Αρχική Σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη και την Υπεύθυνη ΕπιχειρηματικότηταΆρθρο 01 – Πλαίσιο αρχών και στόχων του «Σχεδίου Εθνικής Στρατηγικής για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη και Υπεύθυνη Επιχειρηματικότητα των επιχειρήσεων και των οργανισμών»Σχόλιο του χρήστη Νίκος Αυλώνας, Αντιπρόεδρος Ινστιτούτου Εταιρικής Ευθύνης, Πρόεδρος Kέντρου Αειφορίας (CSE) | 24 Ιουλίου 2017, 15:53
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Αυλώνας, Αντιπρόεδρος Ινστιτούτου Εταιρικής Ευθύνης, Πρόεδρος Kέντρου Αειφορίας (CSE)' | 24 Ιουλίου 2017, 15:53

    Το παρόν Σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής αποτελεί μια προσπάθεια υιοθέτησης μιας Εθνικής Στρατηγικής για την ΕΚΕ η οποία περισσότερο μπερδεύει το τοπίο παρά αποτελεί μια πραγματική στρατηγική για την πρόοδο και ανάπτυξη των επιχειρήσεων και κατ επέκταση της χώρας. Συγκεκριμένα, εντοπίζουμε τα εξής θέματα και προβλήματα με το Σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής: -Δεν υπάρχει αναφορά και διασύνδεση με τη σημαντικότερη διεθνή προσπάθεια αυτή τη στιγμή, τους Στόχους των Ηνωμένων Εθνών για την Βιώσιμη Ανάπτυξη για το 2030. Φαίνεται αδιανόητο μια νέα Εθνική Στρατηγική για την ΕΚΕ να αγνοεί αυτούς τους Στόχους, αντί να βασίζεται σε αυτούς και να παρέχει εργαλεία στις επιχειρήσεις για την υιοθέτησή τους. -Παρόλο που στον Ν.4403/2016 και την πρόσφατη εγκύκλιο από την Γ.Γ. Εμπορίου και Προστασία καταναλωτή (6/6/17) υπάρχει σαφής αναφορά σε διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα και οδηγίες για την υιοθέτηση των αρχών της ΕΚΕ (όπως το Global Reporting Initiative, UNGC, OECD Guidelines for Multinational Enterprises, κ.ά.) το Σχέδιο Νόμου τα αγνοεί παντελώς, παρόλο που η πλειοψηφία των εταιρειών διεθνώς και στην Ελλάδα τα χρησιμοποιούν ήδη για την διαμόρφωση στρατηγικής, ενσωμάτωση αρχών ΕΚΕ και για την δημιουργία του περιεχομένου των σχετικών εκθέσεων. - Στο σύνολο του το Σχέδιο μπορεί να χαρακτηριστεί ασαφές (π.χ. για το θέμα των vouchers, της πιστοποίησης, του παρατηρητηρίου) τόσο ως προς τη λειτουργία των μηχανισμών όσο και προς την χρησιμότητα τους. Κάποιοι δε από αυτούς τους μηχανισμούς όχι μόνο αποτελούν Ευρωπαϊκή πρωτοτυπία αλλά φαίνεται να κινούνται προς την αντίθετη κατεύθυνση, κάνοντας αβέβαιη τη χρησιμότητα τους. -Στην ενότητα για την αύξηση της αξιοπιστίας της ΕΚΕ γίνεται αναφορά σε πιστοποιήσεις και στη δημιουργία σήματος/βράβευσης που θεωρούμε ότι δεν συνδέονται και δεν αυξάνουν την αξιοπιστία της ΕΚΕ και των πληροφοριών, γεγονός που μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την εξωτερική διασφάλιση και αναγνωρισμένους θεσμούς όπως ο Εθνικός Δείκτης Εταιρικής Υπευθυνότητας (CRI) που υλοποιείται σε συνεργασία με τον Business in the Community τα τελευταία 10 χρόνια Συμπερασματικά, θεωρούμε ότι το Σχέδιο χρειάζεται σημαντική αναθεώρηση για να ανταποκρίνεται στις βέλτιστες πρακτικές της εθνικής, ευρωπαϊκής και παγκόσμιας πραγματικότητας