Αρχική «ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΟΦΕΙΛΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ»Άρθρο 02 – Πεδίο ΕφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Ιωάννης Κίτσιος | 3 Μαρτίου 2017, 11:12
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης Κίτσιος' | 3 Μαρτίου 2017, 11:12

    Η βάση του σχεδιασμού του Νομοσχεδίου είναι να δοθεί η δυνατότητα σε όσες επιχειρήσεις είναι ικανές να μπορούν να ρυθμίσουν τα χρέη τους μέσω μιας εξυγιαντικής διαδικασίας που θα συναποφασισθεί με τους πιστωτές. H συνέχιση της λειτουργίας αυτών των επιχειρήσεων αποτελεί κατά την εκτίμηση μας την λυδία λίθο . Και αυτό διότι με αυτήν θα συνεχίσει να δημιουργείται εισόδημα μέσω του οποίου θα καλύπτονται οι υπό ρύθμιση αλλά και οι άλλες υποχρεώσεις . Είναι όμως όλες οι διατάξεις του προς αυτή την κατεύθυνση? Φοβούμαι πως όχι. Παραθέτουμε πιο κάτω τις παρατηρήσεις-προτάσεις μας. - Η διάταξη του άρθρου 2 παράγραφος 5 στην ουσία αποτελεί τιμωρητική διάταξη για όποιους είναι συνεπείς στις υπόλοιπες υποχρεώσεις τους ή έχουν την ατυχία ( ή την επιμέλεια) να έχουν μαζέψει τις υποχρεώσεις τους σε έναν πιστωτή. Τέτοιες περιπτώσεις θα υπάρξουν κυρίως στην επαρχία αλλά και για πρόσφατες σχετικά απαιτήσεις. Η διάταξη λειτουργεί κατ ουσία προστατευτικά υπέρ του ισχυρού μέρους και πρέπει να απαληφθεί. - Οι διατάξεις του άρθρου 3 αποτελούν μια a priori τροχοπέδη για τις επιχειρήσεις. Όταν μια επιχείρηση ζητά να υπαχθεί σε μια τέτοια διαδικασία σημαίνει ότι δεν είναι στην καλύτερη οικονομική κατάσταση και κατά συνέπεια η διάταξη για μία τουλάχιστον κερδοφόρα χρήση στην τελευταία τριετία είναι άδικη και θα αποκλείσει τελικά μεγάλο μέρος των ενδιαφερομένων επιχειρήσεων . - H διάταξη του άρθρου 9 παράγραφος 7 θα πρέπει να είναι υποχρεωτική και για τα δύο μέρη. Η αιτιολογία αυτής της πρότασης είναι η συσσώρευση όλων των υποχρεώσεων σε μία, η ρύθμιση της και η συνεπής τήρηση αυτής με τις καταβολές των δόσεων. - Ομιλώντας ως Συνεταιρισμός και ελπίζοντας να διερμηνεύουμε την βούληση όλων των Συνεταιριστικών οργανώσεων θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχει ειδική μέριμνα για τους Συνεταιρισμούς. Υλοποιώντας αποφάσεις των εκάστοτε κυβερνώντων αναγκαστήκαμε να συνάψουμε επαχθείς δανειακές συμβάσεις για απορρόφηση της αγροτικής παραγωγής σε καλές τιμές διευκολύνοντας ουσιαστικά κυβερνητικές πολιτικές. Με αυτόν τον τρόπο συνεισφέραμε στην Ελληνική Οικονομία αλλά και στις τοπικές κοινωνίες και δη σε αυτές των παραγωγών αγροτικών προϊόντων. Όμως οι δανειακές συμβάσεις που αναγκαστικά κληθήκαμε να υπογράψουμε και με την οικονομική κρίση, έφτασαν να αποτελούν πλέον σοβαρό πρόβλημα. Χαμηλά σχετικά ποσά δανεισμού επιβαρύνθηκαν υπέρμετρα με τόκους και τόκους υπερημερίας και έχουν δυσχεράνει την θέση μας. Πρέπει να ληφθούν γενναίες αποφάσεις για την εξυγίανση των όσων υγιών μονάδων απέμειναν και να δοθεί η δυνατότητα για κούρεμα αυτών των δανείων και τουλάχιστον τον μη καταλογισμό τόκων και τόκων υπερημερίας. Επιπλέον τυχόν νέα Νομοθετική ρύθμιση για τους Συνεταιρισμούς θα πρέπει αν μη τι άλλο να μας δίνει την δυνατότητα να ενταχθούμε σε αυτή ανεξάρτητα από την ένταξη μας στην παρούσα διαδικασία.