Αρχική Περι ΑνταγωνισμούΆρθρο 2 Καταχρηστική εκμετάλλευση δεσπόζουσας θέσης

Άρθρο 2 Καταχρηστική εκμετάλλευση δεσπόζουσας θέσης

Απαγορεύεται η καταχρηστική εκμετάλλευση από μία ή περισσότερες επιχειρήσεις της δεσπόζουσας θέσης τους εντός του συνόλου ή μέρους της Ελληνικής επικράτειας.
Η καταχρηστική αυτή εκμετάλλευση δύναται να συνίσταται ιδίως:
α) στην άμεση ή έμμεση επιβολή μη εύλογων τιμών αγοράς ή πωλήσεως ή άλλων όρων συναλλαγής,
β) στον περιορισμό της παραγωγής, της διάθεσης ή της τεχνολογικής ανάπτυξης επί ζημία των καταναλωτών,
γ) στην εφαρμογή στο εμπόριο άνισων όρων για ισοδύναμες παροχές, ιδίως στην αδικαιολόγητη άρνηση πώλησης, αγοράς ή άλλης συναλλαγής, με αποτέλεσμα να περιέρχονται ορισμένες επιχειρήσεις σε μειονεκτική θέση στον ανταγωνισμό,
δ) στην εξάρτηση της σύναψης συμβάσεων ή σύναψης πρόσθετων συμβάσεων από την αποδοχή, εκ μέρους των συναλλασσόμενων, πρόσθετων παροχών, οι οποίες από τη φύση τους ή σύμφωνα με τις εμπορικές συνήθειες δεν συνδέονται με το αντικείμενο των συμβάσεων αυτών.

Σχόλια
  • 23 Δεκεμβρίου 2010, 03:18 | mariel tagini

    Η καταχρηστική εκμετάλλευση δεσπόζουσας θέσης ,έχω την αίσθηση, ότι ως όρος αφορά κυρίως στην δραστηριότητα των πολυεθνικών εταιρειών και των »πρακτικών» που χρησιμοποιούν για την επικράτηση τους στην αγορά έναντι των υπόλοιπων ανταγωνιστικών .
    Αξίζει να σημειωθεί ότι ο »ανταγωνισμός» ,ως δραστηριότητα των αγορών, όσο παραμένει υγιής εξυπηρετεί και ορισμένες οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες ,οι οποίες δεν σχετίζονται άμεσα με την επίτευξη ενός ορισμένου επιπέδου κερδοφορίας, που είναι και το πρωταρχικό ζητούμενο των επιχειρήσεων.
    Επιφέρει ορισμένα θετικά αποτελέσματα όπως π.χ. αναγκαστική αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, επιστημονική εξειδίκευση,απορρόφηση των κοινωνικών κραδασμών,δημιουργία θέσεων εργασίας,παροχές υγείας στον εργαζόμενο,συγκερασμό των πολιτισμών.
    Συχνά παρατηρείται μια λογική εφαρμογής ,λόγω των αυξημένων αναγκών τους ,αντίθετη από την αναφερόμενη .
    Το ερώτημα, το οποίο θα πρέπει να απασχολήσει τους διευθύνοντες συμβούλους, είναι το τι θα συμβεί αμέσως μετά την τελική επικράτηση της εταιρείας την οποία διοικούν …
    Η απόλυτη επικράτηση ενέχει τον κίνδυνο να οδηγήσει την επιχείρηση σε επαναφορά στα μηδενικά σημεία και σε αναγκαστική επανεκκίνηση για τον απλούστατο λόγο ότι, ενώ επιδιώκει να απορροφήσει από την αγορά το όποιο δυνατό κέρδος, λειτουργεί απέναντι της »εναντιωτικά» το ίδιο της το σύστημα δόμησης και λειτουργίας.
    Επειδή η χρονική διάρκεια μιας τέτοιας επικράτησης είναι τετελεσμένη και η επιτυχία αυτής εξαιρετικά εύθραστη και αναλώσιμη από το ίδιο της το δομικό σύστημα ,το κράτος ορίζει τις συνθήκες υπο τις οποίες διατηρούνται οι απαιτούμενες ισορροπίες προκειμένου να αποφεύγονται
    οι εφαρμογές εσφαλμένων οικονομικών σχεδιασμών εκ μέρους των ομάδων των επιχείρησεων και κατ’ επέκταση οι συνέπειες αυτών στο κράτος και στην οικονομία .
    Ο περιορισμός των ακραίων φαινομένων ανταγωνισμού δεν είναι κάτι αρνητικό, ακόμη και για την ίδια την περιοριζόμενη επιχείρηση, αρκεί να γίνεται κατανοητή η προσέγγιση με την οποία θα πρέπει να διεκδικεί το μερίδιο της στην αγορά .
    Εάν ο ανταγωνισμός είναι ελεγχόμενος ,τα προβλήματα που προκύπτουν οπωσδήποτε αντιστοιχούν σε μεγαλύτερο εύρος πιθανών λύσεων και αποφεύγονται οι λεγόμενες » λύσεις ανάγκης » που συχνά αφήνουν ακάλυπτο το κράτος ,τους εργαζόμενους και την ίδια την εταιρεία όπως λογικά έπεται .

  • 20 Δεκεμβρίου 2010, 19:38 | Ευάγγελος

    Δεν θα πρεπει να ξεχασουμε και την δεσπόζουσα θεση που κατέχει στην αγορά…το κράτος.Έτσι οι πάνες επιβαρύνονται με 23% φόρο,ενω πχ στην Αγγλία με 5.5%

    Τα ιδια και χειροτερα στα καυσιμα οπου τα βενζινάδικα θα μπορούσαν να αποκαλούνται εφορίες, αφού το κόστος για καύσιμο- σε τεράστιο πια ποσοστό- ειναι φόρος.

    Το κράτος θα πρεπει να σταματήσει να εκμεταλλεύεται την δεσπόζουσα θεση του εις βάρος των πολιτών και των επιχειρήσεων.

  • 20 Δεκεμβρίου 2010, 00:51 | Ιωάννης Δερμιτζάκης

    Κύριοι

    Στό Άρθρο 2 αναφέρει το σχέδιο Νόμου ότι:
    α) Στήν άμεση ή έμμεση επιβολή μή ευλόγων τιμών αγοράς ή πωλήσεως ή άλλων όρων συναλλαγής.
    Κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να γράφει:
    α) Στόν άμεσο ή έμμεσο καθορισμό και επιβολή μην ευλόγων τιμών αγοράς ή πωλήσεως ή άλλων όρων συναλλαγής.
    (Σχόλιο: Κάποιος μπορεί να καθορίσει την τιμή αλλά είναι δύσκολο να αποδειχθεί ότι την έχει επιβάλλει επίσης, άρα πρέπει να διώκεται και ο καθορισμός της τιμής)

    Η παράγραφος β) να αντικατασταθεί ώς εξείς:
    β)στον περιορισμό ή στον έλεγχο της παραγωγής, της διάθεσης, της τεχνολογικής ανάπτυξης, ή των επενδύσεων με πιθανή ζημία των καταναλωτών.
    (Σχόλιο:πρέπει να μπεί και ό όρος έλεγχος της παραγωγής διότι ο περιορισμός είναι πολύ ευρεία έννοια αλλά ο έλεγχος σε συνάρτηση με τον περιορισμό περιορίζει τα περιθώρια διαφυγής από το ΄΄παράθυρο΄΄. Επίσης η χρήση του » επι ζημία των καταναλωτών» είναι κάτι το οποίο είναι δύσκολο να αποδειχθεί αλλά εάν υπάρχει το » με πιθανή ζημία των καταναλωτών» θα το σκεφθούν δύο φορές πριν κάνουν κάτι)

    Επίσης πρέπει να μπεί άλλη μία παράγραφος στο άρθρο 2 παράγραφος (ε)

    ε) Στην κατανομή των αγορών ή των πηγών εφοδιασμού
    (Σχόλιο: Αυτή η παράγραφος υπάρχει στό άρθρο 1 γιατί να μήν υπάρχει και στο άρθρο δύο το οποίο αναφέρεται στην ουσία για μία μόνο εταιρεία και όχι για σύμπραξη εταιρειών όπως το άρθρο 1)

    Αυτά τα αναφέρω ως παθών και καιρός είναι να μπεί κάποιος φραγμός

    Ευχαριστώ

  • 19 Δεκεμβρίου 2010, 23:40 | Αγγελικη Παπαδοπουλου

    Καλη η προσπαθεια εναρμονισης της νομοθεσιας ανταγωνισμου με τα ευρωπαικα προτυπα, αλλα δυστυχως τα προβληματα ανταγωνισμου, ειδικα στην περιφερεια, ουδωλως μοιαζουν με αυτα της Ευρωπης. Η συνηθης «δεσποζουσα θεση» στην περιφερεια, η εκμεταλευση της οποιας καταχρηστικα βγαζει διαφορες εταιριες αλλα και επαγγελματιες εκτος ανταγωνισμου, εχει να κανει περισσοτερο με τους στενους δεσμους των προαναφερομένων με τους δεφθαρμενους κρατικους λειτουργους και υπαλληλους παρα με στρεβλωσεις της ελευθερης αγορας που αντιμετωπιζονται σε αυτον τον νομο. Ετσι, δεν παιρνει η μεγαλυτερη εταιρια το δημοτικο εργο, ή την πολυχρόνια μισθωση π.χ., αλλα αυτη που εχει»βισμα» στο δημαρχειο. Το μεγαλυτερο λογιστικο γραφειο, ειναι αυτο που εχει προσβαση στη ΔΟΥ, κλπ, κλπ, ειτε μεσω συγγενικων ποσωπων σε θεσεις κλειδια, ειτε μεσω λαδωματος και μοιρασματος της πιτας.
    Ο προτεινομενος νομος δεν προστατευει τον μικρο επενδυτη απο την κατ εξοχην στρεβλωση της Ελληνικης οικονομιας που ειναι η δεσποζουσα θεση της διεφθαρμενης κρατικης δομης και η σχεση της με την ελευθερη «πολιορκημενη» οικονομια. Εαν δεν αντιμετωπιστει αυτο σαν to κυριο προβλημα ανταγωνιστικοτητας στην Ελλαδα, και της Ελλαδας τοτε ο νομος «Περι Ανταγωνισμου» ειναι μαλλον εκτος θεματος.

    Μια ελευθερη πολιορκημενη επενδυτρια

Σχόλια