1. Ο παρών νόμος αποβλέπει στην θεσμοθέτηση του ρυθμιστικού πλαισίου άσκησης των οικονομικών δραστηριοτήτων του άρθρου 2.
2. Η άσκηση κάθε οικονομικής δραστηριότητας είναι ελεύθερη. Περιορισμοί στην ελευθερία άσκησης συγκεκριμένης οικονομικής δραστηριότητας είναι ανεκτοί, μόνον υπό τις εξής σωρευτικά συντρέχουσες περιστάσεις:
(α) δικαιολογούνται από συγκεκριμένους λόγους δημοσίου συμφέροντος,
(β) καθορίζονται σαφή και αντικειμενικού χαρακτήρα κριτήρια, βάσει των οποίων ανατίθενται και ασκούνται οι σχετικές αρμοδιότητες της Διοικήσεως,
(γ) δικαιολογούνται επαρκώς από την ειδική φύση του αντικειμένου της ρυθμίσεως, και
(δ) κινούνται εντός των ορίων που χαράσσει η συνταγματική αρχή της αναλογικότητας.
3. Η άσκηση διακριτικής ευχέρειας από την Διοίκηση, κατά την άσκηση αρμοδιότητος, που απολήγει στην επιβολή περιορισμού στην άσκηση της ελευθερίας της οικονομικής δραστηριότητας, είναι ανεκτή μόνον κατά το μέτρο που ο επιβαλλόμενος περιορισμός δικαιολογείται επαρκώς από την ειδική φύση του αντικειμένου της ρυθμίσεως. Iδίως σε περίπτωση ύπαρξης περισσότερων, εξίσου θαλπομένων πτυχών δημοσίου συμφέροντος, περιορισμός στην ελευθερία άσκησης της οικονομικής δραστηριότητας είναι ανεκτός μόνο αν προσδιορίζεται ο προέχων σκοπός δημοσίου συμφέροντος, στην εξυπηρέτηση του οποίου αποβλέπει η εισαγωγή του συγκεκριμένου περιορισμού.
4. Στην έκταση που επιτρέπεται από τις διατάξεις του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Σύνταγμα, δύναται να επιβάλλονται μέτρα περιορισμού της οικονομικής ελευθερίας, για λόγους εδραίωσης της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος στο πλαίσιο του κρατικού προγραμματισμού και συντονισμού της οικονομικής δραστηριότητας, προκειμένου να εξασφαλιστεί η οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας και προώθησης της περιφερειακής ανάπτυξης και της προαγωγής ιδίως της οικονομίας των ορεινών, νησιωτικών και παραμεθορίων περιοχών.
5. Το φυσικό και το πολιτιστικό περιβάλλον αποτελεί αυτοτελώς προστατευόμενο αγαθό. Τα αρμόδια όργανα για την εφαρμογή του παρόντος προβαίνουν σε θετικές ενέργειες για την αποτελεσματική διαφύλαξη του αγαθού αυτού και, ειδικότερα, λαμβάνουν τα απαιτούμενα μέτρα σύμφωνα με τον παρόντα νόμο, παρεμβαίνοντας στον αναγκαίο βαθμό στην οικονομική ή άλλη ατομική ή συλλογική δραστηριότητα. Κατά τη λήψη των ανωτέρω μέτρων, τα όργανα της εκτελεστικής εξουσίας οφείλουν να σταθμίζουν και άλλους παράγοντες, αναγόμενους στο γενικότερο εθνικό και δημόσιο συμφέρον, η επιδίωξη όμως των σκοπών αυτών και η στάθμιση των προστατευόμενων αντίστοιχων εννόμων αγαθών πρέπει να συμπορεύεται προς την υποχρέωση της Πολιτείας να μεριμνά για την προστασία του περιβάλλοντος κατά τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται βιώσιμη ανάπτυξη. Tα όργανα της εκτελεστικής εξουσίας οφείλουν να σταθμίζουν και άλλους παράγοντες, αναγόμενους στο γενικότερο εθνικό και δημόσιο συμφέρον, η επιδίωξη όμως των σκοπών αυτών και η στάθμιση των προστατευόμενων αντίστοιχων εννόμων αγαθών πρέπει να συμπορεύεται προς την υποχρέωση της Πολιτείας να μεριμνά για την προστασία του περιβάλλοντος κατά τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται βιώσιμη ανάπτυξη στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας. Οι διατάξεις του παρόντος νόμου δεν περιορίζουν σε τίποτα τις διατάξεις του ν. 4014/2011 (209 Α΄) σχετικά με τις διατάξεις περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων και δραστηριοτήτων, όπως εκάστοτε ισχύει.
6. Η άσκηση κάθε οικονομικής δραστηριότητας γίνεται με τρόπο, ο οποίος δεν περιορίζει τον αποτελεσματικό ανταγωνισμό. Διατάξεις ιδίως, με τις οποίες εισάγεται συγκεκριμένος περιορισμός οικονομικής δραστηριότητας δεν επιτρέπεται να εισάγουν φραγμούς εισόδου στις σχετικές αγορές, ούτε να παραβιάζεται με αυτές η αρχή της αναλογικότητας, της ισότιμης μεταχείρισης και η αρχή της διαφάνειας.
7. Η επιβολή περιορισμών στην άσκηση μιας οικονομικής δραστηριότητας πρέπει να γίνεται με τρόπο που να εξασφαλίζεται η κανονιστική σαφήνεια και ασφάλεια δικαίου, μετά από διαβούλευση με τους ενδιαφερομένους και σύμφωνα με τις αρχές που τίθενται στο άρθρο 2 του ν. 4048/2012.
8. Οι αρμόδιες αρχές υποχρεούνται σε λήψη κάθε αναγκαίου κανονιστικού μέτρου για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος μέσα στην προβλεπόμενη για την λήψη τους προθεσμία. Οι αρμόδιες αρχές εφαρμογή της παρούσας χωρίς υπαίτια καθυστέρηση και εντός του χρόνου που τίθεται από τον παρόντα νόμο και από τυχόν κανονιστικές πράξεις οι οποίες εισάγονται σε εφαρμογή διατάξεων του παρόντος. Οι αρμόδιες κατά περίπτωση αρχές για την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους που περιλαμβανόνται στον παρόντα νόμο και στιςκανονιστικές διατάξεις οι οποίες τυχόιν εκδοθούν κατα εξουσιοδότηση του, όπου και όπως στον παρόντα νόμο προβλέπεται, μπορουν να χρησιμοποιούν φυσικά πρόσωπα ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου τα οποία συνεπικουρούν τις αρμόδιες αρχες στην άσκηση των αρμοδιοτήτων της. Στην έκταση που αυτό δεν συνιστά ανεπίτρεπτη ανάθεση άσκησης δημόσιας εξουσίας, η Διοίκηση χρησιμοποιεί πρόσωπα από τον ιδιωτικό τομέα ιδιαίτερα όποτε αυτό είναι αναγκαίο για την αποτελεσματική εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος και μεριμνά κάνοντας την βέλτιστη χρήση των διατάξεων για τις δημόσιες συμβάσεις, ώστε ανά πάσα στιγμή να μπορεί να ενεργήσει με τον τρόπο αυτό..
9. Περιορισμοί στην ελευθερία άσκησης των οικονομικών δραστηριοτήτων που αποτελούν αντικείμενο του παρόντος νόμου είναι ανεκτοί μόνο υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις του παρόντος νόμου. Η εφαρμογή και, όπου είναι επιτρεπτό και αναγκαίο, η περαιτέρω εξειδίκευση των διατάξεων του παρόντος νόμου από την εκάστοτε αρμόδια αρχή γίνεται πάντα σύμφωνα με τις αρχές οι οποίες τίθενται στο παρόν άρθρο.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
-1980-
Η ΚΕΕ συμμετέχοντας ενεργά και από την αρχή, στην προετοιμασία του Νόμου είχε από την πρώτη στιγμή εκφράσει την έμπρακτη υποστήριξη της για μία ριζική μεταρρυθμιστική τομή στο όλο πλαίσιο αδειοδότησης των επιχειρήσεων.
Συμβάλλοντας στις διεργασίες με συγκεκριμένες προτάσεις, πολλές εκ των οποίων είναι και νομοτεχνικά διατυπωμένες, θεώρησε και θεωρεί ότι η ριζοσπαστική τομή που υιοθετεί το Νομοσχέδιο, από άποψη αρχών μπορεί να οδηγήσει σε λύσεις προς όφελος και της Διοίκησης (εξοικονόμηση πόρων) αλλά και της Επιχειρηματικότητας και της Εθνικής Οικονομίας.
Ωστόσο μελετώντας το κείμενο Νόμου που βρίσκεται σε Διαβούλευση και έχοντας υπόψη μας, τόσο τις προτάσεις που υποβάλλαμε όσο και τις αναπτυγμένες παραδοσιακές δυνάμεις αντίδρασης που συχνά μπλοκάρουν κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια, εκφράζουμε τον έντονο προβληματισμό μας για το αν το υπό Διαβούλευση Νομοσχέδιο, μπορεί, ως έχει, να γίνει Νόμος του Κράτους, σε προβλεπτό χρόνο και με τα μέρη (Διοίκηση και Επιχειρηματικότητα) να συνεχίσουν να λειτουργούν, αδιάκοπχα, παραγωγικά και σε σαφές θεσμικό περιβάλλον.
Για την άρση αυτής της ανησυχίας και ανασφάλειας που απηχούν και τις απόψεις μεγάλης μερίδας της Επιχειρηματικότητας και των Φορέων που την εκπροσωπούν, θεωρούμε ότι, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τα αποτελέσματα της Δημόσιας Διαβούλευσης όσο και τις προτάσεις των εμπλεκόμενων Υπουργείων, το Νομοσχέδιο θα πρέπει να λάβει ολοκληρωμένη μορφή ΝΟΜΟΥ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ, μέσω της αναγκαίας Νομικής και Τεχνικής προετοιμασίας που πρέπει να γίνει, πριν αυτό κατατεθεί στη Βουλή για ψήφιση.
Μόνο υπό τις ως άνω προϋποθέσεις, ο Νόμος θα έχει τύχη, σύμφωνα με το σχεδιασμό και τους σκοπούς που επιχειρεί να εξυπηρετήσει και η δευτερεύουσα νομοθεσία θα καταρτιστεί άμεσα και εντός δεσμευτικών πλαισίων, ως προς την ουσία και το περιεχόμενο της.
Στο πλαίσιο αυτό τα κύρια ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν, όπως αρμοδίως έχουν τεθεί από την ΚΕΕ, έχουν ως ακολούθως:
1) Στο τελικό σχέδιο Νόμου που θα πάει στη Βουλή, θα πρέπει να υπάρχει επιμελής και όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένη σύνδεση με το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο, με τις προτεινόμενες διατάξεις αλλαγών και καταργήσεων. Το πλαίσιο και οι κατευθύνσεις για τις τεχνικές προδιαγραφές και τα Πρότυπα αδειοδότησης ανά κατηγορία δραστηριότητας όπως και για τους κανόνες/ Πρότυπα πιστοποίησης πρέπει να περιγράφονται στο Νόμο.
2) Κατευθύνσεις για τις νέες διοικητικές δομές που θα υποδέχονται τα αιτήματα των επιχειρήσεων πρέπει επίσης να αποτελούν αντικείμενο του τελικού σχεδίου Νόμου. Στο πλαίσιο αυτό είναι χρήσιμο να μην ανακοπούν/ καταργηθούν θεσμοί, οι οποίοι νομοθετήθηκαν πολύ πρόσφατα, με σκοπό την ύπαρξη πολλών Αδειοδοτουσών Υπηρεσιών, στις οποίες μπορούν να απευθύνονται οι επιχειρήσεις για αδειοδότηση.
Έτσι ανεξαρτήτως του πλαισίου αδειοδότησης, όπως αυτό θα ισχύει και θα εφαρμόζεται κάθε φορά από τις Αδειοδοτούσες Αρχές, η κατάργηση των Επιμελητηρίων ως Αδειοδοτουσών Αρχών δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή (Άρθρο 9 παρ. 2 του Νομοσχεδίου) και η ολοκλήρωση του θεσμικού πλαισίου που τα καθιστά Αδειοδοτούσες Αρχές (έκδοση Π.Δ./ Άρθρο 35 παρ. 1 του Ν. 3982/2011) πρέπει να ολοκληρωθεί επειγόντως.
Τέλος, αξίζει να μελετηθεί η πρόταση μας για την θεσμοθέτηση της «πολυάδειας», η οποία θα εκδίδεται από μία Δημόσια Αρχή (μια καινούργια Διοικητική δομή, κατά τα πρότυπα του Άρθρου 13 του Ν. 4146/2013) π.χ. της Περιφέρειας, η οποία θα εξετάζει και θα εκδίδει με μία Πράξη όλες τις άδειες (οικοδομική, λειτουργίας, εγκατάστασης, περιβαλλοντική κ.λπ.) που πρέπει να εκδοθούν στο όνομα της επιχείρησης, για να μπορέσει να λειτουργήσει νομίμως.
3) Σύμφωνα με τα όσα αρμοδίως έχουν συμφωνηθεί, ο τρόπος θεσμικής αντιμετώπισης των Επιχειρηματικών Πάρκων (Ε.Π.), διαφέρει σε επίπεδο αρχών από το λοιπό πλαίσιο αδειοδότησης των επιχειρήσεων.
Στην κατεύθυνση αυτή, όπως ρητά ορίζεται και στον Οδικό Χάρτη, ο Ν. 3982/2011 θεωρείται σωστή και επαρκής βάση αναφοράς και ΔΕΝ χρειάζεται να καταργηθεί (ως πλαίσιο).
Χρειάζονται ριζικές βελτιώσεις και προσαρμογές εις τρόπον ώστε να διευκολυνθεί η αδειοδότηση των ιδίων των Πάρκων αλλά και των επιχειρήσεων εντός αυτών.
Στο πλαίσιο αυτό το νέο θεσμικό πλαίσιο για τα Επιχειρηματικά Πάρκα (Ε.Π.), όπως προτείνεται να αναμορφωθεί, θα πρέπει να διευκολύνει την ανάπτυξη τους, ως ανταποδοτικές βιώσιμες επενδύσεις Φορέων της Ιδιωτικής Οικονομίας. Επίσης θεωρώντας ως βάση το Ν.3982/2011, θα πρέπει το νέο θεσμικό πλαίσιο για τα Επιχειρηματικά Πάρκα (Ε.Π.) να καλύπτει όλα τα είδη δραστηριοτήτων π.χ. business parks, logistics parks κ.λπ. όπως επίσης επισημαίνεται στον Οδικό Χάρτη.
Είναι αυτονόητο ότι και για τα Επιχειρηματικά Πάρκα (Ε.Π.) και τις επιχειρήσεις εντός αυτών, θα ισχύει το νέο καθεστώς αδειοδότησης που θέτει ο νέος Νόμος Πλαίσιο.
Τούτων δοθέντων η άποψη της ΚΕΕ είναι να διαγραφεί το προτεινόμενο Άρθρο 19, με το οποίο εισάγονται αναιτιολόγητες αοριστίες και επαναλαμβάνονται βασικές θεσμικές κατευθύνσεις του Ν. 3982/2011 (που θεωρητικά καταργείται) σε ένα νέο αλλά αρκετά ανολοκλήρωτο πλαίσιο.
Στη θέση του (του Άρθρου 19) προτείνουμε να ενσωματωθούν οι προταθείσες από την ΚΕΕ διατάξεις (βλέπε κατωτέρω στο Άρθρο 19 του Νομοσχεδίου), με τις αναγκαίες τελικές νομοτεχνικές διατυπώσεις και προσαρμογές.
4) Έστω και αν ο νέος Νόμος δεν θίγει ευθέως αντικείμενα Χρήσεων Γης, είναι απαραίτητο (έχουν ήδη κατατεθεί συγκεκριμένες προτάσεις), ειδικά για τις Χρήσεις Γης των Επαγγελματικών Υποδομών να γίνει η απαραίτητη θεσμική εναρμόνιση με το πλαίσιο ανάπτυξης και τους αντίστοιχους ορισμούς χρήσεων γης που περιλαμβάνονται στο Ν. 3982/2011 όπως προτείνεται να τροποποιηθεί.
5) Προκειμένου να αντιμετωπιστούν ΑΜΕΣΑ μερικά σημαντικά προβλήματα που εμποδίζουν την αδειοδότηση και την εγκατάσταση επιχειρήσεων, λόγω διάφορων διοικητικών και αντιαναπτυξιακών εμποδίων, μια σειρά προτάσεων (βλέπε κατωτέρω στο Άρθρο 35 του Νομοσχεδίου) ΠΡΕΠΕΙ να αποτελέσουν μέρος του Νόμου Πλαισίου και να ψηφιστούν μαζί με αυτόν για να ανακουφιστεί μεγάλο μέρος της επιχειρηματικότητας.
Σε διαφορετική περίπτωση ή/ και αν ο Νόμος Πλαίσιο καθυστερήσει, οι σχετικές διατάξεις θα πρέπει να ψηφιστούν σε άλλο νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας.
Τονίζεται ότι το σύνολο των ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΝΟΜΟΥ που ακολουθούν έχουν επαναποβληθεί από την ΚΕΕ, σε διάφορες φάσεις, προς τα αρμόδια Υπουργεία.
6) Τέλος, επισημαίνεται ότι η διάταξη της παραγράφου 4 του Άρθρου 35 για τις Άτυπες Βιομηχανικές Συγκεντρώσεις (Α.Β.Σ.) δεν διαθέτει το απαραίτητο θεσμικό και λειτουργικό έρεισμα και πρέπει να διαγραφεί.
Η περίπτωση των Α.Β.Σ. αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά από τις διατάξεις του Ν. 3982/2011.
Στα Άρθρα 19 και 35 του Νομοσχεδίου παρουσιάζονται αναλυτικές ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΝΟΜΟΥ, όπως υπεβλήθηκαν αρμοδίως, οι οποίες διαρθρώνονται σε δύο Ενότητες.
Η 1η Ενότητα αφορά σε νομοθετικές Προτάσεις επέκτασης ισχύος και βελτίωσης του Ν. 3982/2011, σε ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ του προτεινόμενου Άρθρου 19 του Νομοσχεδίου και ειδικότερα:
Άρθρο 1: Ολιστικό Θεσμικό Πλαίσιο Ε.Π.
(Τροποποίηση παρ. 1 Άρθ. 41 Ν.3982/2011)
Άρθρο 2: Υπαγωγή όλων των τύπων των Ε.Π. σε καθεστώς δημόσιας ενίσχυσης
(Προσθήκη παρ. 10 στο Άρθ. 51 Ν.3982/2011)
(Προσθήκη παρ. 11 στο Άρθ. 51 Ν.3982/2011)
Άρθρο 3: Ενίσχυση Επενδυτικών Χαρακτηριστικών ΕΑΝΕΠ
(Τροποποιήσεις / Προσθήκες στο Άρθ. 58 του Ν.3982/2011
Τροποποίηση παρ. 2 Άρθ. 58)
Προσθήκη παρ. 3 στο Άρθ. 35 Ν.3982/2011
Άρθρο 4: Πρόσθετα Κίνητρα Επιχειρήσεων εντός Ε.Π.
(Τροποποιήσεις – Προσθήκες στο Αρθ.62 του Ν.3982/11)
Άρθρο 5: Πολεοδομικά Αντικίνητρα
Άρθρο 6: Χρήσεις Γης / Ενοποίηση Ορισμών Χωροταξικής Νομοθεσίας
Άρθρο 7: ΕΘΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ Ανάπτυξης Οργανωμένων Υποδοχέων 2015-2035
Άρθρο 8: Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση/ Διασύνδεση με Εθνικό Σύστημα Αδειοδότησης
Η 2η Ενότητα αφορά στην παρουσίαση μεμονωμένων και «ανεξάρτητων» Προτάσεων Νόμου που μπορούν να θεσμοθετηθούν άμεσα (Quick Wins) προκειμένου να επιτευχθεί άμεσα σημαντική βελτίωση της υπάρχουσας νομοθεσίας για τα Επιχειρηματικά Πάρκα. Στο πλαίσιο αυτής της Ενότητας παρουσιάζονται και προτάσεις Νόμου που στοχεύουν στην επίλυση σημαντικών προβλημάτων που έχουν εντοπιστεί σε τομείς εγκατάστασης και λειτουργίας επιχειρηματικών υποδομών.
Ειδικότερα:
Άρθρο 1: Βελτίωση διοικητικής διαδικασίας Ν. 3982/2011 για την επιτάχυνση της αδειοδότησης Ε.Π.
Άρθρο 2: Απαλλαγή επιχειρήσεων εντός Ε.Π. από έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων κατηγορίας Β και Α2.
(Προσθήκη στην παρ.8 του Αρθ.47 του Ν.3982/11)
Άρθρο 3: Πρόνοια για τη ρυθμιστική διευθέτηση δεσμεύσεων ΓΠΣ / ΣΧΟΟΑΠ / ΡΣΑ κλπ.
Άρθρο 4: Αντιμετώπιση δυσχερειών ανανέωσης περιβαλλοντικών όρων νομίμως λειτουργούσας επιχείρησης, λόγω μετάπτωσης της δραστηριότητας σε υψηλότερο βαθμό όχλησης.
Άρθρο 5: Αντιμετώπιση του προβλήματος διακοπής επενδύσεων λόγω αιφνίδιας (εκ των υστέρων) μεταβολής του καθεστώτος Χρήσεων Γης.
Άρθρο 6: Αναβίωση – Επανάχρηση παλαιών εγκαταλειμμένων βιομηχανικών – βιοτεχνικών κελυφών
Επαγγελματικές εγκαταστάσεις σε καθεστώς μεταβατικών διατάξεων
Άρθρο 7: Νομοθετική ρύθμιση εξυγίανσης περιοχής Οινοφύτων-Σχηματαρίου (Workstream C / Task )
Άρθρο 8: Εγκατάσταση Μέσης Όχλησης σε Ε.Π. στην Αττική
(Τροποποίηση Αρθ.17 του Ν.3325/2005)
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΥΤΩΝ Ημερομηνία:26/2/2014
Αρ. Πρωτ.:48/2014
Ταχ. Δ/νση : Λ. Αλεξάνδρας 34-Αθήνα
Ταχ. Κώδικας :11473
Τηλέφωνο :210-8213905/210-8213334
FAX :210-8213760
E-mail :ppta@otenet.gr
Website :www.psf.org.gr
ΠΡΟΣ:
Υπουργό Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας κ. Κωστή Χατζηδάκη
ΘΕΜΑ: «Απλούστευση πολεοδομικών προϋποθέσεων για την έκδοση άδειας λειτουργίας εργαστηρίου φυσικοθεραπείας».
Το Κ.Δ.Σ. του Πανελληνίου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών, πληροφορήθηκε για το Σχέδιο Νόμου, που βρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση, για την απλούστευση των διαδικασιών αδειοδότησης των επιχειρήσεων.
Στα πλαίσια της διαβούλευσης, σας ενημερώνει ότι με την ΥΑ αριθμ. Υ3β/ΓΠ/οικ. 34580 περί της ένταξης της διαδικασίας χορήγησης άδειας ίδρυσης και λειτουργίας εργαστηρίων φυσικοθεραπείας στα Ε.Κ.Ε.(ΦΕΚ 1009-24/32013),έχουν παρουσιαστεί το τελευταίο διάστημα πολύ σοβαρά προβλήματα στην έκδοση άδειας λειτουργίας εργαστηρίου φυσικοθεραπείας, η οποία εκδίδεται από τις Διευθύνσεις Υγιεινής των Περιφερειών όλης της χώρας, με αποτέλεσμα πολλοί φυσικοθεραπευτές να μην μπορούν να ανοίξουν εργαστήριο φυσικοθεραπείας.
Ακολουθεί σχετική νομολογία:
Σύμφωνα με το Π.Δ. 29/87, αλλά με την ανωτέρω σχετική ΥΑ, απαιτείται αντίγραφο του στελέχους της οικοδομικής άδειας (άδειας δόμησης), επικυρωμένο από την αρμόδια Υπηρεσία Δόμησης, στην οποία θα πρέπει να αναγράφεται η χρήση του κτιρίου ή του χώρου για την οποία ζητείται η αδειοδότηση ή σε κάθε περίπτωση αυτή που αναγράφεται στην ταυτότητα του κτιρίου σύμφωνα με το άρθρο 5 του Ν. 4067 για την ίδρυση εργαστηρίου φυσικοθεραπείας.
Με βάση τη γνωμοδότηση με αρ. 770/1992 του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και το έγγραφο της Διεύθυνσης Επαγγελμάτων Υγείας, Τμήμα Γ’ (Α4/6667/1993), επειδή τα εργαστήρια φυσικοθεραπείας δεν παρέχουν νοσηλεία και δεν διαθέτουν κλίνες, δεν θα πρέπει να υποχρεούνται σε αλλαγή χρήσης με την έκδοση νέας οικοδομικής άδειας, όταν ο χώρος προορίζεται για χρήση κατοικίας. Επιπροσθέτως, σας αναφέρουμε ότι τα μηχανήματα του εργαστηρίου φυσικοθεραπείας δεν εκπέμπουν ακτινοβολία και ραδιενέργεια, δεν παράγουν χημικά απόβλητα και ηχορύπανση.
Σε πρόσφατο έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Πολεοδομίας με αριθμ. πρωτ. 39607/6-9-2013 «διευκρινίζεται ότι για τη σύνταξη της μελέτης πυροπροστασίας των εργαστηρίων φυσικοθεραπείας λαμβάνεται η κατηγορία των γραφείων, ενώ δεν αναφέρεται στην απαίτηση έκδοσης άδειας δόμησης ή μη για την αλλαγή χρήσης».
Από όλα τα παραπάνω διαπιστώνεται ότι υπάρχει ασάφεια και αντιφάσεις στις διάφορες ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις ως προς την υπαγωγή των εργαστηρίων φυσικοθεραπείας σε συγκεκριμένη χρήση. Πιστεύουμε, ότι το πρόβλημα της αλλαγής χρήσης θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με ενιαίο τρόπο για τα εργαστήρια φυσικοθεραπείας, τα ιατρεία, τα οδοντιατρεία, κ.α., αφού υπάρχει συναρμοδιότητα του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και του ΥΠΕΧΩΔΕ.
Πρέπει, επομένως, κατά την άποψή μας, λόγω αρμοδιότητας σας, να επιδιωχθεί από το ΥΠΕΧΩΔΕ σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, να υπάρξει κοινή και συνολική αντιμετώπιση των προϋποθέσεων καταλληλότητας των χώρων με θεσμοθέτηση σχετικών διατάξεων και προδιαγραφών σε κοινή υπουργική απόφαση, όπως αυτή των ιατρείων, ώστε να ξεπεραστούν οι τεράστιες δυσκολίες στην άσκηση του ελεύθερου επαγγέλματος του φυσικοθεραπευτή, λόγω του υπέρογκου κόστους αλλαγής χρήσης, αφού τα περισσότερα κτίρια είναι χαρακτηρισμένα πολεοδομικά ως κατοικίες και το εργαστήριο φυσικοθεραπείας δεν απαιτεί για τη λειτουργία του κάτι ιδιαίτερο.
Παρακαλούμε όπως αντιμετωπίσετε άμεσα το ανωτέρω ζήτημα, διευκολύνοντας τους φυσικοθεραπευτές όλης της χώρας να ασκήσουν το επάγγελμά τους ως ελεύθεροι επαγγελματίες, χωρίς να χρειάζεται να πρέπει να προχωρήσουν σε αλλαγή χρήσης, γεγονός που από την μια πλευρά απαιτεί να συμφωνήσει ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, και από την άλλη πλευρά απαιτεί μεγάλα χρηματικά ποσά και χρόνο για έναν νέο επαγγελματία.
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων.
ΓΙΑ ΤΟ Κ.Δ.Σ. ΤΟΥ Π.Σ.Φ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΜΠΑΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΙΚΡΑΜΕΝΟΣ ΣΤΑΣΙΝΟΣ
[1§7, 5§4, 7§3] Οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου για τη διαβούλευση είναι εξαιρετικά αρνητικές. Πρώτον, το νομοσχέδιο θα πρέπει να καταστήσει σαφές ότι η διαβούλευση δεν γίνεται μόνο με τους «ενδιαφερόμενους» [πρβλ. 1§7], αλλά με το «κοινό» (ή το «ενδιαφερόμενο κοινό», ή «κάθε ενδιαφερόμενο»): στην αντίθετη περίπτωση, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι η διαβούλευση γίνεται μόνο με τους αποδέκτες της ρύθμισης, κάτι που θα ερχόταν σε αντίθεση με τις αρχές της διαφάνειας, και της εξυπηρέτησης του «δημόσιου» συμφέροντος (το οποίο αναφέρεται στο νομοσχέδιο 18 φορές). Ακόμα χειρότερα, το νομοσχέδιο εισάγει την καινοτομία της εμπιστευτικής δημόσιας διαβούλευσης[πρβλ. 5§4 (γενικοί όροι λειτουργίας), 7§3 (όροι και προϋποθέσεις λειτουργίας), 13§2 (τροποποίηση παραρτημάτων του νομοσχεδίου)], η οποία επιτρέπει να ληφθούν υπόψη απόψεις που δεν κατατίθενται δημόσια. Πρόκειται για ρύθμιση που προάγει την αδιαφάνεια και τις παρασκηνιακές πολιτικές πιέσεις.
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1. Το νομοσχέδιο είναι αρκετά φλύαρο, με συνεχείς και περιττές επαναλήψεις και ιδιότυπες αναδιατυπώσεις γενικών αρχών του διοικητικού (εθνικού, διεθνούς και ευρωπαϊκού) δικαίου, συνταγματικών διατάξεων και αποσπασμάτων από τη νομολογία Παραδείγματος χάριν, γίνονται τρεις τουλάχιστον αναφορές στην αρχή της αναλογικότητας (απορρέει από το Σύνταγμα και τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες, με ανεπτυγμένη εθνική, ευρωπαϊκή και διεθνή νομολογία), τουλάχιστον 18 (!) στο “δημόσιο συμφέρον”, τουλάχιστον 8 (!) στην ελευθερία της οικονομικής δραστηριότητας. Πρόκειται για γενικές αρχές, κωδικοποιημένες στο Σύνταγμα, και σε ευρωπαϊκές και διεθνείς συνθήκες. Η πολλαπλή αναφορά σε αυτές τις ήδη ισχύουσες αρχές συσκοτίζει τον αναγνώστη, καθώς εύκολα μπορεί να θεωρήσει πως το νομοσχέδιο είτε τις θεσμοθετεί για πρώτη φορά είτε τις υπερασπίζεται, παραβλέποντας την ουσία του, η οποία βρίσκεται στις επόμενες διατάξεις.
2. Απουσιάζουν τα παραρτήματα, στα οποία το κείμενο παραπέμπει. Το Παράρτημα Α περιλαμβάνει τις οικονομικές δραστηριότητες που «καταλαμβάνει» η ρύθμιση (2§1) , και το Παράρτημα Β τις δραστηριότητες για τις οποίες απαιτείται έγκριση λειτουργίας (7§1). Ουσιαστικός σχολιασμός είναι αδύνατος – πόσο μάλλον που το νομοσχέδιο υιοθετεί την αρχή της διαφάνειας(1§6, 11§2).
3. Η αιτιολογική έκθεση είναι ένα σημαντικό ερμηνευτικό κείμενο και βοήθημα για διοικούμενους και εφαρμοστές του νόμου, με μία (έστω υποτυπώδη, στην ελληνική πραγματικότητα) ανάλυση για τους σκοπούς και τις επιλογές της προτεινόμενης ρύθμισης. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η αιτιολογική έκθεση είναι μία συρραφή ή συνονθύλευμα κοινοτοπιών και διακηρύξεων τηλεοπτικού επιπέδου.
4. Υπάρχουν πολλές υποχωρήσεις από τις αρχές της καλής νομοθέτησης, όπως θα φανεί στα ειδικότερα κατ’ άρθρο σχόλια που καταθέτουμε στη συνέχεια.
Σε παράδειγμα κατά την παρουσίαση του νομοσχεδίου, ο Υπουργός κ. Χατζηδάκης παρουσίασε ότι μεταξύ των και εις το μέλλον απαιτούμενων δικαιολογητικών θα συνεχίσει να παραμένει ο “Κανονισμός” εννοώντας προφανώς τον κανονισμό σχέσεων συνιδιοκτητών του ακινήτου στο οποίο εγκαθίσταται η δραστηριότητα.
Οι κανονισμοί ή όποιο έγγραφο που εισάγει π.χ. δουλείες, ουδόλως θα πρέπει να αφορούν το Δημόσιο ή Πιστοποιητές διότι η τήρησή τους παρακολουθείται από τους αντισυμβαλλόμενους τους οποίους και μόνο αφορά. Αυτοί και κανένας άλλος έχουν το απαιτούμενο έννομο συμφέρον να παρέμβουν – εάν το επιθυμούν – για την αποκατάσταση των συμφωνηθέντων εάν αυτά δεν τηρούνται από κάποιον από τους αντισυμβαλλόμενους. Η Δικαιοσύνη δε, είναι η μόνη Συνταγματικά αρμόδια να κρίνει τη τήρηση ή μη συμβάσεων.
Εάν μέσω των Υπουργικών αποφάσεων ή των Προεδρικών διαταγμάτων που προβλέπονται στο νομοσχέδιο παρουσιαστεί και πάλι το φαινόμενο της αντιγραφής σε αυτά του υφιστάμενου πλαισίου δικαιολογητικών αδειοδότησης με χορήγηση δικαιώματος στους ιδιώτες πιστοποιητές να κρίνουν και να ερμηνεύουν ιδιωτικές συμβάσεις, η Συνταγματική τάξη ανατρέπεται αλλά και το πιο σημαντικό, τα ίδια περιττά (βλέπε ακριβώς το ανωτέρω παράδειγμα) δικαιολογητικά που ζητούνταν από το Δημόσιο, θα ζητούνται πλέον από τους πιστοποιητές.
Αποτέλεσμα, ο επενδυτής να έχει και πάλι υποχρέωση τήρησης σειράς γραφειοκρατικών υποχρεώσεων με επί πλέον κόστος γι αυτόν την αμοιβή του πιστοποιητή. Κέρδος βέβαια για το ίδιο το Δημόσιο θα είναι η απαλλαγή του από απασχόληση υπαλλήλων του και προσωρινό Πολιτικό κέρδος η ψευδεπίγραφη (διότι θα έχει κοντά ποδάρια) απλοποίηση. Συνολικό όμως ισοζύγιο για την Εθνική οικονομία, μηδενικό.
Σας καλούμε να αφήσετε την Οικονομία να ανασάνει, αποβάλλοντας επί τέλους οριστικά την αντίληψη να χώνεται το Κράτος και οι τρίτοι (πιστοποιητές) σε θέματα που δεν το αφορούν όπως ακριβώς στο παράδειγμα, αφού με Συνταγματική επιταγή ρυθμίζονται ελεύθερα μεταξύ των πολιτών του.
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ (ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ) Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟ ΠΑΡΕΛΑΒΕ ΜΕ E-MAIL ΑΠΟ ΤΑ «ΑΦΕΝΤΙΚΑ» ΤΗΣ …ΤΟ ΜΕΤΕΦΡΑΣΑΝ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΣΑΡΟΥΝ…ΞΥΠΝΗΣΤΕ!
ΣΕ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ .
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ λάθη .ΠΑΛΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ προς διευκόλυνση της διαφθορας και της κρατικής καταπίεσης
Γιατί δεν κάνετε πολύ απλή την διαδικασία . Νομίζω ότι με ένα άρθρο λυνονται όλα , υπερ του πολίτη ,ως ακολούθως η
ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ.
1] Καταργούνται όλες οι διατάξεις που ρυθμίζουν την αδειοδότηση επιχειρησεων από τις αρμοδιες Αρχες της τοπικης αυτοδιοίκησης και της περιφέρειας
2]Από την ισχυ του παρόντος νόμου , δεν απαιτείται άδεια ίδρυσης και λειτουργίας επιχειρήσεων .
3] Ο ενδιαφερόμενος υποβάλλει ηλεκτρονικά στην Περιφερεια μόνο το δικαιολογητικό τυπικών προσόντων -Πτυχίο κλπ που προβλέπεται για την καθε δραστηριότητα και η άδεια οικοδομης .
4]Εντος τριών ημερών λαμβάνει ηλεκτρονικά τον αριθμο καταχώρησης και με αυτον τον αριθμο πραγματοποιεί ενημέρωση της Δ. Ο . Υ , του ασφαλιστικου φορέα , θεωρώντας ταυτόχρονα τα βιβλία εσόδων – εξοδων – παραστατικά στοιχεία .
Εφ όσον μετά τον έλεγχο δεν καλύπτονται οι προυποθεσεις όπως προβλέπονται για την συγκεκριμενη δραστηριότητα
κινουνται οι διαδικασίες διακοπής της λειτουργίας -σφραγιση
από την Υπηρεσία έγκρισης μεχρι την εκδικαση της προσφυγης
Η προσφυγη ασκειται εντος τριών ημερων από την κοινοποιηση της πραξης διακοπης , και εκδικάζεται εντος 15 ημερων από την υποβολή της από την Υπηρεσία της Αποκεντρωμενης Διοίκησης.
Κατα της Απόφασης της Αποκεντρωμένης διοίκησης , χωρεί αίτηση ακύρωσης , ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου , εντός έξη ημερων . Την αιτηση ακύρωσης μπορει να υπογράψει και υποβάλλει ο ενδιαφερόμενος , χωρις υποχρεωτική συνυπογραφη από
πληρεξούσιο δικηγόρο , όπως και να παρίσταται στη συζητηση στο Δ Ε , χωρίς την υποχρεωτική παράσταση δικηγόρου .
Η δικάσιμος οριζεται υποχρεωτικα σε ένα μηνα από την άσκηση της .
Σε περιπτωση δικαίωσης ,- όταν το Δ Ε δέχεται την αίτηση
ακύρωσης , ο αρμοδιος υπάλληλος ευθυνεται σε αποζημίωση ,
χρηματικό ποσό για καθε ημερα , ισοποσο του ανειδίκευτου εργάτη
Το δημοσιο ουδεμία ευθύνη έχει απένατι στον ενδιαφερόμενο
ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΥΠΟΠΑΡΑΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ 8 ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΤΟ ΡΗΜΑ ‘ΣΥΝΕΠΙΚΟΥΡΟΥΝ’ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ‘ ΒΟΗΘΑΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ’. ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΑ ΚΑΘΩΣ ΔΙΔΟΝΤΑΙ ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ ΣΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΕ ΙΔΙΩΤΕΣ….ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΛΟΓΩ ΙΔΙΩΤΩΝ.
ΝΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΟΥΝ ΠΟΙΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙς ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ , οι σχετικες με την αδειοδοτηση μεχρι σημερα . Οχι άλλες γενικοτητες και αοριστιες .