1. Οι προσερχόμενοι στις λαϊκές αγορές της χώρας κάτοχοι επαγγελματικών ή παραγωγικών αδειών υποχρεούνται να καταβάλουν ημερήσιο ανταποδοτικό τέλος στους φορείς λειτουργίας αυτών, το οποίο προορίζεται για την κάλυψη των πάσης φύσεως λειτουργικών αναγκών, τη διοικητική τους υποστήριξη, τη διασφάλιση συνθηκών δημόσιας υγείας, τη φύλαξη των χώρων λειτουργίας των λαϊκών αγορών, τον εκσυγχρονισμό, τη βελτίωση αυτών, καθώς και την προβολή τους σε συνεργασία με τα συλλογικά όργανα των πωλητών σε αυτές. Το ύψος του ημερήσιου τέλους καθορίζεται ανά τρέχον μέτρο εκθετηρίου ανά ημέρα, είναι κοινό για Παραγωγούς και Επαγγελματίες πωλητές και καταβάλλεται μηνιαίως, είτε σε ειδικά ορισμένο τραπεζικό λογαριασμό , είτε στο ταμείο του φορέα λειτουργίας.
2. Το ύψος του ημερήσιου τέλους:
α) για τις Λαϊκές Αγορές που λειτουργούν στην Περιφέρεια Αττικής και της Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης, καθορίζεται με απόφαση του οικείου Περιφερειακού Συμβουλίου, μετά από πρόταση της οικείας Περιφερειακής Ένωσης Δήμων και της οικείας Επιτροπής Λαϊκών Αγορών. Οι ως άνω προτάσεις πρέπει να είναι επαρκώς αιτιολογημένες σε κοστολογική βάση και συσχετισμένες με την ανταποδοτική λειτουργία που επιτελείται από κάθε εμπλεκόμενο φορέα (π.χ. καθαριότητα, διαγράμμιση, συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής, διοικητικό κόστος κλπ)
β) για τις Λαϊκές αγορές που λειτουργούν στην υπόλοιπη χώρα, καθορίζεται μετά από απόφαση του οικείου Περιφερειακού Συμβουλίου, μετά από πρόταση των φορέων λειτουργίας, των οικείων Επιτροπών Λαϊκών Αγορών και των Υπηρεσιών της Περιφέρειας που έχουν αρμοδιότητα επί των λαϊκών αγορών. Οι ως άνω προτάσεις πρέπει, ομοίως, να είναι επαρκώς αιτιολογημένες σε κοστολογική βάση και συσχετισμένες με την ανταποδοτική λειτουργία που επιτελείται από κάθε εμπλεκόμενο φορέα (π.χ. καθαριότητα, διαγράμμιση, συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής, διοικητικό κόστος κλπ). Η ως άνω απόφαση δύναται να καθορίζει διαφορετικό ύψος ημερήσιου τέλους για κάθε φορέα λειτουργίας (Δήμο), θα πρέπει όμως σε κάθε περίπτωση να εξασφαλίζεται μία σχετική ομοιομορφία σε κάθε Περιφερειακή Ενότητα. Για το λόγο αυτό θα πρέπει σε επίπεδο Περιφερειακής Ενότητας το ύψος του μέγιστου εγκεκριμένου ημερήσιου τέλους να μη υπερβαίνει το 50% του αντίστοιχου ελάχιστου εγκεκριμένου ημερήσιου τέλους.
Κάθε άλλη λεπτομέρεια σχετικά με τη διαδικασία καταβολής και είσπραξης και κάθε σχετικό θέμα ρυθμίζεται με αποφάσεις του Φορέα Λειτουργίας.
3. Οι υπόχρεοι καταβολής του ημερήσιου τέλους στους φορείς λειτουργίας των λαϊκών αγορών απαλλάσσονται από το τέλος υπέρ δήμων του άρθρου 21 του β.δ. 24- 9/20.10.1958 (Α` 171) για την καθαριότητα και αποκομιδή των απορριμμάτων των χώρων που χρησιμοποιούνται από τις λαϊκές αγορές και από το τέλος για τη χρήση των χώρων λειτουργίας των λαϊκών αγορών της παρ. 9 του άρθρου 13 του β.δ. 24-9/20.10.1958 (Α` 171), ή όποια άλλη οικονομική επιβάρυνση για παρεχόμενες από τους Δήμους και τις Περιφέρειες υπηρεσίες σχετικές με τη λειτουργία των λαϊκών αγορών.
4. Η μη καταβολή του ημερήσιου τέλους από υπόχρεο για χρονικό διάστημα πέραν των δύο (2) μηνών, για τους οποίους με βάση τα αναφερόμενα στην άδειά του είναι υπόχρεος συνεπάγεται την αναστολή ισχύος της άδειας, η οποία διαπιστώνεται με απόφαση του φορέα λειτουργίας. Σε περίπτωση μεταγενέστερης εξόφλησης ή ρύθμισης των οφειλών η αναστολή αίρεται και διαπιστώνεται, ομοίως, με απόφαση του φορέα λειτουργίας.
5. Το ημερήσιο τέλος καταβάλλεται ως εξής:
α) Οι παραγωγοί πωλητές λαϊκών αγορών υποχρεούνται στην καταβολή του ημερήσιου τέλους ανάλογα α) με τον αριθμό των ημερών που προσέρχονται στις λαϊκές αγορές και β) με το μήκος (σε μέτρα) των εκθετηρίων (πάγκων) που τους έχουν εγκριθεί. Το ημερήσιο τέλος καταβάλλεται ανά μήνα και αφορά τα αναλογούντα ημερήσια τέλη κατά το μήνα αυτό. Το ύψος του ανά μήνα ημερήσιου τέλους που καταβάλλει ο παραγωγός πωλητής δεν μπορεί να είναι μικρότερο από το 80% του ημερήσιου τέλους που αναλογεί στον αριθμό των ημερών, που με βάση τη σχετική άδεια, δικαιούνται οι παραγωγοί πωλητές να δραστηριοποιούνται κάθε ημερολογιακό μήνα. Σε περίπτωση περιστασιακής απουσίας παραγωγού πωλητή για οποιοδήποτε λόγο, οφείλει, ο τελευταίος να ενημερώσει εγγράφως με κάθε δόκιμο τρόπο (τηλεμοιοτυπία, ταχυδρομείο, ηλεκτρονικό ταχυδρομείο κλπ) το φορέα λειτουργίας για την απουσία του, πριν τη λειτουργία της λαϊκής αγοράς. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι παρά τη δήλωση απουσίας του, ο παραγωγός πωλητής προσήλθε στη λαϊκή αγορά, τότε επιβάλλεται πρόστιμο ίσο με το 20-πλάσιο του αντίστοιχου ημερησίου δικαιώματος. Σε περιπτώσεις φυσικής ή άλλης καταστροφής της παραγωγής τους, οι παραγωγοί πωλητές οφείλουν να ενημερώσουν το φορέα λειτουργίας για τη διάρκεια και το λόγο της απουσίας τους από τις λαϊκές αγορές και να αιτηθούν την απαλλαγή τους από την υποχρέωση του ημερήσιου τέλους. Το εν λόγω αίτημα του παραγωγού εξετάζεται από την Επιτροπή Λαϊκών Αγορών προκειμένου να γνωμοδοτήσει. Στις περιπτώσεις αυτές ο παραγωγός πωλητής δεν χάνει τη θέση του κατά τα αναφερόμενα στο αρ. 32, παρ. 5.
β) Οι Επαγγελματίες πωλητές των λαϊκών αγορών υποχρεούνται στην καταβολή του ημερήσιου τέλους ανάλογα με α) τον αριθμό των ημερών που, με βάση τη σχετική άδεια, δικαιούνται να δραστηριοποιούνται κάθε ημερολογιακό μήνα και β) με τα μέτρα των πάγκων που τους έχουν εγκριθεί. Από το ημερήσιο τέλος απαλλάσσονται οι πωλητές, οι οποίοι δεν προσέρχονται στις λαϊκές αγορές, λόγω ανικανότητας προς εργασία, η οποία διαρκεί περισσότερο από έναν (1) μήνα και βεβαιώνεται από τον αρμόδιο ασφαλιστικό φορέα ή λόγω ανωτέρας βίας.
6. Ο επιμερισμός των εσόδων που προκύπτουν από την καταβολή του ημερήσιου τέλους επιμερίζεται ως εξής:
α) Προκειμένου για έσοδα που εισπράττονται από τις Περιφέρειες Αττικής και Κεντρικής Μακεδονίας από λαϊκές αγορές αρμοδιότητάς τους, ποσοστό 60% περιέρχεται στις οικείες Περιφέρειες και ποσοστό 40% στους δήμους, στα γεωγραφικά όρια των οποίων λειτουργούν λαϊκές αγορές, με εγγραφή στους προϋπολογισμούς τους για την αντιμετώπιση των λειτουργικών αναγκών που προκύπτουν από τη λειτουργία των λαϊκών αγορών και τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας. Η απόδοση του ποσού που περιέρχεται στους Δήμους γίνεται το αργότερο κάθε εξάμηνο με συντελεστές κατανομής που με τη σειρά τους υπολογίζονται με βάση τον αριθμό των πωλητών που δραστηριοποιήθηκαν στις λαϊκές αγορές κάθε Δήμου κατά το προηγούμενο έτος. Οι συντελεστές κατανομής ορίζονται με απόφαση του οικείου Περιφερειάρχη, η οποία εκδίδεται μέχρι το τέλος Ιανουαρίου κάθε έτους. Το εν λόγω ποσό είναι το μοναδικό ανταποδοτικό τέλος προς τους Δήμους για τη λειτουργία των λαϊκών αγορών στους χώρους αυτών με τη μορφή τελών καθαριότητας, τελών κατάληψης πεζοδρομίου και χρήσης κοινόχρηστων χώρων. Στο ποσοστό αυτό δεν υπολογίζεται το αναλογούν χαρτόσημο, το οποίο είναι ενιαίο για όλη τη χώρα.
β) Προκειμένου για έσοδα που εισπράττονται από τους λοιπούς φορείς λειτουργίας των λαϊκών αγορών, ήτοι τους δήμους της λοιπής επικράτειας, ποσοστό 60% περιέρχεται σε αυτούς και ποσοστό 40% στην οικεία Περιφέρεια και αποδίδεται το αργότερο κάθε εξάμηνο, με απόφαση του οικείου Δήμου. Το ποσό αυτό εγγράφεται ως έσοδο στους προϋπολογισμούς των αντίστοιχων Περιφερειών.
7. Με απόφαση των Περιφερειακών Συμβουλίων Αττικής και Κεντρικής Μακεδονίας ή του οικείου Δημοτικού Συμβουλίου για τη λοιπή επικράτεια, ποσοστό έως 25% από το ημερήσιο τέλος που περιέρχεται στο φορέα λειτουργίας μπορεί να προορίζεται για δαπάνες προωθητικών ενεργειών που αφορούν την προβολή και την ανάδειξη των λαϊκών αγορών μέσα από δράσεις που βασίζονται σε κοινωνικά κριτήρια και αφορούν στήριξη ευπαθών ομάδων του πληθυσμού. Με την ίδια απόφαση καθορίζεται κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής.
8. Προς διευκόλυνση των δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργάνων (ομοσπονδίες) των πωλητών λαϊκών αγορών, πέραν του ημερήσιου τέλους, συν-εισπράττεται και συνδρομή υπέρ των οργάνων αυτών. Το ποσό της συνδρομής δεν αποτελεί δημόσιο έσοδο ή ανταποδοτικό τέλος ή έσοδο του φορέα λειτουργίας, δεν αποτελεί κλάσμα και εισπράττεται πέραν του ημερήσιου τέλους. Η απόδοση του στις δικαιούχες οργανώσεις γίνεται με σεβασμό στην ανεξαρτησία τους από τους φορείς λειτουργίας και δεν επιτρέπεται να αποτελέσει αιτία για ελέγχους από κρατικά όργανα, πέρα των όσων προβλέπονται για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Έως την πρώτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου, εκάστου έτους, με ισχύ το επόμενο έτος, οι ενδιαφερόμενες συνδικαλιστικές οργανώσεις, εφόσον το επιθυμούν, καταθέτουν στους φορείς λειτουργίας αίτηση για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου, στην οποία περιλαμβάνεται η απόφαση του αρμοδίου οργάνου σύμφωνα με το καταστατικό της οργάνωσης για το ύψος της συνδρομής, ο κατάλογος των πρωτοβάθμιων φορέων – μελών τους και οι λαϊκές αγορές στις οποίες δραστηριοποιούνται τα πρωτοβάθμια αυτά όργανα. Το ποσό της συνδρομής, που εισπράττεται με τη διαδικασία της παρούσας, δεν δύναται να υπερβαίνει το 5% του ημερήσιου ανταποδοτικού τέλους. Οι πωλητές που, παρά ταύτα, δεν είναι μέλη πρωτοβάθμιων σωματείων-μελών των ομοσπονδιών καταθέτουν σχετική δήλωση στον φορέα λειτουργίας, προκειμένου να απαλλαγούν από την καταβολή της συνδρομής αυτής. Εφόσον υπάρξει σχετικό και πλήρες αίτημα από Ομοσπονδία ο φορέας λειτουργίας υποχρεούται να το αποδεχτεί. Κάθε αναγκαία πρόσθετη λεπτομέρεια καθορίζεται με απόφαση του φορέα λειτουργίας μετά από σύμφωνη γνώμη των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Στο άρθρο 38 που αναφέρεται στις εμποροπανηγύρεις, προτείνουμε την κατ’ εξαίρεση χορήγηση άδειας σε Σωματεία Ατόμων με Αναπηρία από τους Δήμους.
Επίσης στο τέλος της παραγράφου 3, του ίδιου άρθρου, ζητάμε να προστεθεί η εξής παράγραφος:
«Όσον αγορά σε Σωματεία Ατόμων με Αναπηρία, θα έχουν τη δυνατότητα να καλύπτουν φορολογικά τα μέλη τους»
Στο άρθρο 36 που αναφέρεται στη Ημερήσιο τέλος, η Ε.Σ.Α.μεΑ. προτείνει την κατάργηση οποιουδήποτε φόρου για την πώληση χειροτεχνημάτων όταν αφορά σε Σωματεία Ατόμων με Αναπηρία ή μεμονωμένα άτομα με αναπηρία και γονείς αυτών.
Αναφορικά δμε το μείζον ζήτημα του ημερησίου δικαιώματος υποστηρίζουμε κι εμείς ότι η εκάστοτε Περιφέρεια πρέπει να λαμβάνει την απόφαση ορισμού του ύψους του ημερήσιου δικαιώματος, προκειμένου να υπάρχει μια συνοχή και συνέχεια των αποφάσεων αυτών και προς διευκόλυνση των παραγωγών και πωλητών λαϊκών αγορών. Τονίζουμε ότι το συγκεκριμένο ποσό αποτελεί ανταποδοτικό τέλος για την κάλυψη του κόστους λειτουργίας της λαϊκής αγοράς, και δεν πρέπει επ’ ουδενί να μετατραπεί σε κεκαλυμμένο φόρο για την κάλυψη των ελλειμμάτων της Περιφέρειας και των Δήμων, όπως ορθά περιέχεται και στο κείμενο του νομοσχεδίου. Πρότασή μας είναι η καταβολή του ημερησίου δικαιώματος να εισπράττεται από τα αρμόδια δημοτικά όργανα και επικροτούμε τη θεσμοθέτηση υπαλλήλου – ελεγκτή και εφόσον το ημερήσιο τέλος μειωθεί, κατόπιν των οικονομοτεχνικών μελετών, να εισπράττεται η συνδρομή της παρ. 8 του άρθρου 30 υπέρ της κατά τόπου Ομοσπονδίας ή του Σωματείου με τα περισσότερα μέλη, στην περίπτωση που δεν είναι εγγεγραμμένο στην Ομοσπονδία, προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες λειτουργίας τους για την επίλυση των προβλημάτων του κλάδου, δίνοντας ουσιαστικό κίνητρο στα ίδια τα θεσμικά Οργανα, να γίνουν αρωγοί στην ομαλή και απρόσκοπτη είσπραξη του τέλους.
παρ.2 «Για το λόγο αυτό θα πρέπει σε επίπεδο Περιφερειακής Ενότητας το ύψος του μέγιστου εγκεκριμένου ημερήσιου τέλους να μη υπερβαίνει το 50% του αντίστοιχου ελάχιστου εγκεκριμένου ημερήσιου τέλους.» Δεν βγαίνει νόημα. Μάλλον θα έπρεπε να λέει «Το ύψος του μέγιστου εγκεκριμένου ημερήσιου τέλους να μη υπερβαίνει κατά 50% το αντίστοιχο ελάχιστο εγκεκριμένο ημερήσιο τέλος» ή «Το ύψος του ελάχιστου εγκεκριμένου ημερήσιου τέλους να μην είναι λιγότερο του 50% του αντίστοιχου μέγιστου εγκεκριμένου ημερήσιου τέλους»
Παρ 5α.: Πως θα ελέγχεται ο αριθμός των ημερών που οι παραγωγοί προσέρχονται στη λαϊκή αγορά;
Παρ.5β: Να διευκρινιστεί : Οι Επαγγελματίες πωλητές των λαϊκών αγορών υποχρεούνται στην καταβολή του ημερήσιου τέλους ανάλογα με α) τον αριθμό των ημερών που, με βάση τη σχετική άδεια, δικαιούνται να δραστηριοποιούνται κάθε ημερολογιακό μήνα.
Με την παρ. 4 του άρθρου 36 προβλέπεται η αναστολή ισχύος άδειας λαϊκής αγοράς, εάν ο κάτοχος αυτής παραλείπει επί δίμηνο την καταβολή του αναλογούντος τέλους. Πλην όμως δεν ορίζεται με σαφήνεια η αρμόδια για την έκδοση της ανασταλτικής αποφάσεως Αρχή και δεν διευκρινίζεται η έκταση της αναστολής. Τούτο δημιουργεί σύγχυση για τις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο χορηγών την άδεια Δήμος είναι άλλος από κείνον στον οποίο διαπιστώνεται η σχετική παράβαση. Στις περιπτώσεις αυτές η αναστολή ισχύος της άδειας : -θα εκδίδεται από τον Δήμο που την χορήγησε ή από κείνον στον οποίο βρίσκεται η λαϊκή αγορά για την οποία διαπιστώνεται η μη καταβολή τέλους;
-Θα αφορά τις λαϊκές αγορές και των δύο Δήμων (ολική αναστολή) ή μόνον εκείνη για την οποία δεν κατεβλήθη το προβλεπόμενο τέλος (μερική αναστολή);
Ενω στην εισηγηση σας αναφερεστε στις ΚΟΙΝΣΕΠ, τις παραλειπετε στους δικαιουχους του αρθρου 4 οπως και σε αλλα αρθρα. Οι κοινωνικες επιχειρησεις (κοινσεπ), δημιουργηθηκαν απο οικονομικα ασθενεις πολιτες με στοχο τη δημιουργια θεσεων εργασιας. Διεθεσαν ελαχιστο κεφαλαιο, διοτι οι περισσοτεροι ειναι ανεργοι. Εχουν περισσοτερη αναγκη να πουλησουν τα προιοντα τους στις λαικες διοτι αδυνατουν να ανοιξουν καταστημα πωλησης. Στοχος γενικοτερα της ευρωπαικης αλλα και Ελληνικης πολιτικης ειναι η αναπτυξη της κοινωνικης οικονομιας και χρειαζεται στηριξη απο ολους τους φορεις για να μπορεσουν οι ανεργοι να γινουν εργαζομενοι.
Ηδη υπαρχουν (και δημιουργουνται σταθερα) κοινσεπ με αντικειμενο καλλιεργειες και μεταποιηση των προιοντων πρωτογενους παραγωγης σε ολη την υπαιθρο και ουσιαστικα συνενωνουν τους μικρους παραγωγους συμβαλλοντας ουσιαστικα στην τοπικη αναπτυξη.
Α) Η μη προσέλευση στη λαική για κάποιους μήνες είναι φυσιολογικό για πολλούς μικρούς παραγωγούς και δεν πρέπει να τιμωρούνται γι’ αυτό γιατί τους οδηγούμε στο παραεμπόριο.
Β)Θα πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη το ημερήσιο τίμημα που δεν χρησιμοποιήθηκε να μεταφέρεται στους επόμενους μήνες.
Στο άρθρο 36 να προστεθεί παράγραφος 9 ως ακολούθως:
Για το χρονικό διάστημα πριν την 8-8-2013 και στις περιπτώσεις που δεν εκδόθηκαν οι αποφάσεις των Γενικών Γραμματέων των πρώην Κρατικών Περιφερειών (σύμφωνα με την παρ 1 του άρθρου 17 του Ν.1023/1980) ή αυτές δεν τροποποιήθηκαν ως προς τον αριθμό των ημερών για τις οποίες οι επαγγελματίες πωλητές λοιπών λαϊκών αγορών (πλην Αττικής και Θεσσαλονίκης) καταβάλουν ημερήσιο δικαίωμα, οι παραγωγοί και οι πωλητές οφείλουν να καταβάλουν τέλη καθαριότητας και αποκομιδής απορριμμάτων με την προγενέστερη διαδικασία αναδρομικά στους Δήμους.
Η παράγραφος 6β (φαντάζομαι και η 6α) είναι εντελώς ΠΑΡΑΛΟΓΗ διότι αντιβαίνει σε άλλες διατάξεις του ίδιου του Νόμου.
Αναλυτικά:
Με την παρ. 1 του ίδιου άρθρου ορίζεται ότι το ημερήσιο τέλος είναι ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟ στους ΦΟΡΕΙΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ των λαϊκών αγορών και προορίζεται για την κάλυψη των πάσης φύσεως λειτουργικών αναγκών, τη διοικητική τους υποστήριξη, τη διασφάλιση συνθηκών δημόσιας υγείας, τη φύλαξη των χώρων λειτουργίας των λαϊκών αγορών, τον εκσυγχρονισμό, κλπ.
α) από τη στιγμή που είναι ανταποδοτικά, ποια κόστη της Περιφέρειας δικαιολογούν το μερίδιο του 40% από τις εισπράξεις του ημερήσιου τέλους;
β) όσοι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ το αντικείμενο, ξέρουν ότι το μεγαλύτερο κόστος στη λειτουργία μιας λαϊκής αγοράς είναι η καθαριότητα.
κόστος λειτουργίας και συντήρησης, μηχανημάτων (απορριμματοφόρα, αυτοκινούμενα σάρωθρα, υδροφόρες, κλπ)
αμοιβές (υπερωριακές) προσωπικού καθαριότητας
εργαλεία καθαριότητας
κόστος μεταφοράς απορριμμάτων στους ΧΥΤΑ
πληρωμή ΧΥΤΑ
γ) Επιπροσθέτως, οι Δήμοι πρέπει να πληρώσουν για τη συντήρηση του χώρου, την τυχόν αναβάθμισή του, την σωστή λειτουργία και συντήρηση των εγκαταστάσεων υγιεινής και τη διοικητική υποστήριξη.
δ) Απ’όλα τα παραπάνω, το μόνο που ασκεί η Περιφέρεια είναι η διοικητική υποστήριξη.
Το μελλοντικό πρόβλημα:
Ο Δήμος θα εισηγείται ένα ποσό ημερήσιου τέλους ανά μέτρο και ημέρα παρουσιάζοντας μια οικονομοτεχνική μελέτη που αποδεικνύει ότι τα χρήματα που ζητάει είναι ανταποδοτικά για τις υπηρεσίες που προσφέρει (δηλαδή 10 μου κοστίζει, 10 θέλω να εισπράξω), θα το εγκρίνει η Περιφέρεια και όταν θα έρθει η στιγμή της απόδοσης του 40% στην Περιφέρεια, ο Δήμος θα πει ότι δεν μπορώ να στα δώσω γιατί έτσι δεν καλύπτω τα έξοδά μου (η ανταποδοτικότητα της παρ. 1).
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, ας βρεθεί ένας οικονομολόγος να πει ότι από τα π.χ. 10€ που κοστίζει η λειτουργία μίας λαϊκής αγοράς τα 4€ είναι τα διοικητικά έξοδα της Περιφέρειας (το μόνο ανταποδοτικό που κάνει).
Μία λύση είναι μαζί με την κοστολόγηση που θα κάνει ο Δήμος, να κάνει κοστολόγηση της διοικητικής υποστήριξης που προσφέρει και η Περιφέρεια. Αυτά τα δύο να συνδυαστούν και να υπολογιστεί η τιμή ανά μέτρο πάγκου και ημέρα.
Μια άλλη λύση είναι η αναλογία να γίνει 90% Δήμοι και 10% Περιφέρεια.
Το θέμα περιπλέκεται περισσότερο αν λάβουμε υπόψη ότι με την παρ. 1 ορίζεται ότι το ημερήσιο τέλος είναι «ανταποδοτικό στους φορείς λειτουργίας». Σύμφωνα με την παρ. 17 του αρθ. 2 του παρόντος, φορέας λειτουργίας είναι ο Δήμος και όχι η Περιφέρεια (για λαϊκές εκτός Αττικής και Θεσσαλονίκης), οπότε η τελευταία δεν δικαιούται να εισπράξει ποσοστό επί του ημερήσιου τέλους. Άρα η παρ. 6α αντιβαίνει στις διατάξεις του ίδιου του Νόμου.
Υπάρχει όμως και η ηθική διάσταση του θέματος. Με τέτοιες διατάξεις οι Δήμοι νιώθουν σαν «νεροκουβαλητές» της Περιφέρειας.
Είναι σκόπιμο να καθοριστεί αποκλειστική ημερομηνία καθορισμού του ημερήσιου τέλους, γιατί πολύ φοβάμαι ότι οι φορείς λειτουργίας των λαϊκών αγορών δεν θα στέλνουν στο Περιφερειακό Συμβούλιο τις προτάσεις τους, όπως πράττουν μέχρι σήμερα.΄Η έστω να προβλεφθεί κάτι, ώστε να είναι υποχρεωμένοι να υποβάλλουν προτάσεις.
Οι μικροί παραγωγοί το χειμωνα εχουν λιγα εως καθολου προϊόντα και δεν πηγαίνουν βαση οτι (Η μη καταβολή του ημερήσιου τέλους από υπόχρεο για χρονικό διάστημα πέραν των δύο (2) μηνών)να χάνει την αδεια;Ξερετε ποσοι ηλικιωμενοι θα εχουν προβλημα;Το καλυτερο ειναι οι παραγωγοι και οι επαγγελματιες να εχουν ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΑΠΟ ΚΟΙΟΥ ΟΛΟΙ να κανει τα γραφειοκρατικα με τους δημους και ο δημος να κανει πιο γρηγορα και πιο σωστα τους ελεγχους