Αρχική Απλοποίηση Αδειοδότησης ΔραστηριοτήτωνΆρθρο 58 Διοίκηση και διαχείριση

Άρθρο 58 Διοίκηση και διαχείριση

1.Η διοίκηση και διαχείριση Επιχειρηματικού Πάρκου περιλαμβάνει το σύνολο των ενεργειών που αφορούν στη λειτουργία του ΕΠ, στη συντήρηση των υποδομών και στην παροχή των υπηρεσιών που περιγράφονται στον Κανονισμό Λειτουργίας του ΕΠ, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 59.
2. Η διοίκηση και διαχείριση Επιχειρηματικού Πάρκου γίνεται από την ΕΑΝΕΠ. Κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται η μεταβίβαση της διοίκησης και διαχείρισης εφόσον οι εγκατεστημένες επιχειρήσεις ή/και οι ιδιοκτήτες επί κενών οικοπέδων του Επιχειρηματικού Πάρκου, σε ποσοστό τουλάχιστον 70% ιδρύσουν ανώνυμη εταιρεία με σκοπό τη διοίκηση και διαχείριση του Επιχειρηματικού Πάρκου (ΕΔΕΠ). Στην περίπτωση αυτή η διοίκηση και διαχείριση μεταβιβάζεται από την ΕΑΝΕΠ στην ΕΔΕΠ με σχετική Σύμβαση που περιβάλλεται τον τύπο του συμβολαιογραφικού εγγράφου και εγκρίνεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας.
3. Ο οικείος Ο.Τ.Α. Α΄ βαθμού οφείλει να παρέχει στις εγκατεστημένες επιχειρήσεις στο χώρο του ΕΠ τις ίδιες υπηρεσίες που παρέχει και στις λοιπές περιοχές που βρίσκονται στα διοικητικά του όρια όπως υπηρεσίες καθαριότητας, φωτισμού κοινοχρήστων χώρων, συλλογής απορριμμάτων, ανταποδοτικά με τα εισπραττόμενα δημοτικά τέλη. Η ΕΑΝΕΠ ή η ΕΔΕΠ δύναται να συνάπτει συμβάσεις με τον οικείο Ο.Τ.Α. Α΄ βαθμού με βάσει τις οποίες μέρος ή το σύνολο των ως άνω υπηρεσιών να ανατίθεται σε αυτόν με μεταβίβαση ανάλογου μέρους των δημοτικών τελών. Οι συμβάσεις κοινοποιούνται στην αρμόδια Υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Σε κάθε περίπτωση, η χρέωση δημοτικών τελών ανά τ.μ. στεγασμένης επιφανείας για τις επιχειρήσεις που έχουν εγκατασταθεί εντός Επιχειρηματικού Πάρκου δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τη μέση χρέωση για την αντίστοιχη εκτός του Επιχειρηματικού Πάρκου ανάλογη χρήση. Με απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Οικονομικών και Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας καθορίζεται ο τύπος των ως άνω συμβάσεων, η διαδικασία απόδοσης των τελών και κάθε άλλο σχετικό θέμα.
4. Η διοίκηση και η διαχείριση του Επιχειρηματικού Πάρκου μπορεί να ανατίθεται σε τρίτο με την διαδικασία που περιγράφεται στην παράγραφο 2. Στη σχετική σύμβαση μεταξύ της ΕΑΝΕΠ ή της ΕΔΕΠ και του τρίτου, διάρκειας έως 2 έτη, η οποία δύναται να ανανεώνεται, θα ρυθμίζεται και ο τρόπος αξιοποίησης των οικονομικών πόρων και εσόδων, στα οποία περιλαμβάνονται :
α) Συνεισφορές των επιχειρήσεων ανάλογα με την χρήση, τεκμαρτή ή πραγματική των υποδομών
β) Άλλα κοινόχρηστα έσοδα.
5. Η υποχρέωση των ιδιοκτητών αδόμητων οικοπέδων για την καταβολή των εξόδων διοίκησης και διαχείρισης περιορίζεται σε ποσοστό δέκα πέντε τοις εκατό (15%) των εξόδων που θα αντιστοιχούσαν σ’ αυτούς αν το οικόπεδο είχε δομηθεί, με εξάντληση του συντελεστή δόμησης.
6. Η ΕΑΝΕΠ και η ΕΔΕΠ μπορεί να υλοποιεί συμπληρωματικά έργα ή έργα αναβάθμισης υποδομών τα οποία μπορεί να επιχορηγούνται σύμφωνα με το άρθρο 51. Για τα έργα αυτά ακολουθείται η διαδικασία των παραγράφων 5 και 6 του άρθρου 47, εκτός και αν από την υλοποίηση των έργων αυτών δεν επέρχεται ουσιώδης επιδείνωση των υφιστάμενων περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τη λειτουργία του ΕΠ, οπότε απαιτείται μόνον απλή γνωστοποίηση στην αρμόδια Υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Η αξιολόγηση των επερχόμενων περιβαλλοντικών μεταβολών γίνεται σε κοινή σύσκεψη εκπροσώπων των αρμόδιων υπηρεσιών των Υπουργείων Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ύστερα από αιτιολογημένη αίτηση της ΕΑΝΕΠ ή ΕΔΕΠ.

Σχόλια
  • 23 Δεκεμβρίου 2010, 23:28 | ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΔΟΥ

    ΣΤΗΝ 2η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΓΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ Η/ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΕΠΙ ΚΕΝΩΝ ΟΙΚΟΠΕΔΩΝ, ΣΕ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 70% ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΙΔΡΥΣΟΥΝ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΥΤΟ, ΑΡΙΘΜΟ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΕΜΒΑΔΟΝ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΤΟΥΣ Η ΕΧΕΙ ΘΕΣΠΙΣΤΕΙ «ΜΟΝΑΔΑ» ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΕΜΒΑΔΟΝ?
    ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ Η ΝΟΜΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΕΔΕΠ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Α.Ε.,ΔΑΠΑΝΗΡΗ ΣΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΟΤΑΝ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΣ, ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΑ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ.
    ΣΤΗΝ 3η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΤΕΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΟΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ Ε.Π., ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΑ Ε.Π. ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΗΓΗ ΕΣΟΔΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΕΙΟ ΟΤΑ!! Η ΧΡΕΩΣΗ ΤΩΝ ΤΕΛΩΝ ΑΝΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΙΜΕΣ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΡΕΩΣΗΣ ΤΩΝ ΟΙΚΕΙΩΝ ΤΗΝ ΚΑΘΙΣΤΑ ΛΗΣΤΡΙΚΗ, ΑΝ ΛΑΒΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΥΠΟΨΗ ΟΤΙ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΟΙΚΙΑΚΑ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΑ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΕΣ. Ο ΟΡΟΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΑ ΤΕΛΗ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΕΔΩ!! ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΓΚΑΘΙΣΤΑΝΤΑΙ ΣΕ Ε.Π. ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΛΥΜΕΝΗΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ (ΚΑΠΟΙΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΩΝ).
    ΠΟΙΟΣ ΟΤΑ ΘΑ «ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙ» ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑ ΑΡΜΕΓΕΙ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΓΕΛΑΔΑ? ΚΑΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΑΥΤΟ Η ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ «ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΕΙ ΑΝΑΛΟΓΟ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΤΕΛΩΝ» ΑΦΗΝΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΕΡΩΝ. ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ Ο ΟΤΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙ ΜΕΡΟΣ Η ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΔΕΠ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΤΕΛΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΕΙ. ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΟΥ ΔΙΕΠΕΙ ΔΗΜΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ???
    ΑΦΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΘΑ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΝΑ ΧΡΕΩΝΟΥΝ ΤΕΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΣ ΜΠΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΝΑΣ ΦΡΑΓΜΟΣ ΣΤΟ ΤΙ ΧΡΕΩΝΟΥΝ. ΕΦΟΣΟΝ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΑΝΑ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΟ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΑΣ ΧΡΕΩΝΟΝΤΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΙΜΗ. ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ ΣΕ ΧΡΕΩΣΗ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ «ΠΛΗΡΩΝΩ ΟΣΟ ΡΥΠΑΙΝΩ» ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΙΣΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΜΑΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΥΤΟ.
    Η ΧΡΕΩΣΗ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ (ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΧΡΕΩΣΗ ΩΣ ΜΕΣΗ ΧΡΕΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ Ε.Π. ΧΡΗΣΗ)ΑΦΗΝΕΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΟΤΑ. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΕΣΗ ΧΡΕΩΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΗ ΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΜΕΤΕΦΕΡΘΕΊ ΣΤΟ Ε.Π.???
    ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Η ΕΔΕΠ ΠΟΥ ΘΑ ΦΙΛΟΔΟΞΗΣΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ Ε.Π. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΚΑ ΚΑΛΥΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΩΝ. ΤΟΣΟ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΠΕΔΟΥΧΟΙ ΟΤΑΝ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΩΝ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΟΥΝ ΝΑ ΑΓΝΟΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΔΕΠ, ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ ΟΜΩΣ ΟΙ ΔΑΠΑΝΕΣ ΤΗΣ Α.Ε. ΤΡΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΑΛΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΜΕΤΟΧΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ,Η ΔΕ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΠΛΑΝΗΤΗ!

  • 23 Δεκεμβρίου 2010, 12:15 | ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΦΟΡΕΩΝ ΙΔΡΥΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΒΕΠΕ ΤΟΥ Ν. 2545/1997 ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΗ ΑΠΟ: ΒΙΟΠΑ ΚΕΡΑΤΕΑΣ, ΒΙΟΠΑ ΡΕΘΥΜΝΟΥ, ΒΙΟΠΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ,

    1. Από το δεύτερο εδάφιο της παρ. 3 του άρθρου 58 προτείνεται να αντικατασταθεί η λέξη «αυτόν» με τη λέξη «αυτήν», ούτως ώστε το εδάφιο να αναδιατυπωθεί ως εξής: «Η ΕΑΝΕΠ ή η ΕΔΕΠ δύναται να συνάπτει συμβάσεις με τον οικείο ΟΤΑ Α΄ βαθμού με βάση τις οποίες μέρος ή το σύνολο των ως άνω υπηρεσιών να ανατίθεται σε αυτήν με μεταβίβαση ανάλογου μέρους των δημοτικών τελών.»
    2. Στο τέταρτο εδάφιο της παρ. 3 του άρθρου 58 προτείνεται να αντικατασταθεί η λέξη «ανάλογη» με τη λέξη «οικιακή», ούτως ώστε το εδάφιο να αναδιατυπωθεί ως εξής: «Σε κάθε περίπτωση, η χρέωση δημοτικών τελών ανά τ.μ. στεγασμένης επιφανείας για τις επιχειρήσεις που έχουν εγκατασταθεί εντός του Επιχειρηματικού Πάρκου δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τη μέση χρέωση για την αντίστοιχη εκτός του Επιχειρηματικού Πάρκου οικιακή χρήση».

  • 23 Δεκεμβρίου 2010, 06:36 | ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΣΙΤΗΣ

    Τα δημοτικά τέλη, ορίζεται από το σχέδιο νόμου ότι πρέπει να είναι ανταποδοτικά, αυτό δεν αποτελεί διαφοροποίηση από την υπάρχουσα, ισχύουσα νομοθεσία, αφού ούτως ή άλλως και οι υπάρχοντες νόμοι που αφορούν την δημοτική διαχείριση ορίζουν ότι δημοτικά τέλη πρέπει να είναι ανταποδοτικά. Στην πράξη, με διάφορους τρόπους και τερτίπια τα δημοτικά τέλη έχουν γίνει μία απροκάλυπτη μορφή δημοτικής φορολογίας. Απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ότι υπάρχει χαώδης διαφορά στα δημοτικά τέλη, ειδικά των επιχειρήσεων σε βιοτεχνικά-βιομηχανικά πάρκα, από 0,4 έως5,03 Ευρώ/τμ!!

    Το ύψος των δημοτικών τελών, αποτελεί σημαντικό στοιχείο του κόστους των επιχειρήσεων, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις τα δημοτικά τέλη είναι περισσότερα από την αξία του ηλεκτρικού ρεύματος που πληρώνουν οι επιχειρήσεις. Επίσης είναι παράγοντας κόστους ανελαστικός, αφού υπολογίζεται επί της επιφανείας των επιχειρήσεων, και όχι με το αντικείμενo της, η την δραστηριότητά της (την ποσότητα των απορριμάτων που παράγει η επιχείρηση).

    Η χρέωση/τμ αποτελεί έναν καλό αλγόριθμο για ομοειδή αντικείμενα (τα σπίτια στατιστικά έχουν παρόμοιο όγκο παραγωγής απορριμάτων, με παρόμοια χαρακτηριστικά) ο οποίος εισπράττεται εύκολα και σίγουρα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Αυτό δεν ισχύει για τις επιχειρήσεις, που ανάλογα με το αντικείμενό τους έχουν τεράστια διαφορά στην παραγωγή απορριμάτων, τόσο στην ποσότητα, όσο και στα χαρακτηριστικά τους. Επίσης η χρέωση/ τμ αποτελεί αντικίνητρο διαχείρισης-μείωσης των απορριμάτων, αφού ο παραγωγός πληρώνει το ίδιο άσχετα με τα απορρίματα που παράγει. Ακόμα έτσι ευνοούνται οι “βρώμικες” επιχειρήσεις, σε βάρος των καθαρών δραστηριοτήτων, αφού “μοιράζονται” το κόστος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η λειτουργία των αποθηκών logistics οι οποίες συνήθως καταλαμβάνουν τεράστιες επιφάνειες, και δεν παράγουν καθόλου σκουπίδια, παρόλα αυτά πληρώνουν τέλη ανάλογα με τις επιφάνειές τους.

    Στην σύγχρονη μεταποίηση, η αύξηση της επιφάνειας αποτελεί σημαντικό παράγοντα βελτίωσης την ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Η αύξηση των βοηθητικών χώρων εντός των χώρων παραγωγής βετιώνει τις συνθήκες υγειινής και ασφάλειας. Επίσης οι ευρύχωροι και λειτουργικοί χώροι παραγωγής αποτελούν αποφασιστικό παράγοντα βελτίωσης της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, και η θέσπιση αντικινήτρων στην αύξηση του μεγέθους των χώρων παραγωγής-εργασίας όπως οι χρεώσεις/επιφάνεια, δεν είναι οικονομικά αποτελεσματικές.

    Η εύκολη και αποτελεσματική λύση στην διευθέτηση αυτού του προβλήματος, είναι η εκχώρηση του δικαιώματος διαχείρισης της καθαριότητας των επιχειρηματικών χώρων, απευθείας στον φορέα διαχείρισης. Αυτός μπορεί να συνδυάσει τα χαρακτηριστικά των υποπροιόντων της κάθε παραγωγής, να τα συνδυάσει αποκομίζοντας οικονομικό και περιβαλλοντικό όφελος, και να κατανείμει δίκαια την επιβάρυνση στις επιχειρήσεις χρησιμοποιώντας συστήματα που χρεώνουν με την ποσότητα των απορριμάτων που παράγει η κάθε επιχείρηση αφού δεν δεσμεύεται από την νομοθεσία που διέπει τους δήμους που υποχρεωτικά χρεώνουν με το τετραγωνικό.

    Εξάλλου, η καθαριότητα, είναι η βασική εργασία συντήρησης μίας περιοχής και η απαλλαγή των φορέων διαχείρισης από αυτή την ευθύνη και τα αντίστοιχα έσοδα, αφαιρεί την ουσιαστικότερη αιτία ύπαρξης των φορέων διαχείρισης, αντίθετα, σε αυτές τις συνθήκες αποτελεί μειονέκτημα για τα πάρκα, αφού επιβαρύνει τις εγκατεστημένες επιχειρήσεις στα πάρκα με τα πρόσθετα εξοδα διατήρησης της εταιρείας, ενώ από την άλλη μεριά αφαιρεί από τον ΟΤΑ υποχρεώσεις που έχει, όπως την συντήρηση των δρόμων και του πρασίνου που καλούνται πλέον να αντιμετωπίσουν οι ίδιες οι εγκατεστημένες εταιρείες.

    Συμπερασματικά, η κατάτμηση αρμοδιοτήτων διοίκησης και διαχείρισης μεταξύ του ΟΤΑ και της ΕΔΕΠ ή ΕΑΝΕΠ, δημιουργεί αντικίνητρα στην λειτουργία των επιχειρήσεων και μειώνει την ανταγωνιστικότητά τους προσθέτοντάς τους μη ανταποδοτικά κόστη. Η απονομή του συνόλου της διαχείρισης στον φορέα διαχειρισης των επιχειρηματικών πάρκων αποτελεί την βέλτιστη λύση για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

  • 23 Δεκεμβρίου 2010, 00:55 | Μανώλης Μπαλτάς

    Επιστημονικός Συνεργάτης της ΚΕΕΕ σε θέματα Βιομηχανικής Χωροθεσίας και ανάπτυξης Επιχειρηματικών Πάρκων, Πολιτικός Μηχανικός

    Σχόλια – προτάσεις:
    1)Παράγραφος 1: Στις ενέργειες των φορέων διοίκησης και διαχείρισης θα πρέπει να προστεθούν και αυτές που αφορούν σε αναπτυξιακές κατευθύνσεις προώθησης των κοινών στόχων των επιχειρήσεων π.χ. κοινό marketing, προγράμματα κατάρτισης εργαζομένων, υπηρεσίες υποστήριξης των επιχειρήσεων, δικτύωση, αξιοποίηση των κοινωφελών υποδομών του ΕΠ για τη δημιουργία εσόδων (ΣΔΙΤ κ.λπ.).
    2)Παράγραφος 3: Οι σχέσεις ΕΑΝΕΠ – ΕΔΕΠ και ΟΤΑ πρέπει να ρυθμιστούν με καθαρό τρόπο. Έτσι οι ΕΑΝΕΠ – ΕΔΕΠ πρέπει να έχουν το δικαίωμα στο πλαίσιο της ανάπτυξης των κοινών στόχων των επιχειρήσεων να αναθέτουν με ανταγωνιστικές διαδικασίες τις υπηρεσίες καθαριότητας, συντήρησης κ.λπ. και όχι αυτό να συνιστά μονοπωλιακό δικαίωμα των ΟΤΑ. Αντιστοίχως πρέπει να ρυθμιστούν θέματα τελών και οικονομικών υποχρεώσεων των ΕΑΝΕΠ – ΕΔΕΠ προς τους ΟΤΑ για την ενίσχυση της κοινωνίας της πόλης που φιλοξενεί ένα ΕΠ όχι όμως σε συνάρτηση με την μονοσήμαντα δεδομένη υποχρέωση των ΕΑΝΕΠ – ΕΔΕΠ να υπόκεινται σε δεσμευτικούς όρους των ΟΤΑ όσον αφορά τις υπηρεσίες καθαριότητας, φωτισμού κ.λπ.
    3)Προσθήκη παραγράφου 6 – Μετατροπή της υπάρχουσας παρ. 6 σε 7: «6. Με την κύρωση της Πράξης Εφαρμογής εφαρμόζεται ταυτόχρονα αντικειμενικό σύστημα αξιών.
    Κατά τη διαδικασία του προσδιορισμού των αντικειμενικών αξιών ενός νέου Επιχειρηματικού Πάρκου (ΕΠ) λαμβάνεται υπόψη το πραγματικό επενδεδυμένο κόστος (π.χ. αξία αγροτικής γης πριν τη δημιουργία ΕΠ και κόστος έργων υποδομής). Η συμμετοχή – γνώμη της ΕΑΝΕΠ – ΕΔΕΠ (στη διαδικασία προσδιορισμού των αντικειμενικών αξιών) είναι υποχρεωτική.»

  • 22 Δεκεμβρίου 2010, 22:08 | Αννα Παπαδημου

    Εκτιμώ ότι η διαχείριση της ΒΙΠΕ πρεπει οπωσδήποτε να διασφαλιστεί στο μέλλον. Ο φορέας διαχείρισης σήμερα είναι αρκετά αδύναμος, έναντι του κράτους / ΟΤΑ ή και έναντι των ιδιοκτητών που είναι ασυνεπείς. Επίσης, έχετε σκεφτεί την περίπτωση κάποιος από τους επιχειρηματίες εντός ΒΙΠΕ να μην μπορούν ή να μη θέλουν να συμμετέχουν μετοχικά στην εταιρία διαχείρισης αλλά να συνενούν στην ανάληψη της αυτοδιαχείρισης; Γιατί να περιορίζονται;

Σχόλια