• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΒ' | 1 Νοεμβρίου 2009, 17:38

    Σχόλιο για την παράγραφο 1. Ο δικαστής να έχει τη διακριτική ευχέρεια να αποφασίσει ακόμα και την πλήρη διαγραφή του χρέους αν κατά τη γνώμη του και κατά την απόλυτη κρίση του συντρέχουν οι λόγοι. Και προτού νομίσετε ότι εισηγούμαι οι τράπεζες να χάσουν το 100 % των δανείων τους, σημειώστε ότι η πλειονότητα των δανείων (ιδιαίτερα οι κάρτες και οι αυξήσεις των πιστωτικών τους ορίων δίχως ο κάτοχος να το ζητήσει και τα απλόχερα προσωπικά δάνεια) έγιναν από τις τράπεζες δίχως εξασφάλιση, εξ'ού και δικαιολογούσαν τα ψηλά επιτόκια "για τον κίνδυνο που αναλαμβάνουν". (Δεν ζητούσαν εμπράγματες εξασφαλίσεις παρά μόνο στα στεγαστικά). Η διαγραφή των χρεών είναι μέρος του κινδύνου αυτού. Στην τελική ανάλυση, σπάνια οι τράπεζες είναι οι ζημιωμένες από την πτώχευση του υπερχρεωμένου δανειολήπτη. Θα εκπλαγώ αν το 10 % των τραπεζών έχουν κρατήσει τις απαιτήσεις τους. Η πλειονότητα θα τις "πακετάρισε" και θα τις πούλησε σε εισπρακτικές εταιρείες με έκπτωση - αν θυμάμαι καλά, η Εθνική πούλησε μεγάλο πακέτο απαιτήσεων στο 17 % της ονομαστικής του αξίας. Έτσι, διαγραφή του 100% του χρέους υπερχερωμένου δανειολήπτη της Εθνικής - και ας μη μιλάμε καθόλου για ανατοκισμούς και επιτόκια υπερημερίας, που είναι το βούτυρο της εισπρακτικής εταιρείας - σημαίνει ότι η εισπρακτική εταιρεία θα χάσει 17 ευρώ από τα κάθε 100 ευρώ που απαιτεί από τον υπερχρεωμένο, όχι αυτά που έχει επενδύσει. Πόσοι όμως από τους λήπτες των δανείων που έχει αγοράσει με 83% έκπτωση θα χρεοκοπήσουν; Το πολύ ένα 10%. Άρα δεν θα της χαλάσει ο κόσμος αν χάσει 1.7 ευρώ. Θα τα βγάλει από τους άλλους, με τους ανατοκισμένους τόκους υπερημερίας που θα τους χρεώνει. Σίγουρα θα τα έχε υπολογίσει, εξ'ού και άκουσα ότι σε δύσκολες περιθπτώσεις οι εισπρακτικές εταιρείες ανοίγουν οι ίδιες διαπραγμάτευση, προτείνοντας για αρχή του παζαρέματος, διαγραφή των τόκων υπερημερίας και έκπτωση 30 % επί του χρέους. Μακρυγορώ, αλλά πιστεύω ότι ο διακαστής θα πρέπει να έχει αυτή την ευχέρεια. Θο σωθεί πολύς κοσμάκης.