• Σχόλιο του χρήστη 'WWF' | 10 Νοεμβρίου 2017, 13:00

    1. Σύμφωνα με τη 2η παράγραφο, «με την επιφύλαξη των όσων ορίζονται σε ειδικότερη νομοθεσία για την αδικαιολόγητη άρνηση του ελέγχου ή την παρακώλυση του έργου των ελεγκτών», ο εποπτευόμενος φορέας έχει δικαίωμα να «αρνείται την υποβολή του σε έλεγχο ή σε τμήμα του ελέγχου, εφόσον ο ελεγκτής προβαίνει σε έλεγχο εκτός του πεδίου εποπτείας ή αρμοδιότητάς του». Επιπλέον, κατά την 5η παράγραφο, ο εποπτευόμενος φορέας έχει το δικαίωμα «να αρνείται να συμμορφωθεί σε αίτημα ελεγκτή σχετικά με την επίδειξη εγγράφων και υλικών, σε περίπτωση που δεν σχετίζονται με τον έλεγχο η όταν ο ελεγκτής δεν έχει το δικαίωμα να ελέγξει τα έγγραφα αυτά…». Ο συνδυασμός των διατάξεων αυτών μετατρέπει τους ελεγχόμενους εποπτευόμενους φορείς σε «κριτές» της αρμοδιότητας του ελεγκτή, σε ερμηνευτές του φύλλου ελέγχου και εφαρμοστές του δικαίου του πεδίου εποπτείας. Σπάνια συναντάει κανείς διάταξη η οποία να ενθαρρύνει την αυθαιρεσία τόσο φανερά. Ουσιαστικά, οι διατάξεις αυτές παρέχουν στους εποπτευόμενους απεριόριστα περιθώρια να παρεμποδίζουν τον έλεγχο κατά το δοκούν, και μάλιστα με οποιονδήποτε μέσο κρίνουν σκόπιμο: π.χ., ακόμα και με τον προπηλακισμό των ελεγκτών, τις απειλές προς αυτούς, την «επιστράτευση» του προσωπικού security ή διάφορων «αυθόρμητα» συγκεντρωμένων ατόμων. Με τον τρόπο αυτόν, οι εποπτευόμενοι μπορούν να αρνούνται τον έλεγχο από τις εποπτικές αρχές του άρθρου 14 παρ. 2 – μεταξύ άλλων, την Ελληνική Αστυνομία (!), την Πυροσβεστική (!), το Λιμενικό Σώμα, την ΑΑΔΕ (!), τον ΕΦΕΤ, το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, και το ΣΕΠΔΕΜ. Στην καλύτερη περίπτωση, πρόκειται για προχειρότητα. Για άλλη μια φορά, θα πρέπει να τονιστεί ότι τα «πεδία εποπτείας» του νομοσχεδίου έχουν ζωτική σημασία για το κοινωνικό σύνολο, και η αποτελεσματικότητα του ελέγχου αποτελεί δικαίωμα κάθε πολίτη, ο οποίος προσδοκά να ζήσει με ασφάλεια και υγεία, και σε ένα φυσικό περιβάλλον που προστατεύεται. Το νομοσχέδιο και οι ισχύουσες διατάξεις μεριμνούν για την προστασία των εποπτευόμενων φορέων επαρκέστατα. Οι εποπτευόμενοι, συνολικά, έχουν περισσότερα δικαιώματα από τις εποπτικές αρχές. Για να καταστεί αυτό σαφές για μία ακόμα φορά, προτείνεται η αναδιατύπωση των παραγράφων αυτών (2ης, 5ης και 13ης) ως εξής: «με την επιφύλαξη των όσων ορίζονται σε ειδικότερη νομοθεσία για την αδικαιολόγητη άρνηση του ελέγχου ή την παρακώλυση του έργου των ελεγκτών, ο εποπτευόμενος φορέας έχει τα εξής δικαιώματα: Α) να σημειώνονται στο φύλλο ελέγχου οι ενστάσεις του σχετικά με τη νομιμότητα των ενεργειών ελέγχου, όπως ιδίως όσες αφορούν την έκταση του πεδίου εποπτείας και του ελέγχου, ή την έλλειψη αρμοδιότητας του ελεγκτή Β) να λαμβάνει γνώση των σχολίων και συμπερασμάτων των ελεγκτών, προκειμένου να διατυπώσει απόψεις, εξηγήσεις η ενστάσεις επί των ευρημάτων του ελέγχου, καθώς και να λαμβάνει αντίγραφα όλων των εγγράφων του ελέγχου (σύμφωνα με το αρθ. 5 ΚΔΔ) Γ) να αιτιολογείται ειδικά η τυχόν απόρριψη των εξηγήσεων και ενστάσεων στην τελική απόφαση του ελεγκτή Δ) να προσφεύγει κατά της απόφασης του ελέγχου σύμφωνα με τον ΚΔΔ και Ε) να υποβάλλει καταγγελία για ανάρμοστη συμπεριφορά κατά του ελεγκτή σύμφωνα με το άρθρο 23 του παρόντος. Άλλα δικαιώματα που προβλέπουν οι ειδικές διατάξεις δεν θίγονται».