Αρχική Στρατηγικές επενδύσεις και βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος μέσω της επιτάχυνσης διαδικασιών στις ιδιωτικές και στρατηγικές επενδύσειςΜΕΡΟΣ Α’ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΕΝΝΟΙΑ, ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ Άρθρο 1

ΜΕΡΟΣ Α’ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ ΕΝΝΟΙΑ, ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ Άρθρο 1

Αντικείμενο, σκοπός και ορισμός στρατηγικών επενδύσεων
1. Αντικείμενο του Μέρους Α’ απoτελεί ο καθορισμός ενός ενιαίου νομοθετικού πλαισίου, το οποίο θα διέπει τις στρατηγικές επενδύσεις.
2. Σκοπός των επιμέρους διατάξεων είναι η διαμόρφωση ενός βελτιωμένου επενδυτικού κλίματος στη χώρα μας για την υλοποίηση των στρατηγικών επενδύσεων, προκειμένου να απλοποιηθούν και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες αξιολόγησης και υλοποίησης των στρατηγικών επενδύσεων και να ενισχυθεί η ασφάλεια δικαίου των στρατηγικών επενδυτών.
3. α) Ως «στρατηγικές επενδύσεις» νοούνται οι επενδύσεις, οι οποίες, λόγω της στρατηγικής τους βαρύτητας για την εθνική ή και την τοπική οικονομία, μπορεί να επιφέρουν ποσοτικά και ποιοτικά αποτελέσματα σημαντικής έντασης για την αύξηση της απασχόλησης, την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανάδειξη του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της χώρας σύμφωνα με τις αρχές της κοινωνικά δίκαιης, δίχως αποκλεισμούς, ισόρροπης και αειφόρου ανάπτυξης, με κύρια χαρακτηριστικά την προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων, την εξωστρέφεια και εξαγωγική δραστηριότητα, την καινοτομία, την ανταγωνιστικότητα, τον καθολικό σχεδιασμό, την εξοικονόμηση φυσικών πόρων στην προοπτική της κυκλικής οικονομίας και την υψηλή προστιθέμενη αξία, ιδίως σε τομείς οικονομικών δραστηριοτήτων διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων ή υπηρεσιών.
β) Κάθε επενδυτικό σχέδιο εντάσσεται με την απόφαση του άρθρου 18, κατόπιν σχετικής αίτησης του φορέα της επένδυσης, σε κάποια κατηγορία στρατηγικών επενδύσεων του άρθρου 2, πλην της περ. ε’ της παρ. 1 του άρθρου 2 περί των αυτοδίκαια εντασσόμενων στρατηγικών επενδύσεων. Ο φορέας της επένδυσης αιτείται, βάσει του άρθρου 15, την ένταξη του επενδυτικού του σχεδίου σε συγκεκριμένη κατηγορία του άρθρου 2, καθώς και τα κίνητρα της συγκεκριμένης κατηγορίας, τα οποία επιθυμεί να λάβει.

Σχόλια
  • 9 Σεπτεμβρίου 2021, 21:52 | ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

    Οι διατυπώσεις της προτεινόμενης νομοθετικής ρύθμισης κινούνται στην ορθή κατεύθυνση, ιδίως με την κωδικοποίηση της νομοθεσίας σε ενιαίο κείμενο, τον εξορθολογισμό των κατηγοριών και περιπτώσεων Στρατηγικών Επενδύσεων καθώς και τη διεύρυνση των ειδών κινήτρων που δύνανται να παρέχονται.
    Ωστόσο, όπως και στο ισχύον σήμερα νομοθετικό πλαίσιο, σε πολλά σημεία διατηρείται σημαντική διακριτική ευχέρεια της Πολιτείας ως προς τα συγκεκριμένα κίνητρα που κατά περίπτωση παρέχονται τελικά.
    Ως αποτέλεσμα, ένας εν δυνάμει επενδυτικός φορέας δεν είναι σε θέση στη φάση του αρχικού ενδιαφέροντος και σχεδιασμού προς της λήψης απόφασης να γνωρίζει με σχετική βεβαιότητα και εκ των προτέρων το συνδυασμό των παρεχομένων κινήτρων έτσι ώστε με ασφάλεια να προβεί στις εκτιμήσεις του για μια εξεταζόμενη επένδυση.

  • 9 Σεπτεμβρίου 2021, 20:35 | Δήμαρχος Μυκόνου

    Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που δομείται αποκλειστικά σε εξαιρέσεις και παρεκκλίσεις από πάγια νομοθετήματα που αποτελούν διαχρονικώς τα βασικά εργαλεία ορθολογικού και χωροταξικού σχεδιασμού. Το δίπολο οικονομική ανάπτυξη-προστασία του περιβάλλοντος είναι σαφές ότι γέρνει με ανησυχητικό τρόπο υπέρ του πρώτου προς βραχυπρόθεσμη αλλά και μακροπρόθεσμη βλάβη του φυσικού, αλλά και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος και εν τέλει της ποιότητας ζωής όλων μας. Η ανάπτυξη δεν αποτελεί τους επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος που το άρθρο 3 φέρεται να επικαλείται για να δικαιολογήσει την νομοθετικώς προβλεπόμενη παρέκκλιση από κάθε υφιστάμενο νομοθέτημα (τυπικό νόμο, κανονιστική απόφαση, π.δ.) που υπάρχει για να προστατεύει «εμάς και τον κόσμο», ούτε αυτής η μορφής ανάπτυξη είναι αυτή που μακροπρόθεσμα θα φανεί βιώσιμη.

  • 9 Σεπτεμβρίου 2021, 20:23 | ΣΕΣΜΑ

    Εισαγωγική Παρατήρηση

    Με στόχο να διασφαλιστεί η δυνατότητα των Επενδυτών να κατανοούν με εύκολο τρόπο (και χωρίς δημιουργία αμφιβολιών) τη δυνητική επιλεξιμότητα των Επενδυτικών Σχεδίων τους, καθώς και τις ενισχύσεις / ειδικές ρυθμίσεις που είναι δυνατόν να διεκδικήσουν, κρίνεται σκόπιμο να υπάρχει ένα Ενιαίο Κείμενο για το ρυθμιστικό πλαίσιο που διέπει τις Ιδιωτικές Επενδύσεις, συμπεριλαμβανομένων και των Επενδύσεων Στρατηγικού χαρακτήρα.

    Τα κείμενα των Αναπτυξιακών Νόμων, μέχρι σήμερα, διακρίνονται από πολυπλοκότητα, με επιμέρους ειδικές ρυθμίσεις και εξαιρέσεις, αναφορές σε όρους και έννοιες που συχνά προέρχονται από κείμενα της ΕΕ (π.χ. Γενικός Απαλλακτικός Κανονισμός και Κατευθυντήριες Γραμμές Κρατικών Ενισχύσεων), καθώς και παραπομπές στην έκδοση κρίσιμων Υπουργικών Αποφάσεων που θα εξειδικεύσουν επιμέρους ρυθμίσεις, οι οποίες συχνά δεν εκδίδονται στο συνολικό κύκλο ζωής τους. Η κατάσταση αυτή γίνεται ακόμη δυσκολότερη από τις συχνές τροποποιήσεις των διατάξεών τους, οι οποίες πραγματοποιούνται αποσπασματικά, συχνά μάλιστα με δυσνόητο λεκτικό και πάντα με παραπομπές σε διατάξεις άλλων Νόμων, χωρίς να εξηγείται με σαφήνεια ο χαρακτήρας της ρύθμισης, ούτε βέβαια η σκοπιμότητά της.

    Στο πλαίσιο αυτό είναι απαραίτητο στο Ενιαίο Κείμενο να περιλαμβάνεται άρθρο στο οποίο να περιέχονται οι ορισμοί όρων και εννοιών που αναφέρονται / χρησιμοποιούνται και συχνά δεν είναι με σαφήνεια κατανοητοί από το επενδυτικό κοινό (π.χ. αρχική επένδυση για νέα οικονομική δραστηριότητα, ημερομηνία ολοκλήρωσης της επένδυσης, ημερομηνία χορήγησης της ενίσχυσης, κλπ.), ώστε να μην απαιτείται η προσφυγή σε άλλα εθνικά, ή ενωσιακά κανονιστικά κείμενα.

    Επίσης, είναι απόλυτα απαραίτητη η κωδικοποίηση του Ενιαίου Κειμένου, αμέσως μετά από κάθε τροποποίηση διατάξεων του, καθώς και ορθολογική κατηγοριοποίηση και ταξινόμηση του συνόλου της Νομοθεσίας, καθώς και των σχετικών κειμένων της ΕΕ, των σχετικών Υπουργικών Αποφάσεων, Εγκυκλίων, Απαντήσεων σε Συχνές Ερωτήσεις και των απαραίτητων Υποδειγμάτων, σε κατάλληλη και εύχρηστη βάση δεδομένων.

  • 9 Σεπτεμβρίου 2021, 15:41 | Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία

    Γενικές παρατηρήσεις

    Το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων θέτει προς δημόσια διαβούλευση σχέδιο νόμου με τίτλο: «Στρατηγικές επενδύσεις και βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος μέσω της επιτάχυνσης διαδικασιών στις ιδιωτικές και στρατηγικές επενδύσεις». Στο νομοσχέδιο αυτό περιλαμβάνονται και διατάξεις οι οποίες αφορούν τις λεγόμενες «στρατηγικές επενδύσεις» και τις επιπτώσεις τους στο φυσικό περιβάλλον. Ενώ θα ήταν αναμενόμενο από ένα τέτοιο σύνδεσμο να προκύπτει κάποια συνεργασία ανάμεσα στα συναρμόδια Υπουργεία Ανάπτυξης και Επενδύσεων αφενός και Περιβάλλοντος και Ενέργειας αφετέρου, εντούτοις η κυρίαρχη αίσθηση από το τεθέν προς διαβούλευση σχέδιο νόμου είναι ότι το Υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων λαμβάνει πρωτοβουλία νομοθέτησης και υπεισέρχεται στο πεδίο δράσης και αρμοδιοτήτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) προτείνοντας διατάξεις που επηρεάζουν το φυσικό περιβάλλον, χωρίς, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, να είναι εμφανές εάν και με ποιον τρόπο έχει συμβουλευθεί τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Η ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ εκτιμά ότι κάτι τέτοιο τουλάχιστον θα διασαφηνιστεί στην αιτιολογική έκθεση, διαφορετικά η πρωτοβουλία αυτή δημιουργεί ένα παράδοξο προηγούμενο.
    Έτι περαιτέρω, φαίνεται το νομοσχέδιο να αγνοεί πρόσφατες σημαντικές εξελίξεις στην ενωσιακή νομοθεσία και συγκεκριμένα τον Κανονισμό (ΕΕ) 2020/852 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 18ης Ιουνίου 2020 σχετικά με τη θέσπιση πλαισίου για τη διευκόλυνση των βιώσιμων επενδύσεων και για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 2019/2088. Σύμφωνα με τον εν λόγω Κανονισμό, οι επενδύσεις πρέπει να ακολουθούν καθορισμένα περιβαλλοντικά κριτήρια και να τηρούν την αρχή της μη πρόκλησης περιβαλλοντικής βλάβης (Do No Significant Harm Principle) προκειμένου να είναι περιβαλλοντικά βιώσιμες. Αντίθετα, το νομοσχέδιο φαίνεται, τουλάχιστον στο άρθρο 2 στο οποίο παρέχει τους ορισμούς και τις κατηγορίες σχετικά με τις «στρατηγικές επενδύσεις» και τα κριτήρια ένταξης σε αυτές, να διευρύνει σημαντικά το περιεχόμενο των επενδύσεων αυτών, και επομένως να επαυξάνει το πεδίο εφαρμογής του νόμου και τις εκεί προβλεπόμενες εξαιρέσεις σε ένα ευρύτερο κύκλο περιπτώσεων.

  • 9 Σεπτεμβρίου 2021, 08:41 | Σύλλογος Ελλήνων Πολεοδόμων Χωροτακτών (ΣΕΠΟΧ)

    Με το παρόν νομοσχέδιο εμβαθύνεται, δυστυχώς, η πολιτική κατεύθυνση ότι η «βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος» στη χώρα μας ταυτίζεται με την απορρύθμιση του χωρικού και περιβαλλοντικού σχεδιασμού και τη συνεχή «έκπτωση» των κριτηρίων που καθορίζουν τις στρατηγικής σημασίας επενδύσεις. Ως εκ τούτου διευρύνονται συνεχώς οι ιδιωτικές επενδύσεις που θεωρείται ότι έχουν στρατηγική βαρύτητα για την εθνική οικονομία που συνακόλουθα εντάσσονται σε προνομιακό καθεστώς ρύθμισης και χρηματοδότησης.
    Οι νέοι οργανωμένοι υποδοχείς της επενδυτικής δραστηριότητας που έχουν εισαχθεί μέσω των πολιτικών για την προσέλκυση στρατηγικών επενδύσεων (ν. 3894/2010) και την αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου (ν. 3896/2011), όπως τροποποιούνται από το παρόν σ/ν, επί της ουσίας δημιουργούνται μετά από ανεξέλεγκτη επιλογή των επενδυτών, χωρίς αυτή να είναι συμβατή με το χωρικό σχεδιασμό. Δηλαδή, το βασικό μειονέκτημα της εκτός σχεδίου διάσπαρτης χωροθέτησης, που είναι η χωρίς προηγούμενο σχεδιασμό – προγραμματισμό επιλογή για εγκατάσταση, διαιωνίζεται και δεν αντιμετωπίζεται. Αν ληφθεί υπόψη, επιπρόσθετα, το μέγεθος, η ένταση και η συγκέντρωση, το γεγονός ότι ο σ.δ. υπολογίζεται στο σύνολο του ακινήτου, ότι ο επενδυτής δεν υποχρεώνεται, σε όλες τις περιπτώσεις, σε εισφορά σε γη και σε χρήμα, η δυνατότητα μεταβολής των ορίων (από το ισχύον ποσοστό «έως 15%» σε «έως 20%») της αρχικώς οριοθετηθείσας έκτασης (άρθρο 27 του σ/ν) κ.λπ., τότε το πραγματικό αποτέλεσμα της οργάνωσης της επενδυτικής δραστηριότητας στο χώρο είναι πολλαπλασιαστικά πιο επιβαρυντικό.
    Ειδικότερα, η χωροθέτηση των νέων υποδοχέων μέσω των ΕΣΧΑΔΑ και ΕΣΧΑΣΕ σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί κατεύθυνση ενός υπερκείμενου επιπέδου σχεδιασμού (χωροταξικά πλαίσια σε εθνικό/ περιφερειακό επίπεδο, ρυθμιστικά σχέδια κ.λπ.), εν αντιθέσει, αποτελεί ad hoc επιλογή, η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις καταστρατηγεί κάθε έννοια ολοκληρωμενου του σχεδιασμού.
    Μάλιστα, η δυνατότητα αυτή που δίνεται στο άρθρο 4 «Πολεοδομικές ρυθμίσεις» του σ/ν, αφενός για ειδικές παρεκκλίσεις από τους ισχύοντες όρους και περιορισμούς δόμησης της περιοχής χωροθέτησης των ΕΣΧΑΔΑ και ΕΣΧΑΣΕ, και αφετέρου από τις διατάξεις του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού (ν. 4067/2012, Α’ 79), αναιρεί τον χωρικό σχεδιασμό σε όλες τις κλίμακες, από την εθνική και περιφερειακή (χωροταξικά σχέδια) μέχρι την τοπική (ρυμοτομικά σχέδια και σχέδια πόλεως ή/και πολεοδομικές μελέτες), ακυρώνοντας έτσι κάθε έννοια ασφάλειας δικαίου και πολεοδομικού κεκτημένου.
    Συγκεκριμένα, τα ΕΣΧΑΣΕ προσφέρονται σε ιδιώτες επενδυτές για την υλοποίηση επενδύσεων μεγάλης κλίμακας χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους την κοινωνική διάσταση του σχεδιασμού αλλά και τις συνέπειες που θα έχουν στην τοπική κοινωνία. Αφορούν σε μεμονωμένες επενδύσεις και καταρτίζονται μόνο με ιδιωτική πρωτοβουλία εκτός οποιουδήποτε θεσμικού πλαισίου στρατηγικού σχεδιασμού, σε ιδιωτικά ακίνητα αλλά παράλληλα επέχουν θέση τοπικών πολεοδομικών σχεδίων στο σύστημα σχεδιασμού με δυνατότητα μάλιστα να τα τροποποιούν. Επομένως το ειδικό παίρνει τη θέση του γενικού, το οποίο γίνεται πιο ισχυρό θεσμικά και ο σχεδιασμός αντικαθίσταται από ad hoc παρεκκλίσεις προς εξυπηρέτηση ιδιωτών, χωρίς να διασφαλίζονται η τοπική συναίνεση και οι υφιστάμενες παραγωγικές δραστηριότητες και περιβαλλοντικοί όροι.
    Οι συνεχείς μεταρρυθμίσεις χωρικού χαρακτήρα μέσω των ΕΣΧΑΔΑ και ΕΣΧΑΣΕ, έχουν σκοπό να εξυπηρετήσουν και να διευκολύνουν τις όποιες επενδυτικές πρωτοβουλίες, που εκτιμούν ότι θίγονται από προγενέστερες νομοθετικές και σχεδιαστικές επιλογές και να καθορίζουν, με νομιμοφανή τρόπο, το πλαίσιο εφαρμογής τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, ο σχεδιασμός να έπεται των μεταρρυθμίσεων και όχι να τις κατευθύνει και εν τέλει να τις προσδιορίζει.
    Εν τέλει, επισημαίνεται πως οι εν λόγω τροποποιήσεις δεν αντιμετωπίζουν με επάρκεια τους κύριους χωρικούς παράγοντες που δυσχεραίνουν διαχρονικά την υλοποίηση επενδύσεων στην Ελλάδα (ατελής εφαρμογή χωρικού σχεδιασμού – περιορισμένη ολοκλήρωση του συστήματος σχεδιασμού, πολυνομία, ελλείψεις συντονισμού με την αναπτυξιακή πολιτική, μη έγκαιρη προσαρμογή του σχεδιασμού στις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, ασαφές ιδιοκτησιακό καθεστώς ελλείψει ευρείας εθνικής κτηματογράφησης, εμπόδια στην ολοκλήρωση διαδικασιών καταγραφής και χαρτογράφησης δασικών εκτάσεων, απουσία έγκυρων και αξιόπιστων βάσεων δεδομένων (π.χ. καθορισμός αιγιαλού – παραλίας) και υψηλή κατάτμηση της γης) παρόλο που αυτή αποτελεί την αρχική τους στόχευση.
    Ενώ λοιπόν η ατελής εφαρμογή του χωροταξικού σχεδιασμού διαχρονικά δεν διαμόρφωνε ασφάλεια δικαίου και οδηγούσε σε ακύρωση επενδυτικών σχεδίων, καθώς το σχέδιο δεν προβλέπονταν από κάποιο προηγούμενο χωροταξικό σχεδιασμό, σήμερα ο χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός περιθωριοποιείται και πάλι για την προώθηση των μεγάλων επενδυτικών σχεδίων. Παλαιότερα η απουσία του λειτούργησε ως ανάχωμα (με βάση την αρχή του “προηγούμενου χωροταξικού σχεδιασμού”, το ΣτΕ εκλάμβανε ως παράνομη και άρα ακυρωτέα τη χωροθέτηση μεμονωμένων δραστηριοτήτων και τα υπάρχοντα σχέδια τοπικού χαρακτήρα, μόνο ως προσωρινά υποκατάστατα του ευρύτερου χωροταξικού σχεδιασμού), σήμερα η παρουσία του απλώς δε λαμβάνεται υπόψη. Αυτό αποτελεί ακόμα μια απόδειξη ότι δεν είναι ο χωρικός σχεδιασμός που δημιουργεί τα προβλήματα στην οργάνωση του χώρου, με τις επακόλουθες αναπτυξιακές επιπτώσεις, αλλά η υπονόμευσή του.
    Τέλος, το συγκεκριμένο σ/ν, μέσω του άρθρου 5 «Παραχώρηση χρήσης αιγιαλού και παραλίας», δεν αντιμετωπίζει την παράκτια ζώνη (που είναι και το όριο του θαλάσσιου χώρου ως αποδέκτη των δραστηριοτήτων του χερσαίου), κυρίαρχα, ως κοινόχρηστο αγαθό και περιβαλλοντικό πόρο, αλλά την θεωρεί αποκλειστικά οικονομικό πόρο, περιορίζοντας ακόμη περισσότερο την πρόσβαση του κοινού στον παράκτιο χώρο και κατ’ επέκταση στον ευρύτερο θαλάσσιο χώρο, επιδεινώνοντας μια ήδη σοβαρά επιβαρυμένη και εν πολλοίς ανεξέλεγκτη κατάσταση. Δεν ενθαρρύνει την αντιμετώπιση της παράκτιας ζώνης «ως πολύτιμου, αναντικατάστατου και σπουδαίας σημασίας εθνικού κεφαλαίου», σύμφωνα με το προοίμιο του ν. 3937/2011 για τη βιοποικιλότητα. Είναι πλέον καιρός, οι όποιες τροποποιήσεις για την παραχώρηση χρήσης αιγιαλού και παραλίας να εφαρμόζουν τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές, όπως αρμόζει σε μία χώρα με τις ιδιαιτερότητες της Ελλάδας.

  • 9 Σεπτεμβρίου 2021, 07:12 | Νίκος Σπ. Φιλίππου

    ΓΕΝΙΚΑ
    
Εκτιμούμε και πιστεύουμε ότι, πρέπει να συμπληρωθούν και να διορθωθούν ΟΛΕΣ οι ατέλειες και αγκυλώσεις της σχετικής νομοθεσίας. Στο σύνολο του νομοθετικού πλέγματος, πρέπει όλα να λειτουργούν θετικά, καθότι οι επενδύσεις μπορούν να «σκαλώσουν» σε οποιοδήποτε σημείο «στραγγαλισμού», είτε αυτό ξεκινάει από την υποδοχή, τις εμπλοκές, μέχρι και την υλοποίηση. Η εποχή και η περίοδος είναι τόσο κρίσιμη, που πρέπει να γίνει η καλύτερη δυνατή προσπάθεια.

    Κύριο εμπόδιο είναι η πολυαρχία πολλών υπουργείων, η έλλειψη διαδικασίας απεμπλοκών, η αποφυγή οριστικής λύσης με ισχύ νόμου ΦΕΚ- όπως Ιρλανδία, 
 δεν περιλαμβάνει όλες τις επενδύσεις σε μεγάλες εμπορικές δραστηριότητες, να γίνονται ΦΕΚ όλες οι επενδύσεις είτε επιδοτούνται, είτε όχι, και στο τέλος αντί αύξησης αρμοδιοτήτων στο ΥΜΑΘ αφαιρούνται και οι ελάχιστες.

    ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ
    
1. Να ορισθεί ένας υπουργός επενδύσεων με μοναδική αρμοδιότητα τις επενδύσεις, με άμεση αναφορά στον Πρωθυπουργό και όλες τις αρμοδιότητες αδειών και απεμπλοκών. Η πολυδαιδαλότητα αρμοδιοτήτων- με οποιαδήποτε τυπική εξήγηση «παγώνει» και δεν υλοποιούνται επενδύσεις.

    2. Το οργανόγραμμα διαχείρισης των επενδύσεων με τις νέες υπηρεσίες, να έχει με τον αρμόδιο Υπουργό άμεση κάθετη σύνδεση ευθύνης, με όλες τις υπηρεσίες και όχι μόνο π.χ. ΓΔΣΕ, ΣΕΣΕ, ΔΕΣΕ.

    3. Προτείνεται ΔΕΣΕ με 3 Υπουργούς και τον αρμόδιο.
    4. Στο οργανόγραμμα, να θεσμοθετηθεί υπηρεσία υποδοχής όλων των επενδυτών σε πλήρη και τακτική μορφή, ανεξάρτητα του αν επιθυμούν κρατική ενίσχυση ή όχι.

    5. Συγκροτημένη και ηλεκτρονική οργάνωση του matchmaking προσέλκυσης επενδύσεων, στο Enterprise Greece, στο ΥΠΑΝΕΠ και στο Υπουργείο Εξωτερικών.

    6. Δημιουργία αυτοτελούς υπηρεσίας Απεμπλοκών Επενδύσεων. Η Γενική Γραμματεία Στρατηγικών και Ιδιωτικών Επενδύσεων, να έχει την ευθύνη, εκτός από τις πολεοδομικές και περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις, τις απεμπλοκές των επενδυτών από τα εκατοντάδες προβλήματα που συνήθως δημιουργούνται, σε ατέλειωτο αριθμό υπηρεσιών, με ανατρεπτική προθεσμία 45 ημερών.
    7. Για την έκδοση των ΦΕΚ προτείνεται προθεσμία 30 ημερών.
    8. Για τις οικοδομικές και περιβαλλοντικές άδειες προτείνονται ανατρεπτικές προθεσμίες 30 ημερών. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, θα προσφέρεται ασφάλεια στον επενδυτή.

    9. Η υποστήριξη του Enterprise Greece για τις πηγές χρηματοδότησης στο διεθνές δίκτυο, προτείνεται να γίνει συγκεκριμένη και οριζόντια για όλες τις σοβαρές επενδύσεις, χωρίς αποκλεισμούς και επιλογές. Πότε, που, πως: Π.χ. funds, investment banks, governments.

    10. Το ίδιο να ισχύει και για το στέλεχος του Enterprise Greece, που θα έχει την ευθύνη επικοινωνίας και παρακολούθησης με επενδυτή και όχι μόνο με την Γενική Διεύθυνση Αδειοδοτήσεων, αλλά και με άλλες αντίστοιχες υπηρεσίες σε άλλα υπουργεία.
    
11. Προτείνεται να υπάρχουν μικρές υπηρεσίες 2-3 ατόμων για υποδοχή και απεμπλοκές στα 3 υπουργεία Οικονομικών, ΥΠΕΝ, Πολιτισμού.
    
12. Υιοθετείται η διαδικασία Προεδρικών Διαταγμάτων ή Υπουργικών Αποφάσεων, για τις άδειες στρατηγικών επενδύσεων, προτείνεται να υλοποιείται μόνο με ΦΕΚ με ισχύ νόμου, είτε επιδοτούνται, είτε όχι. Για την άπρακτη προθεσμία των 45 ημερών και η μεταφορά της αρμοδιότητας στον Υπουργό Ανάπτυξης, θα πρέπει να διευθετηθεί, αν η αρμοδιότητα αυτή περιλαμβάνει τις πιθανές εμπλοκές υπηρεσιών άλλων Υπουργείων και Σ.τ.Ε. και το πότε συγκεκριμένα, θα πρέπει ο Υπουργός να εκδίδει τις άδειες.


    13. Προτείνεται να ιδρυθεί 6ο τμήμα Σ.τ.Ε. για τις προσφυγές κατά επενδύσεων, με προθεσμία αποφάσεων 60 ημερών.
 Ακόμη ισχυρότερο θα ήταν να μην προσβάλλονται οι αποφάσεις με την δημοσίευση ΦΕΚ.
    14. Για τις άδειες, που εκτιμάται ότι θεωρούνται δευτερεύουσας σημασίας, ο θεσμός της «ΑΥΤΟΒΕΒΑΙΩΣΗΣ», μπορεί σε πρώτη όψη να είναι θετικός. Θα πρέπει όμως, να υπάρχει μέριμνα για τους επόμενους επικείμενους κινδύνους ( π.χ. ΣτΕ, Δήμοι, κ.α. ), γιατί αλλιώς καμιά επένδυση δεν θα πάρει το ρίσκο και δεν θα προχωρήσει σε προκαταρκτικές και πόσο μάλλον ουσιαστικές δαπάνες.

    15. Η διαχειριστική αμοιβή του άρθρου 36 για 0.0005 % και 0.001% του έργου κρίνεται εύλογη. Η διαχειριστική αμοιβή υπέρ του δημοσίου, θα πρέπει να είναι ανάλογη της προσφερόμενης υπηρεσίας. Χρήσιμο είναι να υπάρχουν γενικοί κανόνες, οι οποίοι πρέπει να στηρίζονται στην ανταποδοτικότητα και στην αμοιβή κατά φάσης, όπως π.χ. letter of intent, comfort, προσύμφωνα, προπαρασκευαστικές ενέργειες, προέγκριση, υπαγωγή, δήμοι, άδειες, δασαρχεία, Σ.τ.Ε., τελικές συμφωνίες, υλοποίηση.
1
    16. Να υπάγονται στο νόμο οι επιστολές προθέσεων, οι επιστολές comfort, προσύμφωνα ακόμη και οι αιτήσεις των ιδίων των εταιρειών, είτε επιδοτούνται, είτε όχι.
    17. Να υπάρχει πλήρη αρμοδιότητα και για την έκδοση όλων των πολεοδομικών και περιβαλλοντικών αδειών. Τα Ειδικά Σχέδια Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικών Επενδύσεων (ΕΣΧΑΣΕ), να περιλαμβάνουν την διαδικασία Δήμων, Σ.τ.Ε. και κατά την πρόταση, να επαρκεί/ αποδέχεται την προέγκριση των αρχιτεκτονικών μελετών.

    18. Προτείνεται να καθοριστεί αυτοματισμός στις χρηματικές ενισχύσεις και τα φορολογικά κίνητρα, χωρίς τις μακροχρόνιες διαδικασίες ελέγχων, με κάποιο ποσοστό tax or grant holiday, που θα ελέγχεται μόνο από τις φορολογικές αρχές για την νομιμότητα τους. Για τον έλεγχο των τυχόν τιμολογίων, να πραγματοποιείται εκ των υστέρων, σε διάστημα 6 μηνών.

    19. Η υπαγωγή επενδυτικών σχεδίων άνω των 50.000.000 €- κατά προτίμηση όλων των σχεδίων άνω των 10.000.000€- είτε επιδοτούνται, είτε όχι, που πρέπει να κυρώνεται είναι θετικό σημείο. Προτείνεται να υλοποιείται με ΦΕΚ. Εναλλακτικά να εξουσιοδοτηθεί η Γραμματεία ΠΘ για την έκδοση ΦΕΚ. 

    21. Η ανώτατη κλίμακα ενισχύσεων να μην χορηγείται μόνο σε οργανωμένους θύλακες, γιατί εκτός θυλάκων βρίσκεται το 95% των μονάδων παραγωγής όλης της χώρας. Υπάρχουν πολλά εκατομμύρια κενά κτίρια σε όλη τη χώρα. Μόνο ο νομός Θεσσαλονίκης έχει 1.000.000 μ2 κενά κτίρια. Το μέτρο αυτό, θα μπορούσε να ισχύει ιδιαίτερα για τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις.
    22. Να υπάγονται στις στρατηγικές επενδύσεις τα μεγάλα εμπορικά κέντρα χονδρικής και λιανικής, γιατί μειώνουν το κόστος λιανεμπορίου προς όφελος της οικονομίας. Σε κάθε περίπτωση να υπάγονται στις διαδικασίες του νόμου είτε επιδοτούνται, είτε όχι.

    Κατά άρθρο

    Κεφ Α, άρθρο 2, §13. βγ-, σελ. 6 να επιτρέπονται οι επενδύσεις παντού, όχι μόνο εντός οργανωμένων θυλάκων, αλλά και όσες κατα την ημερομηνία του νόμου υπάγονται στα άρθρα του αναπτυξιακού νόμου Νόμος 4635/19- Μέρος Ζ. Άρθρο 13.3.9β. Που προβλέπει 30 χρόνια παραμονή στις χρήσεις που υπάρχουν. Το 95% της παραγωγής είναι εκτός θυλάκων.

    Άρθρο 2, Σελ 6. 13γ. Εμβληματικές επενδύσεις μέχρι 31/12/25, να παραταθεί.

    Άρθρο 4.1, σελ. 9-10 – πολεοδομικές παρεκκλίσεις επιτρέπονται και εκτός από ΓΠΣ, με ΚΕΣΥΠΟΘΑ, με απόφαση της Επιτροπής.

    Μέρος Β Ιδιωτικές επενδύσεις, άρθρο 7, §2: να υπάγονται τα εθνικού μεγέθους εμπορικά χονδρικής και λιανικής. Ειδικά σε υποβαθμισμένες περιοχές με ΑΕΠ κάτω του ΜΟ της περιφέρειας ή περιοχής, πχ δυτική Θεσσαλονίκη. Στον τουρισμό επιτρέπονται! Ίδια μεταχείριση κλάδων!

    Άρθρο 36- όλα τα επενδυτικά σχέδια να υποβάλλονται σε ενιαία αρχή και όχι σκόρπια στις περιφέρειες, που δεν έχουν υπηρεσίες. Οι αμοιβές 0.0005 και 0.001 κρίνονται εύλογες.
    Άρθρο 37, σελ. 56: να έχουν προτεραιότητα και έγκριση οι επενδύσεις που χρησιμοποιούν κενά κτίρια. Η χώρα έχει πολλά εκατ. Με κενά κτίρια. Υπάρχουν μόνο στη Θεσσαλονίκη 1 εκατ μ2, όχι μόνο να λαμβάνεται υπόψιν στο κόστος.
    Στο άρθρο 66, να μην καταργηθεί η αρμοδιότητα ΥΜΑΘ. Αντίθετα να ενισχυθεί από το 0-χωρίς πλαφόν επενδύσεις και να οριοθετηθεί το 40% των ενισχύσεων να κατευθύνονται στη Β. Ελλάδα, λόγω μακρόχρονης αποεπένδυσης. Αν οι υπηρεσίες δεν επαρκούν να στελεχωθούν κατάλληλα.

  • 8 Σεπτεμβρίου 2021, 19:11 | WWF Ελλάς

    Δυστυχώς, η αναθεώρηση της νομοθεσίας για τις στρατηγικές επενδύσεις, η οποία ανακοινώθηκε για πρώτη φορά ως μεταρρύθμιση στο Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, (α) αποτυγχάνει να ευθυγραμμίσει τις κρατικές ενισχύσεις που παρέχονται σε στρατηγικές επενδύσεις με τους εθνικούς και ευρωπαϊκούς περιβαλλοντικούς στόχους και (β) αγνοεί σε μεγάλο βαθμό σημαντικές αλλαγές που θεσμοθετήθηκαν με την τελευταία αναθεώρηση (ν. 4608/2019).
    Υπενθυμίζουμε πως τον Οκτώβριο του 2019, ο Υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε τη συμμετοχή της Ελλάδα στο Coalition of Finance Ministers for Climate Action προσυπογράφοντας το Πρωτόκολλο του Ελσίνκι για την ευθυγράμμιση των οικονομικών πολιτικών (και επομένως των κρατικών ενισχύσεων που παρέχονται σε επενδύσεις) με τους κλιματικούς στόχους.
    Ταυτόχρονα, το Σχέδιο Ανάπτυξης για την Ελληνική Οικονομία της Επιτροπής Πισσαρίδη αναφέρει ρητά πως οι κρατικές ενισχύσεις (όπως αυτές που παρέχει ο νόμος για τις στρατηγικές επενδύσεις) πρέπει να αποφεύγουν τη χρηματοδότηση επιχειρήσεων «που έχουν αρνητικές εξωτερικές συνέπειες για το σύνολο της οικονομίας, π.χ., αρνητικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα» (σελ. 132, ενότητα 5.1).
    Τέλος, η ανάγκη ευθυγράμμισης των κρατικών βοηθειών με τους στόχους για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, την προστασία της βιοποικιλότητας, και την ανάπτυξη της κυκλικής οικονομίας αναγνωρίζεται πλέον ρητά από την ΕΕ. Αυτή η κατεύθυνση αναδεικνύεται (α) από τη θέσπιση ελάχιστου ποσοστού δαπανών που προορίζονται για επενδύσεις για την κλιματική μετάβαση μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ) και του νέο Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου (ΠΔΠ), και (β) από την εφαρμογή της αρχής για μη πρόκληση σημαντικής περιβαλλοντικής βλάβης (“do no significant harm principle) στα ίδια χρηματοδοτικά εργαλεία, σε ό,τι αφορά το σύνολο των επενδύσεων που χρηματοδοτούνται.
    Εντούτοις, το παρόν νομοσχέδιο φαίνεται να αγνοεί τις παραπάνω εξελίξεις, διατηρώντας τις υφιστάμενες «θολές» διατυπώσεις του άρθρου 1, από τις οποίες απορρέει και το σημαντικό έλλειμμα συγκεκριμένων περιβαλλοντικών κριτήριων στα υπόλοιπα άρθρα (βλ. παρακάτω σχόλια).
    Σε ό,τι αφορά συγκεκριμένα το άρθρο 1, παρ. 3α’ προτείνουμε τις εξής αλλαγές και προσθήκες, οι οποίες αντικαθιστούν ορισμένες νεφελώδεις διατυπώσεις, με έννοιες οι οποίες ορίζονται ρητά σε σειρά κανονισμών και οδηγιών της ΕΕ:
    «3. α) Ως «στρατηγικές επενδύσεις» νοούνται οι επενδύσεις, οι οποίες, λόγω της στρατηγικής τους βαρύτητας για την εθνική ή και την τοπική οικονομία, μπορεί να επιφέρουν ποσοτικά και ποιοτικά αποτελέσματα σημαντικής έντασης για την αύξηση της απασχόλησης, την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανάδειξη του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της χώρας σύμφωνα με τις αρχές της κοινωνικά δίκαιης, δίχως αποκλεισμούς, ισόρροπης και αειφόρου ανάπτυξης, με κύρια χαρακτηριστικά δραστηριότητα, την καινοτομία, την ανταγωνιστικότητα, τον καθολικό σχεδιασμό την προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων, την εξωστρέφεια και εξαγωγική, [την ουσιαστική συμβολή στους εθνικούς και ευρωπαϊκούς στόχους μετασχηματισμού σε μια οικονομία μηδενικών εκπομπών, διατήρησης και αποκατάστασης των οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας, και ανάπτυξης της κυκλικής οικονομίας όπως ορίζεται στον κανονισμό (ΕΕ) 2020/852], και την υψηλή προστιθέμενη αξία, ιδίως σε τομείς οικονομικών δραστηριοτήτων διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων ή υπηρεσιών [εάν και εφόσον οι εν λόγω επενδύσεις τηρούν την αρχή της μη πρόκλησης σημαντικής περιβαλλοντικής βλάβης, όπως αυτή ορίζεται στον κανονισμό (ΕΕ) 2020/852]».
    Από τις παραπάνω αλλαγές απορρέουν περαιτέρω αλλαγές και προσθήκες που προτείνουμε στη συνέχεια σε σχέση με (α) τις κατηγορίες και κριτήρια στρατηγικών επενδύσεων, και (β) τη διαδικασία αξιολόγησης ένταξης και παρακολούθησης στρατηγικών επενδύσεων.

  • 4 Σεπτεμβρίου 2021, 09:12 | ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΦΟΥΡΤΟΥΝΙΔΗΣ

    Εκτιμώ ότι πρέπει να προστεθεί μια διάταξη που να εξοπλίζει με γενικό προνόμιο τις απαιτήσεις των επενδυτών από επενδύσεις τους, οι οποίες μεν υλοποιούνται αλλά σταματούν λόγω δικαστικών αντιδικιών (π.χ. διεκδικητικές αγωγές ακινήτων). Η απαίτηση του επενδυτή, π.χ. από αδικαιολόγητο πλουτισμό πρέπει να εξοπλιστεί με προνόμιο, προκειμένου ο επενδυτής να έχει την διασφάλιση ότι το ποσό της επένδυσης του θα του επιστραφεί κατά το δυνατόν, εφόσον η επένδυση μπλοκαριστεί για λόγους που δεν οφείλονται σε δική του υπαιτιότητα.

Σχόλια