1. Με την επιφύλαξη του Κανονισμού (ΕΟΚ) αριθμ. 2913/92 του Συμβουλίου της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως Κοινοτικού Τελωνειακού Κώδικα, οι αρμόδιες για την χορήγηση των εις το παρόν άρθρο περιγραφόμενων αδειών μεταφοράς, δύνανται να αναστείλουν την διαδικασία εξαγωγής από την Ελληνική επικράτεια προϊόντων συνδεόμενων με τον τομέα της άμυνας τα οποία παρελήφθησαν από άλλο κράτος μέλος, στο πλαίσιο άδειας μεταφοράς και έχουν ενσωματωθεί σε άλλο προϊόν με στρατιωτικό προορισμό ή εν ανάγκη να εμποδίσουν, με άλλα μέσα την έξοδο των ειδών αυτών από την Κοινότητα μέσω της Ελληνικής επικράτειας, όταν θεωρήσουν ότι:
α. κατά την χορήγηση της αδείας εξαγωγής δεν ελήφθησαν υπόψη σχετικές πληροφορίες
β. οι περιστάσεις έχουν αλλάξει ουσιωδώς αφότου χορηγήθηκε η σχετική άδεια εξαγωγής.
Το χρονικό διάστημα αναστολής της αδείας ή της παρεμπόδισης της εξαγωγής προκειμένου να επανεκτιμηθούν όλα τα απαραίτητα στοιχεία, δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τριάντα (30) εργάσιμες ημέρες.
2. Οι αρμόδιες αρχές για την χορήγηση των αναφερομένων στο παρόν κεφάλαιο αδειών μεταφοράς, σε συνεργασία με τις αρμόδιες τελωνειακές αρχές, μπορούν να προβλέψουν ότι οι σχετικές τελωνειακές διατυπώσεις εξαγωγής διεκπεραιώνονται μόνο σε ορισμένα τελωνεία, τα οποία καθορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εθνικής Άμυνας.
Αξιότιμον Κο Λυμπέρη Άγγελο:
Η συγκεκριμένη έκφραση «στη μείωση της τυχόν ύπαρξης «μίζας» στους τελωνειακούς υπαλλήλους.» χρησιμοποιήθηκε στο γενικότερο πλαίσιο της άσχημης πλευράς της Ελληνικής μας κουλτούρας και όχι ως μομφή σε οποιονδήποτε κλάδο εργαζομένων. Γι’αυτό και τοποθετήθηκε η λέξη «τυχόν». Πέραν δε αυτού, η πρόταση αναφέρεται επί του άρθρου της λειτουργίας των τελωνίων και όχι στις υποχρεώσεις των εμπόρων. Επιπλέον, στην πρότασή μου αναφέρεται ότι, το πρόστιμο θα επιβάλλεται στην περίπτωση που διαπιστωθεί ότι όντως η καθυστέριση αποτελεί ευθύνη του τμήματος και δεν υπόκειται στους περιορισμούς της αντίστοιχης παραγράφου. Εν τέλει εκτιμώ ότι ο προϊστάμενος ενός τμήματος φέρει την ευθύνη λειτουργίας του τμήματος του, εξ ορισμού.
Πέραν των παραπάνω, όσο και αν προσπάθησα μα βρω έναν διαφορετικό και πιο ήπιο τρόπο να εκφράσω την ύπαρξη «τυχον «μίζας»» χωρίς να φέρω σε δύσκολη θέση τους εργαζόμενους ενός κλάδου, δυστυχώς δεν κατάφερα. Σίγουρα η πρότασή μου δεν αποτελεί από μέρους μου μομφή εναντίων τους και η προσπάθειά μου ήταν να συμβάλλω στη διαφάνεια των ενέργειών τους.
Χαίρομαι δε, που με την επισήμανσή σας μου δόθηκε η ευκαιρία να διευκρινήσω την πρότασή μου και να αναπτύξω τις αιτολογικές μου σκέψεις.
Για οποιαδήποτε άλλη διευκρίνηση, στη διάθεσή σας.
Με εκτίμηση
Αξιότιμο Κον Λυμπέρη Άγγελο:
Συμφωνώ και επαυξάνω σε όσα λέτε, πλην όμως θέλω να κάνω μια διαπίστωση.
Δυστυχώς στην Ελλάδα το πρόβλημα σε πολλά νομοθετήματα έγκειται στο γεγονός ότι αντί να είναι οριοθετημένα ως προς τις αρμοδιότητες και τις αδειοδοτήσεις σε ένα και μόνο υπουργείο, εμπλέκονται δύο και περισσότερα υπουργεία. Αυτό το γεγονός καθιστά τα εν λόγο νομοθετήματα «αργά» ως προς την αποτελεσματικότητα την εκτέλεση και τον έλεγχο. Η ταπεινή μου γνώμη για το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου είναι την αποκλειστικότητα αδειοδότησης, ελέγχου, ποινών κλπ, να την έχει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και μόνο.
ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΤΑΣΗ.
Κο Ιωάννη Παρδάλη:
Αν πριν κάνετε σχόλια του τύπου «…και στη μείωση της τυχόν ύπαρξης «μίζας» στους τελωνειακούς υπαλλήλους”, είχατε κάνει τον κόπο να ρίξετε μια ματιά στο νομοσχέδιο, θα διαπιστώνατε ότι οι αρμόδιες αρχές για να αναστείλουν τη διαδικασία εξαγωγής από την Ελληνική επικράτεια είναι εκείνες που χορηγούν τις άδειες μεταφοράς (παράγραφος 1 του άρθρου 15), δηλαδή το Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, το οποίο τις εκδίδει με τη σύμφωνη γνώμη των Υπουργείων Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας (άρθρα 8, 9 και 11). Που βρίσκεται συνεπώς η εμπλοκή του Τελωνείου στην παραβίαση της προθεσμίας;;; Για όσους γνωρίζουν, στην περίπτωση αυτής της εξαγωγής, το Τελωνείο απλά ελέγχει την ύπαρξη ή όχι της άδειας και ανάλογα επιτρέπει ή όχι την εξαγωγή. Δεν παρεμβαίνει με κανένα τρόπο στη διαδικασία έκδοσης της άδειας. Και κάτι ακόμη: Γιατί θεωρείτε δεδομένο ότι σε περίπτωση που θα υπάρξει καθυστέρηση, υπεύθυνος θα είναι οπωσδήποτε κάποιος «Προϊστάμενος τμήματος»;;; Αποκλείετε δηλαδή το ενδεχόμενο να υπάρξει κάποια παράληψη από μεριάς του εξαγωγέα που θα προκαλέσει την καθυστέρηση;;;
Χρειάζεται συνεπώς περισσότερη σκέψη, πριν φτάσουμε στο σημείο να διασύρουμε έναν ολόκληρο κλάδο εργαζομένων, παίρνοντας θέση σε θέματα που αγνοούμε.
Με τα παραπάνω, δεν θέλω να υποστηρίξω σε καμία περίπτωση ότι όλα στο Δημόσιο λειτουργούν άψογα. Το αντίθετο μάλιστα, γι΄ αυτό χρειάζεται νοικοκύρεμα άμεσα. Θα έλεγα όμως ότι κάτι ανάλογο ισχύει και για τον ιδιωτικό τομέα (χωρίς απαραίτητα δική του αποκλειστική ευθύνη). Χρειάζεται καλύτερη οργάνωση, περισσότερη εξειδίκευση και λιγότερο άρπα – κόλα. Η σημερινή κατάσταση της χώρας μας είναι αδιάψευστος μάρτυρας γι΄ αυτό.
Καλό είναι λοιπόν να έχουμε όλοι επίγνωση της πραγματικότητας και της ευθύνης που μας αναλογεί, σε όποιον τομέα και αν βρισκόμαστε και να είμαστε λιγότερο εμπαθείς, ειδικά όταν ερχόμαστε να δώσουμε τα φώτα μας αυτόκλητοι.
Η απλή αναφορά «Το χρονικό διάστημα αναστολής της αδείας ή της παρεμπόδισης της εξαγωγής προκειμένου να επανεκτιμηθούν όλα τα απαραίτητα στοιχεία, δεν μπορεί να υπερβαίνει τις τριάντα (30) εργάσιμες ημέρες.» θα δημιουργήσει προβλήματα στην περίπτωση που περάσει το χρονικό διάστημα και δεν υπάρξη απάντηση-λύση. Πρέπει να συγκεκριμενοποιηθεί ο υπεύθυνος που θα ελεγχθεί και η ποινή που θα επιβληθεί στη περίπτωση που δεν εφαρμοστεί το παραπάνω χρονικό διάστημα. πχ «Για καθε ημέρα πέραν του προαναφερθέντος χρονικού διατήματος ο Προϊστάμενος του τμήματος υποχρεούται να καταβάλει ποσό ίσο με το 1/100 της συνολικής αξίας του εμπορεύματος, στη περίπτωση που εν τέλει διαπιστωθεί ότι η απαγόρευση της εξαγωγής των προϊότων δεν υπόκειται στους περιορισμούς της παραγράφου 1 του παρόντος».
Η συγκεκριμένη πρόταση, στην περίπτωση που εφαρμοστεί, θα οδηγήσει στη γρήγορη διεκπαιρέωση των υποθέσεων και στη μείωση της τυχόν ύπαρξης «μίζας» στους τελωνειακούς υπαλλήλους.