1. Αρμόδιες υπηρεσίες για τον έλεγχο εφαρμογής των διατάξεων του παρόντος νόμου και των κατ’ εξουσιοδότησή τους εκδιδόμενων υπουργικών αποφάσεων είναι:
(α) οι υπηρεσίες και τα όργανα της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, (σε πανελλήνια κλίμακα)
(β) οι υπηρεσίες και τα όργανα των Περιφερειών, (εντός των διοικητικών ορίων της Περιφέρειάς τους)
(γ) οι αρμόδιες υπηρεσίες και τα όργανα των δήμων, (εντός των διοικητικών ορίων του Δήμου τους)
(δ) τα Κ.Ε.ΛΑ.Υ.Ε. (Κλιμάκια Ελέγχου Λαϊκών Αγορών και Υπαίθριου Εμπορίου)
(ε) επικουρικά η Ελληνική Αστυνομία και η Οικονομική Αστυνομία (πανελλήνια κλίμακα, επικουρική συνδρομή σε ειδικότερους ελέγχους)
(στ) οι Υπηρεσίες του Λιμενικού Σώματος (στην περιοχή της δικαιοδοσίας τους)
2. Οι ως άνω Υπηρεσίες Ελέγχου, οφείλουν να συνεργάζονται μεταξύ τους σε ζητήματα συντονισμού ελέγχων και διάχυσης της πληροφορίας. Όπου προκύπτουν ζητήματα συντονισμού ελέγχων αρμόδιο όργανο και κοινό σημείο επαφής ορίζεται το ΣΥΚΑΠ.
3. Η Διεύθυνση Θεσμικών Ρυθμίσεων και Εποπτείας Αγοράς Προϊόντων και Υπηρεσιών στα όρια των αρμοδιοτήτων και δυνατοτήτων της οφείλει να συνεπικουρεί τους λοιπούς φορείς ελέγχου, ιδιαίτερα τις Περιφέρειες και τους Δήμους με κάθε πρόσφορο μέσο (ενδεικτικά: να θέτει στη διάθεσή τους πρότυπα φύλλα ελέγχου, να διοργανώνει ή να συμμετέχει ως εισηγητής σε ημερίδες – σεμινάρια σε θέματα ελέγχου, να διενεργεί από κοινού με τους ανωτέρω φορείς ελέγχους κλπ).
4. Φορείς ελέγχου που είναι αρμόδιοι για την υγιεινή και ασφάλεια τροφίμων, τη διακίνηση του Κανόνες Διακίνησης των Προϊόντων, εφαρμογής της φορολογικής νομοθεσίας διατηρούν ακέραιες τις αρμοδιότητές τους στα θέματα που τους αφορούν.
Να προσδιοριστούν επακριβώς ποιές είναι οι άφαντες αρμόδιες υπηρεσίες και τα οργανα των δήμων καθώς δεν μπορεί όλες οι καταγγελίες για υπαίθριο εμπόριο να καταλήγουν μέσω της Αστυνομίας όχι στον αρμόδιο δήμο αλλά στις Περιφέρειες.
Ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι ότι υπαίθριους πάγκους κατέχουν και άτομα τα οποία δεν κάνουν ιδιοπαραγωγή οικοτεχνημάτων, αλλά μεταπώληση αντικειμένων.
Ο έλεγχος πρέπει να γίνεται από αρμοδίους που μπορούν να ελέγξουν ότι πρόκειται για ιδιοπαραγωγή χειροτεχνήματος και όπως είναι φυσικό ο έλεγχος απαιτεί ειδικές γνώσεις από ειδική επιτροπή ή του Υπουργείου Πολιτισμού ή του Εικαστικού Επιμελητηρίου, ταυτόχρονα με την επίδειξη της πιστοποίησης χειροτέχνη.