να δώσει αντίστοιχη λύση στο πρόβλημα των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων στο πρότυπο και σύμφωνα με τη λογική που ο νομοθέτης του Ν. 3869/2010 θέλησε να δώσει λύση στο πρόβλημα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Προκύπτει κατά συνέπεια ότι και οι δύο ρυθμίσεις (Ν. 3869/2010 και εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων) αποτελούν η μία λογικό σύστοιχο της άλλης με διαφοροποίηση μόνο ως προς το υποκείμενο της αίτησης υπαγωγής (υπερχρεωμένοι οφειλέτες/ελεύθεροι επαγγελματίες χωρίς πτωχευτική ικανότητα - υπερχρεωμένοι επιχειρηματίες/νομικά πρόσωπα με πτωχευτική ικανότητα), αποτελώντας όμως κατά τα άλλα και οι δύο ρυθμίσεις ενιαίο ουσιαστικά νομοθετικό πλέγμα διάσωσης φυσικών και νομικών προσώπων από το πραγματικό και όχι νομικό πρόβλημα της υπερχρέωσης, το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει αυτοτελώς λάβει εκρηκτικές διαστάσεις που καθιστούν απαραίτηση τη νομοθετική επέμβαση. 6. Ως εκ τούτου, για λόγους δογματικούς αλλά και ουσιαστικούς επιβάλλεται η ενιαία αντιμετώπιση και των δύο ρυθμίσεων και, όπως έχει ήδη επισημανθεί, η αξιοποίηση της πολύτιμης επταετούς εμπειρίας των Ειρηνοδικών ως προς την εκδίκαση των συγγενών αιτήσεων υπαγωγής στις διατάξεις του Ν. 3869/2010 και προτείνεται η ανάθεση των εν λόγω υποθέσεων στην αρμοδιότητα των Ειρηνοδικείων.