7.1 Στόχοι
Η Εθνική Στρατηγική για την ΕΚΕ έχει τους εξής συγκεκριμένους στόχους:
– να αναδείξει το ρόλο της πολιτείας στην ΕΚΕ μέσω της α) διάδοσης της ΕΚΕ στις επιχειρήσεις και της υλοποίησης προγραμμάτων ΕΚΕ από αυτές και β) της ανάπτυξης δράσεων ΕΚΕ από την ίδια την Πολιτεία.
– να προσδιορίσει τις βασικές διαστάσεις της ολοκληρωμένης Εθνικής Στρατηγικής για την ΕΚΕ (πολιτικές και πρότυπα, μέτρα και εργαλεία, πεδία εφαρμογής) (βλ. Εικόνα 1 1).
– να περιγράψει τις απαιτούμενες υποστηρικτικές δομές για τη χάραξη, την εφαρμογή και την αξιολόγηση της Εθνικής Στρατηγικής, καθώς και το χρονοδιάγραμμα υλοποίησής της.
7.2 Πεδία Εφαρμογής – Εθνικές Προτεραιότητες 2020
Η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη ως κουλτούρα και πρακτική μιας επιχείρησης, μπορεί να συμβάλει σημαντικά, στην αντιμετώπιση των κρίσιμων κοινωνικών και περιβαλλοντικών προκλήσεων της εποχής μας.
Η χώρα μας, στο πλαίσιο της Στρατηγικής «Ευρώπη 2020» και του Εθνικού Μεταρρυθμιστικού Πλαισίου, έθεσε τέσσερις βασικούς στόχους έως το 2020:
– Τη διαμόρφωση του ποσοστού απασχόλησης στην ηλικιακή ομάδα 20-64 ετών σε 70%.
– Τη μείωση του πληθυσμού των πολιτών που απειλούνται από τη φτώχεια ή/και τον κοινωνικό αποκλεισμό κατά 450.000 άτομα.
– Τη μείωση του αριθμού των παιδιών και νέων (0-17) που απειλούνται από τη φτώχεια κατά 100.000 άτομα.
– Την κάλυψη άμεσων αναγκών, αλλά και τη διαμόρφωση αποτελεσματικών και βιώσιμων μακροχρόνιων υπηρεσιών κοινωνικής προστασίας, δημιουργώντας ένα «δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας».
7.2.1 Ανθρώπινο Κεφάλαιο
Ειδικότερα, στον τομέα της εργασίας, η ανάδειξή του ανθρώπινου δυναμικού ως κεφαλαίου για την επιχείρηση και την κοινωνία, προϋποθέτει την εξασφάλιση ενός σωστού εργασιακού περιβάλλοντος. Για το σκοπό αυτό αναγκαία είναι:
– Η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον χώρο εργασίας.
– Η εξάλειψη κάθε μορφής καταναγκαστικής ή υποχρεωτικής εργασίας.
– Η κατάργηση της παιδικής εργασίας.
– Η προστασία της υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων.
– Ένα δίκαιο σύστημα αμοιβών και παροχών (σύστημα στελέχωσης, πακέτα αμοιβών, πακέτα παροχών) που οδηγούν στην βελτίωση της ποιότητας της ζωής των εργαζομένων.
– Η ανάπτυξη προγραμμάτων κατάρτισης, επανακατάρτισης και δια βίου μάθησης.
– Η εξάλειψη των διακρίσεων λόγω φύλου, φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκείας ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού στους όρους πρόσληψης και στην εργασία.
– Η ισορροπία της εργασιακής και της οικογενειακής ζωής.
– Ο σεβασμός του δικαιώματος του συνδικαλίζεσθαι και η αναγνώριση του δικαιώματος της συλλογικής διαπραγμάτευσης, μέσω της ενθάρρυνσης των εργατικών σωματείων καθώς και η ανάπτυξη των θεσμών διαβούλευσης με στόχο την προώθηση της συμμετοχής και της δημοκρατίας στον εργασιακό χώρο.
Ειδικότερα για τους εργαζόμενους που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της απόλυσης αναγκαία είναι :
– Η παροχή κατάρτισης, επανακατάρτισης και δια βίου μάθησης.
– Η ανάπτυξη συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης σε εργαζόμενους πλησίον της σύνταξης.
– Η στήριξη συνεργατικών σχημάτων στον τομέα της Κοινωνικής Οικονομίας.
7.2.2 Κοινωνία
Για να υπάρξει μια κοινωνία βιώσιμη, η επιχείρηση μπορεί να αναλάβει πλήθος δράσεων και πρωτοβουλιών προκειμένου να συμβάλει στην εξάλειψη της φτώχειας και ειδικότερα της παιδικής φτώχειας. Για το σκοπό αυτό απαιτούνται πρωτοβουλίες για την:
– Ανάσχεση της ανεργίας με τη δημιουργία ή διατήρηση θέσεων εργασίας.
– Επανένταξη αποκλεισμένων κοινωνικά ομάδων (άτομα με αναπηρία, μετανάστες, απεξαρτημένων από ουσίες, κ.λπ) και την καταπολέμηση των διακρίσεων.
– Ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και ειδικότερα της κοινωνικής οικονομίας.
– Στήριξη ή /και δημιουργία ποιοτικών κοινωνικών υπηρεσιών.
– Καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας με την απορρόφηση σε θέσεις εργασίας ανέργων μελών οικογενειών με παιδιά.
– Ενδυνάμωση της τοπικής ανάπτυξης.
7.2.3 Αγορά
7.2.3.1 Διαφάνεια
– Επέκταση της διαφάνειας μέσω της χρησιμοποίησης των βάσεων δεδομένων των Δημοσίων Υπηρεσιών προς όφελος του καταναλωτή και πολίτη.
– Μέσω της επαύξησης των δικαιωμάτων των μετόχων που σχετίζονται τόσο με την οδηγία 2013/34/ΕΕ σχετικά με την δημοσιοποίηση μη χρηματοοικονομικών πληροφοριών & πληροφοριών για την πολυμορφία από ορισμένες μεγάλες εταιρείες και ομίλους όσο και με την οδηγία 2007/36/ΕΚ (νέο) η οποία εμβαθύνει στην επέκταση των δικαιωμάτων των μετόχων και ιδιαίτερα των μετόχων μειοψηφίας.
Η διαφάνεια αποτελεί σημαντική προϋπόθεση για την εύρυθμη λειτουργία της ΕΚΕ. Η έλλειψη διαφάνειας στις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς τρέφει τη διαφθορά, με δραματικές συνέπειες: επιβάρυνση του κόστους των επιχειρήσεων κατά 10% παγκοσμίως, αύξηση μέχρι και 25% του κόστους των συμβάσεων προμηθειών στις αναπτυσσόμενες χώρες, ενώ έχει δυσμενέστατες κοινωνικές και ψυχολογικές προεκτάσεις αφού πλήττει κυρίως τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Σύμφωνα με το World Economic Forum, η διαφθορά φαίνεται να είναι το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα σχετικά με το επιχειρείν στην Ελλάδα σήμερα, μετά τη γραφειοκρατία. Από έρευνες της Παγκόσμιας Τράπεζας σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης καταδεικνύεται ότι οι επιχειρηματίες είναι διατεθειμένοι να καταφύγουν σε δωροδοκία και άλλα αθέμιτα μέσα προκειμένου να επιτύχουν τους εταιρικούς στόχους τους.
Είναι λοιπόν απαραίτητη η υιοθέτηση μιας επιχειρηματικής κουλτούρας που να αποτυπώνει την ηθική ακεραιότητα του οργανισμού. Αυτή εκφράζεται στην ποιότητα των προϊόντων και υπηρεσιών, στις τιμές και στη διαφανή συνεργασία με εργαζόμενους, προμηθευτές ή άλλους συνεργάτες. Η εταιρεία / οργανισμός οφείλει να εφαρμόζει το πλαίσιο ακεραιότητας το οποίο έχει υιοθετήσει. Θεμελιώδες στοιχείο είναι οι συμμετέχοντες να έχουν πρόσβαση και δυνατότητα ελέγχου ότι οι αρχές εφαρμόζονται. Ενδεικτικές ενέργειες είναι οι εξής:
– Γραπτή δέσμευση για την καταπολέμηση της διαφθοράς.
– Δημόσια δέσμευση συμμόρφωσης σε όλους τους σχετικούς νόμους, συμπεριλαμβανομένων των νόμων κατά της διαφθοράς.
– Υποστήριξή της ηγεσίας στην καταπολέμηση της διαφθοράς.
– Εταιρικός Κώδικας Δεοντολογίας καταπολέμησης της διαφθοράς, που αφορά ρητά όλους τους εργαζόμενους, συνεργάτες, διαμεσολαβητές, εργολάβους, υπεργολάβους και προμηθευτές.
– Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους υπαλλήλους για την καταπολέμηση της διαφθοράς.
– Πολιτικές καθορισμού προσφοράς ή αποδοχής κατάλληλων / ακατάλληλων δώρων, φιλοξενίας και εξόδων ταξιδίων, απαγόρευσης φιλοδωρήματα για διευκολύνσεις κλπ.
– Πολιτική απαγόρευσης πολιτικών συνεισφορών ή πλήρους γνωστοποίησής τους.
– Απαγόρευση αντιποίνων για την καταγγελία πιθανής παράβασης κάποιας πολιτικής.
– Παροχή καναλιών/δομών μέσω των οποίων οι εργαζόμενοι μπορούν να καταγγείλουν εμπιστευτικά πιθανές παραβάσεις κάποιας πολιτικής ή να ζητήσουν συμβουλές (π.χ., whistleblowing).
Διαφάνεια και ακεραιότητα αποτελούν τους πυλώνες ενθάρρυνσης της επιχειρηματικότητας και του υγιούς ανταγωνισμού. Με τη δημοσιοποίηση πληροφοριών σχετικών με τη δέσμευση και τις δράσεις που έχουν αναληφθεί, η εταιρεία / οργανισμός επιδεικνύει αποφασιστικότητα για εφαρμογή των θεσμών. Η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη μπορεί να συμβάλλει στην ανάκτηση και διατήρηση της αξιοπιστίας του επιχειρηματικού κόσμου, καθώς τα προγράμματα ΕΚΕ είναι σε θέση να εξασφαλίσουν την εδραίωση της διαφάνειας και δε μπορούν παρά να συνυπάρχουν με την ορθή εφαρμογή των κανόνων της Εταιρικής Διακυβέρνησης.
7.2.3.2 Επιχειρηματική ηθική
Με τον όρο επιχειρηματική ηθική εννοούμε την ενασχόληση και την αντιμετώπιση της επιχείρησης απέναντι στο εταιρικό της περιβάλλον και στην κοινωνία ώστε να προάγεται, παράλληλα με το επιχειρηματικό κέρδος, το κοινωνικό συμφέρον, η πρόοδος, η δημιουργικότητα. Η προαγωγή της επιχειρηματικής ηθικής μπορεί να πραγματοποιηθεί και με τρόπους όπως:
– Τιμολογιακή πολιτική επιχειρήσεων
– Ενίσχυση κανόνων τιμολογιακής πολιτικής μέσω των πρόσφατων παρεμβάσεων των νόμων 4251/2014 και 4252/2014 με αυστηρή τήρηση του κανονιστικού αυτού πλαισίου από τις επιχειρήσεις,
– Καθιέρωση ανταγωνιστικής συμπεριφοράς των επιχειρήσεων μέσω της εκπαίδευσης αυτών σε σύγχρονες μεθόδους και εργαλεία, μέσω της αξιοποίησης εργαλείων φορέων και μέσω της χρήσης εργαλείων δημοσίου χαρακτήρα (π.χ. παρατηρητήριο τιμών) που καθιερώνουν ενιαίους κανόνες συγκρισιμότητας αγαθών και υπηρεσιών
7.2.3.3 Σεβασμός και υποστήριξη δικαιωμάτων καταναλωτή
Από το 1975 που θεσπίστηκαν τα πρώτα μέτρα για την προστασία των καταναλωτών, η ΕΕ καταβάλλει συνεχείς προσπάθειες, προκειμένου να διασφαλίσει ένα υψηλό επίπεδο προστασίας της υγείας και της ασφάλειας όλων των ευρωπαίων καταναλωτών, από το στάδιο κατασκευής των προϊόντων, έως την τελική τους χρήση.
Στο πλαίσιο αυτό αντίστοιχα η Ελληνική Πολιτεία έχει θέσει ως στόχο:
– Την προστασία του καταναλωτή από σοβαρούς κινδύνους και απειλές που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του,
– Τη διασφάλιση της δυνατότητας του καταναλωτή να επιλέγει με βάση σαφείς, ακριβείς και συνεκτικές πληροφορίες, καθώς αυτές επηρεάζουν τις αποφάσεις του και συμβάλλουν στην εδραίωση της καταναλωτικής εμπιστοσύνης
– Την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του καταναλωτή και της πρόσβασής του σε μηχανισμούς ταχείας και αποτελεσματικής επίλυσης τυχόν διαφορών με τους εμπόρους,
– Τη διασφάλιση ότι τα δικαιώματα του καταναλωτή συμβαδίζουν με τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις, κυρίως στις αγορές τροφίμων, ενέργειας, χρηματοπιστωτικών προϊόντων, μεταφορών και προϊόντων ψηφιακής τεχνολογίας.
Γενικότερα, ο ρόλος των επιχειρήσεων στην εφαρμογή της αυτοδέσμευσης, όσον αφορά τον πλήρη σεβασμό των οικονομικών συμφερόντων των καταναλωτών είναι πολύ σημαντικός, ιδιαίτερα στη ψηφιακή εποχή που ζούμε. Ζητούμενο είναι η συνεργασία μεταξύ καταναλωτών και επιχειρήσεων να ενισχυθεί περαιτέρω, μέσω της βελτίωσης της αποτελεσματικότητας ρυθμιστικών μη νομικών μέσων.
Επίσης, οι επιχειρήσεις οφείλουν να λειτουργούν με υπευθυνότητα και ηθικές αρχές, σεβόμενες τα δικαιώματα των καταναλωτών και προσφέροντάς τους ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες, με λογικό κόστος και υψηλό επίπεδο προδιαγραφών υγείας και ασφάλειας. Παράλληλα, ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται να δοθεί στις ανάγκες των ευάλωτων ομάδων καταναλωτών, οι οποίες πολλαπλασιάστηκαν κατά τη διάρκεια της τρέχουσας κοινωνικοοικονομικής κρίσης. Στο πλαίσιο ανάπτυξης μιας τέτοιας πολιτικής από πλευράς επιχειρήσεων βρίσκεται η χρυσή τομή ανάμεσα στην προστασία των καταναλωτών και στην επιχειρηματική ανταγωνιστικότητα.
7.2.3.4 Εταιρική διακυβέρνηση και εσωτερικός έλεγχος
Ο όρος «Εταιρική Διακυβέρνηση» (ΕΔ) περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο οι επιχειρήσεις διοικούνται και ελέγχονται. Σύμφωνα με τις Αρχές Εταιρικής Διακυβέρνησης του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), οι οποίες αποτελούν διεθνώς σημείο αναφοράς, η ΕΔ διαρθρώνεται ως ένα σύστημα σχέσεων ανάμεσα στη Διοίκηση της επιχείρησης/οργανισμού, το Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ), τους μετόχους της και άλλα ενδιαφερόμενα μέρη, συνιστά δε τη δομή μέσω της οποίας προσεγγίζονται και τίθενται οι στόχοι της επιχείρησης/οργανισμού, εντοπίζονται οι βασικοί κίνδυνοι που αυτή αντιμετωπίζει κατά τη λειτουργία της, προσδιορίζονται τα μέσα επίτευξης των επιχειρηματικών στόχων, οργανώνεται το σύστημα διαχείρισης κινδύνων και καθίσταται δυνατή η παρακολούθηση της απόδοσης της Διοίκησης, κατά τη διαδικασία εφαρμογής των παραπάνω.
Οι Αρχές του ΟΟΣΑ υπογραμμίζουν τον ρόλο της καλής ΕΔ στην προώθηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, όσον αφορά αφενός στην αποτελεσματικότητα της εσωτερικής οργάνωσης αφετέρου στο χαμηλότερο κόστος κεφαλαίου. Τέλος, η αυξημένη διαφάνεια που προάγει η ΕΔ έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της διαφάνειας στο σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας των ιδιωτικών επιχειρήσεων, αλλά και των δημόσιων οργανισμών και θεσμών.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η Ευρώπη γνώρισε την εκτενή διάδοση κωδίκων ΕΔ. Οι κώδικες αυτοί βασίζονται στην οικειοθελούς χαρακτήρα «συμμόρφωση ή εξήγηση» (comply or explain) και με τις ουσιαστικές διατάξεις τους συνιστούν πλέον το κυρίαρχο εργαλείο για τη θέσπιση προτύπων διακυβέρνησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η προσέγγιση αυτή έχει υιοθετηθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και για την πρόσφατη Οδηγία της για τη δημοσιοποίηση μη οικονομικών πληροφοριών.
Στην Ελλάδα, το πλαίσιο ΕΔ έχει αναπτυχθεί μέσω της υιοθέτησης:
i. Υποχρεωτικών κανόνων: Όπως ο Ν. 2190/1920 περί Ανωνύμων Εταιρειών και ο Ν. 3016/2002, που θεσπίζει τον εσωτερικό έλεγχο, καθώς και ένα πλήθος άλλων νομοθετικών πράξεων που δημιουργούν νέους κανόνες ΕΔ ενσωματώνοντας αντίστοιχες ευρωπαϊκές οδηγίες εταιρικού δικαίου και
ii. Αυτορρύθμισης: Ο Ελληνικός Κώδικας Εταιρικής Διακυβέρνησης (ο Κώδικας) συντάχθηκε με πρωτοβουλία του ΣΕΒ το 2011 και κατόπιν τροποποιήθηκε, στο πλαίσιο της πρώτης αναθεώρησής του το 2013, από το Ελληνικό Συμβούλιο Εταιρικής Διακυβέρνησης (ΕΣΕΔ), το οποίο ιδρύθηκε το 2012 από το Χρηματιστήριο Αθηνών και τον ΣΕΒ. O Κώδικας είναι προσαρμοσμένος στην ελληνική νομοθεσία και στην επιχειρηματική πραγματικότητα και όπως προαναφέρθηκε έχει συνταχθεί με βάση την αρχή της «συμμόρφωσης ή εξήγησης» περιλαμβάνοντας έτσι και θέματα που ξεπερνούν τους υπάρχοντες νόμους και κανόνες. Ο Κώδικας δεν επιβάλλει υποχρεώσεις, αλλά εξηγεί πώς να υιοθετηθούν ορθές πρακτικές και διευκολύνει τη διαμόρφωση πολιτικών και πρακτικών εταιρικής διακυβέρνησης, που θα ανταποκρίνονται στις συγκεκριμένες συνθήκες κάθε εταιρείας.
Το 2014, το Ελληνικό Δίκτυο για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη ανέλαβε, βασιζόμενο και στον Κώδικα του ΕΣΕΔ, τη δημιουργία του Οδηγού Υπεύθυνης Επιχειρηματικότητας: Διαφάνεια και Διακυβέρνηση, με στόχο να αποτελέσει χρηστικό εφόδιο για όλες τις επιχειρήσεις, ανεξαρτήτως μεγέθους, και ιδιαίτερα για τις μεσαίες / μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜμΕ), οι οποίες δίνουν το δικό τους καθημερινό αγώνα ως μέρος της εφοδιαστικής αλυσίδας μεγάλων επιχειρήσεων, προκειμένου να προσελκύσουν επενδυτές, να ενισχύσουν τη δημόσια εικόνα τους, να γίνουν σημείο αναφοράς στο κλάδο τους και να αποκτήσουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα μέσω της υιοθέτησης ενός νέου μοντέλου υπεύθυνης επιχειρηματικότητας.
7.2.4 Περιβάλλον – Κλιματική Αλλαγή
Στο πλαίσιο της Στρατηγικής «Ευρώπη 2020» οι στόχοι της Ελλάδας διακρίνονται σε δύο αλληλένδετα σύνολα:
Α. Αύξηση της ενεργειακής αποδοτικότητας και μείωση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, επί των οποίων η Ελλάδα αποσκοπεί σε :
– Μείωση της κατανάλωσης πρωτογενούς ενέργειας κατά 2,85 Mtoe έως το 2020
– Μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου για τομείς εκτός συστήματος εμπορίας κατά 4% (σε σχέση με τις τιμές του 2005)
– Αύξηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο 20% της μικτής τελικής κατανάλωσης ενέργειας
Β. Προώθηση των στόχων του «Χάρτη πορείας για μια αποδοτική, από πλευράς πόρων, Ευρώπη», οι οποίοι για το 2020 προβλέπουν:
– Ως προς τη βιώσιμη κατανάλωση και παραγωγή, τη θέσπιση κινήτρων που θα ωθήσουν τη μεγάλη πλειονότητα των εταιριών στην κατεύθυνση της συστηματικής μέτρησης, συγκριτικής αξιολόγησης και βελτίωσης της αποδοτικότητας των πόρων τους σε συνεχή βάση, καθώς και τη συνδρομή του κράτους σε συνεργασίες εταιριών για τη βέλτιστη χρήση των αποβλήτων και των παραπροϊόντων που παράγουν (π.χ. εκμεταλλευόμενες τη βιομηχανική συμβίωση).
– Ως προς τη μετατροπή των αποβλήτων σε πόρους, τη διασφάλιση της πλήρους εφαρμογής του ενωσιακού κεκτημένου για τα απόβλητα.
– Ως προς τη στήριξη της έρευνας και της καινοτομίας, την εστίαση της δημόσιας χρηματοδότησης της έρευνας σε καίριας σημασίας στόχους που αφορούν την αποδοτικότητα των πόρων, σε συνεχή βάση.
– Ως προς τις επιζήμιες για το περιβάλλον επιδοτήσεις (ΕΠΕ) και τον εξορθολογισμό των τιμών, τον προσδιορισμό των πλέον σημαντικών ΕΠΕ, την κατάρτιση σχεδίων για τη σταδιακή κατάργησή τους, τη στροφή της φορολόγησης από την εργασία προς τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τη γενικότερη αναθεώρηση της φορολογικής πολιτικής προκειμένου να στηριχθεί αποτελεσματικότερα η αποδοτικότητα των πόρων.
– Ως προς τις οικοσυστημικές υπηρεσίες, τη χαρτογράφηση της κατάστασης των οικοσυστημάτων και των υπηρεσιών τους, την εκτίμηση της οικονομικής τους αξίας και τν προαγωγή ενσωμάτωσης των εν λόγω αξιών στα συστήματα λογιστικής, καθώς και τη συνεργασία του κράτους με τα ενδιαφερόμενα μέρη ώστε να ενθαρρυνθούν οι επιχειρήσεις να εκτιμήσουν την εξάρτησή τους από τις οικοσυστημικές υπηρεσίες.
– Ως προς τη βιοποικιλότητα, την εφαρμογή της στρατηγικής για τη βιοποικιλότητα, καθώς και την ενσωμάτωση της αξίας των οικοσυστημικών υπηρεσιών στη διαδικασία χάραξης πολιτικής σε συνεχή βάση.
– Ως προς τα ύδατα, τον καθορισμό στόχvn αποδοτικότητας του νερού για το 2020 σε επίπεδο λεκάνης απορροής ποταμού, με κατάλληλα συμπληρωματικά μέτρα, λαμβάνοντας υπόψη την ποικιλία των συνθηκών στους διάφορους οικονομικούς τομείς και γεωγραφικές περιοχές.
– Ως προς την ποιότητα του αέρα, την επιτάχυνση εφαρμογής της σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας.
– Ως προς τις χρήσεις γης και το έδαφος, την ενσωμάτωση των άμεσων και έμμεσων χρήσεων γης και των περιβαλλοντικών επιπτώσεών τους στις οικείες διαδικασίες λήψης αποφάσεων, στον περιορισμό της διάβρωσης και την αύξηση των οργανικών υλών του εδάφους, καθώς και στον εντοπισμό και αποκατάσταση ρυπασμένων εδαφών.
– Ως προς τη θαλάσσια στρατηγική, την εφαρμογή της σχετικής οδηγίας-πλαίσιο.
– Ως προς τη σπατάλη τροφίμων, τη μείωσή της μέσω, μεταξύ των άλλων, και του εθνικού προγράμματος πρόληψης των αποβλήτων.
– Ως προς τη βελτίωση των κτιρίων, την υιοθέτηση αποδοτικών, από πλευράς πόρων, κατασκευαστικών πρακτικών μέσω επενδύσεων σε δεξιότητες, προγράμματα μαθητείας και δραστηριότητες προβολής/επικοινωνίας, καθώς και κοστολόγησης για ολόκληρο τον κύκλο ζωής και κατάλληλων χρηματοδοτικών ρυθμίσεων.
Η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, ως πλαίσιο οργάνωσης και υλοποίησης της υπεύθυνης ως προς το περιβάλλον επιχειρηματικότητας, έχει τη δυνατότητα να συνεισφέρει σημαντικά στο μεγαλύτερο μέρος των παραπάνω εθνικών στόχων.
Στο κεφάλαιο 7.2.3.1 που γίνεται αναφορά σε έρευνες της Παγκόσμιας Τράπεζας σχετικά με επιχειρήσεις που είναι διατεθειμένες να καταφύγουν σε δωροδοκίες, θεωρούμε πως δεν είναι αποδεκτό η Εθνική Στρατηγική της Χώρας για την ΕΚΕ να ενστερνίζεται αυτή την άποψη καθώς υπάρχουν εταιρείες που όχι μόνο αυτοβούλως και πρωτοπόρες για τα ελληνικά δεδομένα εφαρμόζουν πολιτική ΕΚΕ εδώ και χρόνια αλλά διέπονται συνολικά από ηθική και αξίες που δε θα τους επέτρεπαν ρητά και κατηγορηματικά να καταφύγουν σε δωροδοκία ή άλλα αθέμιτα μέσα προκειμένου να πετύχουν τους εταιρικούς τους στόχους.
Οι προτεραιότητες που τίθενται στο σχέδιο για τη Στρατηγική για την ΕΚΕ της χώρας πρέπει 1) να εξειδικευτούν και 2) να αναλυθούν τόσο σε περιφερειακό όσο και σε κλαδικό επίπεδο. Όσον αφορά στην εξειδίκευση ενώ αναφέρεται ως προτεραιότητα στο σχέδιο η μείωση της ανεργίας δεν τίθεται ως προτεραιότητα το «πώς». Κατά τη γνώμη μας η Εθνική Στρατηγική για τη ΕΚΕ πρέπει να συμπεριλαμβάνει ως στόχο την αύξηση του μεριδίου της βιομηχανίας στο ΑΕΠ της Ελλάδας , σύμφωνα και με το στόχο που έχει τεθεί από την ΕΕ (20% συμμετοχή της βιομηχανίας στο ΑΕΠ της Ευρώπης έως το 2020).
Επίσης η εθνική μας στρατηγική θα πρέπει να στηρίζεται στην αρχή της κοινής αλλά διαφοροποιημένης ευθύνης. Θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη τόσο η παρατατεμένη οικονομική ύφεση όσο και η γεωγραφική θέση που καθιστά τη χώρα μας ευάλωτη σε ανταγωνισμό με τρίτες χώρες εκτός ΕΕ που δεν εφαρμόζουν πολιτικές που απορρέουν από το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της ανάγκης για εφαρμογή της αρχής αυτής στην Εθνική Στρατηγική για την ΕΚΕ διακρίνεται στη Συνθήκη του Ρίο το 1992 όπου ξεκάθαρα αναφέρεται πως «Για την προστασία του περιβάλλοντος, η αρχή της πρόληψης θα εφαρμόζεται από τα κράτη σύμφωνα με τις δυνατότητες τους».
Στόχοι: Η ανεργία και η φτώχεια δεν μπορεί να καταπολεμηθούν με πολιτικές ΕΚΕ. Πρέπει να καταπολεμηθούν με πολιτικές ανάπτυξης από την κυβέρνηση, δημιουργία επιχειρηματικών συνθηκών που ευνοούν την επιχειρηματικότητα και τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων και κατά συνέπεια νέων θέσεων απασχόλησης, άρση των στρεβλώσεων στη δημόσια λειτουργία και στους δημόσιους φορείς, πάταξη της γραφειοκρατίας και της εκτεταμένης διαφθοράς στον δημόσιο τομέα.
Εντοπίζει το σχέδιο τα δύο μεγάλα προβλήματα στην Ελλάδα σήμερα, γραφειοκρατία και διαφθορά. Θα ήταν ευχής έργον να μπορούσαν να λυθούν με προγράμματα ΕΚΕ. Στην πραγματικότητα όμως, και οι δύο αυτές παθογένειες ανάγονται στη σφαίρα του δημοσίου το οποίο είναι αποκλειστικώς αρμόδιο για την αντιμετώπισή τους. Το σχέδιο θα πρέπει να στοχεύει στην επίλυσή τους από την πλευρά της Πολιτείας, ώστε να μπορέσει να εδραιωθεί και στη χώρα μας το υγιές επιχειρείν που εξ ορισμού θα φέρει νέες επενδύσεις και κατά συνέπεια νέες θέσεις εργασίας. Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης επιβάλλεται να στοχεύσει σε θέματα ΕΚΕ του Δημοσίου Τομέα (Δημόσιες Συμβάσεις και Πρακτικές που αφορούν το Ανθρώπινο Δυναμικό του Δημοσίου) με στόχο της μεγιστοποίηση της Διαφάνειας και της Αξιοκρατίας.
Διαφάνεια. Απολύτως συνδεδεμένη με τα παραπάνω αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για τη δημιουργία συνθηκών υγιούς επιχειρείν. Πρωταθλητής και στην αδιαφάνεια δυστυχώς αποτελεί το ίδιο το κράτος και οι υπηρεσίες του. Για να καταπολεμηθεί θα πρέπει το δημόσιο να υιοθετήσει για τις δικές του υπηρεσίες πολιτικές καταπολέμησής της.
Εμπορικό πλεονέκτημα (Business case). H ΕΚΕ μπορεί να αποτελέσει συγκριτικό πλεονέκτημα των ελληνικών επιχειρήσεων, ειδικά των πιο εξωστρεφών και εν γένει να βοηθήσει στη δημιουργία θετικού κλίματος και εντυπώσεων για τη χώρα μας. Θα πρέπει επομένως εφόσον η δυνατότητα αυτή αναγνωρίζεται να βοηθηθούν οι επιχειρήσεις για την υιοθέτηση πολιτικών ΕΚΕ με ξεκάθαρους στόχους και κίνητρα και κυρίως, να ενημερωθούν οι μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις για τα πλεονεκτήματα που μπορεί να αποκομίσουν από την ΕΚΕ. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να ενημερωθεί και η ευρεία κοινή γνώμη, δηλαδή οι έλληνες καταναλωτές ώστε να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τις προσπάθειες στον τομέα αυτό μίας επιχείρησης και να την «επιβραβεύουν» με την προτίμησή τους έναντι ανταγωνιστών. Μόνο έτσι, με την παροχή δηλαδή καθαρά εμπορικών κινήτρων, θα διαδοθεί η υιοθέτηση μέτρων ΕΚΕ από τη μεγάλη μάζα των επιχειρήσεων, στις οποίες θα πρέπει να εξηγηθεί ότι ΕΚΕ σημαίνει εμπορικό πλεονέκτημα και ανταποδοτική επένδυση και όχι φιλανθρωπία.
ΚΛΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ: Είναι απαραίτητο να γίνεται κλαδική προσέγγιση των προτεραιοτήτων ΕΚΕ μέσω των συλλογικών φορέων εκπροσώπησης. Κλαδική και γεωγραφική προτεραιοποίηση είναι σημαντική ώστε η ΕΚΕ να ανταποκρίνεται στο είδος της επιχειρηματικής δραστηριότητας που εκτελεί κάθε εταιρεία και να βρίσκεται κοντά στις τοπικές κοινωνίες. Πέραν των εθνικών στόχων θα πρέπει το Σχέδιο να δώσει έμφαση στην κλαδική προσέγγιση θέσης προτεραιοτήτων και στόχων, ανάλογα με τον τύπο επιχειρηματικής δραστηριότητας και τη γεωγραφική παρουσία της κάθε επιχείρησης. Οι δύο αυτοί παράγοντες επηρεάζουν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό τις προτεραιότητες ΕΚΕ μιας επιχείρησης και δεν είναι απαραίτητο η ιεράρχησή τους να είναι ίδια με εκείνη άλλων κλάδων. Π.χ. αναφερόμενοι στο δικό μας κλάδο είναι τεράστιας σημασίας για τις τοπικές κοινότητες, η συμβολή των ακτοπλοϊκών πλοίων στη μεταφορά ασθενών από νησιά χωρίς νοσοκομειακές υποδομές σε κεντρικά ή περιφερειακά νοσοκομεία, η οποία γίνεται δωρεάν και πολλές φορές με αλλαγή του δρομολογίου του πλοίου, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις που αναμφίβολα έχει για τη συνολική λειτουργία του. Η παροχή της μεταφοράς αυτής είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για τους νησιώτες και θα πρέπει ενδεχομένως να τεθεί ως προτεραιότητα ΕΚΕ για τις εταιρίες του κλάδου μας, και όχι π.χ. η ανεργία που έχει τεθεί ως πρώτη προτεραιότητα εθνικής πολιτικής.
Εθνική Στρατηγική ΕΚΕ
Ο πρώτος στόχος της χώρας στο πλαίσιο του Μεταρρυθμιστικού Πλαισίου καταγράφεται ως «διαμόρφωση του ποσοστού απασχόλησης στην ηλιακή ομάδα 20-64 σε 70%». Υπονοείται ότι το υπόλοιπο 30% θα είναι άνεργοι;
Η δέσμευση συμμόρφωσης με τους νόμους, δημόσια ή όχι είναι αυτονόητη υποχρέωση, άλλο αν τηρείται. (σελ 27 pdf αρχείο, 2ο tier)
Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ «επιχειρηματικής ηθικής» και «επιχειρηματική κουλτούρα που αποτυπώνει την ηθική ακεραιότητα του οργανισμού»;
Από που προήλθε το ποσό των 2,85Mtoe μείωση της κατανάλωσης (σελ 30 pdf αρχείο)
Εθνικοί Στόχοι
Η διατύπωση των στόχων όπως παρουσιάζεται στην παράγραφο 6.1 είναι ικανοποιητική. Στο υπόλοιπο τμήμα 6.2 όμως δεν εξειδικεύονται αυτοί οι στόχοι. Αντ’ αυτού συνδέονται άμεσα με τους γενικότερους εθνικούς στόχους στο πλαίσιο της «Ευρώπη 2020» και του Εθνικού Μεταρρυθμιστικού Πλαισίου και την επίτευξη τους. Η ανάλυση των εθνικών αυτών στόχων στους 4 βασικούς πυλώνες (Ανθρώπινο Κεφάλαιο, Κοινωνία, Αγορά, Περιβάλλον) όμως δεν προσφέρει στην κατανόηση των γενικών στόχων ΕΚΕ που παρουσιάζονται στην παράγραφο 6.1. και δεν μπορεί να είναι τόσο προσαρμοσμένοι θεματικά και χρονικά, αφού οι αρχές τους έχουν, ή θα πρέπει να έχουν, ευρύτερο χαρακτήρα και εφαρμογή (δες Οικουμενικό Σύμφωνο του ΟΗΕ). Πιο συγκεκριμένα, θεωρούμε ότι η πρέπει να γίνει ειδική αναφορά στο θέμα της προσβασιμότητας του πληθυσμού στην τεχνολογία (ψηφιακός αναλφαβητισμός) καθώς και στο θέμα της Τρίτης Ηλικίας.
Η διατύπωση των στόχων όπως παρουσιάζεται στην παράγραφο 6.1 είναι ικανοποιητική. Στο υπόλοιπο τμήμα 6.2 όμως δεν εξειδικεύονται αυτοί οι στόχοι. Αντ’ αυτού συνδέονται άμεσα με τους γενικότερους εθνικούς στόχους στο πλαίσιο της «Ευρώπη 2020» και του Εθνικού Μεταρρυθμιστικού Πλαισίου και την επίτευξη τους. Η ανάλυση των εθνικών αυτών στόχων στους 4 βασικούς πυλώνες (Ανθρώπινο Κεφάλαιο, Κοινωνία, Αγορά, Περιβάλλον) όμως δεν προσφέρει στην κατανόηση των γενικών στόχων ΕΚΕ που παρουσιάζονται στην παράγραφο 6.1. και δεν μπορεί να είναι τόσο προσαρμοσμένοι θεματικά και χρονικά, αφού οι αρχές τους έχουν, ή θα πρέπει να έχουν, ευρύτερο χαρακτήρα και εφαρμογή (δες Οικουμενικό Σύμφωνο του ΟΗΕ). Πιο συγκεκριμένα, θεωρούμε ότι η πρέπει να γίνει ειδική αναφορά στο θέμα της προσβασιμότητας του πληθυσμού στην τεχνολογία (ψηφιακός αναλφαβητισμός) καθώς και στο θέμα της Τρίτης Ηλικίας..
Ανθρώπινο κεφάλαιο:
Τα «πρέπει» περί μη διακρίσεων φύλου, φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκείας κοκ πρέπει να αντικατοπτρίζονται στη σύνθεση του δυναμικού της επιχείρησης οριζοντίως και καθέτως.
Κοινωνία:
Τα περί επανένταξης αποκλεισμένων ομάδων πρέπει να αποτυπώνονται μέσα από συγκεκριμένες δράσεις (που δεν έχουν φιλανθρωπικό χαρακτήρα αλλά συμβάλλουν στην επανένταξη). Το αυτό ισχύει και για την κοινωνική οικονομία: η υπεύθυνη εταιρία οφείλει να την προωθεί μέσα (πχ) από την πολιτική προμηθειών της.
Διαφάνεια:
Έχουν γίνει αρκετές αναφορές στην πολιτική προμηθειών, με τα οποία συμφωνώ και δεν επαναλαμβάνω. Αξίζει ίσως να τονίσω την ανάγκη να αναλάβει υποδειγματικό ρόλο ο δημόσιος τομέας, ο οποίος καλείται να πραγματοποιήσει ουσιαστικά άλματα στο συγκεκριμένο τομέα.
Επιχειρηματική ηθική – Σεβασμός Δικαιωμάτων Καταναλωτή:
Παραμένει ζητούμενο η εφαρμογή του Κώδικα Δεοντολογίας, οι επιπτώσεις σε περίπτωση παραβίασης (απλής ή κατ’ επανάληψη), η διαιτησία κοκ. Σε κάθε περίπτωση, η εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ, ενώ η παραβίασή της θα έπρεπε να οδηγεί αυτομάτως την όποια επιχείρηση εκτός ΕΚΕ (προφανώς με δυνατότητα επανόρθωσης).
Κλιματική αλλαγή
Με δεδομένο ότι το ενεργειακό κόστος αποτελεί σήμερα έναν από τους σημαντικότερους ανασταλτικούς παράγοντες για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, κάθε δράση για την καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών, εκ των πραγμάτων ενισχύει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και μειώνει το ενεργειακό κόστος.
Προς αυτή την κατεύθυνση, θα πρέπει να θεσπιστούν μέτρα και κίνητρα για την προώθηση της εξοικονόμησης ενέργειας και της ενίσχυσης της ενεργειακής αποδοτικότητας:
– Δημιουργία λειτουργικού πλαισίου για τη δραστηριοποίηση εταιρειών παροχής ενεργειακών υπηρεσιών (ESCOs) καθώς και λειτουργικό πλαίσιο και εργαλεία για Χρηματοδότηση από Τρίτους (ΧΑΤ) που εξυπηρετεί τις διαφορετικές ανάγκες της αγοράς.
– Ευέλικτα χρηματοδοτικά εργαλεία (επιδότηση επιτοκίου)
– Κίνητρα (επιστροφή φόρου)
– Αυτοπαραγωγή (net metering)
– Αποδοτικά κίνητρα και μείωση γραφειοκρατίας για παρεμβάσεις εξοικονόμησης ενέργειας στον κτιριακό τομέα.
Για τα παραπάνω υπάρχουν και είναι διαθέσιμες επεξεργασμένες προτάσεις.
Ο ΣΕΔ (Σύνδεσμος Επενδυτών και Διαδικτύου) σχετικά με το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, προτείνει τα εξής:
1.Η «Κοινωνική Υπευθυνότητα» πρέπει να συνεχίσει να είναι κατ’ αρχήν προαιρετική ως επιχειρηματική στρατηγική. Να διατηρηθεί όμως ο όρος «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη» όταν πρόκειται για Εμπορικές Εταιρείες για να ξεχωρίζουν από τους άλλους μη κερδοσκοπικούς φορείς.
2. Σε πρωτοβουλίες ΕΚΕ από εταιρείες που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών, θα πρέπει να τηρείται πλήρης διαφάνεια, λογοδοσία και δημιουργία μακροπρόθεσμης αξίας σε σχέση με όλες τις δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν.
3. Κάθε εισηγμένη εταιρεία, εφ’ όσον εκδίδει απολογισμό ΕΚΕ, θα πρέπει να παρουσιάζει στην τακτική Γεν. Συνέλευση τα κύρια σημεία του και υποχρεωτικά να αναφέρει με μετρήσιμη ακρίβεια τις πιθανές ωφέλειες όχι μόνο για την κοινωνία και το περιβάλλον, αλλά και για τους μετόχους. Να αναφέρει με ακρίβεια και ουσιαστικότητα τις δαπάνες και έξοδα για ΕΚΕ σε σχέση με τα οικονομικά αποτελέσματα. Να αναφέρονται με σαφήνεια τυχόν επιχορηγήσεις, ευεργετήματα ή άλλα οφέλη που απεκόμισε η εταιρεία ή διευθυντικά στελέχη της, μέσω δράσεων ΕΚΕ. Στην ετήσια τακτική Γεν. Συνέλευση εισηγμένων εταιρειών να διανέμεται, χάριν διαφάνειας και ακρίβειας, σύντομη αναφορά ποιοτικών και ποσοτικών μετρήσεων οικονομικού κόστους – οφέλους από κοινωφελείς δράσεις ΕΚΕ.
4. Κάθε εισηγμένη εταιρεία, εφ’ όσον εκδίδει ετήσιο απολογισμό ΕΚΕ, οφείλει για την Επαλήθευση και Αξιολόγηση των Κοινωνικών Απολογισμών να χρησιμοποιεί διεθνώς αναγνωρισμένα πρότυπα καθώς και ανεξάρτητους ειδικούς εμπειρογνώμονες.
5. Οι απολογισμοί δύνανται να ελέγχονται από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, επιπλέον της Εποπτεύουσας Επιτροπής ΕΚΕ και να προβλέπονται ποινές, οι οποίες να ξεκινούν από απλό πρόστιμο και να φτάνουν μέχρι τις ποινικές ευθύνες, σε περιπτώσεις ψευδούς πληροφόρησης, ή απόκρυψης στοιχείων, εκ μέρους της εταιρείας.
6. Για διαφύλαξη της διαφανούς συμμετοχικότητας, οι Επιτροπές Ελέγχου που θα επιλεγούν να ελέγχουν και να συμβουλεύουν την Εποπτική Αρχή, να είναι ανεξάρτητες και να μην διοικούνται ή ελέγχονται από στελέχη των ελεγχόμενων εταιρειών.
7. Στα πλαίσια της διαφάνειας, προτείνουμε να δημιουργηθεί μητρώο ΜΚΟ, χάριν διασταύρωσης και ελέγχου των στοιχείων που κοινοποιούν οι εταιρείες σχετικά με τις δράσεις ΕΚΕ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Τονίζουμε ότι η ΕΚΕ έχει μεν θεωρητική σχέση με την Εταιρική Διακυβέρνηση (ΕΔ), είναι όμως εντελώς διαφορετικός θεσμός και δεν πρέπει να ταυτίζονται, ή να συγχέονται. Η ΕΚΕ είναι ένας θεσμός βάσει του οποίου οι εταιρείες διαθέτουν ένα μέρος των διαθεσίμων κεφαλαίων τους για το κοινωνικό σύνολο. Η ΕΔ αφορά κυρίως τις Εμπορικές εταιρείες και είναι υποχρεωτική βάσει νόμου για τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο. Αποτελείται δε, από ένα σύνολο κανόνων που διέπουν τη λειτουργία του ΔΣ της εταιρείας, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την ισότιμη πληροφόρηση και το σεβασμό των μετόχων μειοψηφίας από τους μεγαλομετόχους της κάθε εταιρείας.
Στο πλαίσιο συμπλήρωσης του κειμένου για την εφαρμογή της ΕΚΕ στο Δημόσιο τομέα, στους στόχους της Εθνικής Στρατηγικής θα πρέπει να αναφέρεται ρητά:
•Η εφαρμογή κριτηρίων αυτοδέσμευσης του Δημόσιου Τομέα στην ΕΚΕ για τον προσανατολισμό και την ενσωμάτωση στην οργάνωση της εργασίας, των διαδικασιών και των πρακτικών των δημόσιων υπηρεσιών προκειμένου να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των συναλλασσόμενων πολιτών και επιχειρήσεων, αλλά και στις προσδοκίες των τοπικών κοινωνιών.
7.2.3.2 Επιχειρηματική ηθική – 7.2.3.4 Εταιρική διακυβέρνηση και εσωτερικός έλεγχος
Δεν μπορεί να υπάρξει άντληση ή έστω προσέλκυση «Υπεύθυνων Κεφαλαίων»(responsible investment)χωρίς να υπάρχει κατανόηση και ενσωμάτωση των περιβαλλοντικών, κοινωνικών και θεμάτων διακυβέρνησης (ESG criteria) στις λειτουργικές δομές που επηρέαζουν τις επενδυτικές αποφάσεις.
7.2.3.2 Νομίζω ότι στη συγκεκριμένη ενότητα θα έπρεπε να γίνει ειδική μνεία στην ύπαρξη του Κώδικα Δεοντολογίας. Η ηθική στο χώρο των επιχειρήσεων, κατηγοριοποιείται σε κανόνες, για την τήρηση των οποίων δεν υπάρχει προκαθορισμένο σύστημα, το οποίο να έχει πάντα την αρμοδιότητα αποκατάστασης των αδικιών. Οι ηθικές αξίες (values) και αρχές (principles) των προσώπων που ηγούνται ή συμμετέχουν στη διοίκηση μιας εταιρείας μεταβιβάζονται στους εργαζομένους στο μέτρο που εξυπηρετείται η ανάπτυξη της. Το αποτέλεσμα είναι να βρίσκονται πολύ συχνά τα ανώτατα στελέχη και όσοι συμμετέχουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, ενώπιον ηθικών διλημμάτων και να καλούνται να λάβουν θέση. Σαν σύστημα κοινών αξιών λοιπόν, ο Κώδικας Δεοντολογίας ενισχύει την εταιρική κουλτούρα δημιουργώντας ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οι εργαζόμενοι ενστερνίζονται και εφαρμόζουν τις ίδιες αξίες, για να ωφελήσουν την εταιρεία σαν σύνολο. Στο βαθμό που οι εργαζόμενοι κατανοούν και συμμερίζονται συγκεκριμένες αξίες και ηθικές, βελτιώνεται τόσο η δική τους απόδοση όσο και η συνολική απόδοση της εταιρείας.
7.3.2.1 Διαφάνεια: Νομίζω ότι στην ενότητα αυτή θα έπρεπε να συμπεριληφθούν και οι κατηγορίες των «Φιλανθρωπικών Συνεισφορών» και των «Χορηγιών» με βασικούς άξονες τη διαμόρφωση συγκεκριμένης πολιτικής καθώς και ελεγκτικών διαδικασιών ώστε να εξασφαλίζεται ότι «Φιλανθρωπικές Συνεισφορές» ή οι «Χορηγίες» δεν χρησιμοποιούνται ως μέσω για περιστατικά διαφθοράς & δωροδοκίας.
7.3.2.1 Διαφάνεια: Κατά την γνώμη μας λείπουν δύο βασικότατες και παγκοσμία ραγδαία ανερχόμενες έννοιες της Εταιρικής Υπευθυνότητας στο κομμάτι αυτό: (α) Υπεύθυνες Προμήθειες: η ενσωμάτωση κριτηρίων υπεύθυνης λειτουργίας σαν κριτήρια στην επιλογή προμηθευτών (κατά προτίμηση ποσοτικών κριτηρίων) και (β) Υπεύθυνη Επικοινωνία & Marketing: η θεσμοθέτηση κριτηρίων σε σχέση με τις διαφημίσεις, ώστε αυτές να μην είναι παραπλανητικές και να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Εξαιρετικό παράδειγμα αποτελεί ο σχετικός οδηγός και οι δράσεις του Αγγλικού DEFRA. Nα αναφέρουμε ένα παράδειγμα: πόσα λιγότερα κόκκινα δάνεια θα υπήρχαν σήμερα στην Ελλάδα, εάν οι διαφημίσεις πολλών Τραπεζών στην Ελλάδα ήταν -ας το πούμε ευγενικά- πιο σαφής και λιγότερο υποσχετικές.
7.1 Στόχοι (Η Εθνική Στρατηγική για την ΕΚΕ έχει τους εξής συγκεκριμένους στόχους…):
Αυτό ακούγεται λίγο παράδοξο: o ρόλος της Πολιτείας είναι εξ ορισμού να προστατεύει τους Πολίτες, να θεσπίζει Κανόνες, να προστατεύει το Περιβάλλον κτλ.