1. Με απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου καθορίζεται για κάθε Περιφέρεια ο ανώτατος αριθμός αδειών Παραγωγών Πωλητών που μπορούν να διατίθενται για την άσκηση Πλανόδιου Εμπορίου.
2. Κάθε Παραγωγός Πωλητής επιτρέπεται να ασκεί τη δραστηριότητά του εντός των διοικητικών ορίων της Περιφέρειας, στην οποία διατηρεί τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις του, σύμφωνα με τους όρους και τη διαδικασία του παρόντος.
3. Η διαδικασία της έγκρισης σε Παραγωγούς Πωλητές για την άσκηση Πλανόδιου Εμπορίου, διεξάγεται σε στάδια ως ακολούθως:
Στάδιο Πρώτο: χορήγηση βασικής άδειας. Ο Παραγωγός υποβάλλει στο Δήμο μόνιμης κατοικίας του τα δικαιολογητικά που προβλέπονται στο άρθρο 9 του παρόντος, και αιτείται τη χορήγηση άδειας Παραγωγού Πωλητή υπαίθριου εμπορίου. Οι υπηρεσίες του Δήμου, αφού εξετάσουν τα προσκομιζόμενα δικαιολογητικά και τις προϋποθέσεις του αιτούντα χορηγούν το έντυπο αδείας του Παραγωγού εντός πέντε (5) εργάσιμων ημερών από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης και ενημερώνουν αμελλητί το Πληροφοριακό Σύστημα.
Στάδιο Δεύτερο: ο Παραγωγός που του έχει χορηγηθεί η άδεια της προηγούμενης παραγράφου, υποβάλλει αίτηση στην Περιφέρεια, στα όρια της οποίας, επιθυμεί να δραστηριοποιηθεί. Στην εν λόγω αίτηση θα πρέπει να δηλώνεται το χρονικό διάστημα δραστηριοποίησης εντός εκάστου έτους. Η αίτηση της παρούσας παραγράφου μπορεί να υποβληθεί και στο Δήμο μόνιμης κατοικίας του Παραγωγού, ταυτόχρονα με την υποβολή της αίτησης του πρώτου σταδίου. Στην περίπτωση αυτή ο Δήμος μόνιμης κατοικίας του Παραγωγού υποχρεούται να διαβιβάσει την αίτηση στην Περιφέρεια που απευθύνεται ο Παραγωγός. Η Περιφέρεια, αφού εξετάσει την αίτηση, εκδίδει διαπιστωτική πράξη σύμφωνα με την οποία εγκρίνεται ή μη, μερικώς ή ολικώς, το αίτημα του τελευταίου. Σε περίπτωση μη έγκρισης του αιτήματος απαιτείται ειδική αιτιολόγηση. Σε περίπτωση που εγκριθεί το αίτημα του Παραγωγού ενημερώνεται αμελλητί το έντυπο της άδειάς του, ως προς τα γεωγραφικά όρια δραστηριοποίησης και το χρονικό διάστημα και επανεκτυπώνεται αφού ενημερωθεί το Πληροφοριακό Σύστημα.
4. Οι Παραγωγοί Πωλητές, στους οποίους έχει εγκριθεί άδεια, σύμφωνα με τη διαδικασία της προηγούμενης παραγράφου κατοχυρώνουν την άδεια αυτή καθ’ όλη τη διάρκεια ισχύος της άδειας και για το χρονικό διάστημα του έτους που έχουν αιτηθεί. Οι παραγωγοί πωλητές που επιθυμούν για οποιοδήποτε λόγο να αλλάξουν το χρονικό διάστημα δραστηριοποίησης ή να το επεκτείνουν θα πρέπει να ακολουθήσουν την ως άνω διαδικασία.
5. Ο Παραγωγός Πωλητής χάνει την άδειά του, στις ακόλουθες περιπτώσεις:
– οικειοθελώς, με δήλωσή του για οποιοδήποτε λόγο
– αν δε πληρώσει το ανταποδοτικό τέλος για δύο συνεχόμενους μήνες
– αν ανακληθεί είτε προσωρινά είτε μόνιμα η άδειά του.
Χρειάζεται να αλλάξει η χωρική ισχύς της άδειας παραγωγού πωλητή.
H παράγραφος 2 να γίνει:
«2. Κάθε Παραγωγός Πωλητής επιτρέπεται να ασκεί τη δραστηριότητά του εντός όλης της επικράτειας».
Πρέπει να διακρίνουμε τους παραγωγούς από τους επαγγελματίες πωλητές υπαίθριου εμπορίου.
Οι τελευταίοι κάνουν ένα βιοποριστικό επάγγελμα, αυτό του υπαίθριου πωλητή, και ίσως δεν έχουν ανάγκη να βγαίνουν από την περιφέρειά τους.
Οι παραγωγοί όμως είναι αναγκαίο να μπορούν να διαθέτουν τα προϊόντα τους εκτός περιφέρειας, πολύ περισσότερο που ο μισός ελληνικός πληθυσμός κατοικεί σε Αττική και Θεσσαλονίκη ενώ η παραγωγή κάποιων προϊόντων (πατάτες, λάδι, εσπεριδοειδή, ρύζι κλπ) είναι συγκεντρωμένη σε κάποιες περιφέρειες οι οποίες είναι αδύνατο να απορροφήσουν αυτή την παραγωγή. Και βεβαίως, και πολλές άλλες περιοχές πέραν Αττικής και Θεσσαλονίκης, εξαρτώνται σε κάποια βασικά προϊόντα από τις παραγωγές άλλων περιοχών.
Αν μείνει η χωρική ισχύς της άδειας Παραγωγού Πωλητή για στάσιμο και πλανόδιο εμπόριο ως έχει, θα οδηγήσει τους παραγωγούς και τους καταναλωτές σε μεγαλύτερη εξάρτηση από τους μεγαλεμπόρους, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Η Περιφέρεια αποφασίζει για αριθμό αδειών κλπ και ενημερώνει τους Δήμους. Η άδεια εκδίδεται από το Δήμο ο οποίος ενημερώνει την περιφέρεια. Ο παραγωγός αιτείται πάλι στην Περιφέρεια. Έκδοση διαπιστωτικής πράξης για τα παραπάνω από την Περιφέρεια η οποία αποστέλλεται στο Δήμο. Οι ενδιαφερόμενοι θα κινούνται μεταξύ των υπηρεσιών ενώ θα μπορούσε ένας φορέας ( εν προκειμένω η Περιφέρεια να ολοκληρώσει όλη τη διαδικασία)
Εφόσον το Περιφερειακό Συμβούλιο καθορίζει τον ανώτατο αριθμό αδειών, η άδεια θα πρέπει να χορηγείται από την έδρα κάθε Περιφέρειας (με ρητή αναφορά στη Γενική Διεύθυνση Ανάπτυξης) ώστε να υπάρχει καλύτερη εποπτεία των αδειών που έχουν χορηγηθεί στα όρια της και των κατηγοριών προϊόντων που πωλούνται. Να μην γίνει εκχώρηση αρμοδιοτήτων σε Περιφερερειακές Ενότητες, διότι θα βρεθεί δικαιολογία να μην εξετάζονται αιτήματα δημοτών διότι οι δημότες είναι κάτοικοι άλλων Περιφερειακών Ενοτήτων.
Να υποβάλλεται μία αίτηση από τον ενδιαφερόμενο στην οποία θα δηλώνεται και η Περιφέρεια στην οποία επιθυμεί να δραστηριοποιηθεί. Εάν εγκριθεί η αίτηση από τον δήμο, αυτός θα πρέπει να διαβιβάσει την αρχική αίτηση με την έγκριση στην αρμόδια Περιφέρεια. Τότε ως εκτυπωθεί το έντυπο της άδειας του, που περιέχει τα γεωγραφικά όρια δραστηριοποίησης.
Θα πρέπει να υπάρχει σαφής οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων των υπηρεσιών για την αποφυγή της επικάλυψης αυτών με σκοπό τον περιορισμό των δυσλειτουργιών, της σύγχυσης και της αναποτελεσματικότητας.
1. Σύμφωνα με το άρθρο 45 παράγραφο 1, του νέου Πλαισίου Λειτουργίας Υπαίθριων Εμπορικών Δραστηριοτήτων αναφέρεται ότι με απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου θα καθορίζεται για κάθε Περιφέρεια ο ανώτατος αριθμός αδειών Παραγωγών Πωλητών που μπορούν να διατίθενται για την άσκηση Πλανόδιου Εμπορίου.
2. ΑΠΟΡΙΕΣ – ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
α. Όταν μιλάμε για πλήρη απελευθέρωση επαγγελμάτων σε κλειστά επαγγέλματα όπως οδηγοί TAXI, φαρμακοποιοί κ.α και ήδη έχουν γίνει κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, τίθενται περιορισμοί στον ανώτατο αριθμό αδειών που εκδίδει μια περιφέρεια για τους αγρότες – παραγωγούς πλανόδιους πωλητές?
Έτσι τιμωρείται αυτός που επιθυμεί να πουλήσει πλανόδια ο ίδιος τα προϊόντα που παράγει?
Αυτό δεν συμβαδίζει με την γενικότερη πολιτική ενίσχυσης της υπαίθρου και της αγροτιάς, αυτό είναι ένα πλήγμα στον πρωτογενή τομέα εκτός και αν πλέον αγρότης χωρίς περιορισμούς, θεωρείται μόνο αυτός που παράγει προϊόντα για να αγοράζονται από τους μεσάζοντες όλων των μεγεθών σε εξευτελιστικές τιμές.
β. Ποιος θα καθορίζει τον ανώτατο αριθμό αδειών? Υπάρχει κάποιο αντικειμενικό κριτήριο (π.χ ανά κάτοικο, ανά δημοτικές περιοχές κ.α) ?
Μην ξεχνάμε ότι στα Περιφερειακά Συμβούλια έχουν και δύναμη (έμμεσα ή άμεσα) οι τοπικοί εμπορικοί σύλλογοι, οι οποίοι χρόνια βρίσκονται σε πόλεμο με τους πλανόδιους πωλητές πάσης φύσεως (ως πλανόδιος παραγωγός – έχω βιώσει αυτόν τον πόλεμο). Μπορεί για παράδειγμα να τεθεί ένα εξαιρετικά χαμηλό όριο από το Συμβούλιο και όποιος προλάβει πρόλαβε…
γ. Θα ξεχωρίζονται οι πραγματικοί παραγωγοί ή από το κάθε Περιφερειακό Συμβούλιο, θα συνυπολογίζεται ο αριθμός αυτών με τον αριθμό των επαγγελματίων πωλητών?
Το παραπάνω θα έχει ως αποτέλεσμα οι πραγματικοί παραγωγοί να μην παίρνουν άδεια λόγω συμπλήρωσης του αριθμού των αδειών από τους επαγγελματίες (οι οποίοι στην ουσία είναι μεσάζοντες της πιο χαμηλής κλίμακας)?
δ. Θα υπάρξει διαχωρισμός ή μεταβολή στον ανώτατο αριθμό των αδειών ανάλογα την καλλιέργεια και την εποχή ?
Για παράδειγμα το καλοκαίρι δραστηριοποιείται μεγάλος αριθμός παραγωγών μποστανοειδών, το φθινόπωρο σταφύλια κλπ τα οποία είναι εποχικά φρούτα και λογικό είναι να υπάρχει μεγάλος αριθμός αντίστοιχων πλανόδιων παραγωγών εκείνες της εποχές, οπότε για την αντίστοιχη εποχή του χρόνου, θα αυξάνεται ο ανώτατος αριθμός αδειών των εποχικών καλλιέργειών?
Θα μπαίνουν όλοι οι παραγωγοί στο ίδιο «τσουβάλι» προκειμένου να τους χορηγείται άδεια ή θα υπάρχει ανώτατος αριθμός αδειών ανάλογα με τα προϊόντα (π.χ. φρούτα, κηπευτικά κλπ)?
3. Όπως και να έχει οι πραγματικοί παραγωγοί προϊόντων γης επιβάλλεται να μην έχουν ανώτατο αριθμό αδειών και οι άδειες προτείνεται να τους δίνονται χωρίς περιορισμούς. Τυχόν απόρριψη της άδειας σε έναν παραγωγό λόγω συμπλήρωσης του ανώτατου αριθμού αδειών από πλανόδιους παραγωγούς πωλητές προϊόντων όλων των κατηγοριών απαξιώνει την προσπάθειά του, τον κόπο του, την σοδειά του και κατά συνέπεια καταστρέφει την ζωή του.
4. Για να μιλήσω προσωπικά, έστω λοιπόν ότι καλλιεργώ 10 στρέμματα μποστανοειδών (καρπούζι και πεπόνι) με φύτευση στο χωράφι νωρίς την Άνοιξη και όταν κάνω την αίτηση για την χορήγηση άδειας, η Περιφέρεια τότε την απορρίπτει καθώς θα έχει συμπληρωθεί ο αριθμός των αδειών παραγωγών πλανόδιων πωλητών που έχει θέσει το συμβούλιο, με παραγωγούς άλλων κατηγοριών όπως παραγωγούς κηπευτικών, φρούτων, λαδιού κ.α
Τότε τι να κάνω την σοδειά μου αφού δεν θα μπορώ να την πουλήσω; Την καίω ή την χαρίζω σε μεσάζοντα? Πως θα πληρώσω τα παραγωγικά έξοδα; Πως θα ζήσω εμένα και την οικογένειά μου;
5. Για την χωρική ισχύ της παραγωγικής άδειας της παραγράφου 2 του άρθρου 45, έχω κάνει σχόλιο στο αντίστοιχο πεδίο του άρθρου 6, όπου εξηγώ γιατί πρέπει η χωρική ισχύς της παραγωγικής άδειας να είναι για όλη την επικράτεια ή έστω για τουλάχιστον και για άλλες 2 περιφέρειες πλην της δικής του.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΑ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΓΊΝΕΙ ΠΙΟ ΑΠΛΉ ΧΩΡΊΣ ΝΑ ΧΡΕΙΆΖΟΝΤΑΙ ΤΌΣΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΤΙΚΑ .
Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ
Η Περιφέρεια στέλνει την απόφαση στον Δήμο
Ο Δήμος εκδίδει την άδεια και την στέλνει στην Περιφέρεια
Η Περιφέρεια εκδίδει διαπιστωτική και τη στέλνει στο Δήμο
Ο Δήμος ξαναεκτυπώνει την άδεια.
Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά.
Που είναι το “one stop shop”?
Αφού η Περιφέρεια αποφασίζει για το πόσες άδειες, η Περιφέρεια αποφασίζει για το χρονικό διάστημα ισχύος της άδειας πλανοδίου, στα διοικητικά όρια της Περιφέρειας γίνεται το πλανόδιο, ΤΟΤΕ η Περιφέρεια θα πρέπει να έχει όλη την αρμοδιότητα.
προτεινω οπως , οσοι εχουν ενταχθει στο υπομετρο 6.1 <> ,εφοσον επιθυμουν, αυτοδικαια να τους χορηγειται μια τουλαχιστον απο τις άδειες που χορηγουνται (λαικης-πλανοδιου η στασιμου) και να μην ενταχθουν στη διαδικασια των κριτηριων.