1. Σχηματισμοί συνέργειας και δικτύωσης (συστάδες – clusters, εφεξής clusters) θεωρούνται για τις ανάγκες του παρόντος νόμου δίκτυα επιχειρήσεων και ερευνητικών/εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (συμπεριλαμβανομένων πανεπιστημίων, δημόσιων και ιδιωτικών οργανισμών έρευνας και ανάπτυξης, καθώς και ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ κ.λπ.), που δραστηριοποιούνται σε περιφερειακό ή διαπεριφερειακό επίπεδο και έχουν θεματική εστίαση. Τα clusterς διευθύνονται από φορέα διαχείρισης. Ο φορέας αυτός έχει νομική προσωπικότητα και συντονίζει τις δραστηριότητες των συμμετεχόντων στο cluster. Οι συμμετέχοντες στο cluster συνδέονται μεταξύ τους με εταιρικό δεσμό. Ο φορέας διαχείρισης του cluster το εκπροσωπεί, αναπτύσσει και εφαρμόζει δραστηριότητες που υποστηρίζουν την ανάπτυξή του και δημιουργεί προστιθέμενη αξία για καθένα από τους συμμετέχοντες σε αυτό.
2. Στα clusters που υπάγονται στο παρόν καθεστώς, πρέπει να συμμετέχουν τουλάχιστον:
α) οχτώ (8) επιχειρήσεις για επενδυτικά σχέδια που πρόκειται να υλοποιηθούν στην Περιφέρεια Αττικής ή στο Νομό Θεσσαλονίκης, ή
β) πέντε (5) επιχειρήσεις για επενδυτικά σχέδια, που πρόκειται να υλοποιηθούν στους λοιπούς νομούς της επικράτειας.
Σε περίπτωση που οι κοινές δράσεις αναπτύσσονται συνδυαστικά στις γεωγραφικές περιοχές των περ. α΄και β΄ της προηγούμενης παραγράφου, ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός συμμετεχόντων στο cluster προσδιορίζεται κατά αντιστοιχία προς τις περιπτώσεις αυτές, με βάση τους νομούς στους οποίους πραγματοποιούνται οι επενδυτικές δαπάνες που υπερβαίνουν το 50% του επιλέξιμου κόστους. Σε περίπτωση που στο cluster συμμετέχουν επιχειρήσεις συνδεδεμένες ή συνεργαζόμενες, αυτές θεωρούνται ως μία για τον προσδιορισμό του ελάχιστου απαιτούμενου αριθμού επιχειρήσεων της παρούσας παραγράφου.
3. Αιτήσεις υπαγωγής στις διατάξεις του παρόντος καθεστώτος δύνανται να υποβληθούν από υφιστάμενα ή υπό σύσταση clusters και όχι από μεμονωμένα ή εν δυνάμει μέλη. Εφόσον ο φορέας διαχείρισης δεν είναι ήδη συστημένος κατά την υπαγωγή του σχεδίου στις διατάξεις του παρόντος καθεστώτος, οι προβλεπόμενες διαδικασίες σύστασής του πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί εντός της προθεσμίας που τάσσεται στην απόφαση υπαγωγής. Ο φορέας διαχείρισης συνιστά το φορέα υλοποίησης του ενισχυόμενου επενδυτικού σχεδίου.
Παρ. 1 «Σχηματισμοί συνέργειας και δικτύωσης θεωρούνται για τις ανάγκες του παρόντος νόμου δίκτυα επιχειρήσεων και ερευνητικών/εκπαιδευτικών ιδρυμάτων …»
Στην παρ.2 τίθενται περιορισμοί ως προς τον αριθμό των συμμετεχουσών επιχειρήσεων. Να διευκρινιστεί στο νόμο κατά πόσο είναι υποχρεωτική η συμμετοχή ερευνητικών/εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στη σύνθεση του cluster προκειμένου να ενισχυθεί από το νέο αναπτυξιακό νόμο.
Προτείνουμε για λόγους νομικής ορθότητας και σαφήνειας το εδάφιο δ’ της παραγράφου 1 του άρθρου 52 να αντικατασταθεί ως εξής: «Οι συμμετέχοντες στο cluster συνδέονται μεταξύ τους με συμβατικό δεσμό με τον οποίο προσδιορίζονται οι ειδκότεροι μεταξύ τους όροι συνέργειας και δικτύωσης» διότι ο «εταιρικός δεσμός» όπως αναφέρεται στην ισχύουσα διατύπωση παραπέμπει σε σύσταση εταιρικής μορφής, η οποία όμως δεν αποτελεί προϋπόθεση ανάπτυξης και δραστηριότητας των clusters.
Η εισαγωγή στον αναπτυξιακό νόμο του καθεστώτος ενίσχυσης των δικτύων και δικτυώσεων, είναι σημαντική, καθώς οι σχηματισμοί μπορούν να μετατρέπουν σε πλεονέκτημα το μειονέκτημα του μικρού μεγέθους των ΜΜΕ της χώρας μας. Το κίνητρο ενίσχυσης των συνεργασιών και δικτύων Επιχειρήσεων «ακουμπά» στην πραγματικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, μπορεί να δημιουργήσει οικονομίες κλίμακας και εξωτερικές οικονομίες ιδιαίτερα στην υφεσιακή περίοδο που διανύουμε.
Η προηγούμενη εμπειρία από το ΕΠΒ με την πιλοτική εφαρμογή δημιουργίας 20 περίπου CLUSTERS στην χώρα, μεμονωμένες προσπάθειες από μικρότερα δίκτυα στα πλαίσια άλλων προγραμμάτων (τύπου LEADER κλπ.) μας δίνει την βεβαιότητα ότι η πολιτική αυτή θα έπρεπε να είναι κεντρικά σχεδιασμένη, αιχμή του δόρατος και, για να καθίσταται αποτελεσματική θα έπρεπε να διαπερνά όλα τα διαθέσιμα χρηματοδοτικά εργαλεία. Κρίσιμο και καθοριστικό στοιχείο για την επιτυχία αυτού του καθεστώτος αποτελεί η εξωτερική και σε βάθος χρόνου τεχνική στήριξη.
Δυστυχώς το προηγούμενο διάστημα, όλα τα «εργαλεία» στήριξης αυτής της πολιτικής δηλαδή οι Δομές Στήριξης και Υποκίνησης (π.χ. ΚΕΤΑ, ΑΝ.ΕΤ, Α.Ο.Π. κ.λ.π.) έπαψαν να λειτουργούν ή αδρανοποιήθηκαν, η μετατράπηκαν σε φορείς διαχείρισης με αποτέλεσμα σήμερα να βρισκόμαστε πάλι στο ίδιο σημείο εκκίνησης.
Ως εκ τούτου, η εισαγωγή στον Αναπτυξιακό Νόμο της πολιτικής των δικτυώσεων είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Για το λόγο αυτό ο στόχος πρέπει να είναι η δημιουργία, η «ζήτηση» που θα προκύψει κατά τους διάφορους κύκλους προκηρύξεων, δηλαδή η «εισροή» τέτοιων σχεδίων και πρωτοβουλιών.
Συνεπώς η δημιουργία μόνιμων μηχανισμών υποκίνησης ή/και στήριξης ή η συνεργασία με υφιστάμενους φορείς για την επιχειρηματικότητα χρηματοδοτικά και μη εργαλεία, καθίσταται αναγκαία τόσο για τον Αναπτυξιακό Νόμο όσο και για τα άλλα προγράμματα της τρέχουσας περιόδου. Εάν φυσικά δεν είναι εφικτό να διατυπωθεί στον νόμο, προτείνεται να προβλέπεται ως δυνατότητα της ΓΓ ή του Υπουργού Οικονομίας.
Βασίλης ΤΣΙΤΣΙΡΙΓΚΟΣ –Οικονομολόγος, Δ/ντής ΑΝ.ΕΤ.
Ζωή ΑΚΡΙΒΟΥΛΗ – Οικονομολόγος – Σύμβουλος Επιχειρήσεων
Σχηματισμοί συνέργειας και δικτύωσης (συστάδες – clusters, εφεξής clusters) θεωρούνται για τις ανάγκες του παρόντος νόμου τα δίκτυα επιχειρήσεων, συνεταιρισμών Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων (Κοιν. Σ.Επ.) του Ν. 4019/2011, Ομάδων Παραγωγών (ΟΠ) , Αγροτικών Εταιρικών Συμπράξεων (ΑΕΣ) του Ν. 4015/2011 και Κοινωνικών Συνεταιρισμών Περιορισμένης Ευθύνης – Κοι.Σ.Π.Ε (άρθρο 12 του ν. 2716/1999) και ερευνητικών/εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (συμπεριλαμβανομένων πανεπιστημίων, πιστωτικών συνεταιρισμών , συνεταιριστικών τραπεζών , δημόσιων και ιδιωτικών οργανισμών έρευνας και ανάπτυξης, καθώς και ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ κ.λπ.)……