Υπουργείο Ανάπτυξης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 24 Δεκεμβρίου 2010, 00:00 | Απόστολος Ευθυμιάδης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Α΄ Η νομοθετική βάση της θέσπισης των «νομοθετικά οριζόμενων επαγγελμάτων»
  Οταν η πολιτεία νομοθετεί περί ενός «νομοθετικά οριζόμενου επαγγέλματος», εκ των πραγμάτων θέτει περιορισμούς στην ελεύθερη άσκηση του επαγγέλματος αυτού από τους πολίτες της χώρας. Επειδή όμως το άρθρο 5, παρ.1 του Συντάγματος ορίζει ότι «ο καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσει ελεύθερα την προσωπικότητα του και να συμμετέχεις την κοινωνική, οικονομική και πoλιτική ζωή της Xώρας, εφόσoν δεν πρoσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει τo Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη», αυτό συνεπάγεται ότι τέτοιου είδους περιορισμός πρέπει να γίνεται μόνο κατόπιν άλλης συνταγματικής επιταγής.
  Η προστασία της ζωής, της υγείας και της περιουσίας των πολιτών αποτελούν ύψιστες αξίες τις οποίες κατοχυρώνει το Σύνταγμά των Ελλήνων το οποίο προβλέπει τις ακόλουθες υποχρεώσεις της πολιτείας για την προστασία της ζωής, της υγείας και της περιουσίας των πολιτών:
  Αρθρο 2, §1. Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας. …
  Αρθρο 5, §2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους …
  Αρθρο 5, §4**. Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ’ αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει. **Ερμηνευτική δήλωση: Στην απαγόρευση της παραγράφου 4 δεν περιλαμβάνεται η απαγόρευση της εξόδου με πράξη του εισαγγελέα, εξαιτίας ποινικής δίωξης, ούτε η λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει.
  Αρθρο 17, §1. Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους …
  Αρθρο 21, §3. Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών …
  Βάσει των ανωτέρω άρθρων και ιδιαίτερα του άρθρου 5, §4, ομού μετά της ερμηνευτικής δηλώσεως, η Ελληνική Πολιτεία υποχρεούται να λάβει μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας.
  Ειδικότερα και εν προκειμένω για την προστασία εργαζομένων και πολιτών από τους τεχνικούς κινδύνους η πολιτεία ανταποκρινόμενη στις συνταγματικές απαιτήσεις, έχει θεσπίσει ειδικά νομοθετικά διατάγματα με τα οποία επιτρέπεται η άσκηση του επαγγέλματος του μηχανικού μόνο σε όσους διαθέτουν κατάλληλη επαγγελματική άδεια.
  Για την προστασία των εργαζομένων και των πολιτών από τους μηχανολογικούς, ηλεκτρολογικούς κινδύνους ή κινδύνους από χημικές εγκαταστάσεις, η πολιτεία έχει θεσπίσει τον Ν.6422/34 «Περί ασκήσεως του επαγγέλματος του μηχανολόγου, του ηλεκτρολόγου και του μηχανολόγου – ηλεκτρολόγου μηχανικού, ως και του ναυπηγού».
  Για την προστασία εργαζομένων και πολιτών από τους δομικούς, στατικούς και κατασκευαστικούς κινδύνους έργων υποδομής, η πολιτεία έχει θεσπίσει τον Ν.4663/1930 (ΦΕΚ149Α) Περί ασκήσεως επαγγέλματος του Πολιτικού Μηχανικού, Αρχιτέκτονος και Τοπογράφου.
  Για την προστασία από τους μεταλλευτικούς, λατομικούς και μεταλλουργικούς κινδύνους, η πολιτεία έχει θεσπίσει συναφή νομοθεσία που αφορά τις μεταλλευτικές και λατομικές εργασίες και ειδικότερα από Νομοθετικό Διάταγμα 210/73 «Περί Μεταλλευτικού Κώδικος» (ΦΕΚ 277/Α/5-10-73) όπως αυτό τροποποιήθηκε από τον Νόμο 274/76 «Περί τροποποιήσεως του Μεταλλευτικού Κώδικος. (ΦΕΚ 50/Α/6-3-76)» και το άρθρο 26 του Ν. 1428/1984 για την εκμετάλλευση λατομείων αδρανών υλικών και άλλες διατάξεις. Με τους νόμους αυτούς κατοχυρώνεται επίσης και η άσκηση του επαγγέλματος του Διπλωματούχου ΜΜΜ.
  Επομένως σε ένα Σ/Ν που έχει αποκλειστικό σχεδόν πεδίο της μηχανολογικές και ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις (άρθρο 3) στις οποίες ενέχεται σημαντικός τεχνικός κίνδυνος θα πρέπει ο σκοπός να συμπληρώνεται ότι
  «με στόχο την προστασία της ζωής, της υγείας και της περιουσίας των πολιτών από πλημμελή μελέτη, επίβλεψη κατασκευής ή την επίβλεψη της λειτουργίας των εγκαταστάσεων αυτών».
  Β΄ Η απλοποίηση των διαδικασιών
  Οπως ρητώς αναφέρει ο νόμος 3844/2010, περιλαμβάνει την υποχρέωση της χώρας «για απλούστευση των διαδικασιών αδειοδότησης δραστηριοτήτων και επαγγελμάτων»
  Η απαίτηση αυτή δεν περιλαμβάνει τον στόχο της εισηγητικής έκθεσης : «α) στην βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας μέσω της διασφάλισης της ορθολογικής διαχείρισης των πόρων, καθώς και της ποιότητας του τελικού προϊόντος ή του τελικού έργου».
  Ομως αυτή η απαίτηση του Σ/Ν συνιστά πρόσθετη ρύθμιση των επαγγελμάτων η οποία μάλιστα δεν προβλέπεται από τον Ν.6422/34, ο οποίος στο άρθρο 5 ορίζει ότι :
  – β΄) Ο τρόπος της συστηµατικής διεξαγωγής του ελέγχου ιδρύσεως, επεκτάσεως, ανακαινίσεως ή διαρρυθµίσεως, ως και τα της επιβλέψεως της κανονικής λειτουργίας των ανωτέρω εγκαταστάσεων, καθοριζοµένων λεπτοµερώς και των σχετικών προς τας υποβαλλοµένας µελέτας µετά σχεδίων, υπολογισµών, υποµνηµάτων και περιγραφών
  Δηλαδή ο σοφός νομοθέτης του 1934 ομιλούσε στο άρθρο 5 για «έλεγχο» και όχι «μελέτη», «συντήρηση», ή «χειρισμό» του εξοπλισμού ή «εκτέλεση» τεχνικού έργου, όπως ρητώς αναφέρει το Σ/Ν στο άρθρο 3
  Ακριβώς το αντίθετο επιτάσσει ο νόμος 3844/2010 ο οποίος επιτάσσει την απλοποίηση και όχι την περαιτέρω ρύθμιση των επαγγελμάτων.
  Η απλοποίηση που δύναται να γίνει η χαλάρωση των συντεχνιακών πιέσεων για «κατοχύρωση» επαγγελμάτων και αποκλεισμό άλλων ειδικοτήτων, όπως συμβαίνει σήμερα με πλείστα διατάγματα τα οποία έχουν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότηση του Ν.6422/34 και τα οποία δεν περιορίζονται σε έλεγχο και επίβλεψη, αλλά καλύπτουν κάθε τεχνική δραστηριότητα στον τομέα ευθύνης τους.
  Απλοποίηση δύναται επίσης να επέλθει με τον περιορισμό και την αυστηροποίηση των απαιτούμενων επαγγελματικών εξετάσεων στα απολύτως απαραίτητα με τα οποία κατοχυρώνεται η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων και των πολιτών. Με τον τρόπο αυτό θα επιτραπεί η άσκηση του επαγγέλματος από ταλαντούχους πολίτες οι οποίοι σήμερα περιορίζονται από τις γραφειοκρατικές παραμορφώσεις της νομοθεσίας.

• 23 Δεκεμβρίου 2010, 15:20 | Νίκος Νικήσιανης, Υπ. Παρεμβάσεων Περ. Οργάνωση Καλλιστώ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου ανατρέπει βασικές προβλέψεις της κείμενης περιβαλλοντικής νομοθεσίας (κυρίως όσο αφορά τον Ν. 3010/2002). Πολλές από τις προτεινόμενες διατάξεις είναι ασύμβατες με την εθνική και ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία, χωρίς καν να αναφέρονται ρητά τα υπό κατάργηση ή τροποποίηση άρθρα των προηγούμενων νόμων. Επίσης, τα ζητήματα της περιβαλλοντικής αδειοδότησης που ρυθμίζονται από αυτό το Σχέδιο Νόμου, όπως η πρόταση για κατάργηση της «Προκαταρκτικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης και Αξιολόγησης (ΠΠΕΑ)» αποτελούν αντικείμενο της άτυπης διαδικασίας διαβούλευσης που έχει ξεκινήσει το Υ.Π.Ε.Κ.Α. με τη συμμετοχή Περιβαλλοντικών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένης της οργάνωσής μας, και με σκοπό την τροποποίηση των διαδικασιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Είναι προφανές ότι τα δύο προτεινόμενα νομοθετήματα οφείλουν να αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο την περιβαλλοντική αδειοδότηση, τόσο για τις δραστηριότητες που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του Υπ. Ανάπτυξης, όσο και για τις υπόλοιπες. Σε διαφορετική περίπτωση τίθεται θέμα ισονομίας, ενώ θα δημιουργηθούν νέα φαινόμενα πολυνομίας, τα οποία το Υπουργείο σας προσπαθεί να περιορίσει. Κρίνουμε λοιπόν απαραίτητο για τη συνοχή των κυβερνητικών πρωτοβουλιών να μην κατατεθεί στη Βουλή προτού ολοκληρωθεί η παράλληλη διαβούλευση για την περιβαλλοντική αδειοδότηση.
  Επί του περιεχομένου, το Β’ μέρος του Σχεδίου Νόμου (για την απλοποίηση της διαδικασίας αδειοδότησης μεταποιητικών δραστηριοτήτων) στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην κατάργηση της «Προκαταρκτικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης και Αξιολόγησης (ΠΠΕΑ)» και στην αρχή της τεκμαρτής άδειας. Και οι δύο βασικές αυτές επιλογές θέτουν σε κίνδυνο την αποτελεσματικότητα όλων των μηχανισμών περιβαλλοντικού ελέγχου. Σύμφωνα με την κοινή εμπειρία όλων μας, οι καθυστερήσεις οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην ανεπαρκή στελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών, οι οποίες καλούνται να φέρουν σε πέρας τεράστιο όγκο έργου. Χωρίς να διαφαίνεται ουσιαστική βελτίωση αυτής της κατάστασης, η αυτόματη έγκριση όλων των αιτήσεων μετά την παρέλευση της σχετικής προθεσμίας δημιουργεί το κίνδυνο μαζικών εγκριτικών αποφάσεων χωρίς κανένα έλεγχο ή επίσης τον κίνδυνο υποβάθμισης του ποιοτικού περιεχομένου των αξιολογήσεων κάτω από την πίεση του ενδεχομένου της αυτόματης έγκρισης.
  Σε σχέση με την προτείνομενη κατάργηση της ΠΠΕΑ, επισημαίνουμε ότι η αναγκαιότητα της «Προκαταρκτικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης και Αξιολόγησης (ΠΠΕΑ)» προβλέπεται από τον Ν. 3010 του 2002 και την Υ.Α. 11014 από το 2003, για τα έργα και τις δραστηριότητες που εντάσσονται στις κατηγορίες Α και Β σύμφωνα με την Κ.Υ.Α. 15393/2002. Η Υ.Α. 11014/03, σύμφωνα με το Άρθρο 1, αποσκοπεί στην εφαρμογή του Ν.1650/86 και Ν. 3010/2002 και συγχρόνως στη συμμόρφωση με τις οδηγίες 85/337, 97/11 και 96/61 του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ώστε στο πλαίσιο μιας ισόρροπης ανάπτυξης να καθίσταται περισσότερο ευχερής και αποτελεσματική η πρόληψη και η αποτροπή της ρύπανσης και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος με την αξιολόγηση των άμεσων και έμμεσων επιπτώσεων των δημόσιων και ιδιωτικών έργων και δραστηριοτήτων. Η υποβολή και η εξέταση της Π.Π.Ε.Α. δίνει την ευκαιρία στις αρμόδιες υπηρεσίες να κρίνουν εκ των προτέρων τις περιβαλλοντικές προδιαγραφές ενός έργου, διευκολύνοντας έτσι και τους ανάδοχους του έργου να προβούν εγκαίρως στις αναγκαίες τροποποιήσεις ή ρυθμίσεις προτού αυτό φτάσει στο τελικό στάδιο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης. Η δυνατότητα αυτή μπορεί να συντελέσει, στο βαθμό βέβαια που τηρείται η σχετική διαδικασία, ώστε η τελική Μ.Π.Ε. να γίνει πιο αποτελεσματική, ουσιαστική και στοχευμένη, μειώνοντας σε τελευταία ανάλυση και το κόστος για τον ανάδοχο του έργου. Η απάλειψή αυτής της υποχρέωσης δεν τεκμηριώνεται από κάποια σχετική αναγκαιότητα και αντιβαίνει στο γράμμα και το πνεύμα των παραπάνω νόμων.
  Σύμφωνα επίσης με την κείμενη νομοθεσία, κατά την προκαταρκτική αυτή φάση προβλέπεται και η εξέταση των εναλλακτικών λύσεων, η οποία αποτελεί βασική προϋπόθεση για την περιβαλλοντική αξιολόγηση οποιοδήποτε έργου. Με την κατάργηση αυτού του σταδίου, η εξέταση των εναλλακτικών λύσεων θα πρέπει είτε να καταργηθεί (κάτι που αντίκειται στην εθνική και ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία), είτε να μεταφερθεί στο στάδιο της τελικής αξιολόγησης. Στη δεύτερη περίπτωση, η πρόκριση εκ μέρους της αρμόδιας αρχής κάποιας εναλλακτικής λύσης, ή ακόμα περισσότερο της μηδενικής λύσης, θα επιβαρύνει τον επενδυτή ή ανάδοχο του έργου με δυσανάλογα επιπλέον κόστος και καθυστέρηση. Η προοπτική αυτή φαντάζει απίθανη, γεγονός που υποδεικνύει ότι στην πράξη η παρουσίαση και εξέταση των εναλλακτικών λύσεων θα έχει μόνο τυπικό χαρακτήρα, αποδυναμώνοντας στην ουσία την πολιτική περιβαλλοντικής προστασίας.
  Επίσης, η διαδικασία αυτή διευκολύνει και τη δυνατότητα ενημέρωσης και παρέμβασης του ενδιαφερόμενου κοινού, καθώς και τις δυνατότητες παρέμβασης και γνωμοδότησης των αρμόδιων φορέων. Κατά τη διαδικασία Π.Π.Ε.Α. η Υπηρεσία Περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ έχει την ευκαιρία να λάβει υπόψη της τις απόψεις σημαντικών οργανισμών, όπως η Διεύθυνση Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού, ενώ η Υπουργική Απόφαση H.Π. 37111/2021 για την «ενημέρωση και συμμετοχή του κοινού» στηρίζεται σε σημαντικό βαθμό στο στάδιο της υποβολής και της εξέτασης της Π.Π.Ε.Α. και οι διατάξεις της θα ανατραπούν αν η διαδικασία αυτή απαλειφθεί. Σε αυτή την περίπτωση ακυρώνει τις δυνατότητες συμμετοχής, τη στιγμή μάλιστα που η ενθάρρυνση της συμμετοχής αυτής εμφανίζεται ως βασικός στόχος της κυβέρνησης. Η εμπειρία μας ως περιβαλλοντική οργάνωση υποδεικνύει ότι το στάδιο εξέτασης της ΠΠΕΑ αποτελεί τη κρισιμότερη φάση κατά την οποία το κοινό και οι ενδιαφερόμενοι φορείς μπορούν πρακτικά να παρέμβουν σε ένα σχεδιαζόμενο έργο και να προτείνουν τις αναγκαίες τροποποιήσεις. Συνεπώς, εκτιμούμε ότι η αναγκαιότητα της ΠΠΕΑ πρέπει να διατηρηθεί όπως προβλέπεται από την οικεία εθνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία.
  Τέλος, το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου περιλαμβάνει και σωρεία άλλων προβλέψεων που δημιουργούν έντονους προβληματισμούς για τις συνέπειες στην αποτελεσματικότητα της προστασίας του περιβάλλοντος. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους κανόνες χωροθέτησης των νέων «Επιχειρηματικών Πάρκων», οι οποίοι δεν αποκλείουν καν τις περιοχές του Δικτύου Natura 2000, τις προβλέψεις για παραχωρήσεις ή απαλλοτριώσεις περιοχών κα. Σε αυτή τη φάση δεν μπορούμε να προχωρήσουμε σε εκτενέστερο κατ’ άρθρο σχολιασμό των παραπάνω ζητημάτων, εξαιτίας του ασφυκτικά μικρού περιθωρίου των 7 ημέρων που δόθηκε για την ανοιχτή διαβούλευση για τόσο εκτενή και κρίσιμα θέματα. Με βάση όλα τα παραπάνω, είμαστε υποχρεωμένοι να εκφράσουμε τη διαφωνία μας με το Σχέδιο Νόμου, και ειδικότερα με τα άρθρα 29, 39, 44 και 49, καθώς, πέρα από τα ουσιαστικά προβλήματα που δημιουργεί, αφορά θέματα τα οποία αποτελούν αυτή τη στιγμή αντικείμενο διαβούλευσης υπό το ΥΠΕΚΑ.

  Νίκος Νικήσιανης,
  Υπεύθυνος Παρεμβάσεων, Περιβαλλοντική Οργάνωση «Καλλιστώ»

• 22 Δεκεμβρίου 2010, 00:53 | Anastasia

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ένας από τους βασικούς στόχους του νομοσχεδίου θα πρέπει να είναι ο μηδενισμός του αρχικού κόστους ίδρυσης-εγκατάστασης-λειτουργίας και ο μηδενισμός του κόστους της αποτυχίας, ώστε να μπορούμε να έχουμε πολλούς που τολμούν να κάνουν το πρώτο τους βήμα. Πολλές τώρα διάσημες και πετυχημένες επιχειρήσεις φαγητού, παγωτού, καλλυντικών κλπ στις ΗΠΑ και τη Μεγ. Βρετανία ξεκίνησαν σε σπίτια. Με την τρέχουσα νομοθεσία στην Ελλάδα, τίθεται ένα υπερβολικά μεγάλο εμπόδιο σε πολλές νέες ιδέες και στην κατάσταση που περνά η χώρα μας είναι πολυτέλεια να χάνουμε την δυνατότητα να δοκιμαστούν 100 ιδέες και από αυτές να δημιουργηθούν 10 πετυχημένες επιχειρήσεις που όταν επεκταθούν θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, εισόδημα, φόρους για το κράτος κ.ά.

  Πολλές εν δυνάμει επιτυχημένες επιχειρηματικές ιδέες δεν πραγματοποιούνται διότι απαιτούν μεγάλο αρχικό κόστος «στησίματος» της ιδέας, ενώ στην πράξη απαιτούν μόνο μυαλό, χέρια, και απλή υποδομή που υπάρχει σε ένα σπίτι. Για παράδειγμα, για να παρασκευάζει κανείς μόνος του (χωρίς άλλο προσωπικό) μπισκότα ή σάντουιτς ή μαρμελάδες ή γλυκά και να τα πουλά στη γειτονιά του (κάτι που είναι και ιδιαιτέρως environmentally friendly) απαιτείται σύμφωνα με τους τρέχοντες νόμους η αρχική εγκατάσταση σε χώρο τουλάχιστον 40-60 τ.μ., η διαμόρφωση του χώρου, αγορά εξοπλισμού, η πληρωμή ενοικίων κ.λπ. και διάφορα έξοδα που σχετίζονται με την αδειοδότηση της «επιχείρησης». Και αν η επιχείρηση δεν πάει καλά; Με την τρέχουσα νομοθεσία δεν μπορεί κανείς να παράγει για κάποιο διάστημα στο σπίτι του, και να δει αν τελικά το προϊόν του έχει απήχηση (και ταυτόχρονα να είναι νόμιμος). Έτσι πολλές ιδέες δεν θα αποτολμηθούν ποτέ γιατί είναι πολλοί οι νέοι που δεν έχουν καθόλου αρχικό κεφάλαιο και δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε το ενοίκιο του σπιτιού τους, πόσο μάλλον ενοίκιο για επαγγελματικό χώρο και εξοπλισμό.

  Μία λύση θα μπορούσε να ήταν η δυνατότητα χρήσης της κατοικίας (σαν ένα είδος «αστικής οικοτεχνίας») του νέου επιχειρηματία για μία περίοδο χάριτος 2 ετών, κατά την οποία ο νέος επιχειρηματίας θα μπορέσει να διαπιστώσει αν το προϊόν του έχει ζήτηση. Κατά την περίοδο αυτή, θα τηρεί σαφείς αλλά «φθηνούς» κανόνες (υγιεινής, μεταφοράς κ.λπ.), αλλά παράλληλα θα μπορούσε να κρατά εθελοντικά υποτυπώδη βιβλία, να κόβει αθεώρητες αποδείξεις και χειροποίητα παραστατικά, να πληρώνει υποτυπώδη ή καθόλου φόρο για τα εισοδήματα από τη δραστηριότητα αυτή, και να έχει την υποχρέωση να παρακολουθήσει κύκλο σεμιναρίων που θα διοργανώνονται από την Εφορία για το πώς, στο τέλος των 2 ετών, θα πρέπει να κρατά σωστά τα βιβλία και στοιχεία του.

  Επίσης θα πρέπει η σχέση Εφορίας και επιχειρηματία να γίνει σχέση συνεργασίας και όχι ανταγωνισμού. Η εφορία θα πρέπει να απαντά με σαφήνεια σε ερωτήματα (γραπτώς, ενυπόγραφα, και 24 ώρες την ημέρα), να λύνει απορίες, να βοηθά/διευκολύνει τον νέο/κάθε επιχειρηματία να πετύχει τους στόχους του. Θα μπορούσε για παράδειγμα να δημιουργηθεί ο θεσμός του Εφοριακού-Μέντορα ο οποίος θα παρακολουθεί από κοντά τον νέο επιχειρηματία κατά την έναρξη της περιόδου χάριτος, θα είναι στη διάθεσή του για να τον καθοδηγεί και να του λύνει απορίες του σχετικά με την τήρηση των βιβλίων του, και θα τον υποστηρίζει μεσολαβώντας σε άλλες κρατικές υπηρεσίες (Πολεοδομία, Νομαρχία κλπ) όταν με το καλό θα θελήσει να επεκταθεί στήνοντας μία «κανονική» (εκτός κατοικίας) επιχείρηση.

• 19 Δεκεμβρίου 2010, 19:48 | Σταυρούλα Ρακιτζή

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η ανάπτυξη είναι η λύση στα συσσωρευμένα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Η πρόταση αυτή αποτελεί μία προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση, αρκεί να υπάρχει σωστή εποπτεία. Τα τελευταία γεγονότα στην Αθήνα (απεργία μέσων μεταφοράς κτλ) φέρνουν στην επιφάνεια την αδυναμία του κράτους να εμποδίσει το χάος, κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου ελκυστικό για επενδυτικές πρωτοβουλίες. Οι επενδύσεις προϋποθέτουν ένα περιβάλλον, στο οποίο ο πολίτης θα αισθάνεται μία σχετική ασφάλεια, κάτι το οποίο δεν ισχύει σήμερα στη χώρα μας.
  καλή επιτυχία

• 17 Δεκεμβρίου 2010, 22:10 | ΗΛΙΑΣ ΚΑΡΟΥΣΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η αρνητική εμπειρία του παρελθόντος με τους νόμους που δυσκιλεύουν αντι να διευκολίνουν δυστυχώς είναι αποτυπωμένο και εδώ. Η σημερινή κατάσταση, η αναγκαιότητα επιτάχυνσης στην ανάπτυξη επιβάλλει διοικητικές λειτουργίες γρήγορες ευέλικτες και αξιόπιστες. Δυστυχώς όμως και αυτό το νομοσχέδιο ακολουθεί την πεπατημένη του παρελθόντος. Ελπίζω να βελτιωθεί.