3. Στο τέλος της παραγράφου 3 του άρθρου 26 του Π.Δ. 60/2007 (ΦΕΚ Α΄ 64) προστίθενται εδάφια ως εξής:
«Οι συμφωνίες – πλαίσιο με έναν οικονομικό φορέα μπορούν να λάβουν ιδίως τις ακόλουθες μορφές:
α) Η αναθέτουσα αρχή ζητάει συγκεκριμένη παροχή και ο οικονομικός φορέας της συμφωνίας – πλαίσιο αναλαμβάνει να ικανοποιήσει αυτή την παροχή, συγχρόνως δε τα μέρη συμφωνούν και τους όρους για μελλοντικές παροχές.
β) Η αναθέτουσα αρχή αναλαμβάνει να καλύψει όλες ή μέρος από τις μελλοντικές ανάγκες της από τον οικονομικό φορέα της συμφωνίας – πλαίσιο και ο τελευταίος αναλαμβάνει να ικανοποιήσει τις σχετικές παραγγελίες της.
γ) Η αναθέτουσα αρχή δεν δεσμεύεται να καλύψει όλες ή μέρος των συγκεκριμένων μελλοντικών αναγκών της από τον οικονομικό φορέα της συμφωνίας – πλαίσιο, αλλά ο οικονομικός φορέα αναλαμβάνει να εκπληρώσει κάθε σχετική παραγγελία, τουλάχιστον έως ένα ορισμένο όριο».
Δεν χρειάζεται η προσθήκη στο άρθρο 26 παρ 3, διότι το άρθρο 26 παρ 2 ορίζει ότι τα μέρη μιάς συμφωνίας πλαισίου, δεν μπορούν να τροποποιούν ουσιαστικά τους όρους της συμφωνίας πλαισίου. Το ίδιο άρθρο καθορίζει ότι η διάρκεια της συμφωνίας πλαισίου, δεν μπορεί να υπερβαίνει τα τέσσερα έτη. Οπότε πρέπει αφενός να καθοριστεί ευθύς εξ αρχής η διάρκεια της συμφωνίας πλαισίου. Ως εκ τούτου η προσθήκη ιδίως στις περιπτώσεις (β) και (γ) είναι τουλάχιστον νεφελώδεις
Πράγματι, η διάταξη αυτή δεν είναι κατανοητή.
Τι σημαίνει δηλαδή ο όρος «μελλοντικές ανάγκες», αφού η ΣΥΜΦΩΝΙΑ-ΠΛΑΙΣΙΟ συνάπτεται για χρονικό διάστημα τεσσάρων ετών (κατ’ ανώτατο όριο). Άρα οι μελλοντικές ανάγκες αφορούν σε ανάγκες για το πέραν της 4ετίας χρονικό διάστημα ή εννοεί ότι αν η ΣΠ συνάπτεται π.χ. για χρονικό διάστημα μικρότερο της 4ετίας, οι μελλοντικές ανάγκες θα αφορούν σε ανάγκες μέχρι τη συμπλήρωση της 4ετίας;
Σε κάθε περίπτωση, το όριο μέχρι του οποίου θα πρέπει ο οικονομικός φορέας να εκπληρώσει κάθε σχετική παραγγελία πρέπει να καθορίζεται εξ αρχής με κάποιο τρόπο, ώστε στη συνέχεια ο φορέας να έχει τη δυνατότητα να κάνει χρήση αυτού.
Αν το όριο αυτό δεν προβλεφθεί στο νόμο, θα το αποφασίζει η Αναθέτουσα Αρχή και με ποια κριτήρια νομιμότητας;
«γ) Η αναθέτουσα αρχή δεν δεσμεύεται να καλύψει όλες ή μέρος των συγκεκριμένων μελλοντικών αναγκών της από τον οικονομικό φορέα της συμφωνίας – πλαίσιο, αλλά ο οικονομικός φορέα αναλαμβάνει να εκπληρώσει κάθε σχετική παραγγελία, τουλάχιστον έως ένα ορισμένο όριο.»
Με συγχωρείτε, αλλά δεν καταλαβαίνω το περιεχόμενο αυτής της παραγράφου. Ποιο είναι το νόημα της ύπαρξης μιας συμφωνίας πλαίσιο αν η αναθέτουσα αρχή δεν καλύπτει όλον ή μέρος των μελλοντικών αναγκών από τον προμηθευτή; Νομοθετείτε την μονομερή υποχρέωση εκτέλεσης παραγγελιών εκ μέρους του προμηθευτή, αλλά καμία ανάληψη υποχρέωσης από την πλευρά της αναθέτουσας αρχής; Με ποια λογική συμβαίνει αυτό;
Μπορεί για παράδειγμα η Αρχή να έχει σε ισχύ μια συμφωνία πλαίσιο, αλλά να μπορεί ταυτόχρονα να προμηθεύεται και εξωσυμβατικά;
Επιπλέον, στο τέλος του εδαφίου βρίσκεται η φράση «τουλάχιστον έως ένα ορισμένο όριο». Αυτό το όριο καθορίζεται αυθαίρετα; Πότε ορίζεται, αν όχι στη διακήρυξη (εφόσον δεν μπορεί να υπάρξει εκ των υστέρων τροποποίηση των όρων της συμφωνίας); Και τι είδος και ποσότητα αφορά; Αυτά τα δεδομένα θα πρέπει να είναι εν γνώσει του οικονομικού φορέα πριν τη σύναψη της συμφωνίας.
Θεωρώ ότι ιδαίτερα το α σημείο αλλα και τα υπόλοιπα πρέπει μάλλον να διευκρινίζουν με κάποιο τρόπο ότι η συμφωνία πλαίσιο αφορά συγκεκριμένη σαφώς προσδιορισμένη ανάγκη του φορέα, η οποία απεικονίζεται συγκεκριμένα στις προδιαγραφές που οδηγούν στην επιλογή αναδόχου, και δεν έχει μετά την υπογραφή της ισχύ επί παντός επιστητού όπως καταλαβαίνει κανείς από την παρούσα διατύπωση.
π.χ.
α) Η αναθέτουσα αρχή ζητάει συγκεκριμένη παροχή και ο οικονομικός φορέας της συμφωνίας – πλαίσιο αναλαμβάνει να ικανοποιήσει αυτή την παροχή, συγχρόνως δε τα μέρη συμφωνούν και τους όρους για μελλοντικές -παρόμοιες/συναφείς σαφώς προσδιορισμένες στην σύμβαση πλαίσιο- παροχές.
(Δεν μπορεί δηλ να ανατίθεται μία συμφωνία πλαίσιο μέσω της προδιαγραφής και αγοράς ενός ειδους π.χ. ΗΥ και μετά να προμηθεύεται ο φορέας μέσω αυτής κατι τελειως άσχετο π.χ. κλιματιστικό. Το παράδειγμα βέβαια είναι πολύ απλοποιημένο άλλα νομίζω γίνεται σαφής η ανάγκη στο σημείο αυτό περιορισμού της αποκλισης του αντικειμένου που οδηγεί στην επιλογή αναδόχου και του πραγματικού αντικειμένου της σύμβασης πλαισίου)
β) Η αναθέτουσα αρχή αναλαμβάνει να καλύψει όλες ή μέρος από τις μελλοντικές -σαφώς προσδιορισμένες στην συμφωνία πλαίσιο- ανάγκες της από τον οικονομικό φορέα της συμφωνίας – πλαίσιο και ο τελευταίος αναλαμβάνει να ικανοποιήσει τις σχετικές παραγγελίες της.