Αρχική «ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΟΦΕΙΛΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ»Άρθρο 12 – Επικύρωση από το δικαστήριο

Άρθρο 12 – Επικύρωση από το δικαστήριο

1. Ο οφειλέτης ή συμμετέχων πιστωτής δύναται να υποβάλλει στο Πολυμελές Πρωτοδικείο, στην περιφέρεια του οποίου έχει έδρα ο οφειλέτης, αίτηση επικύρωσης της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών. Η υπόθεση εκδικάζεται κατά τις διατάξεις της εκούσιας δικαιοδοσίας. Οι παρεμβάσεις, πρόσθετες ή κύριες, ασκούνται αποκλειστικά με κατάθεση προτάσεων κατά τη συζήτηση της αίτησης στο ακροατήριο χωρίς τήρηση προδικασίας.
2. Με την κατάθεση της αίτησης επικύρωσης συνυποβάλλονται στην Γραμματεία του Δικαστηρίου υποχρεωτικά τα ακόλουθα έγγραφα:
(α) αντίγραφο της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών,
(β) πρακτικό περαίωσης της διαδικασίας,
(γ) αποδεικτικά της κλήτευσης των πιστωτών, σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ. 2,
(δ) αντίγραφο της αίτησης για υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών μαζί με όλα τα συνοδευτικά έγγραφα που αναφέρονται στο άρθρο 4, καθώς και τυχόν πρόσθετα έγγραφα και στοιχεία που χορηγήθηκαν από τον οφειλέτη στους συμμετέχοντες πιστωτές,
(ε) την έκθεση αξιολόγησης βιωσιμότητας του οφειλέτη, εάν έχει εκπονηθεί,
(στ) τις ενστάσεις των συμμετεχόντων πιστωτών που έχουν τυχόν υποβληθεί σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ. 10.
Οποιοσδήποτε θεμελιώνει έννομο συμφέρον δύναται να λάβει αντίγραφα της αίτησης επικύρωσης και των συνοδευτικών εγγράφων από την Γραμματεία του Δικαστηρίου.
3. Από την κατάθεση της αίτησης επικύρωσης της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών και μέχρι την έκδοση απόφασης από το αρμόδιο δικαστήριο για την επικύρωση ή μη της συμφωνίας αναδιάρθρωσης, αναστέλλονται αυτοδικαίως τα μέτρα, εκκρεμή ή μη, ατομικής και συλλογικής αναγκαστικής εκτέλεσης κατά του οφειλέτη για την ικανοποίηση απαιτήσεων που έχουν γεννηθεί πριν την υποβολή αίτησης υπαγωγής στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών. Κατά την ως άνω διάρκεια απαγορεύεται η λήψη οποιουδήποτε ασφαλιστικού μέτρου κατά του οφειλέτη, συμπεριλαμβανομένης της εγγραφής προσημείωσης υποθήκης, εκτός αν τέτοιο μέτρο προβλέπεται στη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών ή αν με το μέτρο αυτό επιδιώκεται η αποτροπή της απομάκρυνσης ή αφαίρεσης ή μετακίνησης κινητών πραγμάτων της επιχείρησης ή εν γένει εξοπλισμού που δεν έχει συμφωνηθεί και ενέχει κίνδυνο απαξίωσης της επιχείρησης του οφειλέτη. Σε περίπτωση που κατά το χρόνο κατάθεσης της αίτησης επικύρωσης εκκρεμεί εναντίον του οφειλέτη διαδικασία αναγκαστικής ή διοικητικής εκτέλεσης, αυτή αναστέλλεται με την κοινοποίηση εκ μέρους του οφειλέτη στα όργανα εκτέλεσης της αίτησης επικύρωσης της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών.
4. Η συζήτηση της αίτησης προσδιορίζεται εντός δύο (2) μηνών από την κατάθεση. Η απόφαση του δικαστηρίου δημοσιεύεται εντός τριών (3) μηνών από την ημερομηνία της συζήτησης.
5. Εφόσον ο οφειλέτης είναι πρόσωπο εγγεγραμμένο στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3419/2005 (Α’ 297), η αίτηση επικύρωσης υποβάλλεται προς καταχώριση και δημοσιεύεται στον διαδικτυακό τόπο του ΓΕ.Μ.Η. με επιμέλεια και δαπάνες του αιτούντος, εντός πέντε (5) εργασίμων ημερών από την κατάθεση στο δικαστήριο, επί ποινή απαραδέκτου. Για τους λοιπούς οφειλέτες η ανωτέρω δημοσίευση γίνεται στην ιστοσελίδα της Ε.Γ.Δ.Ι.Χ.. Ο αρμόδιος δικαστής δύναται κατά το άρθρο 748 παράγραφος 3 Κ.Πολ.Δ. να διατάξει την κλήτευση ενός ή περισσότερων πιστωτών του οφειλέτη, ορίζοντας ταυτόχρονα και την προθεσμία της κλήτευσης. Εφόσον υπάρχουν χρέη του οφειλέτη προς το δημόσιο ή προς φορείς κοινωνικής ασφάλισης, διατάσσεται υποχρεωτικά η κλήτευση τούτων.
6. Το αρμόδιο δικαστήριο εξετάζει όλες τις ενστάσεις που υποβλήθηκαν εγγράφως κατά της διαδικασίας διαπραγμάτευσης, καθώς και κάθε άλλη ένσταση που προβάλλεται κατά τα ανωτέρω και απορρίπτει την αίτηση επικύρωσης μόνο εφόσον συντρέχει μία από τις ακόλουθες περιπτώσεις:
(α) Εφόσον παραβιάσθηκαν οι υποχρεωτικοί κανόνες που προβλέπονται στα άρθρα 9 και 15.
(β) Εφόσον παραβιάσθηκαν άλλοι κανόνες της διαδικασίας και η παράβαση προκάλεσε βλάβη σε συμμετέχοντα ή μη πιστωτή.
(γ) Εφόσον δεν κλητεύθηκαν στην διαδικασία διαπραγμάτευσης πιστωτές που είναι δικαιούχοι ποσοστού επί του συνόλου των απαιτήσεων κατά του οφειλέτη, ικανού να ανατρέψει τη σύναψη της σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών.
7. Σε κάθε άλλη περίπτωση το δικαστήριο επικυρώνει την σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών. Κατά της απόφασης που απορρίπτει την αίτηση επικύρωσης επιτρέπεται η άσκηση εφέσεως κατά τις κοινές διατάξεις.
8. Η απόφαση επικύρωσης καταλαμβάνει το σύνολο των απαιτήσεων του οφειλέτη που ρυθμίζονται στην σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών και δεσμεύει τον οφειλέτη και το σύνολο των πιστωτών, ανεξαρτήτως συμμετοχής τους στην διαπραγμάτευση ή την σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών. Η απόφαση επικύρωσης αποτελεί τίτλο εκτελεστό. Εφόσον ο οφειλέτης είναι πρόσωπο εγγεγραμμένο στο Γενικό Εμπορικό Μητρώο σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3419/2005 (Α’ 297), η απόφαση επικύρωσης υποβάλλεται προς καταχώριση και δημοσιεύεται στον διαδικτυακό τόπο του ΓΕ.Μ.Η. με επιμέλεια και δαπάνες του αιτούντος. Για τους λοιπούς οφειλέτες η ανωτέρω δημοσίευση γίνεται στην ιστοσελίδα της Ε.Γ.Δ.Ι.Χ..
9. Από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης του άρθρου 4 και έως την ολοσχερή εξόφληση των οφειλών που ρυθμίζονται από τη σύμβαση αναδιάρθρωσης ή την ακύρωσή της κατά το άρθρο 14, αναστέλλεται η παραγραφή των ρυθμιζόμενων οφειλών.

Σχόλια 1 2 3
  • 3 Μαρτίου 2017, 14:28 | Έρη

    Όλα τα προηγούμενα σχόλια γράφηκαν από επιτυχόντες του τελευταίου διαγωνισμού ειρηνοδικών, που εκφράζονται όχι αντικειμενικά, αλλά στο πλαίσιο της προσωπικής ιδιοτέλειας, αφού με κάθε τρόπο κυνηγούν να πιάσουν κι αυτοί μια καρέκλα. Και ως προς αυτούς, είναι εύλογες οι κινήσεις τους… Από εκεί και πέρα, καθένας πρέπει να επωμίζεται το βάρος του ρόλου του…
    Επί της ουσίας: 1. Ουδεμία νομική , τεχνική, ούτε κάθε άλλου είδους συνάφεια έχουν τα δύο συγκρινόμενα νομοθετήματα, αυτό του ν.3869/2010 για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά με αυτό του νόμου που σχεδιάστηκε για τις επιχειρήσεις. Μόνο ως προς γενικές έννοιες, όπως αυτή του ‘υπερχρεωμένου’, του ‘κουρέματος’, των δόσεων μοιάζουν (από αυτές οι δυο πρώτες είναι έννοιες μπακάλικες και ούτε καν απαντώνται στα κείμενα των νόμων). Ένας μη νομικός θα έλεγε ότι μοιάζουν∙ και οι δυο ‘χαρίζουν’ χρέη στους υπερχρεωμένους∙ όμως οι νομικοί δε δικαιολογούνται να το κάνουν αυτό. Μια απλή κάθετη ανάγνωση των δύο νομοθετημάτων αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι είναι παντελώς ανόμοιες και αναντίστοιχες όλες οι διαδικασίες, οι προϋποθέσεις, η διάκριση περιπτώσεων, οι νομικές και οικονομικές ορολογίες που χρησιμοποιούνται (κυρίως η ιδιαιτερότητα αυτών στο επίμαχο νομοσχέδιο και οι οποίες ξεφεύγουν από την ‘απλότητα’ που χαρακτηρίζει –και έτσι πρέπει- τις υποθέσεις που υπάγονται στα ειρηνοδικεία, όπως είναι αυτονόητο).
    2. Άλλωστε, τα οικονομικά μεγέθη που σχετίζονται με αυτές τις υποθέσεις (εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια ευρώ οφειλών) απαγορεύουν οποιαδήποτε σκέψη για ενασχόληση του ειρηνοδικείου με αυτές. Η ενασχόληση του ειρηνοδικείου με τέτοιες βαρύνουσες, πολυδιάστατες και με μεγάλο οικονομικό αντίκτυπο υποθέσεις φαίνεται ακόμη πιο ‘τραγική’ και απαράδεκτη, με τη σκέψη ότι οι εφέσεις επί των αποφάσεων των Eιρηνοδικείων θα εκδικάζονται από τα Μονομελή Πρωτοδικεία…! (Για το ενδεχόμενο κάποιος να χρειάζεται να αναλυθεί και αυτό για να το κατανοήσει: τα μονομελή πρωτοδικεία συντίθενται από τους νεαρότερους δικαστές –έναν μόνο-, οι οποίοι μάλιστα είναι συνήθως κατά πολύ απειρότεροι, λόγω μικρότερης ηλικίας και νομικής τριβής, από τους σε πρώτο βαθμό δικάσαντες ειρηνοδίκες. Η ανάθεση της εκδίκασης σε β΄βαθμό των αποφάσεων των Ειρηνοδικείων στα Μονομελή Πρωτοδικεία αιτιολογείται, γενικά, στη βάση της μικρής σημασίας των υποθέσεων που υπάγονται στα Ειρηνοδικεία, διαφορετικά υπάρχει, πολύπλευρα, μείζον ζήτημα συνταγματικότητας. Αυτά αρκούν για το παρόν, ας μην αναλυθούν άλλο, παρότι το ζήτημα είναι βαθύ όμως όχι του παρόντος).
    3. Τα Ειρηνοδικεία –και ιδίως τα μεγάλα της χώρας τα οποία κυρίως θα επιβαρυνθούν από μια ενδεχόμενη τέτοια αρμοδιότητα- πνίγονται από τους φακέλους οι οποίοι πλέον, ελλείψει αέρα αναγκαίου για αναπνοή στα γραφεία, έχουν φτάσει να στοιβάζονται στις αίθουσες των ακροατηρίων πίσω από τα καθίσματα της έδρας, οι δε Ειρηνοδίκες και οι γραμματείς των ειρηνοδικείων έχουν προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της σωματικής, πνευματικής και ψυχικής αντοχής τους. Τέτοιες συνθήκες ούτε κατ’ υπόνοια δεν απαντώνται στα ανώτερα Δικαστήρια…! Παραπέρα, μια μελέτη του Υπουργείου για τις χρεώσεις των Δικαστών ανά κατηγορία και Δικαστήριο και τις επιμέρους συνθήκες εργασίας θα απαντήσει αντικειμενικά στις προηγούμενες τοποθετήσεις.
    4. Το κόστος απονομής της Δικαιοσύνης ορίζεται από το νόμο τόσο ανώτερο, όσο ανώτερο είναι το Δικαστήριο που δικάζει έκαστη υπόθεση. Και έκαστη υπόθεση υπάγεται σε ανώτερο Δικαστήριο –για τα πρωτοβάθμια ο λόγος προφανώς-, ανάλογα με τη βαρύτητά της και τα οικονομικά μεγέθη που αφορά. Το συμπέρασμα που ολοκληρώνει το ως άνω επιχείρημα είναι αυτονόητο και κάθε σχόλιο περιττεύει. Αυτό που μπορεί να συμπληρωθεί είναι ότι το τρομερό αυτό υψηλότερο κόστος του ανώτερου Δικαστηρίου ίσως, ίσως, ανακόψει προσχηματικές και εξόφθαλμα προβληματικές αιτήσεις, διότι στην περίπτωση του ν. 3869/2010 η εύκολη και φθηνή πρόσβαση στα Ειρηνοδικεία –μαζί και με άλλους…παράγοντες- έχουν οδηγήσει στη σωρηδόν υποβολή ‘κοροϊδίστικων’ (ας μου συγχωρεθεί η έκφραση αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα) αιτήσεων.
    5. Αν οι Ειρηνοδίκες είναι οι Υπερδικαστές παντός καιρού και τύπου, γιατί έχουν κατώτερους μισθούς και γενικά είναι στην πράξη, από κάθε άποψη, κατώτεροι από τους λοιπούς; Είναι δυνατό να προβάλλεται το επιχείρημα ότι είναι προτιμότερη η εύκολη και φτηνή λύση των Ειρηνοδικών που θα διοριστούν αμέσως απαίδευτοι, παρότι ο νόμος άλλο προβλέπει –σε σύγκριση με τους Πρωτοδίκες που εκπαιδεύονται στην ΕΣΔΙ- και έτσι απαίδευτοι θα πιάσουν να δικάζουν τέτοιες σοβαρές και βαριές υποθέσεις που καθεμιά τους μάλιστα θα αφορά εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια ευρώ;!!! Και για τους Δικαστές των Πολυμελών Πρωτοδικείων τι υπονοούν οι προηγούμενοι γράφοντες, ότι οι Ειρηνοδίκες είναι αξιότεροι από κάθε άποψη να δικάσουν και καλύτερα γιατί είναι τι; Πιο καταρτισμένοι στο εμπορικό; Πιο ικανοί να τηρούν τις προθεσμίες έκδοσης αποφάσεων που ο νόμος θέτει; Πιο γρήγοροι, πιο έξυπνοι, πιο έμπειροι, λιγότερο φορτωμένοι με δουλειά; Αυτά είναι και προκλητικά και ψευδή. Ψεύδονται όσοι αναφέρονται στο φόρτο εργασίας και κάνουν συγκρίσεις αντίστροφες με την πραγματικότητα. Ειπώθηκε μάλιστα ότι το 2018 δε θα μπορούν πια να υποβάλλονται αιτήσεις του ν.3869/2010 (…!!!!!) και μετά οι Ειρηνοδίκες τι θα δικάζουν… Όποιος γνωρίζει να διαβάζει νόμους και έχει κοινό νου, καταλαβαίνει τι ισχύει και γιατί τα Ειρηνοδικεία θα δικάζουν υπερχρεωμένα για πολλά πολλά χρόνια ακόμη. Αλλά ακόμη κι όπως ειπώθηκε να ήταν, τότε, αν έρθουν στα Ειρηνοδικεία τα επιχειρηματικά δάνεια, και συνεπώς προσληφθούν πολλοί πολλοί ακόμη Ειρηνοδίκες, όταν τελειώσουν και αυτά τα επιχειρηματικά δάνεια, τι θα τους κάνει τόσους Ειρηνοδίκες το Κράτος μετά;;;; Μήπως να καταργήσει τα υπόλοιπα πρωτοβάθμια δικαστήρια, αφού τελικά τα ειρηνοδικεία είναι από όλες τις απόψεις, σύμφωνα με τους γράφοντες εδώ, τα καλύτερα; Ας σοβαρευτούμε επιτέλους έστω λίγο σε αυτή τη χώρα, την έρμη, τη δύστυχη, την ταλαιπωρημένη από αυτούς που φρόντισαν να επιβληθούν όσα προήγαγαν τα ίδι-α προσωπικά και συντεχνιακά συμφέροντα…

  • 3 Μαρτίου 2017, 13:40 | Ερατώ Δικαίου

    Ως προς την προέλευση της συντριπτικής πλειοψηφίας των σχολίων, ας ληφθεί υπόψη ότι προέρχονται από περιλαμβανόμενους στη λίστα διοριστέων ειρηνοδικών, ο διορισμός των οποίων σαφώς και συναρτάται άμεσα με την «επείγουσα απονομή και άλλων ασφυκτικών αρμοδιοτήτων στα ειρηνοδικεία».
    Ως προς τα προτεινόμενα επιχειρήματα, ιδίως όσα εξέφρασε σε πρόσφατη ανακοίνωσή της και η Ε.Δ.Ε. (με κίνητρο την αύξηση των θέσεων των ειρηνοδικών) προφανώς στερούνται βασιμότητας.
    1. Η αξιοποίηση της «εμπειρίας των Ειρηνοδικών από την εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων» συνίσταται κατά βάση στην ολιγόμηνη ενασχόληση νεοδιορισθέντων και άπειρων, που τοποθετήθηκαν στα συσταθέντα τμήματα ιδίως των μεγάλων ειρηνοδικείων, όπου και ο κύριος όγκος των υποθέσεων του Ν. 3869/2010, ενώ και οι «παλιοί ειρηνοδίκες» (κατά βάση απασχολούμενοι σε επαρχιακά ειρηνοδικεία με μικρό όγκο σχετικών υποθέσεων), χρειαζόμαστε πολλά ακόμη σεμινάρια, προκειμένου να εμπεδώσουμε τις μεταρρυθμίσεις των Ν. 4335/2016 και 4346/2015 και να παγιώσουμε νομολογία. Το αυτό ισχύει για τους δικάζοντες κατ΄ έφεση (σε μονομελή σύνθεση) Πρωτοδίκες, των οποίων η λειτουργική αρμοδιότητα ενδεχόμενα προσκρούει σε θεμελιώδεις αρχές κατοχύρωσης των δύο βαθμών δικαιοδοσίας.
    2. Η άποψη ότι οι υποθέσεις των «κόκκινων επιχειρηματικών δανείων» στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο θα πρέπει να περιέλθουν στην αρμοδιότητα των ειρηνοδικείων για λόγους ενότητας των διαδικασιών, δεδομένου ότι στο Ειρηνοδικείο εκδικάζονται και οι συναφείς υποθέσεις των υπερχρεωμένων νοικοκυριών παραβλέπει την κύρια διαφορά των υπαγομένων υποθέσεων, ήτοι της αφερεγγυότητας των εμπορικών επιχειρήσεων, που είναι συμβατή με την υπαγόμενη στο Πολυμελές Πρωτοδικείο πτωχευτική διαδικασία, της οποίας –και αυτής- η υπαγωγή στα ειρηνοδικεία, ευτυχώς, δεν υποστηρίχθηκε ακόμη. Η «υπερχρέωση» των εμπόρων και το «κούρεμα χρεών» τους δεν αποτελεί κριτήριο αναλογίας με τις διαδικασίες της αστικής αφερεγγυότητας, που ταλαιπωρούν αποκλειστικά τον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων και, κυρίως, τα ειρηνοδικεία. Άλλωστε, και μόνο το ποσοτικό αντικείμενο των ρυθμιζομένων χρεών αποκλείει την υπαγωγή τους στα ειρηνοδικεία, δηλαδή σε δικαστήρια προορισμένα προς εκδίκαση απλών υποθέσεων (χωρίς συνέπειες στην εν γένει οικονομία της χώρας) και προσβάσιμα εύκολα από πολίτες μικρής οικονομικής επιφάνειας.
    3. Αν και δεν αξίζει σχολιασμού η έπαρση των υποψηφίων συναδέλφων περί «εμπειρίας, ταχύτητας και ικανότητας» μεγαλύτερης αυτής των πρωτοδικών (ιδίως λ.χ. σε αντικείμενα, όπως το εμπορικό και οικογενειακό δίκαιο, αλλά και το διοικητικό, φορολογικό και ασφαλιστικό, με την ένταξη εσχάτως και των δημοσίων οφειλών!!!), ίσως θα ήταν χρήσιμη η συμβουλή να αναλώσουν τη δυναμικότητά τους στην προώθηση της συνταγματικά επιτασσόμενης ενοποίησης του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας.

    Ομάδα Υπηρετούντων Ειρηνοδικών

  • 3 Μαρτίου 2017, 13:37 | ΕΝΩΣΗ ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΩΝ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΩΝ Δ’ ΤΑΞΕΩΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ 2014

    – Σκοπός της διαδικασίας εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών από την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας, όπως εξάλλου και της ιδιωτικής πτώχευσης [ν. 3869/2010], είναι η ρύθμιση των χρεών του οφειλέτη με τρόπο γρήγορο, σύμφωνο με τις οικονομικές του δυνάμεις κατά το χρόνο κατάθεσης της αίτησης και κατά το δυνατόν πιο συμφέρον για τους πιστωτές, ώστε η επιχείρηση να διασωθεί και να συνεχίσει την παραγωγική της διαδικασία.
    Η ανάπτυξη της οικονομίας επέρχεται όταν τα ζητήματα της (υπερ)χρέωσης διευθετούνται με τρόπο αποτελεσματικό και γρήγορο είτε εξωδικαστικά είτε μετά από δικαστική παρέμβαση.
    Η διαδικασία εξ ορισμού απαιτεί ταχύτητα, καθότι το «κέρδος» των πιστωτών δε θα προέλθει από την εξόφληση των οφειλομένων (που σχεδόν ποτέ δεν είναι δυνατή στο πλαίσιο μιας διαδικασίας «συμβιβασμού») αλλά από τη διάσωση της επιχείρησης, η οποία θα συνεχίσει να υφίσταται ως παραγωγική λειτουργία, ως θέσεις εργασίας αλλά και ως πηγή δημοσίων εσόδων (μέσω καταβολής φόρων, ΦΠΑ, ασφαλιστικών εισφορών κτλ).
    -Το Πολυμελές δικαστήριο ωστόσο δεν μπορεί εκ φύσεως κινηθεί με ταχύτητα, αφενός μεν λόγω έλλειψης εμψύχου δυναμικού αφετέρου δε λόγω ελαττωματικών υποδομών.
    – Οι Ειρηνοδίκες με την η επταετή πλέον πείρα τους στην εκδίκαση των υποθέσεων του Ν. 3869/2010 τους έχει ήδη καταστήσει θεωρητικά και πρακτικά έτοιμους να αντιμετωπίζουν και να διεκπεραιώνουν με ταχύτητα και επιστημονική αρτιότητα θέματα που άπτονται της νομοθετικής αντιμετώπισης της υπερχρέωσης,
    ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΤΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΔΙΑΔΙΚΩΝ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
    -Ο εν λόγω στόχος εξασφαλίζεται μέσω των χαμηλότερων ελάχιστων αμοιβών (Γραμμάτια Προκαταβολής Εισφορών)
    -Λόγω του μεγάλου αριθμού Ειρηνοδικείων και της ευρείας γεωγραφικής διασποράς τους ανά την Επικράτεια και επομένως την τοπική τους εγγύτητα προς τον αιτούντα σε σχέση με τα Πρωτοδικεία
    Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, στο από 24-2-2017 δελτίο τύπου που εξέδωσε, ζητά αύξηση οργανικών θέσεων των δικαστών όλων των βαθμίδων, ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ την ανάθεση των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων στα Ειρηνοδικεία.
    Συνεπώς παρέλκει κάθε περαιτέρω αντίκρουση εκ μέρους του Σωματείου των λιγοστών και αστήρικτων «επιχειρημάτων» περί διορισμών και σκοπών που αγιάζουν ή δεν αγιάζουν τα μέσα. Τα επιχειρήματα αυτά προβάλλονται αναπόδεικτα και ως άσχετα με το υπό διαβούλευση θέμα, δεν προάγουν το σκοπό της δημόσιας διαβούλευσης, που είναι η ανταλλαγή και ανάπτυξη επιχειρημάτων με ουσιαστικό και νομικό περιεχόμενο για σαφώς ορισμένο θέμα.
    Εκ του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΝΩΣΗΣ ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΩΝ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΩΝ Δ’ ΤΑΞΕΩΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ 2014.

  • 3 Μαρτίου 2017, 13:14 | Δέσποινα Κόλλια

    Η υπαγωγή της δικαστικής επικύρωσης της σύμβασης αναδιάρθρωσης των οφειλών θα πρέπει να ανατεθεί στα Ειρηνοδικεία που ήδη έχουν εμπειρία στο χειρισμό των υποθέσεων των υπερχρεωμένων. Τα Πρωτοδικεία είναι ήδη υπερφορτωμένα με εκκρεμείς υποθέσεις.

  • 3 Μαρτίου 2017, 12:31 | Παναγιωτης Τσωνης

    Με βαση τα επισημα στοιχεια του υπουργειου δικαιοσυνης, τα πολυμελη πρωτοδικεια διεκπεραιωνουν ετησιως το 1/3 των υποθεσεων συγκριτικα με τα ειρηνοδικεια.οταν σκοπος του παροντος νομου ειναι η ταχεια διαδικασι ρυθμισης οφειλων,μονο για αναθεση σε πολυμελη πρωτοδικεια δεν μπορει να γινει λογος.επειδη σκοπος του νομοθετη πρεπει να ειναι το συμφερον των πολιτων,ακομα και αν χρειαστει να παρεκλινει απο την υπαρχουσα δικονομια,η αναθεση της παρουσας ρυθμισης πρεπει να γινει στα ειρηνοδικεια,η διαδικασια ενωπιον των οποιων,εκτος των αλλων ειναι και η λιγοτερο δαπανηρη για τον οφειλετη

  • 3 Μαρτίου 2017, 11:18 | Χαράλαμπος Διπλάρης

    Η ανάθεση της επικύρωσης του εξωδικαστικού μηχανισμού για την διευθέτηση των οφειλών των επιχειρήσεων στα Πολυμελή Πρωτοδικεία αποτελεί παράβαση της δικονομικής ισότητας, ιδίως στις περιπτώσεις όπου π.χ. ο διευθυντής μιας επιχείρησης έχει υπαχθεί ως φυσικό πρόσωπο στο ν. 3869/2010 και επομένως στην αρμοδιότητα των Ειρηνοδικείων, ο ίδιος ως εκπρόσωπος επιχειρήσεως να υπάγεται στην αρμοδιότητα των πολυμελών Πρωτοδικείων. Συνεπώς, η έκδοση απόφασης από το Ειρηνοδικείο και από το Πολυμελές Πρωτοδικείο για το ίδιο πρόσωπο, σε περίπτωση αντιφατικών αποφάσεων προκαλεί πρόβλημα. Ως εκ τούτου για την αποφυγή της δικονομικής αυτής διαστρέβλωσης αναγκαία είναι η υπαγωγή και των ως άνω υποθέσεων των επιχειρήσεων στα Ειρηνοδικεία.

  • 3 Μαρτίου 2017, 11:30 | ΤΣΑΜΗΡΟΥ ΑΘΗΝΑ – Δικηγόρος

    Θεωρώ ατυχή την επιλογή του Πολυμελούς Πρωτοδικείου ως αρμόδιου δικαστηρίου. Νομίζω ότι οι υποθέσεις αυτές θα πρέπει να περιέλθουν στην αρμοδιότητα των Ειρηνοδικείων για να αξιοποιηθεί η εμπειρία των Ειρηνοδικών από την εκδίκαση των συναφών υποθέσεων των υπερχρεωμένων νοικοκυριών.

  • 3 Μαρτίου 2017, 11:09 | Ευαγγελία Βουγιούκα (Δικηγόρος)

    Με γνώμονα, κατ’αρχάς, την ταχύτερη και συγχρόνως ποιοτικότερη απονομή Δικαιοσύνης αλλά και την σημαντική εξοικονόμηση δαπανών τόσο για το Δημόσιο όσο και για τους προσφεύγοντες, θα πρέπει οι υποθέσεις του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου να υπαχθούν στην υλική αρμοδιότητα των Ειρηνοδικείων, αίτημα που υπέβαλε και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τους ίδιους λόγους.

  • 3 Μαρτίου 2017, 11:17 | Ανθούλα Τσόλη Δικηγόρος

    Ιδιαίτερη σημασία παρουσιάζει το ζήτημα σε περιοχές με έντονο το στοιχείο της νησιωτικότητας στις οποίες υπάρχει μεν Ειρηνοδικείο πλην όμως η έδρα του Πρωτοδικείου βρίσκεται σε άλλο μέρος.Σε νησιά όπως η Τήνος,η Μύκονος,η Άνδρος,η Σαντορίνη κτλ,δικηγόροι,μάρτυρες οφείλουν για κάθε δικάσιμο Πρωτοδικείου να μεταβούν σε άλλο νησί (εν προκειμένω Σύρο ή Νάξο) και συχνά να διαμείνουν ακόμα και τρεις ημέρες, με έξοδα ιδιαιτέρως μεγάλα.
    Συνεπώς τα έξοδα αυτά, αν επιλεγεί τελικά η λύση του Πρωτοδικείου ,θα κληθούν να πληρώσουν οι υπερχρεωμένοι επιχειρηματίες. Όσοι ασκούμε δικηγορία αντιλαμβανόμαστε πόσο δύσκολο θα είναι κάτι τέτοιο,κρίνοντας με βάση τις «συναφείς» υποθέσεις του Ν.3869/2010 στις οποίες τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα αδυνατούν πολλές φορές να πληρώσουν ακόμη και το απαιτούμενο γραμμάτιο Ειρηνοδικείου).
    Σύμφωνα λοιπόν με όσα εκτέθηκαν, δέον όπως δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στο ζήτημα της τοπικής εγγύτητας των Ειρηνοδικείων.

  • 3 Μαρτίου 2017, 10:13 | Ηλίας Κουρεμένος

    Αφού ειναι ‘εξωδικαστικός’ συμβιβασμός προς τι η ανάγκη έκδοσης δικαστικής απόφασης; ή θέλουμε να λέμε ‘άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς’ ; Θέλουμε ταχύτητα στην ρύθμιση ενός τεράστιου προβλήματος για την Οικονομία και την Κοινωνία ή θέλουμε να λέμε άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
    Πρόταση: πρέπει να ισχύσει η λογική του ν3898/2010, με μια ελαφρά τροποποίηση (λόγω των πολλών εμπλεκομένων μερών) και να ακολουθηθούν τα εξής βήματα:
    1. Διενεργείται η όλη διαδικασία και υπάρχει συμφωνία μεταξύ των συμμετεχόντων μερών (πιστωτών και οφειλέτη)
    2. ΑΝακοινώνεται με κάθε πρόσφορο τρόπο (π.χ. από τον συντονιστή, το λογιστήριο του οφειλέτη, κτλ) το αποτέλεσμα της ρύθμισης στον ΚΑΘΕ πιστωτή, είτε έχει συμμετάσχει είτε όχι, στον βαθμό που τον αφορά (π.χ. ποσοστό κουρέματος, δόσεις, κτλ). Ετσι διαφυλλάσεται και η εχεμύθεια που δεν θα υπήρχε εάν θα εκδιδόταν απαραιτήτως απόφαση δικαστηρίου.
    3. Υπάρχει προθεσμία 10 ημερών για τυχόν ενστάσεις από οποιονδήποτε πιστωτή.
    4. Ο συντονιστής μόνος του, είτε την απορρίπτει είτε κάνει αντιπρόταση σε όλο τον κύκλο των συμμετεχόντων.
    5. Μετά υπάρχουν ΔΥΟ ΕΚΔΟΧΕΣ:
    5α. Τελικά, υπάρχει συμφωνία όλων των πιστωτών. Τότε ο συντονιστής καταθέτει την συμφωνία στο δικαστήριο και ή συμφωνία έχει άμεση ισχύ και εκτελεστότητα ΧΩΡΙΣ ανάγκη έκδοσης δικαστικής απόφασης ( δηλαδή, κατι που ήδη ισχύει με τον ν3898/2010).
    5β. Τελικά δεν υπάρχει συμφωνία όλων, δηλαδή κάποιος ή κάποιοι πιστωτές διαφωνούν. Τότε και μόνον τότε, αυτός ή αυτοί που διαφωνούν προσφεύγουν σε δικαστήριο (όποιου βαθμού δικάζει γρηγορότερα), το ίδιο με αυτό όπου ο συντονιστής καταθέτει το πρακτικό με την συμφωνία των υπολοίπων πιστωτών. Τότε ο δικαστής αποφασίζει δεσμευτικά για όλους τους πιστωτες (είτε έχουν συμμετάσχει στη διαδικασία είτε όχι, είτε διαφωνούν είτε όχι). Εννοείται ότι θα εξακολουθεί να ισχύει το δικαίωμα έφεσης κατά τα κρατούντα.

  • 3 Μαρτίου 2017, 10:56 | ΕΛΕΝΗ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ

    Οι σχετικές υποθέσεις θα πρέπει να υπαχθούν στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα των Ειρηνοδικείων, καθώς μόνο με αυτόν τον τρόπο θα είναι δυνατό να επιτευχθεί η επιδιωκόμενη ταχύτητα στην εκδίκαση αυτών και να εξασφαλιστεί σημαντικά μικρότερο κόστος προσφυγής στη δικαιοσύνη, για τον εκάστοτε αιτούντα, ευρισκόμενο ήδη σε οικονομική δυσπραγία επαγγελματία. Η πρότερη πολύχρονη ενασχόληση των Ειρηνοδικείων με το ταυτόσημο αντικείμενο των υποθέσεων του Ν.3869/2010, καθιστά αυτά καταλληλότερα επί της ουσίας, για την εκδίκαση των υποθέσεων του παρόντος Νόμου, όπου το μόνο που διαφοροποιείται είναι η επιχειρηματική ιδιότητα του υποκειμένου υπερχρεωμένου προσώπου.

  • 3 Μαρτίου 2017, 09:58 | ΕΛΕΝΗ ΣΟΥΚΕΡΑ (ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ)

    Η υποβολή των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων στα Ειρηνοδικεία και όχι στα Πολυμελή Πρωτοδικεία κρίνεται ως η πλέον πρόσφορη και επιβλεβλημένη δεδομένης της εμπειρίας των Ειρηνοδικών με τις συναφείς υποθέσεις του Ν.3869/2010. Σημειωτέον ότι η διαδικασία εκδίκασης των υποθέσεων αυτών στα Ειρηνοδικεία είναι ταχύτερη και οικονομικότερη από την προβλεπόμενη στα Πρωτοδικεία, γεγονός που εξυπηρετεί υπερχρεωμένες επιχειρήσεις που επιθυμούν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους.

  • 3 Μαρτίου 2017, 08:23 | Κ.Σαραντη

    Σκοπός των διατάξεων του Νόμου θα έπρεπε να είναι η διάσωση όσο το δυνατόν περισσότερων επιχειρήσεων στα πλαίσια μιας ταχείας, οικονομικής και αποτελεσματικής διαδικασίας. Δυστυχώς, ωστόσο, από την επισκόπηση των διατάξεων, φαίνεται πως ο ως άνω σκοπός δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί αποτελεσματικά. Κατά την άποψή μου, λοιπόν, θα έπρεπε να επανεξεταστεί το ζήτημα της αρμοδιότητας των Πολυμελών Δικαστηρίων, καταρχήν διότι πρόκειται για δικαστήρια ιδιαίτερα δαπανηρά. Στόχος είναι η διάσωση των επιχειρήσεων και όχι η επιβάρυνση αυτών με δικαστικά έξοδα, ακριβές παρατάσεις, παράβολα και δικηγορικές αμοιβές. Περαιτέρω, τα Πολυμελή Δικαστήρια είναι δυσκίνητα, ενώ υπάρχουν μόνο σε πρωτεύουσες νόμων. Στον αντίποδα, τα Ειρηνοδικεία προσφέρουν οικονομική πρόσβαση στη διαδικασία, υπάρχουν ακόμα και σε μικρές πόλεις της χώρας, ενώ διαθέτουν και εξειδικευμένο προσωπικό, με μακρά εμπειρία στο Ν. 3869/2010. Εξάλλου, τα Πολυμελή Δικαστήρια έχουν συνδεθεί στη συνείδηση Δικαστών, Δικηγόρων, Τραπεζών, αλλά και πολιτών με τη διαδικασία της πτώχευσης, του περίφημου άρθρου 99, της διαδικασίας αναδιάρθρωσης, διαδικασίες που κάθε άλλο παρά αποτελεσματικές έχουν κριθεί. Τυχόν ανάθεση, επομένως, της παρούσας διαδικασίας στα Πολυμελή Δικαστήρια είναι βέβαιο πως δε θα έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αντίθετα, ανάθεση αυτής στα Ειρηνοδικεία θα είναι περισσότερο αποτελεσματική για τους ενδιαφερόμενους και σίγουρα θα εξυπηρετήσει επαρκέστερα τους πραγματικους σκοπους του υπο διαβουλευση νομοσχεδιου.

  • 3 Μαρτίου 2017, 02:43 | Σ.Ν (Δικαστής)

    Αυτή είναι η ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων για τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια:

    ΠΗΓΗ: http://ende.gr/αιτημα-αυξησησ-οργανικων-θεσεων/

    Αθήνα, 24/02/2017
    Αρ. Πρωτ. 99

    ΠΡΟΣ
    ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ
    ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

    Κοιν.: Γενικό Γραμματέα Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Γεώργιο Σάρλη.

    ΘΕΜΑ : κάλυψη κενών και αύξηση οργανικών θέσεων

    Αξιότιμε κ. Υπουργέ

    Σε συνέχεια του υπ’ αριθμόν πρωτ. 335/ 23-09-2016 εγγράφου μας, επανυποβάλλουμε το αίτημά μας για κάλυψη κενών για αύξηση οργανικών θέσεων.

    Η αλλαγή των διατάξεων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και η αντίστοιχη προσαρμογή των Κανονισμών των Πρωτοδικείων σ’ αυτόν, επέφεραν πολλαπλασιασμό των εκδικαζόμενων υποθέσεων και επιβάλλουν την πλήρωση των κενών οργανικών θέσεων των μεγάλων Πρωτοδικείων της χώρας, ενώ μετά την άμεση εκδίκαση όλων των εκκρεμών υποθέσεων υπερχρεωμένων νοικοκυριών από τα Ειρηνοδικεία αναμένεται ανάλογη επιβάρυνση και των Πρωτοδικείων που θα κληθούν να εκδικάσουν μεγάλο αριθμό εφέσεων κατά των αποφάσεων αυτών. Στα Eφετεία της χώρας η εκδίκαση των ποινικών υποθέσεων διαρκεί πλέον πολλές ημέρες ή και μήνες, ενώ παρατηρείται γενικευμένη υπερφόρτωση των πινακίων. Παρίσταται, ως εκ τούτου, ανάγκη αύξηση των οργανικών θέσεων της δικαστών, ώστε να μπορεί απρόσκοπτα να γίνεται η συζήτηση των υποθέσεων. Η ΕΔΕ έχει επίσης την άποψη ότι οι υποθέσεις των «κόκκινων επιχειρηματικών δανείων» στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο θα πρέπει να περιέλθουν στην αρμοδιότητα των Ειρηνοδικείων, αφενός για λόγους ενότητας των διαδικασιών, δεδομένου ότι στο Ειρηνοδικείο εκδικάζονται και οι συναφείς υποθέσεις των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και αφετέρου για να αξιοποιηθεί η εμπειρία των Ειρηνοδικών από την εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων. Πρέπει να σημειωθεί ότι η επιβάρυνση των Πρωτοδικείων εξαιτίας του πλήθους των εμπορικών πτωχεύσεων είναι ήδη πολύ μεγάλη. Θα πρέπει ωστόσο ένα τέτοιο μέτρο να συνοδευτεί και από αύξηση των οργανικών θέσεων των Ειρηνοδικών σταδιακά με παράταση ισχύος του πίνακα επιτυχόντων Ειρηνοδικών και για το επόμενο έτος.

    Ενόψει όλων αυτών ζητούμε

    Α. την άμεση κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων στα Πρωτοδικεία και Εφετεία της χώρας και

    Β. την αύξηση των οργανικών θέσεων κατά 20 Προέδρων Πρωτοδικών και κατά 80 Πρωτοδικών και Παρέδρων, κατά 10 Προέδρων Εφετών και 40 Εφετών και κατά 50 Ειρηνοδικών κατ’ έτος για φέτος και για την επόμενη χρονιά.

  • 3 Μαρτίου 2017, 01:51 | Σ.Ν (Δικαστής)

    Η παρ. 4 αναφέρει: Η συζήτηση της αίτησης προσδιορίζεται εντός δύο (2) μηνών από την κατάθεση. Η απόφαση του δικαστηρίου δημοσιεύεται εντός τριών (3) μηνών από την ημερομηνία της συζήτησης.

    Και η παρατήρηση μου είναι: Σε ποιον πλανήτη ζείτε. Έχετε δει πως μοιάζουν τα πινάκια των Δικαστηρίων. Εδω μια απλή υπόθεση προσδιορίζεται μετά απο ένα χρόνο και χρειάζονται μήνες για να δημοσιευθεί η σχετική απόφαση. Στα χαρτιά όλα είναι ωραία. Γνωρίζεται την κατάσταση στη Δικαιοσύνη και νομοθετείτε σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

    Θερμή παράκληση στους συντάκτες του νομοθετήματος: Προσγειωθείτε στον πλανήτη Γη και δη στην Ελληνική πραγματικότητα.

  • 3 Μαρτίου 2017, 01:56 | Ιωάννα Ζαχαροπούλου (δικηγόρος)

    H αρμοδιότητα για την επικύρωση των συμβάσεων αναδιάρθρωσης οφειλών είναι ορθότερο να ανατεθεί στα Ειρηνοδικεία. Η διαδικασία ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου είναι χρονοβόρα και πιο δαπανηρή σε σχέση με αυτή των Ειρηνοδικείων. Στην Ελλάδα η πλειοψηφία των επιχειρήσεων είναι μικρού ή μεσαίου μεγέθους και για το λόγο αυτό η ανάγκη χαμηλών δικαστικών εξόδων για την αναδιάρθρωση των οφειλών τους είναι επιτακτική.

  • 3 Μαρτίου 2017, 01:06 | ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΚΙΟΥΛΓΚΙΔΟΥ

    Η διαδικασία ενώπιον των Πολυμελών Δικαστηρίων αναμφίβολα είναι χρονοβόρα και πολυδάπανη. Η ανάθεση της επικύρωσης λοιπόν στα ανωτέρω Δικαστήρια θα αποτρέψει παρά θα προτρέψει τον υπερχρεωμένο επιχειρηματία να προβεί σε μια τέτοια διαδικασία, διότι δύσκολα θα μπορέσει να ανταποκριθεί στα κόστη τα οποία θα κληθεί να καταβάλει (γραμμάτια προείσπραξης κλπ.).
    Σε κάθε περίπτωση αποτρεπτικό αποτελεί και το γεγονός ότι τα Πολυμελή Πρωτοδικεία έχουν έδρα συνήθως στις πρωτεύουσες Νομών σε αντίθεση με τα Ειρηνοδικεία που έχουν έδρες ανά την χώρα.
    Επιπρόσθετα λόγω της ενασχόλησης των Ειρηνοδικών με αιτήσεις του Ν.3869/2010,τα τελευταία επτά έτη, τους καθιστά τους πλέον αρμόδιους για την επικύρωση του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων, όπου η μόνη διαφορά ανάμεσα στις δύο διαδικασίες ουσιαστικά είναι το υποκείμενο της υπερχρέωσης.
    Τέλος, το μισθολογικό κόστος των Ειρηνοδικών είναι χαμηλότερο από αυτό των Πρωτοδικών, με αποτέλεσμα η ανάθεση της εν λόγω διαδικασίας στα Ειρηνοδικεία, να αποτελεί εκτός των άλλων και την οικονομικότερη λύση και για το Κράτος.

  • 2 Μαρτίου 2017, 23:40 | Σπύρος Ζακυνθινός

    Δεν θα σταθώ στο γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων υποστηρίζουν η αρμοδιότητα να περάσει στα ειρηνοδικεία είναι στον πίνακα επιτυχόντων του διαγωνισμού ειρηνοδικών και επιδιώκουν, σχολιάζοντας μαζικά στο συγκεκριμένο άρθρο, την πρόσληψή τους ούτε στο γεγονός ότι η μεγάλη δεξαμενή των ψηφοφόρων της ένωσης δικαστών είναι οι πρωτοδίκες, οι πρόεδροι πρωτοδικών και οι εφέτες, και προς τούτο η σχετική ανακοίνωσή της, ούτε στο ότι η μικρή διαφορά του γραμματίου ανάμεσα σε ειρηνοδικείο και πρωτοδικείο δεν είναι άξια λόγου μπροστά στο αντικείμενο του νομοσχεδίου. Θα σταθώ μονάχα σε δύο γεγονότα: 1) Παρά την αύξηση οργανικών θέσεων και τους επαναπροσδιορισμούς των αιτήσεων υπερχρεωμένων, τα ειρηνοδικεία συνεχίζουν να βουλιάζουν με τον όγκο δικογραφιών, καθώς συνεχίζουν να προσδιορίζονται ή να είναι προσδιορισμένες αιτήσεις υπερχρεωμένων μέχρι το 2027. Οι μικροδιαφορές προσδιορίζονται μετά από δύο και πλέον έτη και οι άλλες διαδικασίες αρμοδιότητας ειρηνοδικείου (τακτική, αυτοκίνητα, εργατικά μέχρι 20.000 ευρώ και μισθώσεις έως 600 ευρώ) προσδιορίζονται να εκδικαστούν το νωρίτερο έναν χρόνο μετά την κατάθεση των σχετικών δικογράφων, οι δε αναβολές προσδιορίζονται τουλάχιστον ενάμιση έτος μετά τον χρόνο αρχικής συζήτησης, καθώς οι περισσότεροι ειρηνοδίκες είναι αποσπασμένοι στα τμήματα υπερχρεωμένων. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα, ενδεικτικά, ο ιδιοκτήτης ακινήτου να ανέχεται επί χρόνια τον δυστροπούντα μισθωτή του ή να μην μπορεί να κάνει ιδιόχρηση του ακινήτου του αν ο μισθωτής αρνείται να αποχωρήσει, ενώ ο ιδιοκτήτης αυτός καταβάλλει κανονικά τον ΕΝΦΙΑ και τις λοιπές υποχρεώσεις του για ακίνητο από το οποίο ούτε μισθώματα εισπράττει ούτε μπορεί να κάνει χρήση του. Αντίστοιχα προβλήματα στα πρωτοδικεία τη στιγμή αυτή δεν υφίστανται, επειδή έχει ήδη μεταφερθεί στα ειρηνοδικεία υπερβολικά μεγάλη ύλη. Διαφορετική θα ήταν η σχετική επιχειρηματολογία προ 10ετίας, καθώς τότε, πράγματι, οι υποθέσεις στα μεγάλα πρωτοδικεία προσδιορίζονταν ακόμα και μετά από τέσσερα χρόνια. 2) Η μοναδική φορά που το ειρηνοδικείο χειρίστηκε υποθέσεις εταιρειών και επιχειρήσεων ήταν με τις αιτήσεις διορισμού προσωρινής διοίκησης που ανατέθηκαν σε αυτό με το Ν.4055/2012. Χωρίς ανακοινώσεις της ένωσης δικαστών, χωρίς 961 σχόλια επιτυχόντων και συγγενών τους, χωρίς κανέναν απολύτως θόρυβο, η σχετική ύλη μεταφέρθηκε εκ νέου και σχεδόν αμέσως στα πρωτοδικεία. Την άμεση μεταφορά της σχετικής ύλης και πάλι στα πρωτοδικεία δεν την υπαγόρευσαν ανακοινώσεις συνδικαλιστικών ενώσεων ούτε μαζικές αποστολές σχολίων, αλλά μονάχα η κοινή λογική, καθώς τα ειρηνοδικεία δεν είναι εξοικειωμένα με το εταιρικό δίκαιο, τα δάνεια και, εν γένει, τις υποθέσεις των επιχειρήσεων ούτε γνωρίζουν τα συμφέροντα που διακυβεύονται μεταξύ εταίρων και μετόχων, αλλά και γενικότερα για την ελληνική οικονομία. Εξάλλου, οι υποθέσεις υπερχρεωμένων, όπου σταθμίζονται οι βιοτικές ανάγκες του οφειλέτη και το ποσό που απομένει από το εισόδημά του διατίθεται προς εξυπηρέτηση των στεγαστικών και καταναλωτικών του δανείων, ουδόλως ομοιάζει με το παρόν σχέδιο νόμου που αφορά σε αλληλόχρεους, επιχειρηματικά δάνεια και λοιπές υποχρεώσεις επιχειρήσεων και εταιρειών. Περαιτέρω, οι εταιρείες εκδίδουν ισολογισμούς και αποτελέσματα χρήσης, με τα οποία είναι πρόδηλο ότι δεν είναι καθόλου εξοικειωμένος ένας ειρηνοδίκης. Η κοινή λογική, λοιπόν, είναι αυτή που θα υπαγορεύσει και τώρα αρμόδιο δικαστήριο για τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια να είναι το πολυμελές πρωτοδικείο που έχει και το επιπρόσθετο πλεονέκτημα της διάσκεψης και της προδιάσκεψης.

  • 2 Μαρτίου 2017, 22:55 | Βασιλική Τσουράκη

    Σύμφωνα με το άρθρο 2 του παρόντος νομοσχεδίου «κάθε φυσικό πρόσωπο με πτωχευτική ικανότητα και κάθε νομικό πρόσωπο το οποίο αποκτά εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα… δύναται να υποβάλει αίτηση για υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών».
    Σκοπός του νόμου φαίνεται να είναι η ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων εμπόρων και επιχειρηματιών μέσω της αποφυγής της διαδικασίας της πτωχεύσεως. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, δέον όπως η Πολιτεία σταθμίσει σοβαρούς παράγοντες που επηρεάζουν την οικονομική και δικαστηριακή πραγματικότητα. Ο υπερχρεωμένος έμπορος ή επιχειρηματίας, όταν επιθυμεί να βρει έναν τρόπο να αποδεσμευτεί από μέρος των χρεών του και να συνεχίσει να δραστηριοποιείται, έχει στο νου του μία διαδικασία χαμηλού κόστους (δικαστικές δαπάνες, προεισπράξεις, παράβολα κλπ) και με γρήγορο και άμεσο αποτέλεσμα.
    Τα Πολυμελή Πρωτοδικεία δικάζουν σε Τριμελή σύνθεση, είναι δε γνωστό ότι, εξαιτίας και της εισηγήσεως, η διαδικασία ενώπιόν τους είναι η πιο αργή του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας. Για το λόγο αυτό, χρειάζεται να επιληφθεί Δικαστήριο με μονομελή σύνθεση και δη τα Ειρηνοδικεία τα οποία δικάζουν αποκλειστικά τις αντίστοιχες υποθέσεις του Ν. 3869/2010 σχετικά με τη ρύθμιση οφειλών υπερχρεωμένων προσώπων μη εμπόρων.
    Επιπλέον, οι προεισπράξεις και τα εν γένει έξοδα που απαιτούνται για τη συζήτηση ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου ανέρχονται περίπου στο τριπλάσιο σε σύγκριση με αυτά που απαιτούνται ενώπιον των Ειρηνοδικείων. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι, όταν μιλάμε για έμπορο ή επιχειρηματία λίγο πριν την πτώχευση, που αναζητά τρόπο να ρυθμίσει τις οφειλές του, το κόστος πρόσβασης στη Δικαιοσύνη είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας για το τι τελικά θα πράξει.
    Τέλος, τα Πολυμελή Πρωτοδικεία, όπως προκύπτει από τα στατιστικά του Υπουργείου Δικαιοσύνης, έχουν εντός του έτους 2016 εκδώσει περίπου τις μισές υποθέσεις απ’ όσες έχουν εκδώσει το αντίστοιχο χρονικό διάστημα τα Ειρηνοδικεία.
    Επομένως, η εκδίκαση των εν λόγω υποθέσεων μέσω των Ειρηνοδικείων θα έχει μεγαλύτερο όφελος για την ίδια τη Δικαιοσύνη, καθώς μέσω αυτών θα απονέμεται γρηγορότερη, οικονομικότερη και αποτελεσματική Δικαιοσύνη.

  • 2 Μαρτίου 2017, 22:28 | ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΑΜΠΑΚΙΩΤΗ (ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ)

    Αντί σχολίου παραπέμπω αυτούσιο το υπ’ αριθμ. Πρωτ. 99/24-2-2017 κείμενο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
    (http://ende.gr/%ce%b1%ce%b9%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%b1%cf%85%ce%be%ce%b7%cf%83%ce%b7%cf%83-%ce%bf%cf%81%ce%b3%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%89%ce%bd-%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b5%cf%89%ce%bd/):
    «Αθήνα, 24/02/2017
    Αρ. Πρωτ. 99

    ΠΡΟΣ
    ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ
    ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

    Κοιν.: Γενικό Γραμματέα Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Γεώργιο Σάρλη.

    ΘΕΜΑ : κάλυψη κενών και αύξηση οργανικών θέσεων

    Αξιότιμε κ. Υπουργέ

    Σε συνέχεια του υπ’ αριθμόν πρωτ. 335/ 23-09-2016 εγγράφου μας, επανυποβάλλουμε το αίτημά μας για κάλυψη κενών για αύξηση οργανικών θέσεων.

    Η αλλαγή των διατάξεων του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και η αντίστοιχη προσαρμογή των Κανονισμών των Πρωτοδικείων σ’ αυτόν, επέφεραν πολλαπλασιασμό των εκδικαζόμενων υποθέσεων και επιβάλλουν την πλήρωση των κενών οργανικών θέσεων των μεγάλων Πρωτοδικείων της χώρας, ενώ μετά την άμεση εκδίκαση όλων των εκκρεμών υποθέσεων υπερχρεωμένων νοικοκυριών από τα Ειρηνοδικεία αναμένεται ανάλογη επιβάρυνση και των Πρωτοδικείων που θα κληθούν να εκδικάσουν μεγάλο αριθμό εφέσεων κατά των αποφάσεων αυτών. Στα Eφετεία της χώρας η εκδίκαση των ποινικών υποθέσεων διαρκεί πλέον πολλές ημέρες ή και μήνες, ενώ παρατηρείται γενικευμένη υπερφόρτωση των πινακίων. Παρίσταται, ως εκ τούτου, ανάγκη αύξηση των οργανικών θέσεων της δικαστών, ώστε να μπορεί απρόσκοπτα να γίνεται η συζήτηση των υποθέσεων. Η ΕΔΕ έχει επίσης την άποψη ότι οι υποθέσεις των «κόκκινων επιχειρηματικών δανείων» στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο θα πρέπει να περιέλθουν στην αρμοδιότητα των Ειρηνοδικείων, αφενός για λόγους ενότητας των διαδικασιών, δεδομένου ότι στο Ειρηνοδικείο εκδικάζονται και οι συναφείς υποθέσεις των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και αφετέρου για να αξιοποιηθεί η εμπειρία των Ειρηνοδικών από την εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων. Πρέπει να σημειωθεί ότι η επιβάρυνση των Πρωτοδικείων εξαιτίας του πλήθους των εμπορικών πτωχεύσεων είναι ήδη πολύ μεγάλη. Θα πρέπει ωστόσο ένα τέτοιο μέτρο να συνοδευτεί και από αύξηση των οργανικών θέσεων των Ειρηνοδικών σταδιακά με παράταση ισχύος του πίνακα επιτυχόντων Ειρηνοδικών και για το επόμενο έτος.

    Ενόψει όλων αυτών ζητούμε

    Α. την άμεση κάλυψη όλων των κενών οργανικών θέσεων στα Πρωτοδικεία και Εφετεία της χώρας και

    Β. την αύξηση των οργανικών θέσεων κατά 20 Προέδρων Πρωτοδικών και κατά 80 Πρωτοδικών και Παρέδρων, κατά 10 Προέδρων Εφετών και 40 Εφετών και κατά 50 Ειρηνοδικών κατ’ έτος για φέτος και για την επόμενη χρονιά.»

    ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ ΑΝΑΜΕΝΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΝ ΤΑ ΔΕΟΝΤΑ ΩΣΤΕ ΟΙ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ «ΚΟΚΚΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΝΑ ΠΕΡΙΕΛΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟΥ.

  • 2 Μαρτίου 2017, 21:23 | ΕΛΕΝΗ ΜΠΟΥΧΑΓΙΕΡ

    Θεωρώ ότι η επιλογή του Πολυμελούς Πρωτοδικείου ως αρμοδίου για τέτοιου είδους υποθέσεις είναι ατυχής.Τόσο τα Πολυμελή όσο και τα Μονομελή Πρωτοδικεια είναι ήδη βεβαρημένα και η υπαγωγή των υποθέσεων αυτών θα οδηγήσει σε ακόμα βραδύτερη απονομή της δικαιοσύνης.Αρμόδια σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να είναι τα Ειρηνοδικεία, όπου το κόστος προσφυγής θα είναι αρκετά χαμηλότερο,ενώ παράλληλα θα επιτυγχάνεται και η ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης που είναι αίτημα όλων μας.

  • 2 Μαρτίου 2017, 21:36 | Σ.Ν (Δικαστής)

    Αυτός που σκέφτηκε τη διατύπωση της παράγραφου 6, έχει πλήρη άγνοια της έννοιας διάκριση των εξουσιών. Η νομοθετική εξουσία όταν ψηφίζει νόμους δεν κάνει υποδείξεις στη δικαστική εξουσία για τους λόγους που θα δέχεται ή θα απορρίπτει ένα ένδικο βοήθημα.

    Ένας νόμος αναφέρει κριτήρια, προϋποθέσεις, δικαιούχους κλπ.
    ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να υποδεικνύεις σε Δικαστές να απορρίπτουν ΜΟΝΟ για συγκεκριμένους λόγους.
    Η αποδοχή ή απόρριψη ενός ενδίκου βοηθήματος αποτελεί ΜΟΝΟ δικαιοδοτικό και ΟΧΙ νομοθετικό έργο.

    Εν προκειμένω, εάν ένας δικαστής θέλει να κηρύξει το νόμο αντισυνταγματικό ή να εκδώσει μή οριστική πράξη κλπ, ή παράγραφος 6 το ΑΠΟΓΟΡΕΥΕΙ ????.
    Αυτή η διάταξη θα πάει στη Βουλή των Ελλήνων προς ψήφιση ??????

  • 2 Μαρτίου 2017, 20:31 | Ασημίνα Ξυπολιά

    Για λόγους επιτάχυνσης της διαδικασίας και εξοικονόμησης δαπανών η αρμοδιότητα πρέπει να ανατεθεί στα Ειρηνοδικεία

  • 2 Μαρτίου 2017, 20:15 | ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΒΛΑΧΟΥ

    Με την ιδιότητα μου ως δικηγόρου αλλά και πρόεδρου της Ένωσης Προστασίας Καταναλωτών Στερεάς Ελλάδας έχω να προσθέσω ότι η διευθέτηση των οφειλών των επιχειρήσεων -κυρίως των μικρομεσαίων- είναι το ζητούμενο των τελευταίων ετών δεδομένου ότι αφενός δεν καλύπτονται από τις ρυθμίσεις που προβλέπονται με τις διατάξεις του ν. 3869/2010,αφετέρου η εφαρμογή του πτωχευτικού Νόμου είναι καταστροφική ειδικά για τις επιχειρήσεις που είναι σχετικά υγιείς ή μπορούν να επανέλθουν με την νομοθέτηση ρεαλιστικών ρυθμίσεων των οφειλών τους. Στα πλαίσια αυτά η συγκεκριμένη διαδικασία ως περιγράφεται ως άνω τυγχάνει κατά τη γνώμη μου μη εφαρμόσιμη πρακτικά και άμεσα διότι προβλέπει » Η συζήτηση της αίτησης (να) προσδιορίζεται εντός δύο (2) μηνών από την κατάθεση. Η απόφαση του δικαστηρίου (να) δημοσιεύεται εντός τριών (3) μηνών από την ημερομηνία της συζήτησης» ενώ περαιτέρω αρμόδια θα είναι τα Πολυμελή Πρωτοδικεία. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αμφισβητείται κατά πόσο θα είναι δυνατόν να υπάρχουν στην πράξη τόσο σύντομες δικάσιμοι στα ήδη επιβαρυμένα (τουλάχιστον της επαρχίας) Πολυμελή, κατά πόσο θα είναι εφικτό εν συνεχεία να εκδίδονται αποφάσεις τόσο σύντομα και το σημαντικότερο είναι ότι το κόστος για τη διαδικασία αυτή είναι πολύ υψηλότερο από την αντίστοιχη αρμοδιότητα του Ειρηνοδικείου που θα πρέπει να προτιμηθεί, δεδομένου ότι ο στόχος είναι η ελάφρυνση και η εξυγίανση του επιχειρηματία και όχι η επιπλέον επιβάρυνση του. Τέλος τα Ειρηνοδικεία της χώρας έχουν ήδη αναλάβει αυτή της βαρύνουσας σημασίας τακτοποίηση των οφειλών των Ελλήνων πολιτών, διαχειριζόμενα και μεγάλα ποσά εκτός υλικής αρμοδιότητας τους (εκουσία). Ήτοι δεν έχει να κάνει με τα ποσά των οφειλών αλλά με τις προυποθέσεις ένταξης στη ρύθμιση, διαδικασία που ήδη έχει ανατεθεί στα Ειρηνοδικεία της χώρας και για το λόγο αυτό, δηλαδή για λόγους οικονομικούς, για λόγους διαδικαστικούς αλλά και για λόγους πρακτικούς θεωρώ ότι θα πρέπει να προτιμηθούν για την διεξαγωγή και αυτής της διαδικασίας επικύρωσης ρυθμίσεων οφειλών των επιχειρήσεων.

Σχόλια 1 2 3