Αρχική Πλαίσιο Λειτουργίας Υπαίθριων Εμπορικών ΔραστηριοτήτωνΆρθρο 01 – Αντικείμενο – Πεδίο Εφαρμογής.

Άρθρο 01 – Αντικείμενο – Πεδίο Εφαρμογής.

Αντικείμενο του παρόντος νόμου είναι ο καθορισμός όρων και προϋποθέσεων για την ομαλή λειτουργία συγκεκριμένων εμπορικών δραστηριοτήτων που ασκούνται σε ανοικτό χώρο.

Σχόλια
  • 15 Φεβρουαρίου 2017, 12:13 | ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

    ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
    ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

    ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ
    Βαλτετσίου 42, Τ.Κ.: 106 81 Αθήνα FAX : 210 / 33.01.408 e-mail:chafartg@otenet.gr

    1. ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 1
    Σε πολλές χώρες –σχεδόν σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης- η παρουσία των καλλιτεχνών και των χειροτεχνών στο δρόμο είναι μέρος της καλλιτεχνικής ζωής της πόλης και άρρηκτα δεμένο θέμα με την τουριστική της ανάπτυξη. Είναι θέμα πολιτιστικής φυσιογνωμίας του τόπου η παρουσία καλλιτεχνών που να δημιουργούν και να εκθέτουν τα καλλιτεχνήματά τους υπαίθρια και όχι εμπορική πράξη.
    Δεν τίθεται θέμα «ζημιάς» που πολλές φορές επικαλούνται οι εμπορικοί σύλλογοι αναφερόμενοι στο υπαίθριο εμπόριο, γιατί τα καλλιτεχνήματα και τα έργα τέχνης δεν ανταγωνίζονται «προϊόντα» που πουλιούνται σε μαγαζιά αφού ο καλλιτέχνης τα δημιουργεί ως επί τι πλείστον επί τόπου. Περισσότερο δε, που ως καλλιτεχνήματα και έργα τέχνης είναι μοναδικά και γι αυτό δεν είναι συγκρίσιμα με ό,τι διατίθεται από τα εμπορικά καταστήματα.
    Το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας προστατεύει την ελευθερία της Τέχνης (αρθρο 16).
    Συνεπώς: Οι εικαστικοί καλλιτέχνες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ ΣΤΑΣΙΜΟΥ (ΥΠΑΙΘΡΙΟΥ) ΕΜΠΟΡΙΟΥ, δεν παραγουν αλλά ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ. Η Τέχνη και οι εφαρμογές της δεν θεωρούνται εμπορικά προϊόντα αλλά «δημιουργία» (ΕΚΕΊ ΣΤΗΡΊΖΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο Ν. 2676/1999 που απαλάσσει τα μέλη του ΕΕΤΕ από την υποχρεωτική εγγραφή στον ΟΑΕΕ).
    Συνεπώς συνολικά ο τίτλος της δραστηριότητας αυτής που περιγράφει το νομοσχέδιο ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΜΑΤΑ.

  • 13 Φεβρουαρίου 2017, 18:39 | Χειροτέχνες

    Στο άρθρο 3 παρ. 3, που υποχρεώνει τους πωλητές υπαίθριου εμπορίου να καταγράφουν τις διακινούμενες ποσότητες.
    Στο συγκεκριμένο άρθρο πρέπει να γίνει εξαίρεση των χειροτεχνών-καλλιτεχνών για τους εξής λόγους:
    Πολλοί από εμάς δίπλα στους πάγκους μας όταν δεν υπάρχει εμπορική κίνηση, κατασκευάζουμε ή ολοκληρώνουμε τα προϊόντα μας.
    Η καταγραφή πρώτων υλών π.χ. σε διακινούμενες ποσότητες μπορεί να αλλάξει κάθε στιγμή. Δεν είναι εφικτό να έχουμε κάθε στιγμή σωστούς καταλόγους. Δηλαδή έχουμε αποδείξεις αγοράς πρώτων υλών , οι οποίες μετατρέπονται σε ένα περαιτέρω στάδιο της επεξεργασίας των προϊόντων μας.
    Αν μας αφαιρεθεί αυτή η δυνατότητα, της κατασκευής δίπλα στους πάγκους μας κάποιου σταδίου των προϊόντων μας, θα μειωθεί έτι περαιτέρω η παραγωγή των ολίγων ούτως η άλλως παραγόμενων χειροποίητων προϊόντων όπως αναλύσαμε παραπάνω.
    Δεν είναι λογικό και δυνατόν να καταγράφεται αριθμός χαντρών, μήκος κορδονιών, βάρος κόλλας που χρησιμοποιήθηκε, αριθμός κουμπωμάτων κλπ. κλπ. πριν την αναχώρηση και κάτι αντίστοιχο να γίνεται πριν την επιστροφή, όταν αυτή μπορεί να επισπευσθεί λόγω βροχής πχ. Εξάλλου δεν υπάρχει τέτοια υποχρέωση με το υπάρχον καθεστώς για τους μικροπωλητές των πανηγυριών, που και για αυτούς ισχύουν τα περί καιρού.

  • 13 Φεβρουαρίου 2017, 18:02 | Μαργαρίτα

    Στο άρθρο 1, παρ. 11 που αφορά τις «κυριακάτικες αγορές».
    Η συγκεκριμένη θεώρηση έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητα του υπαίθριου εμπορίου όπως έχει διαμορφωθεί παγκόσμια. Οι κυριακάτικες αγορές είναι ανοιχτές σε όλα τα είδη, και οι όποιοι περιορισμοί ως προς τα πωλούμενα είδη εφαρμόζονται μόνο σε περιπτώσεις εξειδικευμένων αγορών.
    Επίσης η διατύπωση ’’οι κυριακάτικες υπαίθριες αγορές που λειτουργούν εθιμικά’’ είναι ανασταλτική έως και απαγορευτική για την δημιουργία καινούργιων κυριακάτικων αγορών
    Προτείνεται η εξής διατύπωση:
    «Κυριακάτικες αγορές»:
    Στις Κυριακάτικες υπαίθριες αγορές οι οποίες λειτουργούν ή θα λειτουργήσουν στο μέλλον δραστηριοποιούνται όλων των ειδών οι υπαίθριοι έμποροι και παραγωγοί.

  • 13 Φεβρουαρίου 2017, 14:53 | ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΒΙΟΜΕ

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ
    ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΜΕΣΗΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΣΕ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΥΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

    Το σχέδιο νόμου για τις αγορές χωρίς μεσάζοντες που έθεσε η κυβέρνηση σε δημόσια διαβούλευση βάλλει ευθέως στην “καρδιά” αυτού του κινήματος, που είναι η αυτοοργάνωσή του από τα κάτω και η λειτουργία του χωρίς ιδιωτικές και κρατικές μεσολαβήσεις και εξαρτήσεις, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να το αποδυναμώσει και να το περιορίσει. Αυτό προωθείται με την ανάθεση στους δήμους του αποκλειστικού δικαιώματος αδειοδότησης των αγορών χωρίς μεσάζοντες και με τον περιορισμό της διοργάνωσής τους μία φορά κάθε δύο μήνες. Επίσης επιχειρείται και η αποπολιτικοποίηση του κινήματος αυτού, μετονομάζοντας τις «αγορές χωρίς μεσάζοντες» σε «αγορές των καταναλωτών».

    Η δυναμική παρουσία του κινήματος αυτού τα τελευταία χρόνια που έδωσε διέξοδο σε χιλιάδες λαϊκές οικογένειες για την κάλυψη των βασικών αναγκών τους με ποιοτικά και φτηνά προϊόντα, και στους άμεσους παραγωγούς τη δυνατότητα παράκαμψης των κυρίαρχων κερδοσκοπικών διόδων της αγοράς και άμεσης επαφής με τους καταναλωτές, έχει ενοχλήσει τα συμφέροντα των κάθε είδους μεσαζόντων και των πελατειακών κυκλωμάτων που λυμαίνονται την αγορά. Αποτελεί δε ένα “επικίνδυνο παράδειγμα” για την καθεστωτική οικονομία και πολιτική γιατί δείχνει στην πράξη ότι μπορούμε να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας, να αυτοδιαχειριστούμε την κάλυψη των αναγκών μας έξω και πέρα από την αγορά και το κράτος.

    Έτσι, μετά την ανοιχτή καταστολή που σε πολλές περιπτώσεις αντιμετώπισαν οι αγορές χωρίς μεσάζοντες, τώρα προωθείται ένα θεσμικό πλαίσιο που στο όνομα της “ρύθμισης” και της “νομιμοποίησης” επιχειρεί στην ουσία να τις ακυρώσει.

    Παράλληλα, αποκλείει από τις νέες αγορές παραγωγικά συνεταιριστικά εγχειρήματα, όπως η ΒΙΟΜΕ, για τα οποία οι αγορές χωρίς μεσάζοντες είναι εδώ και χρόνια ο “φυσικός” τους χώρος, αφού η άμεση διάθεση των προϊόντων τους και η αδιαμεσολάβητη επαφή με τους χρήστες τους είναι ζωτικό στοιχείο των νέων σχέσεων παραγωγής-κατανάλωσης-κοινωνικού ελέγχου που οικοδομούνται με τον συνεργατισμό και την αυτοδιαχείριση, αλλά και μοναδική οικονομική διέξοδος απέναντι στις αδηφάγες κερδοσκοπικές και εκμεταλλευτικές συνθήκες της αγοράς. Ο αποκλεισμός αυτός στερεί επίσης την πρόσβαση σε βασικά αγαθά από τους πολίτες, τη στιγμή μάλιστα που η αγορά και το κράτος δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους και διακυβεύεται για πολλούς η ίδια η επιβίωση.

    Οι αγορές χωρίς μεσάζοντες ως αυτοοργανωμένες πρωτοβουλίες των από κάτω θα πρέπει να νομιμοποιηθούν ως έχουν, και μάλιστα να γίνει υποχρεωτική για τους δήμους η παραχώρηση χώρων, χωρίς χρονικούς ή άλλους περιορισμούς, για τη διοργάνωσή τους από κάθε υπαρκτή πρωτοβουλία.

    Η συμμετοχή παραγωγικών συνεταιρισμών και συνεργατικών εγχειρημάτων θα πρέπει να είναι ελεύθερη σε αυτές, ανεξαρτήτως του είδους των προϊόντων που παράγουν.

    Το πλαίσιο λειτουργίας των αγορών χωρίς μεσάζοντες, η επιλογή των συμμετεχόντων, η διασφάλιση της ποιότητας των προϊόντων, η διαχείριση του χώρου της αγοράς και ο έλεγχος θα πρέπει να είναι ευθύνη των συλλογικών διοργανωτών τους, αποτέλεσμα αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών αυτοθέσμισης με τη συμμετοχή και τον έλεγχο της κοινωνίας.

    Σε αυτή την κατεύθυνση θα συνέβαλε επίσης η δημιουργία ενός οριζόντιου συντονιστικού των αγορών χωρίς μεσάζοντες, με ισότιμη συμμετοχή όλων των σχετικών πρωτοβουλιών που δραστηριοποιούνται πανελλαδικά.

    Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΒΙΟΜΕ

Σχόλια