Στο άρθρο 33 του ν. 3190/1955 (Α’ 91), περί εξόδου εταίρων από Εταιρείες Περιορισμένης Ευθύνη, των οποίων η διάρκεια έχει τραπεί σε αόριστη, προστίθεται παρ. 1α, ως εξής:
«1α. Κάθε εταίρος μπορεί να εξέλθει από την εταιρεία, με δήλωσή του προς τον διαχειριστή, εντός τριών (3) μηνών από την ημέρα κατά την οποία η διάρκειά της τρέπεται σε αόριστη σύμφωνα με την περ. β’ της παρ. 3 του άρθρου 6Α. Η ως άνω δυνατότητα δεν μπορεί να περιοριστεί από οποιαδήποτε πρόβλεψη του καταστατικού της εταιρίας. Το εταιρικό μερίδιο του αποχωρούντος εταίρου εξαγοράζεται στην περίπτωση αυτή από πρόσωπο που υποδεικνύει η εταιρεία, είτε στην αξία που συμφωνείται μεταξύ του αποχωρούντος εταίρου και της εταιρείας, είτε στην πραγματική του αξία, όπως αυτή προσδιορίζεται με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου της έδρας της εταιρείας, κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων.».
Με το άρθρο 6α του ν. 3190/1955 η διάρκεια των εταιρειών των οποίων παρέρχεται ο καταστατικός χρόνος λύσης τρέπεται σε αορίστου χρόνου, εφόσον οι εταίροι δεν (επανα)αποφασίζουν, σε συνέλευση της ΓΣ, τη λύση.
Ο νόμος επεμβαίνει την εκπεφρασμένη βούληση των εταίρων. Θα έπρεπε να προβλέπεται η περίπτωση της ρητής έκφρασης βούλησης του εταίρου για τη μη συνέχιση της εταιρείας. Ειδικέ δε για τις διμελείς ΕΠΕ, για τις οποίες ο νομοθέτης ήδη προβλέπει ειδικά στο άρθρο 19 παρ. 3 του ν. 3190/1955, ο εταίρος εξαναγκάζεται να εγκλωβιστεί σε μία εταιρεία της οποίας η λειτουργία είναι αδύνατη και οι πόροι της παραμένουν ανεκμετάλλευτοι, σε συνδυασμό με την ακύρωση της ελεύθερης ιδιωτικής βούλησης, ο σεβασμός της οποίας αποτελεί βασική αρχή του εμπορικού μας δικαίου.
Σχετικά δεν αρκεί η προσθήκη δικαιώματος εξόδου ενός εκ των εταίρων. Τουλάχιστον για τις διμελείς ΕΠΕ προτείνεται να προστεθεί η έγγραφη ρητή δήλωση του ενός εταίρου για την τήρηση των καταστατικών προβλέψεων, η οποία και θα υπερισχύει του 6α περ. β’ του 3190/1955.