Αρχική Αναμόρφωση, τροποποίηση και συμπλήρωση των διατάξεων του ν. 2251/1994 για την «Προστασία των καταναλωτών»Άρθρο 04Σχόλιο του χρήστη ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ | 29 Ιουνίου 2017, 12:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΙΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ' | 29 Ιουνίου 2017, 12:22

    Δεν μπορεί να μην επισημάνει κανείς καταρχήν ότι είναι η πρώτη φορά, στην ιστορία των τροποποιήσεων του ν. 2251/1994, που εκδηλώνεται νομοθετική πρωτοβουλία με κύρια (ίσως και μόνη) στόχευση την αφαίρεση ή αποδυνάμωση παρεχόμενης από τον νόμο αυτόν προστασίας. Εν προκειμένω (εκτός από τη συρρίκνωση της έννοιας του καταναλωτή) η αποδυνάμωση (αφαίρεση) προστασίας αφορά τον ιδιαίτερα ευαίσθητο και καθημερινής αξίας τομέα των εγγυήσεων και της εξυπηρέτησης μετά την πώληση. Πράγματι, οι προτεινόμενες ρυθμίσεις οδηγούν, χωρίς προφανή λόγο ή αναγκαιότητα, σε σημαντικό περιορισμό του ισχύοντος πλέγματος δικαιωμάτων του καταναλωτή, ο οποίος (περιορισμός) εκδηλώνεται κυρίως στα παρακάτω σημεία: Πρώτον, στην κατάργηση της υποχρεωτικότητας της παροχής γραπτής εγγύησης στην περίπτωση της πώλησης καινούριων καταναλωτικών αγαθών μακράς διάρκειας (ισχύον άρθρο 5 παρ. 4 εδ. β΄). Η εγγύηση προβλέπεται πλέον σε κάθε περίπτωση ως δυνητική (προτεινόμενο άρθρο 5α παρ. 1 εδ. α΄), άρα η απόφαση περί παροχής της θα προσδιορίζεται αποκλειστικά από τις εκάστοτε συνθήκες ανταγωνισμού – που μπορεί να μην είναι ευνοϊκές για τον καταναλωτή. Ως υποχρεωτική θεσπίζεται μόνο η ενημέρωση του καταναλωτή ότι δεν θα του παρασχεθεί εγγύηση, εφόσον πρόκειται για (διαρκή) καταναλωτικά αγαθά με εκτιμώμενη πιθανή διάρκεια ζωής πάνω από δύο έτη. Η θέσπιση της εν λόγω υποχρέωσης στην πραγματικότητα υποδηλώνει ότι στις περιπτώσεις αυτές η παροχή εγγύησης ήταν συναλλακτικά αναμενόμενη, άρα επιβεβαιώνεται η εκτίμηση περί αποδυνάμωσης της θέσης του καταναλωτή. Δεύτερον, στην κατάργηση της υποχρέωσης η παρεχόμενη, είτε εκουσίως είτε υποχρεωτικά εκ του νόμου (αν πρόκειται για καινούριο καταναλωτικό αγαθό διάρκειας), εγγύηση να είναι εύλογης διάρκειας σε σχέση με την πιθανή διάρκεια ζωής του αγαθού (ισχύον άρθρο 5 παρ. 4 εδ. στ΄). Σύμφωνα με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις (άρθρο 5α παρ. 2 εδ. β΄), πρέπει μεν η δήλωση εγγύησης να ορίζει τη διάρκεια της εγγύησης, όμως δεν προβλέπεται πλέον ότι αυτή θα πρέπει να είναι (τουλάχιστον) εύλογη σε σχέση με την πιθανή διάρκεια ζωής του αγαθού, πράγμα που σημαίνει ότι η εγγύηση μπορεί να είναι οποιασδήποτε διάρκειας, ακόμη και ελάχιστης. Δεν προβλέπεται πλέον η υποχρέωση ενημέρωσης για την πιθανή διάρκεια ζωής του προϊόντος. Τρίτον, στη δυνατότητα πρόβλεψης από την πλευρά του πωλητή ή παραγωγού ότι σε περίπτωση αντικατάστασης του αγαθού ή ανταλλακτικού του δεν θα επέρχεται αυτόματη ανανέωση της εγγύησης για όλη της τη διάρκεια ως προς το νέο αγαθό ή ανταλλακτικό. Στο ισχύον δίκαιο (άρθρο 5 παρ. 5 εδ. β΄ σε συνδυασμό με παρ. 8) η ανανέωση της εγγύησης για όλη της τη διάρκεια συνιστά αναγκαστικό κανόνα, στο μέτρο που δεν επιτρέπεται εκ των προτέρων παραίτηση του καταναλωτή από την προστασία που του παρέχει η σχετική πρόβλεψη. Τέταρτον, περιορισμό υφίστανται τα δικαιώματα του καταναλωτή και στο στάδιο της εξυπηρέτησης μετά την πώληση – after sale service (προτεινόμενο άρθρο 5β), καθόσον η χρονική διάρκεια της σχετικής υποχρέωσης προς εξυπηρέτηση (η οποία έγκειται στην εξασφάλιση της συνεχούς παροχής τεχνικών υπηρεσιών για τη συντήρηση και επισκευή του αγαθού και της προμήθειας ανταλλακτικών) περιορίζεται σημαντικά και δη στα 2 χρόνια από την παράδοση του αγαθού, ενώ κατά το ισχύον δίκαιο (άρθρο 5 παρ. 7) η ίδια υποχρέωση υφίσταται για όλη την πιθανή διάρκεια ζωής του αγαθού. Πρακτικά, επομένως, αναφορικά με προϊόντα με πιθανή διάρκεια ζωής άνω των δύο ετών, που είναι και ο γενικός κανόνας στις συναλλαγές, ο καταναλωτής δεν θα έχει αξίωση εξυπηρέτησης μετά την παρέλευση των δύο ετών από την αγορά.