Αρχική Σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη και την Υπεύθυνη ΕπιχειρηματικότηταΆρθρο 01 – Πλαίσιο αρχών και στόχων του «Σχεδίου Εθνικής Στρατηγικής για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη και Υπεύθυνη Επιχειρηματικότητα των επιχειρήσεων και των οργανισμών»Σχόλιο του χρήστη Γιώργος Ηλιόπουλος - Aiphoria | 28 Ιουλίου 2017, 14:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Ηλιόπουλος - Aiphoria' | 28 Ιουλίου 2017, 14:21

    Το προτεινόμενο Σχέδιο Εθνικής Στρατηγικής για την ΕΚΕ και Υπεύθυνη Επιχειρηματικότητα, σε γενικές γραμμές φαίνεται πως περισσότερο μπερδεύει παρά βοηθά. Φαίνεται αποσυνδεδεμένο τόσο με λοιπές Εθνικές Δεσμεύσεις (πχ Συμφωνία Παρισίων) ενώ υπάρχει απουσία αναφοράς σε συνεργασίες και συνέργειες με Κοινωνικούς Φορείς και Οργανώσεις (π.χ. Ελληνικό Δίκτυο για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη). Επιπλέον και ειδικότερα: • Δεν λαμβάνει υπόψη του τις νέες δεσμεύσεις και πολιτικές τόσο της ΕΕ όσο και της Ελλάδας, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί από την υιοθέτηση της διεθνούς πρωτοβουλίας του ΟΗΕ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη και του Στόχους 2030. • Δεν υπάρχει καμία αναφορά στην έννοια της Ουσιαστικότητας (materiality) που αποτελεί βασική έννοια για τον προσδιορισμό των ουσιαστικών θεμάτων που αφορούν κάθε επιχείρηση. • Αγνοεί επιπλέον όλα τα διεθνώς αναγνωρισμένα πλαίσια ενσωμάτωσης των αρχών της ΕΚΕ και της Υπεύθυνης Επιχειρηματικότητας που και η Ελλάδα έχει δεσμευθεί να εφαρμόζει • Σελ. 5: Γίνεται σύνδεση των εξαγωγών με την έννοια της Βιώσιμης Ανάπτυξης η οποία όχι μόνο επιστημονικά δεν στέκει, αλλά είναι και λανθασμένη. Οι εξαγωγές συνεπάγονται μεταφορές οι οποίες με τη σειρά του συνεπάγονται κατανάλωση ενέργειας και εκπομπές ρύπων. Η Βιώσιμη Ανάπτυξη επί της αρχής, δεν μπορεί να υποστηρίζει την αύξηση των εξαγωγών, αλλά αντιθέτως προάγει μοντέλα τοπικής παραγωγής και τοπικής κατανάλωσης και αυτάρκειας. Για παράδειγμα, η εισαγωγή πατάτας από το Περού, εκτός από πρακτική μη αποδοτική οικονομικά, είναι και επιβαρυντική για το περιβάλλον (κατανάλωση ενέργειας, εκπομπές, επιβάρυνση του θαλάσσιου περιβάλλοντος μέσω των μεταφορών, διάθεση μη φρέσκων προϊόντων), ενώ παράλληλα δεν βλέπουμε πως μπορεί να προσθέσει προστιθέμενη αξία από κοινωνικής άποψης και στον εισάγοντα. Συνεπώς δεν δημιουργεί αξία για κανένα πυλώνα της βιώσιμης ανάπτυξης: Οικονομία, Περιβάλλον, Κοινωνία • Σελ. 6. Προτείνεται η προσθήκη 4ου σημείου: Ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με την ΕΚΕ, την ορθή εφαρμογή της και τα οφέλη της, προκειμένου να είναι σε θέση το κοινωνικό σύνολο να αξιολογεί και επιβραβεύει τις καλές πρακτικές, έναντι των κακών. Σε διαφορετική περίπτωση, οι προσπάθειες των επιχειρήσεων, θα τυγχάνουν μικρής αναγνώρισης και συνεπώς επιβράβευσης που είναι και το ζητούμενο, από το κοινωνικό σύνολο. • Σελ. 8: Η Μεγιστοποίηση της κοινωνικής ωφέλειας, δεν αποτελεί εξ ορισμού αναγκαία συνθήκη για τη βιωσιμότητα; Βλ. ορισμό βιώσιμης ανάπτυξης. • Σελ. 9 Η διάκριση σε πυλώνες "επιχείρηση, περιβάλλον, κοινωνία και αγορά" πως προκύπτει; Είναι πλήρως αυθαίρετη, επιστημονικά αίολη και εμπειρικά πρωτόλεια και επιφανειακή. Μάλιστα συνδέεται ο πυλώνας "Επιχείρηση" και "Αγορά" με την "οικονομική διάσταση στο πλαίσιο της ΕΚΕ". Κατ αρχήν τι σημαίνει πυλώνας, με ποια κριτήρια ορίζεται και σε τι εξυπηρετεί; 2ον) Εφόσον ο πυλώνας "Επιχείρηση" συνδέεται πρωταρχικά με την οικονομική διάσταση, γιατί να υπάρχει και ο πυλώνας αγορά; Η μέριμνα για το ανθρώπινο δυναμικό που υπεισέρχεται; η μέριμνα για την υγεία και ασφάλεια, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ίσων ευκαιριών; η εκπαίδευση των εργαζομένων; η έλλειψη των διακρίσεων; Όλα αυτά αποτελούν θέματα της εσωτερικής οργάνωσης και διοίκησης της επιχείρησης και συνεπώς προτείνεται αντί για "Επιχείρηση" να μετονομαστεί σε ανθρώπινο δυναμικό. Ο τομέας της αγοράς επίσης στερείται σαφήνειας και λογικής. Οι εξωτερικές επιδράσεις της επιχείρισης είναι κατ αρχήν τα προϊόντα της. Είτε παράγει τρόφιμα (ασφάλεια προϊόντων, ασφάλεια καταναλωτών, συμμόρφωση με πλαίσιο και κανονισμούς) είτε υπηρεσίες (πχ Τραπεζικές) υπάρχει κακός τρόπος να προσφέρονται και καλός, ο οποίος συνεισφέρει στη βιωσιμότητα και αειφόρο ανάπτυξη. Συνεπώς, μια επιχείρηση βρίσκεται στην αγορά εξ ορισμού, αλλά δεν μας ενδιαφέρει αυτό. Αυτό που έχει σημασία είναι η διαχείριση των επιδράσεών της. • Σελ. 10: Αναφέρεται: «ασφαλές και υγιές περιβάλλον εργασίας». Το περιβάλλον εργασίας από μόνο του δεν μπορεί να είναι υγιές, καθώς δεν είναι έμβιος οργανισμός. Μπορεί όμως να είναι ασφαλές και να υποστηρίζει την υγεία. • Σελ. 12 Σ.Σ.ΙΙ: Δεν έχει συμπεριληφθεί καθόλου η χρήση του νερού. Ως πρωταρχικό στοιχείο της ζωής, κρίνεται απαραίτητη η σαφής και διακριτή αναφορά σε αυτό. Βλέπε και κατευθυντήριες οδηγίες GRI-G4.