1. Η καταχώριση του σήματος παρέχει στο δικαιούχο αποκλειστικό δικαίωμα. Ιδίως παρέχει το δικαίωμα της χρήσης αυτού, το δικαίωμα να επιθέτει αυτό στα προϊόντα, τα οποία προορίζεται να διακρίνει, να χαρακτηρίζει τις παρεχόμενες υπηρεσίες, να επιθέτει αυτό στα περικαλύμματα και στις συσκευασίες των εμπορευμάτων, στο χαρτί αλληλογραφίας, στα τιμολόγια, στους τιμοκαταλόγους, στις αγγελίες, στις κάθε είδους διαφημίσεις, ως και σε άλλο έντυπο υλικό και να το χρησιμοποιεί σε ηλεκτρονικά ή οπτικοακουστικά μέσα.
2. Ως χρήση του σήματος θεωρείται επίσης:
α. η χρήση του σήματος που γίνεται υπό μορφή που διαφέρει ως προς τα στοιχεία του, τα οποία όμως δε μεταβάλλουν το διακριτικό χαρακτήρα αυτού,
β. η επίθεση του σήματος σε προϊόντα ή στη συσκευασία τους στην Ελλάδα με προορισμό αποκλειστικά την εξαγωγή,
γ. η χρήση του σήματος με τη συγκατάθεση του δικαιούχου, καθώς και η χρήση συλλογικού σήματος από δικαιούμενα προς τούτο πρόσωπα,
3. Ο δικαιούχος του σήματος δικαιούται να απαγορεύει σε κάθε τρίτο να χρησιμοποιεί στις συναλλαγές χωρίς την άδειά του :
α. σημείο ταυτόσημο με το σήμα για προϊόντα ή υπηρεσίες που ταυτίζονται με εκείνες για τις οποίες το σήμα έχει καταχωρισθεί (παραποίηση),
β. σημείο για το οποίο, λόγω της ταυτότητας ή της ομοιότητας του με το σήμα και της ταυτότητας ή ομοιότητας των προϊόντων ή υπηρεσιών που καλύπτονται από το σήμα (απομίμηση), υπάρχει κίνδυνος σύγχυσης, περιλαμβανομένου και του κινδύνου συσχέτισης,
γ. σημείο ταυτόσημο ή παρόμοιο με το σήμα για προϊόντα ή υπηρεσίες μη παρόμοιες με εκείνες για τις οποίες έχει καταχωρισθεί το σήμα, αν αυτό χαίρει φήμης και η χρησιμοποίηση του σημείου θα προσπόριζε, χωρίς εύλογη αιτία, στον προσβολέα αθέμιτο όφελος ή θα έβλαπτε το διακριτικό του χαρακτήρα ή τη φήμη του.
4. Ο δικαιούχος του σήματος δικαιούται επίσης να απαγορεύει σε κάθε τρίτο :
α. την απλή διέλευση παραποιημένων ή απομιμητικών προϊόντων μέσα από την ελληνική επικράτεια με προορισμό άλλη χώρα, ή την εισαγωγή με σκοπό την επανεξαγωγή,
β. την επίθεση του σήματος σε γνήσια προϊόντα παραγωγής του που όμως ο ίδιος προόριζε να κυκλοφορήσει ως ανώνυμα,
γ. την αφαίρεση του σήματος από γνήσια προϊόντα και τη διάθεσή τους στην αγορά ως ανώνυμων ή με άλλο σήμα.
Να προβλεφθεί στην πρώτη παράγραφο το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης στο διαδίκτυο.
Αξίζει να συμπληρωθούν οι διατάξεις του αρ. 17 με τα εξής:
Στην παρ. 1: Η καταχώριση του σήματος παρέχει στο δικαιούχο και το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης του στο διαδίκτυο με οποιονδήποτε τρόπο, όπως π.χ. ως ονόματος διαδικτυακού τόπου (ιστοσελίδα), διεύθυνσης ηλεκτρονικής αλληλογραφίας (e mail), λήμματος σε μηχανές αναζήτησης στο διαδίκτυο, λήμματος για την προβολή της ιστοσελίδας σε αποτελέσματα έρευνας στο διαδίκτυο, κλπ., καθώς και σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης (βλ. facebook, twiter, κλπ).
Στην παρ. 4, εδάφιο α’: Ο δικαιούχος του σήματος δικαιούται επίσης να απαγορεύει σε κάθε τρίτο : α. …, καθώς και τον εφοδιασμό πλοίων που εκτελούν διεθνείς πλόες και ελλιμενίζονται σε ελληνικά λιμάνια, όπως επίσης κάθε διακίνηση παραποιημένων ή απομιμητικών προϊόντων μέσα από ζώνες ελευθέρων συναλλαγών.
Άρθρο 17 παρ. 3 στοιχ. α΄ και β΄ και παρ. 4 του Σχεδίου Νόμου
Στις ως άνω διατάξεις εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται οι έννοιες της «παραποίησης» και της «απομίμησης» του ισχύοντος δικαίου.
Όπως όμως έχει επισημανθεί στην επιστήμη, υπό το κράτος του ισχύοντος Ν. 2239/1994 (βλ. Ν. Ρόκα, Βιομηχανική Ιδιοκτησία, 2004, σελ. 125), ενόψει του ότι η οδηγία 89/104/ΕΟΚ υιοθετεί την έννοια του κινδύνου σύγχυσης και δεν περιέχει τους παραπάνω όρους, οι ως άνω έννοιες θα πρέπει είτε να μη λαμβάνονται υπόψη, είτε να προσαρμοστούν και συμπληρωθούν υπό το πρίσμα του κινδύνου σύγχυσης, όπως η έννοια αυτή προσδιορίζεται στο άρθρο 4 παρ. 1 στοιχ. β΄ του Ν. 2239/1994.
Στις διατάξεις του άρθρου 17 παρ. 3 στοιχ. α΄ και β΄ του Σ/Ν επιχειρείται βέβαια μια τέτοια συσχέτιση με την έννοια του κινδύνου σύγχυσης, χωρίς όμως ρητή παραπομπή στις αντίστοιχες διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 1 του Ν/Σ.
Ενόψει αυτού, και εφόσον αποτελεί νομοθετική επιλογή να διατηρηθούν οι ως άνω έννοιες της «παραποίησης» και της «απομίμησης», θα πρέπει οι ίδιες αυτές έννοιες να περιληφθούν, τουλάχιστον με ανάλογο τρόπο (δηλ. εντός παρενθέσεως) και στο άρθρο 4 παρ. 1 στοιχ. α΄ και β΄ του Ν/Σ και επιπλέον να γίνει συσχετισμός των σχετικών διατάξεων του άρθρου 4 παρ. 1 και του άρθρου 17 παρ. 3 και 4 του Ν/Σ έτσι ώστε να καταστεί σαφές ότι η έννοια του κινδύνου σύγχυσης είναι ταυτόσημη, είτε πρόκειται για καταχώριση είτε για προσβολή του σήματος.