Αρχική «ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΟΦΕΙΛΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ»Άρθρο 08 – Διαδικασία διαπραγμάτευσης – Υποχρεώσεις εχεμύθειας και ειλικρίνειαςΣχόλιο του χρήστη ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΑΝΝΑ | 1 Μαρτίου 2017, 18:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ ΑΝΝΑ' | 1 Μαρτίου 2017, 18:00

    ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΟΠΩς ΔΙΑΤΥΠΩΘΗΚΑΝ ΑΠΌ ΤΗΝ κα ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΔΑΚΗ " "Παρά το γεγονός ότι το άρθρο τιτλοφορείται «διαδικασία διαπραγμάτευσης» οι ενέέργειες που παρατίθενται δεν ανταποκρίνονται σε πραγματική διαπραγμάτευση. Και συγκεκριμένα: Δεν είναι δυνατόν η διαπραγμάτευση οφειλών μιας επιχείρησης, η οποία είναι μια ζωντανή οντότητα, να γίνεται κατ’ αρχήν αποκλειστικά εξ αποστάσεως . Σωστή είναι η ηλεκτρονική καταχώρηση ,η ανταλλαγή των εγγράφων ώστε όλα τα μέρη να έχουν εγκαίρως όλα τα δεδομένα ,ακόμα και η υποβολή της πρότασης του οφειλέτη –αλλά ως εκεί. Αντιπροτάσεις και τροποποιήσεις χωρίς διεξοδική συζήτηση δεν νοούνται ,ιδίως μεταξύ μερών που δεν έχουν την ίδια διαπραγματευτική δύναμη. Εφ’ όσον υλοποιηθεί με τον προτεινόμενο τρόπο η διαδικασία έχω την αίσθηση ότι θα λειτουργεί όπως οι διαδικασίες ρυθμίσεων με τις τράπεζες μέσω του Κώδικα Δεοντολογίας: Ό,τι και να υποβάλει ο δανειολήπτης ,το υποκατάστημα δεν παίρνει θέση, η πρόταση του υποβάλλεται ηλεκτρονικά , διαβιβάζεται στα κεντρικά στην Αθήνα, και επιστρέφει μια πρόταση η οποία σπάνια ικανοποιεί το δανειολήπτη. Όσο δε για την αντιπρόταση τις περισσότερες φορές ούτε αυτή έχει καλύτερη τύχη αφού συχνά και η τελική πρόταση της τράπεζας λίγο διαφέρει από την αρχική. Και μόνο για το λόγο αυτό η συγκεκριμένη διαδικασία δε θα είναι ελκυστική .Αντί ,συνεπώς, για την προβλεπόμενη διενέργεια της διαδικασίας με ανταλλαγή ηλεκτρονικής ή άλλου τύπου αλληλογραφίας ή τηλεφωνική (!) ή άλλου τύπου επικοινωνία μεταξύ του συντονιστή, του οφειλέτη και των πιστωτών θα έπρεπε να προβλέπεται, μετά την υποβολή της πρότασης του οφειλέτη, ρητά συνάντηση όλων των εμπλεκομένων μερών με σκοπό τη διαπραγμάτευση και όχι αυτό να είναι αποκλειστικό δικαίωμα πρότασης για συγκεκριμένης πλειοψηφίας πιστωτές . Όμοια ασύμβατος με το περιεχόμενο της λέξης είναι και ο ρόλος του «συντονιστή» της διαπραγμάτευσης ,οι αρμοδιότητες του οποίου, έτσι όπως περιγράφονται, αντιστοιχούν σε γραμματέα με αυξημένες ευθύνες και όχι σε πρόσωπο με ουσιαστική λειτουργία στη διαδικασία. Η ασυμβατότητα ,δε, εντείνεται ακόμα περισσότερο καθώς οι συντονιστές προέρχονται, κατ’ αρχήν , από το σώμα των διαπιστευμένων διαμεσολαβητών, δηλαδή προσώπων που προορίζονται να συντονίζουν ενεργά και ουσιαστικά μια διαπραγμάτευση και να μην παρίστανται απλώς ως καταχωρούντες τα δεδομένα των εμπλεκομένων μερών. Πλέον των άνω ,δεν προβλέπεται η διαδικασία που θα ακολουθείται στις συναντήσεις των μερών , ούτε καθορίζεται ποιος θα είναι ο ρόλος του συντονιστή σε αυτές τις συναντήσεις . Καθώς όμως η δυνατότητα της εξωδικαστικής συνολικής ρύθμισης των οφειλών μιας επιχείρησης παρουσιάζει σε κάθε περίπτωση μεγάλο ενδιαφέρον – θα πρέπει να γίνουν βελτιώσεις στο νομοσχέδιο και συγκεκριμένα τόσο στη διαδικασία όσο και στις αρμοδιότητες του συντονιστή ο οποίος μπορεί και πρέπει να γίνει ουσιαστικότερος . Εννοείται ότι εφ’ όσον υπάρξουν τροποποιήσεις αναφορικά με το ρόλο του συντονιστή , θα πρέπει αντίστοιχα να διαφοροποιηθεί και ο τρόπος επιλογής των συντονιστών και να υπάρξει κάποια πρόβλεψη κατηγοριοποίησης αυτών ώστε ειδικά για τις μεγάλες επιχειρήσεις να χρησιμοποιούνται συντονιστές αυξημένων ουσιαστικών προσόντων"