1. Οι διατάξεις του παρόντος νόμου ρυθμίζουν τη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών προς οποιονδήποτε πιστωτή, οι οποίες είτε προέρχονται από την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας του οφειλέτη, είτε αποτελούν οφειλές από άλλη αιτία, εφόσον η ρύθμιση των εν λόγω οφειλών κρίνεται από τους συμμετέχοντες στη διαδικασία απαραίτητη προκειμένου να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του οφειλέτη.
2. Για τις ανάγκες του παρόντος νόμου:
α. Ως «μεγάλες επιχειρήσεις» νοούνται όσες, κατά την τελευταία χρήση πριν από την υποβολή της αίτησης σύμφωνα με το άρθρο 4 του παρόντος, είχαν κύκλο εργασιών μεγαλύτερο από δύο εκατομμύρια πεντακόσιες χιλιάδες Ευρώ (2.500.000 €) ή έχουν συνολικές υποχρεώσεις (ληξιπρόθεσμες ή μη) υψηλότερες από δύο εκατομμύρια Ευρώ (2.000.000 €).
β. Ως «μικρές επιχειρήσεις» νοούνται όσες, κατά την τελευταία χρήση πριν από την υποβολή της αίτησης σύμφωνα με το άρθρο 4 του παρόντος, είχαν κύκλο εργασιών έως δύο εκατομμύρια πεντακόσιες χιλιάδες Ευρώ (2.500.000 €) και έχουν συνολικές υποχρεώσεις (ληξιπρόθεσμες ή μη) έως δύο εκατομμύρια Ευρώ (2.000.000 €) .
γ. Ως «συνοφειλέτης» νοείται κάθε πρόσωπο που ευθύνεται αλληλεγγύως εκ του νόμου ή ως αποτέλεσμα δικαιοπραξίας, για την εξόφληση μέρους ή του συνόλου των οφειλών του οφειλέτη. Στην έννοια του συνοφειλέτη περιλαμβάνεται και ο εγγυητής. Δεν συμπεριλαμβάνονται στην έννοια του συνοφειλέτη οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις που δυνάμει ασφαλιστικής σύμβασης με τον οφειλέτη έχουν αναλάβει να καλύψουν την παντός είδους ευθύνη του έναντι τρίτων.
δ. Ως «χρηματοδοτικός φορέας» νοείται κάθε πιστωτικό ή χρηματοδοτικό ίδρυμα, συμπεριλαμβανομένων και των υπό ειδική εκκαθάριση πιστωτικών ιδρυμάτων, κάθε εταιρεία χρηματοδοτικής μίσθωσης, κάθε εταιρεία πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων, καθώς και κάθε εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις του άρθρου 1 του ν. 4354/2015 (Α’ 176), εφόσον τελούν υπό την εποπτεία της Τράπεζας της Ελλάδος.
ε. ως «πιστωτές» νοούνται τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα, δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του Ελληνικού Δημοσίου και των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης, που έχουν πάσης φύσεως χρηματικές απαιτήσεις κατά του οφειλέτη.
στ. «απαρτία συμμετεχόντων πιστωτών» υπάρχει όταν συμμετέχουν στη διαδικασία πιστωτές (συμμετέχοντες πιστωτές) που είναι δικαιούχοι τουλάχιστον του (50%) πενήντα τοις εκατό του συνόλου των απαιτήσεων κατά του οφειλέτη. Δεν λαμβάνονται υπόψη για τον σχηματισμό απαρτίας απαιτήσεις προσώπων συνδεδεμένων με τον οφειλέτη και απαιτήσεις πιστωτών που δεν δεσμεύονται από τη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών σύμφωνα με τα οριζόμενα στις παραγράφους 4, 6 και 7 του άρθρου 2 και στο εδάφιο ε’ της παραγράφου 3 του άρθρου 4.
ζ. Ως «πλειοψηφία συμμετεχόντων πιστωτών» νοείται η πλειοψηφία των συμμετεχόντων πιστωτών που σχηματίζεται με βάση ποσοστό επί του συνόλου των απαιτήσεων των συμμετεχόντων πιστωτών. Δεν λαμβάνονται υπόψη για τον σχηματισμό της πλειοψηφίας συμμετεχόντων πιστωτών απαιτήσεις προσώπων συνδεδεμένων με τον οφειλέτη.
η. Ως «ποσοστό συμμετεχόντων πιστωτών με ειδικό προνόμιο» νοείται το ποσοστό των συμμετεχόντων πιστωτών που σχηματίζεται επί του συνόλου των απαιτήσεων των συμμετεχόντων πιστωτών που εξασφαλίζονται με υποθήκη, προσημείωση υποθήκης ή ενέχυρο ή άλλο ειδικό προνόμιο. Δεν λαμβάνονται υπόψη για τον σχηματισμό του ποσοστού συμμετεχόντων πιστωτών με ειδικό προνόμιο απαιτήσεις προσώπων συνδεδεμένων με τον οφειλέτη.
θ. Ως «σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών» νοείται η πολυμερής δικαιοπραξία που καταρτίζεται μεταξύ του οφειλέτη και των συμβαλλομένων πιστωτών στο πλαίσιο εφαρμογής των διατάξεων του παρόντος νόμου, έχει ως αντικείμενο την αναδιάρθρωση του συνόλου ή μέρους των οφειλών του οφειλέτη και αποσκοπεί στην συνέχιση της επαγγελματικής ή επιχειρηματικής δραστηριότητας του οφειλέτη.
ι. Ως «πρόσωπα συνδεδεμένα με τον οφειλέτη» νοούνται:
(i) Όταν ο οφειλέτης είναι φυσικό πρόσωπο, οι σύζυγοι, οι συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι δευτέρου βαθμού, καθώς και τα νομικά πρόσωπα που ελέγχονται από τον οφειλέτη.
(ii) Όταν ο οφειλέτης είναι νομικό πρόσωπο, τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα που ελέγχουν το νομικό πρόσωπο του οφειλέτη, καθώς και οι σύζυγοι και οι συγγενείς εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι του δεύτερου βαθμού των ως άνω φυσικών προσώπων. Επίσης τα νομικά πρόσωπα που ελέγχονται από τον οφειλέτη.
Ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο θεωρείται ότι ασκεί έλεγχο όταν συντρέχει μία από τις περιπτώσεις του άρθρου 32 Ν. 4308/2014 (Α’ 251).
ια. Ως «συμμετέχων πιστωτής» νοείται κάθε πιστωτής που παρίσταται ή εκπροσωπείται ή συμμετέχει με οποιονδήποτε άλλο τρόπο στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης με σκοπό την κατάρτιση σύμβασης αναδιάρθρωσης οφειλών.
ιβ. Ως «συμβαλλόμενος πιστωτής» νοείται κάθε πιστωτής που συμβάλλεται στη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών.
ιγ. Ως «μη συμβαλλόμενος πιστωτής» νοείται κάθε πιστωτής που δεν συμβάλλεται στη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών, ανεξαρτήτως εάν συμμετείχε στη διαδικασία διαπραγμάτευσης.
ιδ. Ως «εμπειρογνώμονας» νοείται κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που προσφέρει κατ’ επάγγελμα υπηρεσίες χρηματοοικονομικών συμβουλών σχετικά με την αναδιάρθρωση επιχειρήσεων.
ιε. Ως «εκτιμητής ακινήτων» νοείται ο πιστοποιημένος εκτιμητής ακινήτων που έχει καταχωρηθεί στο Μητρώο Πιστοποιημένων Εκτιμητών του Υπουργείου Οικονομικών, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου Γ του ν. 4152/2013 (Α’ 107).
ιστ. Ως «οφειλές προς το Δημόσιο» νοούνται οι απαιτήσεις του Δημοσίου που είναι ήδη βεβαιωμένες σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν.δ. 356/1974, Α’ 90), του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 4174/2013, Α’ 170) και του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα (ν. 2960/2001, Α’ 265) κατά την 31η Δεκεμβρίου 2016, με τις προσαυξήσεις ή τόκους εκπρόθεσμης καταβολής κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 4.
ιζ. Ως «οφειλές υπέρ τρίτων» νοούνται οι κατά την 31η Δεκεμβρίου 2016 ήδη βεβαιωμένες οφειλές υπέρ τρίτων πιστωτών, οι οποίες βεβαιώνονται και εισπράττονται από τη Φορολογική Διοίκηση σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν.δ. 356/1974), με τις προσαυξήσεις ή τόκους εκπρόθεσμης καταβολής κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 4.
ιη. Ως «οφειλές προς τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης» νοούνται οι απαιτήσεις των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης που είναι ήδη βεβαιωμένες, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ν.δ. 356/1974) και του άρθρου 101 του ν. 4172/2013 (Α΄ 167), κατά την 31η Δεκεμβρίου 2016, με τις προσαυξήσεις ή τόκους εκπρόθεσμης καταβολής κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης του άρθρου 4.
Δεν υπάρχει εισηγητική έκθεση ώστε να είναι σαφής η στόχευση του νομοσχεδίου.
Άρθρο 1 παρ. 2 Δεν υπάρχει πρόβλεψη για τις «μεσαίες επιχειρήσεις», όπως υπήρχε σε παλαιότερο σχέδιο.
Η προτεινόμενη «Ρύθμιση(;)» είναι απορριπτέα διότι από Οικονομικής Απόψεως , και όχι μόνο, κρίνεται ως Αποσπασματική, Μη Ρεαλιστική, ίσως Τραπεζοεμνευσμένη και τελείως Αναποτελεσματική. Κρίνεται δε, απορριπτέα και από Διαδικαστικής Απόψεως, διότι είναι Χρονοβόρος, Εμπλέκει: 100άδες Πιστοποιημένους Εκτιμητές Ακινήτων, Οικονομικούς Εμπειρογνώμονες, Δικαστικούς Επιμελητές, Δικηγόρους, Ειδικούς Επιμελητές, Συμβολαιογράφους, Ειδικούς Διαμεσολαβητές, Δικαστήρια, κλπ, κλπ. Και τελικά, κρίνεται και ως ασκόπως Δαπανηρή, διότι όλοι οι προαναφερθέντες θα πρέπει να αμειφθούν, φανερά και ίσως και κρυφά, από επιχειρήσεις στεγνές από κεφάλαια κινήσεως. Και βέβαια, στο προαναφερθέν κόστος πρέπει να προστεθεί η προκαλούμενη μακροχρόνια γραφειοκρατική περιπέτεια του πήγαινε έλα, και οπωσδήποτε το συνεπαγόμενο κόστος του Δημοσίου και των λοιπών συντελεστών της «Ρύθμισης». Και φυσικά, πρέπει να ληφθούν υπόψη, και οι συνηθισμένοι και συνυφασμένοι, σε τέτοιες περιπτώσεις, μισοεκβιασμοί και τα σχετικά πιθανά λαδώματα.
Με βάση τις παραπάνω διαπιστώσεις, οι προτάσεις μας διαμορφώνονται σε σε τρεις (3) άξονες,
(Α) Σχολιασμός
(Β) Οι Προτάσεις του ΕΣΚΕ,
(Γ) Οι προοπτικές της Ανάπτυξης για έξοδο από την κρίση.
Α – ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
1. Το προτεινόμενο σχέδιο νόμου, ακόμα και στην καλύτερή του μορφή, αποτελεί αποσπασματική λύση ευρύτερου προβλήματος και ΔΕΝ επαρκεί μόνο του για τα διασφαλίσει την συνέχεια της λειτουργίας των επιχειρήσεων που θα κριθούν βιώσιμες, χωρίς την συνδρομή και των λοιπών βασικών προϋποθέσεων για τον σκοπό αυτό που δεν εμπίπτουν στα στενά κριτήρια αξιολόγησης για υπαγωγή στη ρύθμιση, ήτοι:
Κεφαλαιακή επάρκεια και Κεφάλαια κίνησης
Κερδοφορία για την απόσβεση παλαιών οφειλών
Ανυπαρξία τραπεζικής χρηματοδότησης
Αποδυνάμωση της αγοραστικής δύναμης της αγοράς
Λειτουργικά, ανταγωνιστικά και πιστωτικά προβλήματα στις εξαγωγές
Υπερφορολόγηση των πάντων
Μακροχρόνια προοπτική ανάκαμψης και επανόδου σε ρυθμούς ανάπτυξης
2. Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η ολική απουσία και της παραμικρής αναφοράς στην βαθειά και μακρόχρονη οικονομική κρίση που βασικά άρχισε από την «άτυπη χρεωκοπία του Δημοσίου», και συνεχίστηκε με τις 7χρονες λανθασμένες αρκετές πολιτικές των μνημονίων, όπως ήδη έχουν παραδεχθεί και οι επικεφαλής οικονομολόγοι του ΔΝΤ, και πληθώρα οικονομολόγων διεθνούς κύρους. Η επιβληθείσα βιαία εσωτερική υποτίμηση των μνημονίων, εγκατέστησε την διαχρονική λιτότητα. Η οποία εφόσον συνεχίζεται τροφοδοτεί την ανεργία και τις αιτίες που έφεραν τα καταιγιστικά προβλήματα στον πληθυσμό και στην πραγματική παραγωγή.
3. Οι επιχειρήσεις που δεν θα ενταχθούν στη ρύθμιση του νέου νόμου ως «μη βιώσιμες» θα οδηγηθούν στην Κόλαση των πλειστηριασμών από το Δημόσιο, τους Ασφαλιστικούς Φορείς, από τις τράπεζες και τα φημολογούμενα κοράκια τους, τα Distress funds. Απλά γιατί βρέθηκαν σε λάθος τόπο σε λάθος χρόνο. Και η διαδικασία διαχωρισμού των ως προς την υπαγωγή τους στον νέο νόμο, καθόλου δεν πείθει ότι θα είναι άμεμπτη. Και διερωτάται κανείς, πώς τόσο εύκολα προεξοφλείται ότι και θα υπάρξει και θα είναι και επαρκής η μελλοντική κερδοφορία που απαιτείται για την απόσβεση των παλαιών οφειλών και των κόκκινων τραπεζικών δανείων, έστω και μετά από κάποιο κούρεμα. Αυτό είναι εξαιρετικά αμφίβολο σε συνθήκες συνεχιζόμενης γενικής κρίσης, ασφυξίας της αγοράς και αποσταθεροποίησης των πάντων.
Χρειάζεται γενναίος ρεαλισμός.
Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι θα μπορέσουν ποτέ να εισπράξουν το σύνολο των παλαιών οφειλών: το Δημόσιο 100 δις, οι τράπεζες άλλα 100 δις, και οι Ασφαλιστικοί Φορείς 30 δις, περίπου; Εάν όχι, που είναι βέβαιο, τότε το πιο πιθανόν είναι να εισπράξει το Δημόσιο κάποιο μέρος των παλαιών οφειλών. Άραγε το 50%, περισσότερο ή λιγότερο; Διαφαίνεται όμως ότι, όπως πάνε τα πράγματα, το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό, εκτός και εάν υπάρξει κάτι το πολύ ριζικό, το πολύ ανατρεπτικό. Τελικά, μάλλον δεν θα εισπράξουν περισσότερα από 30-40%.
ΟI ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΣΚΕ:
Επομένως ο ρεαλισμός επιβάλει να εξεταστεί :
α) H με αυστηρές προϋποθέσεις (μελλοντικού και βέβαιου ελέγχου ) διαγραφή κάποιου ποσοστού των παλαιών οφειλών όλων των επιχειρήσεων προς το Δημόσιο και τους Ασφαλιστικούς Φορείς, π.χ. διαγραφή των πάσης φύσεως προσαυξήσεων. Όλες δε οι επιχειρήσεις να θεωρηθούν a priori ειλικρινείς, και υπό την αίρεση ότι θα αποδειχθούν και ειλικρινείς, ως προς τα οικονομικά τους στοιχεία σε βάθος δεκαετίας και
β) Το ΠΑΓΩΜΑ του 50% του υπολοίπου των παλαιών οφειλών προς το Δημόσιο και τους Ασφαλιστικούς Φορείς όλων των επιχειρήσεων για περίοδο 6-7 ετών. Που κρίνεται εύλογο ελάχιστο διάστημα για να μπορέσουν οι επιχειρήσεις να αντιμετωπίσουν τα συσσωρευμένα και τα σημερινά τρομερά λειτουργικά τους προβλήματα, εάν και εφόσον, φυσικά, ληφθούν και άλλα απαραίτητα μέτρα Ανάπτυξης της Οικονομίας. Πλην όμως, για να μην υπάρξει άμεση στέρηση εισροών του Δημοσίου και των Ασφαλιστικών Φορέων, και για να δοθεί ο αναγκαίος χρόνος ανεύρεσης ισοδύναμων πόρων για την κάλυψη των παραπάνω κονδυλίων, θα πρέπει κατά την έναρξη εφαρμογής της προαναφερθείσης «Διαγραφής» ως και του «Παγώματος», να προβλεφθεί ότι όσες επιχειρήσεις θελήσουν να υπαχθούν στο πρόγραμμα, π.χ. «Νέα Πορεία» (που πρέπει να είναι μέρος ευρύτερου Προγράμματος Ανάπτυξης) θα πρέπει :
1ον) να υποβάλουν αίτηση Υπαγωγής στο Πρόγραμμα Νέα Πορεία, δηλώνοντας ότι θα εξοφλήσουν ως έχουν τις παλαιές οφειλές τους στους προσεχείς από την Αίτηση 12 μήνες, άλλως θα αποβάλλονται από αυτήν την Ρύθμιση,
2ον) να προσκομίσουν αντίγραφα δεκαετίας των Φορολογικών Δηλώσεων (ΦΔ) των οικονομικών μονάδων τους, ως επίσης ΦΔ δεκαετίας ως κάτωθι (υπό μορφή πινάκων):
Ανώνυμες Εταιρίες: ειδικώς: 10ετίας για άπαντες τους μετόχους άνω του
1%, και των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου τους,
των Γενικών Διευθυντών, και 5ετίας για τους
Διευθυντές των Υπηρεσιών τους.
ΕΠΕ, μονοπρόσωπες ή μη: για άπαντες τους Μεριδιούχους άνω του 5%,
και τους Διαχειριστές τους.
Ομόρρυθμες Εταιρίες : για άπαντες τους εταίρους τους της δεκαετίας.
Ετερόρρυθμες Εταιρίες : για άπαντες τους ομόρρυθμους, και για τους άνω
του 10% ετερόρρυθμους.
Προσωπικές οικονομικές μονάδες: των ιδιοκτητών τους.
3ον) να προσκομίσουν αντίγραφα των ΦΔ 10ετίας, ως και σχετικό πίνακα στοιχείων και για τις ή τους συζύγους των άνω προαναφερθέντων προσώπων, ως και των συγγενών εξ αίματος η εξ αγχιστείας τους μέχρι δευτέρου βαθμού συγγενείας.
4ον) Στους προαναφερθέντες πίνακες θα συμπεριλαμβάνονται ανά έτος, και όπου δει: ο Μηνιαίος και Ετήσιος Μισθός, Μερίσματα, Διανεμηθέντα Κέρδη, Bonus, Ετήσιες Αμοιβές τους ως μελών του ΔΣ, Stock Options, Eμβάσματα στο εξωτερικό, Αγορά και Πώληση περιουσιακών στοιχείων εντός εκτός Ελλάδος, προσωπικά Δάνεια, Κληρονομιές, Λαχεία, Δωρεές, κλπ.
5ον) Η Αίτηση θα συνοδεύεται επίσης, με Υπεύθυνη Δήλωση στην οποία θα αναφέρεται ότι άπαντα τα προσκομισθέντα στοιχεία είναι ακριβή και ειλικρινή και ότι αποδέχεται ο Αιτών την ρήτρα ακύρωσης της υπαγωγής στην Ρύθμιση της Νέας Πορείας, ως και την αναδρομική απώλεια των εξ αυτής ωφελημάτων, και των συναφών εκ του Νόμου συνεπειών. Επίσης, ότι η μη καταβολή των παλαιών οφειλών του 12μήνου, συνεπάγεται την ακύρωση της Ρύθμισης
6ον) Εάν η Πολιτεία αποδεχθεί την ως άνω πρόταση, αποδεικνύει την μεγαλοψυχία της με τις παραχωρήσεις της. Όμως, και οι Διοικήσεις των Οικονομικών μονάδων πρέπει και αυτές να αποδείξουν την μεγαλοψυχία τους αποδεχόμενες να θυσιάσουν στον βωμό της Νέας πορείας μέρος των ετησίων απολαβών τους. Και συνεπώς προτείνεται π.χ. υποχρεωτικό κούρεμα των πάσης μορφής και φύσεως απολαβών τους κατά, π.χ., 30%,ως και πάγωμά τους για 3 έτη. Επίσης δε, η μετά τα 3 έτη πιθανή αύξηση τους, δεν θα υπερβαίνει το ποσοστό αύξησης των κερδών. Και φυσικά, υποχρεωτική μηδενική αύξηση, ελλείψει κερδών. (Για να σταματήσει και το διαχρονικό σκάνδαλο. Που ενώ η Χ, Ψ εταιρία ζημιώνεται ετησίως κάποια εκατομμύρια, κάποιες φορές παρατηρείται οι Διοικούντες να κάνουν γενναία αύξηση των αμοιβών τους!!!). Η προτεινόμενη προσέγγιση αφορά, επίσης, και τα διανεμόμενα στους μετόχους κέρδη.
7ον) Η Πολιτεία πρέπει να ξαναδεί το (ανά)θέμα της προκαταβολής του Φόρου Εισοδήματος επί των κερδών της επόμενης χρήσης(;), στερώντας βασικά κεφάλαια Κίνησης. Που ταυτόχρονα είναι και σημαντικό αντικίνητρο να γίνουν οι αναγκαίες εταιρικές επενδύσεις.
8ον) Όλες οι Αιτήσεις να αναρτώνται στην Διαύγεια, μόλις υποβάλλονται, ώστε να είναι εφικτή η διαρκής ενημέρωση των ενδιαφερομένων. Γεγονός που σηματοδοτεί και τονίζει την έμμεση, πλην σαφή, και Υπεύθυνη Διαβεβαίωση ότι τα αιτηθέντα και υποβληθέντα με την Αίτηση οικονομικά δεδομένα, όχι μόνο της οικονομικής μονάδος, αλλά και των κατά καιρούς συνδεδεμένων προσώπων είναι ακριβή και ειλικρινή, και συνεπώς καθησυχάζει τις κάποιες ανησυχίες ότι πιθανόν να έχει γίνει πάρτι κάποιων επιτηδείων. Διότι, βέβαια, θα επακολουθήσει, οπωσδήποτε , ο προβλεπόμενος έλεγχος με τις πολύ βαριές κυρώσεις και τις καταστροφικές συνέπειες του. Και φυσικά, θα είναι απορίας(;) άξιο, γιατί κάποιες οικονομικές μονάδες δεν υποβάλλουν Αίτηση υπαγωγής στην Νέα Πορεία. Με προφανή συμεράσματα.
9ον) Για να δείξει και να αποδείξει η Πολιτεία την σταθερή απόφασή της ότι θα κάνει το ως άνω προταθέντα σε βάθος έλεγχο, θα πρέπει να μεριμνήσει για την άμεση πρόσληψη(;) ή/και σύσταση ειδικού ανεξάρτητου ελεγκτικού οργάνου, του οποίου την μηνιαία ελεγκτική πρόοδο θα πρέπει επίσης να την αναρτά στην Διαύγεια, όπου και θα σημειώνεται ότι έγινε ο έλεγχος συγκεκριμένων οικονομικών μονάδων. Ώστε να το γνωρίζει ο κάθε οφειλέτης, αλλά και ο κάθε ενδιαφερόμενος για τον συγκεκριμένο οφειλέτη. Και φυσικά, θα πρέπει να αναφέρεται και η κάθε αρνητική περίπτωση, και για παραδειγματισμό.
10ον) Να μην μπορούν οι πιστωτές να ξεκινήσουν ή να συνεχίσουν ενέργειες αναγκαστικής εκτέλεσης ούτε πώληση των απαιτήσεων σε funds, για διάστημα 3ετίας μετά την Υπαγωγή στην Νέα Πορεία
Γ) ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Το εξαιρετικά κρίσιμο θέμα για την επιβίωση του Ελληνισμού και της Χώρας εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με αναθέματα, κομματικούς διαξιφισμούς, δημοσιογραφικές παραφιλολογίες και απόλυτη σιωπή υπεύθυνων και μη. Οι πιθανοί Μελετητές μπορούν , εάν το θελήσουν, να δομήσουν ένα εθνικό σχέδιο, όχι μόνο εξόδου από την κρίση, αλλά και ολικής ανασυγκρότησης της Ελληνικής οικονομίας από μηδενική βάση. Εισηγούμενοι, μεταξύ των άλλων, τον εξοστρακισμό παραδοσιακών αντιλήψεων, που εντάσσονται στην «ουρά του τυφώνα της τουρκοκρατίας» από τις οποίες δεν έχουμε καταφέρει να απαλλαγούμε σχεδόν 200 χρόνια μετά την απελευθέρωση. Η Πολιτεία και τα πολιτικά κόμματα έχουν αποδειχθεί απόλυτα ανίκανα, αλλά και μόνιμα απρόθυμα να εγκαταλείψουν τα εξουσιαστικά τους δικαιώματα, ως διάδοχοι των «τούρκων πασάδων» με απεριόριστες εξουσίες επάνω σε φοβισμένους πολίτες-ραγιάδες, που παραμένουν προσκολλημένοι στο «κισμέτ», και σε όλα τα άλλα νοσηρά κατάλοιπα του χατζιαβατισμού. ‘Ολοι μας έχουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν για το Εθνικό μας τέλμα για το οποίο οφείλουμε και αυτοκριτική αλλά και λογοδοσία στις επόμενες γενεές.
Συμπερασματικά και σχηματικά, το καράβι που λέγεται Ελλάς χτύπησε σε βράχο και τώρα μοιράζουν διαβεβαιώσεις ότι το καράβι δεν θα βουλιάξει αλλά θα σωθεί γιατί, αντ’ αυτού, θα βουλιάξει …ο βράχος!!
Για τις επιχειρήσεις υπάρχει μόνο ο μονόδρομος της συρρίκνωσης, των γενναίων περικοπών εξόδων και προσωπικού (δηλαδή ακραία λιτότητα) και της αποτροπής κατασχέσεων και πλειστηριασμών στην νέα εποχή που θα μείνει στην ιστορία σαν η «νέα εποχή δόξας για τους μαυραγορίτες» που τώρα λέγονται τράπεζες και distress funds, σε ένα νεόκοπο παροξυσμό εθνικού ξεπουλήματος της περιουσίας και της αξιοπρέπειας κάθε πολίτη που είχε την ατυχία να επενδύσει σε μια επιχειρηματική προσπάθεια, που, όπως λαθεμένα πίστευε, θα ήταν «για το καλό του».
Σωτηρία ασφαλώς και υπάρχει, αλλά όχι με συνταγές μαθητευόμενων αλχημιστών….
Παρατηρήσεις της Π.Ο.Ξ. επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης με τον τίτλο
«ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΟΦΕΙΛΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ»
Έχουμε κατ΄επανάληψη επισημάνει τον κίνδυνο αφελληνισμού των ελληνικών ξενοδοχείων, ο οποίος είναι σήμερα πιο άμεσος από ποτέ και τις ανυπολόγιστες συνέπειες που μια τέτοια εξέλιξη θα έχει στην απασχόληση, στην ελληνική οικονομία και στην κοινωνία μας γενικότερα. Η πρόβλεψη ενός μηχανισμού ρύθμισης του συνόλου των οφειλών των επιχειρήσεων ως ένα από τα μέσα περιορισμού της έκτασης του ανωτέρω τεράστιου προβλήματος αποτελεί ένα πάγιο αίτημα και του ξενοδοχειακού κλάδου.
Αναγκαία προϋπόθεση για να είναι επιτυχημένο το συγκεκριμένο εγχείρημα αποτελεί η νομοθετική ρύθμιση που θα υιοθετηθεί να λαμβάνει υπόψη της το ιδιαίτερα δυσμενές οικονομικό περιβάλλον στο οποίο οι επιχειρήσεις καλούνται να λειτουργήσουν κατά τα τελευταία 6 και πλέον έτη. Διανύουμε μια περίοδο παρατεταμένης οικονομικής ύφεσης και ολοένα αυξανόμενης υπερφορολόγησης. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον οι αντοχές και των πιο εύρωστων επιχειρήσεων έχουν εξασθενήσει, πόσο μάλλον οι οικονομικές δυνατότητες των μικρομεσαίων. Το γεγονός, λοιπόν, πως μια επιχείρηση τα χρόνια της ύφεσης αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα δεν την καθιστά μη βιώσιμη.
Το ζητούμενο θα πρέπει να είναι να παρέχεται η δυνατότητα στη συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων να υποβάλλουν αίτηση για ένταξη στην προωθούμενη ρύθμιση και στη συνέχεια να ρυθμίσουν τις οφειλές τους και να συνεχίσουν ή επανεκκινήσουν τη λειτουργία τους.
Ενόψει των ανωτέρω επισημαίνουμε τα εξής:
Α. Κατά την άποψή μας θα πρέπει να απαλειφθούν οι κατωτέρω περιορισμοί, οι οποίο στερούν από μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων και χωρίς ουσιαστική αιτιολογία, τη δυνατότητα ένταξης στην προωθούμενη ρύθμιση:
• Τα κριτήρια επιλεξιμότητας που τίθενται με τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 3 του σχεδίου νόμου . Ο συγκεκριμένος περιορισμός, αν παραμείνει, θα αποκλείσει μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων, οι οποίες ήταν βιώσιμες πριν από την περίοδο της κρίσης και είναι εξαιρετικά πιθανόν πως αν μπορέσουν να ρυθμίσουν τις οφειλές τους θα εμφανίσουν εκ νέου θετικά οικονομικά αποτελέσματα στο μέλλον.
• Ο αποκλεισμός των επιχειρήσεων που έχουν διακόψει τη λειτουργία τους ή βρίσκονται σε στάδιο λύσης ή εκκαθάρισης ή πτώχευσης (περίπτωση γ της παραγράφου 3 του άρθρου 2) . Η δυνατότητα ένταξης στην προωθούμενη ρύθμιση ενδέχεται να αποτελέσει λόγο αναβίωσης των ανωτέρω επιχειρήσεων, οι οποίες θα έχουν μια διέξοδο, ρυθμίζοντας τις οφειλές τους, να μπορέσουν να ξεκινήσουν εκ νέου τη λειτουργία τους.
• Ο αποκλεισμός των περιπτώσεων εκείνων που οι απαιτήσεις ενός πιστωτή υπερβαίνουν το 85% των συνολικών οφειλών της επιχείρησης (παράγραφος 5 του άρθρου 2) . Με το συγκεκριμένο περιορισμό αποκλείεται από τη δυνατότητα ένταξης στην προωθούμενη ρύθμιση μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων που οφείλουν σημαντικά ποσά ιδίως σε τράπεζες ή στο δημόσιο. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τον λόγο για τον οποίο οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις θα πρέπει να παραμείνουν απροστάτευτες. Αντιθέτως μάλιστα στις ανωτέρω περιπτώσεις, με δεδομένο πως στην ουσία πρόκειται για διαπραγμάτευση με έναν πιστωτή, η ακολουθούμενη διαδικασία θα είναι συντομότερη και ευκολότερη.
• Η καταδίκη του επιχειρηματία-νομίμου εκπροσώπου της εταιρείας για συγκεκριμένα ποινικά αδικήματα ως λόγος αποκλεισμού από τη δυνατότητα ένταξης στη ρύθμιση. (περίπτωση δ της παραγράφου 3 του άρθρου 2) . Πιστεύουμε πως η ποινική μεταχείριση του επιχειρηματία ή του νομίμου εκπροσώπου μιας εταιρείας δεν πρέπει να αποτελεί λόγo αποκλεισμού της επιχείρησης από τη δυνατότητα ρύθμισης των οφειλών της. Πέραν του γεγονότος πως στην περίπτωση των νομικών προσώπων ο νόμιμος εκπρόσωπος τους δεν είναι απαραίτητα και ο ιδιοκτήτης τους (ο κύριος των μετοχών – εταιρικών μεριδίων κ.λ.π.) η συνέχιση της λειτουργίας μιας επιχείρησης είναι προς το συμφέρον όλων, τόσο της ίδιας της επιχείρησης, όσο και των πιστωτών και των εργαζομένων της.
Β. Το ζητούμενο είναι η συγκεκριμένη ρύθμιση να εφαρμοστεί στην πράξη και οι επιχειρήσεις που θα υποβάλλουν τη σχετική αίτηση να μπορέσουν να ρυθμίσουν τελικώς τις οφειλές τους και να συνεχίσουν τη λειτουργία τους.
Σχετικά θα θέλαμε να σταθούμε στα εξής βασικά σημεία:
• Η διαδικασία ένταξης στη ρύθμιση θα πρέπει να είναι σύντομη και απλή και χωρίς υπερβολικές οικονομικές επιβαρύνσεις, προκειμένου να είναι προσιτή και στις πιο μικρές επιχειρήσεις.
• Με δεδομένο πως πρόκειται για μια εθελοντική διαδικασία το ζητούμενο είναι να πειστούν οι πιστωτές να συμμετέχουν καλόπιστα στον εν λόγω μηχανισμό. Σε αντίθετη περίπτωση η πρόβλεψη τη σχετικής διαδικασίας θα είναι άνευ πρακτικού αποτελέσματος.
• Το Δημόσιο πρέπει να είναι σε θέση να παίξει ουσιαστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις που θα διεξάγονται ενόψει του κοινού στόχου που είναι η διάσωση των επιχειρήσεων και των θέσεων εργασίας και να μην περιορίζεται σε ρόλο παρατηρητή.
• Η επιχείρηση η οποία θα ενταχθεί στη συγκεκριμένη ρύθμιση πρέπει να μπορεί και πρακτικά να λειτουργήσει. Αυτό προϋποθέτει πως από τη στιγμή που έχει ρυθμίσει τις οφειλές της και τηρεί τη σχετική ρύθμιση, θα μπορεί να λάβει φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα, δε θα εμφανίζει δυσμενή στοιχεία στον Τειρεσία κ.λ.π.. Σε αντίθετη περίπτωση η ένταξη στην όποια ρύθμιση θα είναι εκ των πραγμάτων άνευ αντικειμένου.
Συμπληρωματικές προτάσεις μετά από δημοσιοποίηση πληροφοριών:
1) κρίσιμο δεν είναι ο αριθμός δόσεων, αν δεν διαγραφούν οι προσαυξήσεις, οι εξωλογιστικοί προσδιορισμοί, οι επιβαρύνσεις 300-500%, κ.α. ,
2) να επιτρέπεται περίοδος χάριτος,
3) να προβλέπεται η οριζόντια διαγραφή όλων ανεξεραίτως των προστίμων, τόκων, προσαυξήσεων, προ και μετά ελέγχων ή καταγγελιών συμβάσεων.
01.03.2017
Απόψεις επί του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου για τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων
Tο σχέδιο νόμου για τον εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών των επιχειρήσεων, που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση από το Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης αποτελεί, αναμφίβολα, μια πολύ σημαντική νομοθετική πρωτοβουλία που αποσκοπεί ευθέως στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας που έχει πληγεί από την πολυετή ύφεση. Υπ’ αυτή την έννοια και την αποστολή του, το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου διαθέτει θετικό περιεχόμενο και ορθή στόχευση, καθώς στις προθέσεις του νομοθέτη είναι μάλλον ευδιάκριτη η βούληση και ευχή για την οριστική επανεκκίνηση της ελληνικής Οικονομίας.
Το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου διαθέτει, παράλληλα, ιδιαίτερη σπουδαιότητα και στο πλαίσιο της εθνικής στρατηγικής για την προώθηση των εναλλακτικών μεθόδων διαχείρισης των διαφορών χωρίς την ανάγκη προσφυγής στα Δικαστήρια. Με αυτήν ακριβώς τη στόχευση, ο ΟΠΕΜΕΔ ήδη από τον Ιούνιο 2016 ανέλαβε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και ενεργό ρόλο, υποβάλλοντας τεκμηριωμένες προτάσεις προς το αρμόδιο Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, για την ενεργό εμπλοκή των διαπιστευμένων διαμεσολαβητών στον συντονισμό και τη διαχείριση του όλου εξωδικαστικού μηχανισμού διαπραγμάτευσης και ρύθμισης. Η Κυβέρνηση συνεργάσθηκε στενά με τον Οργανισμό, αποδεχόμενη τη φιλοσοφία, καθώς και επί μέρους στοιχεία των προτάσεων που ο ΟΠΕΜΕΔ υπέβαλε, διαμορφώνοντας τον πυρήνα της συγκεκριμένης νομοθετικής πρωτοβουλίας.
Είναι, επομένως, σαφές ότι παρά τις επί μέρους ατέλειες ή ασάφειες, το σχέδιο νόμου κινείται προς την ορθή κατεύθυνση, καθώς αποσκοπεί στη διαχείριση ενός μείζονος οικονομικού και κοινωνικού ζητήματος με όρους σύγχρονους και λειτουργικούς, χωρίς την πολυτελή και χρονοβόρο δικαστική διαδικασία.
Ωστόσο και σε πλήρη αντίθεση με τη διαφαινόμενη δικαιοπολιτική επιλογή του νομοθέτη υπέρ μίας ταχείας και αξιόπιστης μεθόδου εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών, η παρούσα εκδοχή του σχεδίου νόμου περιέχει ορισμένες μάλλον άστοχες διατάξεις, οι οποίες είτε στερούνται πρακτικής χρησιμότητας είτε ενδέχεται να δημιουργήσουν στην πράξη μεγαλύτερα προβλήματα από εκείνα που προσπαθούν να επιλύσουν.
Ο ΟΠΕΜΕΔ είχε την ευκαιρία να υποβάλει εγκαίρως τις ενστάσεις του και τη διαφωνία του για τις εν λόγω ρυθμίσεις, οι οποίες εμφανίζονται αναποτελεσματικές και πρόκειται με βεβαιότητα να δημιουργήσουν σοβαρά ζητήματα εφαρμογής. Με αυτό το πνεύμα, ο Οργανισμός πρότεινε -μεταξύ άλλων- την άρση του αδικαιολόγητου ποσοτικού περιορισμού στον αριθμό των διαμεσολαβητών – συντονιστών, την επικύρωση του πρακτικού συμφωνίας με διάταξη προέδρου χωρίς δικάσιμο και όχι από πολυμελή δικαστική σύνθεση, τη διασφάλιση της εχεμύθειας και εμπιστευτικότητας της όλης διαδικασίας, καθώς και την ενδεχόμενη καθιέρωση ειδικότερης διαδικασίας για τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις.
Ωστόσο, παρά τις εκτεταμένες ανταλλαγές απόψεων και τις σχετικές διαβεβαιώσεις της Κυβέρνησης, οι εν λόγω προτάσεις δεν έγιναν δεκτές. Προς υποστήριξη αυτών των θέσεων, υποβάλλουμε σήμερα, στο πλαίσιο της διαδικασίας δημόσιας διαβούλευσης, τις επίσημες θέσεις μας για βελτιώσεις και τροποποιήσεις του σχεδίου, οι οποίες φρονούμε ότι θα προσδώσουν στον υπό επεξεργασία μηχανισμό μεγαλύτερη αξιοπιστία, αποτελεσματικότητα και ταχύτητα.
Ειδικότερα και ανά διάταξη:
Προτείνεται να προστεθεί τελευταίο εδάφιο στην παρ. 11 του άρθρου 8 ως εξής: “Σε κάθε περίπτωση, ο συντονιστής είναι ελεύθερος να απευθύνει μη δεσμευτικές προτάσεις προς τα μέρη της διαπραγμάτευσης”.
Αιτιολογική σκέψη:
Με δεδομένη τη δομή της διαδικασίας, καθώς και το γνωστικό και επαγγελματικό υπόβαθρο του συντονιστή, ως διαπιστευμένου διαμεσολαβητή, κρίνεται σκόπιμο να δοθεί στον συντονιστή η δυνατότητα να διατυπώνει και απευθύνει προς τα μέρη μη δεσμευτικές προτάσεις. Η υποβολή αυτών των προτάσεων αποτελεί επιλογή σύμφυτη με τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης και τη φιλοσοφία της εκατέρωθεν ανταλλαγής προτάσεων με βάση τα αληθή συμφέροντα των μερών. Οι μη δεσμευτικές προτάσεις του διαμεσολαβητή μπορούν να λειτουργήσουν ως εργαλείο υπέρβασης φαινομενικών αδιεξόδων και διευκόλυνσης επίτευξης μιας οριστικής συμφωνίας. Η δυνατότητα υποβολής προτάσεων, εξ άλλου, αναγνωρίζεται διεθνώς ως μια από τις πλέον κομβικές εξουσίες του διαμεσολαβητή τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και (ιδίως) στο αγγλοσαξονικό μοντέλο διαμεσολάβησης (αξιολογική διαμεσολάβηση), με μετρήσιμα ευεργετικά αποτελέσματα για την ευόδωση της διαδικασίας.
Στο τέλος της παρ. 15 του άρθρου 8, προτείνεται να προστεθούν εδάφια ως εξής: “Πριν από την έναρξη της διαδικασίας όλοι οι συμμετέχοντες δεσμεύονται εγγράφως να τηρήσουν το απόρρητο της διαδικασίας. Ο συντονιστής, τα μέρη, οι πληρεξούσιοι αυτών και όσοι άλλοι συμμετέχουν στη διαδικασία δεν εξετάζονται ως μάρτυρες. Όλοι οι ανωτέρω δεν επιτρέπεται να προσκομίσουν σε επακολουθούσες δίκες ή διαιτησίες στοιχεία που προκύπτουν από τη διαδικασία διαπραγμάτευσης ή έχουν σχέση με αυτήν, παρά μόνο εφόσον τούτο επιβάλλεται από κανόνες δημόσιας τάξης. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας δεν τηρούνται πρακτικά. Η δε σχετική ηλεκτρονική αλληλογραφία διατηρείται αποκλειστικά στο αρχέιο της Ε.Γ.Δ.Ι.Χ. και δεν επιτρέπεται στα μέρη να έχουν πρόσβαση σε αυτή ή να τη χρησιμοποιήσουν για οποιονδήποτε σκοπό. Σε κάθε αντίθετη περίπτωση, το μέρος που παραβίασε την υποχρέωση απορρήτου υπέχει ευθύνη για παραβίαση δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, ενώ η Ε.Γ.Δ.Ι.Χ. θα μπορεί να επιβάλει διοικητικό πρόστιμο έως 500.000 ευρώ”.
Αιτιολογική σκέψη:
Η εμπιστευτικότητα και το απόρρητο της διαδικασίας συνιστουν θεμελιώδεις αρχές του δικαίου της διαμεσολάβησης και, ασφαλώς, δύο από τα πλέον κρίσιμα στρατηγικά πλεονεξτήματα του συγκεκριμένου θεσμού επίλυσης των διαφορών Η σημαντική συνάφεια του προτεινόμενου μηχανισμού με τη διαμεσολάβηση, καθώς και η ανάγκη διασφάλισης του απορρήτου ευαίσθητων οικονομικών και άλλων πληροφοριών σχετικά με την επιχείρηση και τις οφειλές της, επιβάλλουν κατά μείζονα λόγο, εν προκειμένω, τη διαφύλαξη ενός κλίματος εχεμύθειας και εμπιστευτικότητας, το οποίο, σε τελική ανάλυση, είναι απολύτως αναγκαίο για την ευόδωση της όλης διαπραγμάτευσης. Την ανάγκη αυτή υπηρετεί η συμπλήρωση της παρ. 15 του άρθρου 8 με διατάξεις που ισχύουν ήδη στο πεδίο της διαμεσολάβησης, δυνάμει του ν. 3898/2010 και του Κώδικα Δεοντολογίας των Διαπιστευμένων Διαμεσολαβητών (απαγόρευση εξέτασης ως μαρτύρων των παραγόντων της διαδικασίας και απαγόρευση προσκόμισης διαθέσιμων στοιχείων). Επιπλέον, για την ενίσχυση του απορρήτου της διαδικασίας, προτείνεται να διατυπωθεί με έμφαση η απαγόρευση τήρησης πρακτικών, καθώς και η αυστηρή ρύθμιση της τήρησης σχετικού αρχείου της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας αποκειστικά στην Ε.Γ.Δ.Ι.Χ., η οποία, μάλιστα, προτείνεται να έχει και αρμοδιότητες επιβολής διοικητικών κυρώσεων (προστίμων) στα μέρη που παρά τον Νόμο χρησιμοποιούν την αλληλογραφία αυτή εκτός της διαπραγμάτευσης (πέραν της ήδη δεδομένης ευθύνης των τελευταίων από την κοινή νομοθεσία για τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, ν. 2472/1997). Εξ άλλου, η υποχρέωση απορρήτου, σε συνδυασμό με την απαγόρευση τήρησης πρακτικών και τις λοιπές επαπειλούμενες κυρώσεις, δημιουργούν τις αναγκαίες συνθήκες ασφάλειας ότι κανένα από τα μέρη της διαπραγμάτευσης δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει την πρόταση αυτή ως δικαστικό τεκμήριο σε μεταγενέστερο στάδιο της διαδικασίας.
Προτείνεται η αντικατάσταση της παρ. 1 του άρθρου 11, ως ακολούθως: “Εντός δύο (2) εργασίμων ημερών από την κατάθεση της αίτησης η Ε.Γ.Δ.Ι.Χ. διορίζει συντονιστή της διαδικασίας από το μητρώο συντονιστών που τηρείται στην Ε.Γ.Δ.Ι.Χ. και στο οποίο εγγράφονται αποκλειστικά διαπιστευμένοι διαμεσολαβητές του ν. 3898/2010 (Α’ 211), οι οποίοι θα υποβάλουν επιστολή ενδιαφέροντος μετά από σχετική πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος που δημοσιεύει ο Ειδικός Γραμματέας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στις παραγράφους 4 και 5”.
Αιτιολογική σκέψη:
Σχετικά με τη σύνθεση του μητρώου συντονιστών της Ε.Γ.Δ.Ι.Χ. και προς αποφυγή άσκοπων παρερμηνειών, αντίθετων προς το πνεύμα και τον σκοπό του νομοθέτη, προτείνεται η αντικατάσταση των λέξεων “κατά προτίμηση”, με τη λέξη “αποκλειστικά”. Η τροποποίηση αυτή έρχεται σε συμφωνία με τη γενική παραδοχή ότι τα πρόσωπα που διαθέτουν τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες, καθώς και την αναγκαία κρατική διαπίστευση για να διεξαγάγουν την προτεινόμενη διαδικασία προέρχονται αποκλειστικά από τον κατάλογο διαμεολαβητών του ΥΔΔΑΔ.
Προτείνεται το δεύτερο εδάφιο της παρ. 4 του άρθρου 6 να αντικατασταθεί ως εξής: “Στο μητρώο εγγράφονται αποκλειστικά διαπιστευμένοι διαμεσολαβητές του ν. 3898/2010 (Α’ 211) μετά από αίτησή τους που υποβάλλεται εντός προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από τη δημοσίευση της πρόσκλησης κατά τα ανωτέρω”.
Αιτιολογική σκέψη:
Ομοίως με ως άνω υπ’ αριθ. 3.
Προτείνεται η κατάργηση της παρ. 5 του άρθρου 6.
Αιτιολογική σκέψη:
Ο ποσοτικός περιορισμός των συντονιστών σε συγκεκριμένους αριθμούς ανά περιφέρεια φαίνεται να έρχεται σε αντίθεση προς τη γενική βούληση συμμετοχής στο σχετικό μητρώο όσων διαμεσολαβητών εκφράσουν το σχετικό ενδιαφέρον. Σε αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να εισαχθούν κριτήρια επιλογής ή άλλες μέθοδοι καθορισμού των τελικών μελών του μητρώου (χρονική προτεραιότητα κ.α.), με αμφισβητούμενη αποτελεσματικότητα. Εξ άλλου, η δεδομένη ανισοκατανομή της γεγραφικής διασποράς των διαμεσολαβητών (μεγάλη συγκέντρωση σε Αττική και Θεσσαλονίκη), ιδίως συνδυασζόμενη με την αντίστοιχη ανισοκατανομή των υποθέσεων που αναμένεται να εισαχθούν στο νέο μηχανισμό, καθιστά τον ποσοτικό περιορισμό των συντονιστών ως μάλλον επισφαλή και μη επαρκώς τεκμηριωμένο. Για τους λόγους αυτούς, προτείνεται η κατάργηση της σχετικής παρ. 5 του άρθρου 6.
Στο άρθρο 6 προστίθεται παρ. 1α ως εξής: “Ειδικά σε περιπτώσεις οφειλών άνω των 50.000.000 ευρώ, ως συντονιστής διορίζεται πρόσωπο από ειδικό μητρώο που καταρτίζεται και τηρείται από την Ε.Γ.Δ.Ι.Χ. και στο οποίο εγγράφονται αποκλειστικά διαπιστευμένοι διαμεσολαβητές του ν. 3898/2010 (Α΄ 211), οι οποίοι, σωρευτικά, έχουν δέκα έτη επαγγελματικής εμπειρίας, έχουν εκπαιδευθεί στην τραπεζική διαμεσολάβηση, αποδεικνύουν έμπρακτη επαγγελματική ή επιστημονική ενασχόληση με τη διαμεσολάβηση και τις λοιπές εναλλακτικές μεθόδους επιλυσης διαφορών, καθώς και επαγγελματική εμπειρία στη διαχείριση δανείων και περιπτώσεων αφερεγγυότητας επιχειρήσεων”.
Αιτιολογική σκέψη:
Η υπαγωγή πολύ μεγάλων επιχειρηματικών οφειλών στον σχεδιαζόμενο μηχανισμό αναμένεται να μεταβάλει σε καθοριστικό βαθμό κρίσιμα στοιχεία της όλης διαδικασίας, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται η ισορροπία δυνάμεων των διαπραγματευόμενων μερών, καθώς και ο βαθμός τεχνικής συνθετότητας των σχετικών δεδομένων. Υπ’ αυτήν την έννοια, η συγκεκριμένη κατηγορία υποθέσεων πρέπει να τύχει ειδικής μεταχείρισης, βασικό στοιχείο της οποίας αποτελεί η ειδική μέριμνα για τον ορισμό συντονιστή, ο οποίος θα είναι κατάλληλος να αναλάβει και να χειρισθεί ανάλογου ύψους και μεγέθους υποθέσεις. Η ανάγκη αυτή είναι σαφές ότι δεν μπορεί να ικανοποιηθεί πλήρως μέσα από τον ορισμό συντονιστή από το γενικό μητρώο της Ε.Γ.Δ.Ι.Χ. Απαιτείται, αντιθέτως, η δημιουργία ενός ειδικότερου μητρώου συντονιστών, με τη συμμετοχή πλέον έμπειρων και κατάλληλων διαμεσολαβητών, που θα διαθέτουν τις αναγκαίες γνώσεις, δεξιότητες, καθώς και την απαραίτητη επαγγελματική και επιστημονική εμπειρία για τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων σε αυτήν την ειδική κατηγορία υποθέσεων. Η προτεινόμενη παρ. 1α του άρθρου 6 προβλέπει τη σωρευτική συνδρομή επαγγελματικών και γνωστικών/εκπαιδευτικών κριτηρίων που διακρίνει τη συγκεκριμένη κατηγορία συντονιστών από το γενικό μητρώο. Η συνδρομή των συγκεκριμένων κριτηρίων θα πρέπει κάθε φορά να αποδεικνύεται μέσω αντικειμενικών όρων, που, ενδεικτικά, μπορεί να περιλαμβάνουν βεβαιώσεις οικείων επιμελητηρίων, συλλόγων και λοιπών επαγγελματικών φορέων για τη δεκαετή επαγγελματική εμπειρία, βεβαιώσεις των πιστοποιημένων φορέων καταρτήσεις για επιτυχή ολοκλήρωση εκπαίδευσης σε τραπεζική διαμεσολάβηση, διαθέσιμη αρθρογραφία και βιβλιογραφία, συμμετοχή σε επιτροπές και άλλα όργανα για την απόδειξη της έμπρακτης ενασχόλησης με τη διαμεσολάβηση, καθώς και αναλυτικό βιογραφικό σημείωμα, συνοδευόμενο από σχετικές βεβαιώσεις εργοδοτών ή συστατικές επιστολές, για την απόδειξη της εμπειρίας στον χειρισμό υποθέσεων αφερεγγυότητας επιχειρήσεων.
Επί πλέον των ανωτέρω ειδικών παρατηρήσεων, υποβάλλουμε και τις ακόλουθες γενικές σκέψεις:
α. Παρατηρείται ότι το σχέδιο νόμου εισάγει ένα μάλλον στενό πεδίο εφαρμογής και πάντως αισθητά στενότερο από εκείνο που αναμενόταν και θα ήταν αναγκαίο προκειμένου το νομοθέτημα να εκπληρώσει την αποστολή του για την αναδιάταξη της Οικονομίας και την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Πράγματι, το σχέδιο φαίνεται ότι εισάγει αδικαιολόγητους περιορισμούς πρόσβασης επιχειρήσεων στον νέο εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης. Ειδικότερα, το σχέδιο δεν δίνει τη δυνατότητα υπαγωγής σε επιχειρήσεις που έχουν ήδη προβεί σε ρύθμιση κάποιων οφειλών τους (λ.χ έναντι της φορολογικής διοίκησης), επιλογή που οδηγεί σε άνιση μεταχείριση εις βάρος των συνετών επιχειρήσεων που έχουν υπαχθεί σε μία ρύθμιση και την εφαρμόζουν μέχρι σήμερα. Εξ άλλου, ιδιαίτερα προβληματικές και εντελώς αναντίστοιχες με την τρέχουσα οικονομική πραγματικότητα είναι και άλλες περιοριστικές διατάξεις, που αξιώνουν λ.χ. μια επιχείρηση να μπορεί να εμφανίσει μία χρήση με θετικά αποτλέσματα στην τελευταία τριετία, καθώς και να μη συγκεντρώνει το 85% και πλέον των οφειλών της σε έναν πιστωτή. Τα εν λόγω ποσοτικά χαρκτηριστικά θα μπορούσαν να συναξιολογούνται κατά την ίδια τη διαδικασία διαπραγμάτευσης και ρύθμισης και όχι να τίθενται ως φίλτρα υπαγωγής στον μηχανισμό.
Στο ίδιο πνεύμα, φαίνεται εν πρώτοις αδικαιολόγητος και ο αποκλεισμός από τον μηχανισμό ρύθμισης των ελεύθερων επαγγελματιών (λ.χ. δικηγόρων, ιατρών, μηχανικών, οικονομολόγων κ.α.), παρά το ότι αυτοί αποτελούν ζωτικό τμήμα της οικονομικής δραστηριότητας. Άποψή μας είναι ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα έπρεπε να μπορούν να προσφύγουν στο νέο σύστημα, ώστε να δημιουργηθεί ένα αποτελεσματικό πλέγμα προστασίας που θα αναγνωρίζει τον έντονα οικονομικό χαρακτήρα της δραστηριότητάς τους, ενώ θα αποσυμφορεί, ταυτόχρονα, και τον ήδη επιβαρημένο μηχανισμό του ν. 3869/2010, στον οποίο μέρι σήμερα οι ελεύθεροι επαγγελματίες καταφεύγουν για τη ρύθμιση των οφειλών τους. Εναλλακτικώς, προτείνεται η δημιουργία μίας ειδικής, αυτοτελούς διαδικασίας σχεδιασμένης αποκλειστικώς για τους ελεύθερους επαγγελματίες και προσαρμοσμένης στις πραγματικές ανάγκες των συγκεκριμένων κλάδων δραστηριότητας.
β. Το σχεδιαζόμενο σύστημα ρύθμισης φαίνεται ότι έχει σχεδιασθεί πάνω σε εθελοντικές βάσεις, καθώς η κινητοποίηση του όλου μηχανισμού επαφίεται στη δυνητική βούληση του οφειλέτη ή των πιστωτών. Ωστόσο, η υιοθέτηση ανάλογων σχημάτων εκούσιας προσφυγής σε εξωδικαστικές διαδικασίες ρύθμισης, στο άμεσο παρελθόν, δεν έχει οδηγήσει σε αισιόδοξα αποτελέσματα (βλ. απειροελάχιστη χρήση εθελοντικής διαμεσολάβησης στον ν. 3869/2010). Άποψή μας είναι ότι η διαδικασία θα πρέπει να έχει χαρακτήρα υποχρεωτικής απόπειρας επίλυσης. Θα πρέπει δηλαδή η προσφυγή στον εξωδικαστικό μηχανισμό να τίθεται ως διαδικαστική προϋπόθεση πριν την άσκηση ενδίκων βοηθημάτων από τον οφειλέτη (π.χ. αίτηση πτώχευσης, εξυγίανσης κ.λπ.) ή πριν την έναρξη διαδικασιών εκτέλεσης από τους πιστωτές.
γ. Από τη δομή και λειτουργία του νέου μηχανισμού, προκύπτει ότι ένα από τα πλέον κρίσιμα συστατικά επιτυχίας του όλου συστήματος είναι η έκθεση οικονομικής βιωσιμότητας πάνω στην οποία θα στηριχθεί η συμφωνία ρύθμισης των οφειλών. Καθίσταται επομένως αναγκαία συνθήκη η πρόβλεψη δεσμευτικών και αυστηρών κριτηρίων πάνω στα οποία θα στηρίζεται η εκπόνηση της έκθεσης (με ή χωρίς οικονομικό πραγματογνώμονα), καθώς και η κατάρτιση ενός σαφούς πίνακα με υποχρεωτικά στοιχεία που θα πρέπει να υποβληθούν από την ίδια την επιχείρηση. Τούτο αποκτά ιδιαίτερη σημασία στη μικρή ιδίως κατηγορία οφειλών, όπου προβλέπεται η χρήση διαδικτυακής εφαρμογής για την έκδοση της σχετικής έκθεσης βιωσιμότητας, χωρίς την παρεμβολή πραγματογνώμονα. Είναι αναγκαίο, κατά συνέπεια, να καθορισθεί ένα ασφαλές πλαίσιο των στοιχείων που πρέπει να υποβληθούν από την επιχείρηση, καθώς και να καταστούν σαφείς οι αυστηρές κυρώσεις που επισύρουν οι ανειλικρινείς ή ανακριβείς δηλώσεις.
δ. Από το πεδίο εφαρμογής του νέου συστήματος εξαιρούνται όσες επιχειρήσεις (ή μικρέμποροι) έχουν ήδη καταφύγει σε άλλους μηχανισμούς ή πλαίσια ρύθμισης που έχουν προβλεφθεί από παλαιότερους νόμους. Η άποψή μας είναι ότι αυτός ο αποκλεισμός δεν εξυπηρετεί κάποιον ειδικό σκοπό και ότι, επομένως, θα πρέπει η πρόσβαση να μην εμποδίζεται και σε όσους έχουν μέχρι σήμερα καταφύγει στους ν. 3869/2010, 4307/2014 και 4321/2015, υπό τον όρο αναστολής (και όχι τερματισμού) αυτών.
ε. Η μεγιστοποίηση της αξιοπιστίας και ευελιξίας του νέου μηχανισμού προϋποθέτει την ανεπιφύλακτη και απροκατάληπτη συμμετοχή του συνόλου των πιστωτών στη διαπραγμάτευση ρύθμισης των οφειλών. Στο πλαίσιο αυτό και προκειμένου να καμφθεί η πάγια δυσκαμψία του Δημοσίου, κρίνουμε σκόπιμο να προβλεφθεί η υποχρεωτική ειδική αιτιολόγηση ενδεχόμενης άρνησης του τελευταίου να συμφωνήσει σε σχέδιο συμβιβασμού.
στ. Σε περίπτωση απουσίας του Δημοσίου και των Ασφαλιστικών Οργανισμών από την ομάδα των πιστωτών, η συμφωνία που θα επιτευχθεί μέσω του μηχανισμού εξωδικαστικής διαπραγμάτευσης θα αποτελεί έναν πλήρη συμβιβασμό με τον οποίο θα ρυθμίζονται στο πλαίσιο της ιδιωτικής αυτονομίας οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ περισσοτέρων ιδιωτών. Ως εκ τούτου, η υποχρεωτική δικαστική επικύρωση της συμφωνίας θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πολυτελής διαδικασία. Η απόδοση εκτελεστού χαρακτήρα και νομικής δεσμευτικότητας στην τελική συμφωνία μπορεί να γίνει μέσα από την απλή κατάθεση του πρακτικού στη γραμματεία του δικαστηρίου, κατά τη σχετική πρόβλεψη του ν. 3898/2010 για τη διαμεσολάβηση. Η δικαστική επικύρωση, αντιθέτως, θα μπορούσε να διατηρηθεί μόνο για τις περιπτώσεις που στην ομάδα των πιστωτών συμπεριλαμβάνονται δημόσιοι φορείς (για λόγους νομιμοποίησης της σχετικής διαπραγμάτευσης από τους εκπροσώπους του Δημοσίου ή των Ασφαλιστικών Οργανισμών).
ζ. Για τις περιπτώσεις που θα απαιτείται δικαστική επικύρωση, κατά τα ανωτέρω, αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να συντελείται με την έκδοση σχετικής διάταξης του αρμόδιου δικαστή και όχι με την έκδοση απόφασης. Πράγματι, η προτεινόμενη ενεργοποίηση του δικαστηρίου (πρωτοδικείου), και δη πολυμελούς σύνθεσης, φαντάζει ως μία περιττή πολυτέλεια και μία μάλλον πιθανή αιτία αναίτιων γραφειοκρατικών καθυστερήσεων κατά τη διεκπεραίωση της σχετικής διαδικασίας. Η επιλογή της διάταξης αντί της απόφασης επικύρωσης υπαγορεύεται τόσο από την ίδια τη φύση της υπόθεσης (μάλλον διοικητική παρά δικαστική), όσο και από την ταχύτητα της σχετικής διαδικασίας (η διάταξη εκδίδεται από έναν δικαστή, χωρίς προσδιορισμό δικασίμου, και χωρίς διαδικασία ακροατηρίου, όπως, αντιθέτως, προβλέπεται για την έκδοση απόφασης).
η. Η εξαίρεση όσων από τη νέα διαδικασία ρύθμισης έχουν καταδικασθεί εξ αιτίας των οφειλών τους φαίνεται ως υπερβολικά ανεπιεικής και αναποτελεσματική διάταξη. Χωρίς να αμφισβητείται ή να αίρεται ο άδικος χαρακτήρας των πράξεων και οι λοιπές συνέπειες της ποινής, θεωρούμε ότι η άρση της συγκεκριμένης εξαίρεσης θα εξυπηρετούσε πληρέστερα τη δικαιοπολιτική επιλογή του νομοθέτη για την παροχή μιας «δεύτερης ευκαιρίας» σε όσους επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν σήμερα οικονομικές δυσκολίες.
θ. Ιδιαίτερη σημασία για την αποτελεσματικότητα και την επιτυχία του σχεδιαζόμενου μηχανισμού έχει η διεξαγωγή της ίδιας της διαδικασίας διαπραγμάτευσης σε άρτιες συνθήκες και σε κατάλληλο χώρο που θα επιτρέπει την ανταλλαγή απόψεων και την επεξεργασία λύσεων για τα μέρη (διαθεσιμότητα χώρων, τεχνικά μέσα κ.α.). Σε κάθε περίπτωση, η πλέον ενδεδειγμένη λύση είναι να περιληφθεί στο σχέδιο νόμου ειδική εξουσιοδοτική διάταξη με την οποία να δίδεται στον Υπουργό Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού η αρμοδιότητα ρύθμισης περαιτέρω τεχνικών λεπτομερειών του εξωδικαστικού μηχανισμού με την έκδοση υπουργικής απόφασης.
ι. Κρίσιμος παράγοντας για την αξιόπιστη συμμετοχή των διαμεσολαβητών στον ρόλο του συντονιστή του νέου μηχανισμού ρύθμισης είναι η έγκαιρη και ομαλή καταβολή των προβλεπόμενων αμοιβών. Το προτεινόμενο σχέδιο προβλέπει ότι υπόχρεος για την καταβολή της δαπάνης είναι εκείνος που κινεί τη διαδικασία, δηλαδή -στις περισσότερες των περιπτώσεων- ο ίδιος ο οφειλέτης. Αυτό ωστόσο αποτελεί εν δυνάμει ανασταλτικό παράγοντα που απειλεί να «ναρκοθετήσει» την όλη διαδικασία, καθώς το κόστος δεν είναι δυνατό να το επωμισθεί μόνο το ένα μέρος και δη το πλέον αδύναμο (η αιτούσα επιχείρηση). Θα ήταν ορθότερο το σχετικό βάρος να κατανέμεται ισομερώς σε όλους τους συμμετέχοντες στη διαδικασία (οφειλέτη και πιστωτές). Όσον αφορά στη διαχείριση του συστήματος είσπραξης και καταβολής της αμοιβής του διαμεσολαβητή, αυτή θα μπορούσε να ανατεθεί σε ειδική δημόσια δομή (λ.χ. ΤΑΧΔΙΚ ή άλλο συναφές ταμείο), στην ίδια την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους ή σε εμπλεκόμενους δημόσιους επαγγελματικούς φορείς (λ.χ. Δικηγορικοί Σύλλογοι, Επιμελητήρια κ.α.). Εξ άλλου, ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται να δοθεί στην καταβολή μέρους της αμοιβής από το Δημόσιο, το οποίο, βάσει του δημόσιου λογιστικού, δεν μπορεί να προβεί σε προκαταβολές και ως εκ τούτου η καταβολή των σχετικών ποσών θα έπεται της παροχής των υπηρεσιών του διαμεσολαβητή.
ια. Για λόγους προστασίας των εύλογων συμφερόντων του συντονιστή και προκειμένου να μπορέσει αυτός να επιτελέσει τον διαδικαστικό ρόλο του χωρίς επιφυλάξεις και δισταγμούς, κρίνεται σκόπιμη η εισαγωγή πρόβλεψης κατά την οποία ο συντονιστής δεν θα υπέχει αστική ευθύνη έναντι τρίτων για πράξεις ή παραλείψεις κατά την άσκηση των καθηκόντων του παρά μόνο για δόλο ή βαριά αμέλεια (όπως εξ άλλου προβλέπεται γενικώς για τη διαμεσολάβηση του ν. 3898/2010).
Εκφράζοντας εκ νέου φορά τη θετική του άποψη και προδιάθεση έναντι του πνεύματος και των στόχων του υπό διαβούλευση σχεδίου, ο ΟΠΕΜΕΔ διαβεβαιώνει ότι θα εξακολουθεί να παρακολουθεί στενά τη διαδικασία επεξεργασίας του σχεδίου νόμου. Βασικός σκοπός του Οργανισμού παραμένει η ενεργός και αποτελεαματική συνδρομή για τη βελτίωση της λειτουργικότητας και αποτελεσματικότητας του υπό επεξεργασία μηχανισμού, ώστε να μπορέσει αυτός να οδηγήσει στο σκοπούμενο αποτέλεσμα: την ταχεία, συμβιβαστική και φιλική διευθέτηση των οφειλών μιας επιχείρησης και επομένως στην αποφυγή δικαστικών διενέξεων.
Προτείνεται:
ΑΡΘΡΟ 01:
παρ 2 ζ: Να επιτρέπεται στην συμμετοχή των πιστωτών οι απαιτήσεις συνδεδεμένων νομικών και φυσικών προσώπων. Τόσες εταιρείες και τόσα πολλά πρόσωπα κράτησαν ζωντανές τις επιχειρήσεις με προσωπικές καταθέσεις. Θα πρέπει να ανταμειφθούν που στήριξαν τις εταιρείες τους, αντί να τιμωρηθούν! Ειδικά θα μπορούσαν να συμμετέχουν οι καταθέσεις ή οφειλές που κατευθύνθηκαν προς εφορίες, ταμεία, τράπεζες!
Το πρόβλημα των κόκκινων δανείων έχει ένα βασικό οικονομικό χαρακτηριστικό:
Ότι ποσό αποπληρωθεί από κάθε επιχείρηση που θα αγωνισθεί για επιβίωση, θα πρέπει να προέλθει μόνο από νέα καθαρά κέρδη κατά τα επόμενα χρόνια. Συνεπώς, το θέμα εντοπίζεται στο ποια αγοραστική δύναμη έχει απομείνει στην αγορά για να εξασφαλίσει επαρκή ζήτηση που μπορεί να στηρίξει το παραγωγικό κύκλωμα μονάδων με ισχνά κεφάλαια κίνησης, χωρίς τραπεζική χρηματοδότηση, με αγορές πρώτων υλών και προϊόντων μόνο τοις μετρητοίς, στο σημερινό περιβάλλον επιχειρηματικής αποσύνθεσης που χειροτερεύει σταθερά κάθε χρόνο. Ασφαλώς, συγκριτικά με το σύνολο, πάρα πολύ λίγες.
Η εξυπηρέτηση των κόκκινων δανείων προϋποθέτει κέρδη των επιχειρήσεων, τα κέρδη προϋποθέτουν σταθερή πορεία ανάπτυξης και η ανάπτυξη προϋποθέτει υγιή αγορά, αγοραστική δύναμη και εμπιστοσύνη του πληθυσμού αλλά και πολύ αποτελεσματικό τραπεζικό σύστημα. Όλα αυτά, βρίσκονται χρόνια τώρα στην αναμονή. Έτσι, στην αναμονή τώρα θα προστεθεί και η εξυπηρέτηση των κόκκινων δανείων. Δυστυχώς….
Και κάτι ακόμα…. Όλοι , εκτός από το Κράτος, γνωρίζουμε ότι οι απαιτήσεις των τραπεζών από πάσης μορφής δάνεια περιλαμβάνουν σημαντικά ποσά υπέρμετρων κα μη νόμιμων τόκων, ανατοκισμών και λοιπών επιβαρύνσεων που έχουν αποδειχθεί παράνομα με περισσότερες από 2.000 δικαστικές αποφάσεις κατά των τραπεζών που έχει συγκεντρώσει το ΕΙΧΕ. Τέτοιες παράνομες και ανεκκαθάριστες απαιτήσεις θα εντάξετε στη «ρύθμιση» και για τέτοιες οι τραπεζίτες και τα funds θα επισπεύδουν πλειστηριασμούς για να πάρουν τα σπίτια των απροστάτευτων δανειοληπτών ;
Και, ασφαλώς, δεν μπορεί να κάνετε νόμο με αντικείμενο τις απαιτήσεις των τραπεζών που, αποδεδειγμένα, έχουν σοβαρότατα ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ. Ούτε οι πλειστηριασμοί ακινήτων των οφειλετών, είτε αυτοί θα ενταχθούν στη ρύθμιση είτε όχι, θα είναι νόμιμοι. Ο νόμος είναι σαφέστατος: «Συμβάσεις που περιέχουν όρους εκτός των ορίων των χρηστών ηθών είναι ΑΚΥΡΕΣ (Α.Κ. 179). Επίσης, «Απαγορεύεται οποιαδήποτε πράξη αναγκαστικής εκτέλεσης για απαίτηση που δεν είναι νόμιμη, εκκαθαρισμένη και βεβαία». Όλοι οι επιχειρηματίες που θα ενταχθούν στη νέα ρύθμιση, θα υποχρεωθούν (εξαναγκασθούν είναι σωστότερη λέξη) από τις τράπεζες να υπογράψουν «ανεπιφύλακτη αναγνώριση των οφειλών με παραίτηση από ένδικα μέσα, ασκηθέντα και ασκηθησόμενα». Θα υποχρεωθούν, δηλαδή, από τις τράπεζες να αναγνωρίσουν και όλες τις σε βάρος τους παράνομες χρεώσεις. Ανοίγει μεγάλη πύλη ανωμαλίας που θίγει εκατομμύρια δανειολήπτες και αυτό είναι και ανεπίτρεπτό και επικίνδυνο. Όμως, οι «δανειοδοτηθέντες και καταληστευθέντες» απανταχού της Χώρας, έχουν μάθει τι ακριβώς έχει συμβεί με τα δάνειά τους. Ήδη έχει ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για αγωγές αδικοπραξίας κατά τραπεζών και για την διεκδίκηση αποζημιώσεων από δανειολήπτες και εγγυητές, καταναλωτές και επιχειρηματίες. Μοιραία, τα πρώτα θύματα θα είναι οι ίδιες οι τράπεζες. Αυτές που προσπαθεί να διασώσει το Κράτος, τώρα με Κυβέρνηση της Αριστεράς (του κάμπου).
Τα δάνεια κοκκίνισαν λόγω της βαθειάς οικονομικής και όχι μόνο κρίσης, όχι επειδή οι δανειολήπτες είναι «μπαταχτζήδες» ή «στρατηγικοί κακοπληρωτές». Για την προστασία των ίδιων των τραπεζών και πριν από οτιδήποτε άλλο, το Κράτος οφείλει να υποχρεώσει τις τράπεζες να εκκαθαρίσουν τις απαιτήσεις τους, να απαλλάξουν τις δανειακές συμβάσεις από τις επαίσχυντους καταχρηστικούς όρους και να εγκαταλείψουν τις ανήθικες συμπεριφορές στις συναλλαγές που κινούνται μόνιμα έξω και πέρα από τα όρια των χρηστών συναλλακτικών ηθών. Σύμφωνα με τον ν. 2251/1994 περί προστασίας των καταναλωτών, «Η Πολιτεία μεριμνά για τα συμφέροντα των καταναλωτών».
Νομοθετήματα που παραβλέπουν την αλήθεια και αδιαφορούν για την νομιμότητα, όπως το προκείμενο σχέδιο, αποτελούν προσβολή σε κάθε Πολίτη και της Αρχής της Δικαιολογημένης Εμπιστοσύνης του προς το Κράτος. Θα υπάρξει αντίδραση με κάθε νόμιμο μέσο, μέσα και έξω από την Χώρα και θεσμική πίεση από τον κυρίαρχο Λαό προκειμένου το τραπεζικό σύστημα να επανέλθει επιτέλους στην νομιμότητα και για να ανοίξει κάποτε και ο δρόμος για την ανάπτυξη της πολύπαθης οικονομίας με τράπεζες που θα λειτουργούν νόμιμα, υπεύθυνα και θα σέβονται τον Ελληνικό Λαό, με τα χρήματα του οποίου λειτουργούν.
Σε τελική ανάλυση, η μόνη ουσιαστική προστασία του πολίτη και του επιχειρηματία παραμένει η κείμενη νομοθεσία, η νομολογία και η αξιοπιστία των Δικαστών μας.
Να προστεθεί ο ορισμός του «Διαπιστευμένου Διαμεσολαβητή» , ως εξής : «Ως «Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής» νοείται άτομο εγγεγραμμένο στον Πίνακα Διαπιστευμένων Διαμεσολαβητών που τηρείται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης».
Να προστεθεί ο ορισμός του «Συντονιστή», ως εξής : «Ως «Συντονιστής» νοείται άτομο που έχει καθορισθεί βάσει της διαδικασίας του Αρθρου 6».
Το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης υπό τον τίτλο «Εξωδικαστικός Μηχανισμός Ρύθμισης Οφειλών Επιχειρήσεων» αποτελεί αναμφίβολα ένα πρώτο θετικό βήμα για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας που έχει πληγεί από την πολυετή οικονομική ύφεση, καθώς επίσης και για την προώθηση των εναλλακτικών μεθόδων διαχείρισης των διαφορών. Αποτελεί ένα νέο σύστημα διαχείρισης και διευθέτησης των διογκωμένων λόγω της κρίσης επιχειρηματικών οφειλών και συνιστά την πρώτη ολοκληρωμένη απόπειρα παροχής «δεύτερης ευκαιρίας» στους επιχειρηματίες που πλήττονται, δίνοντας τη δυνατότητα ολιστικής αντιμετώπισης του φαινομένου της «υπερχρέωσης» των επιχειρήσεων με βασικό κριτήριο τη βιωσιμότητα της επιχείρησης και την προοπτική συνέχισης της λειτουργίας της. Επιπλέον, θετική κρίνεται η προσφυγή σε εξωδικαστικό μηχανισμό με την αξιοποίηση διαπιστευμένων διαμεσολαβητών ως συντονιστών, ως του πλέον ενδεδειγμένου τρόπου εξωδικαστικής ρύθμισης των οφειλών, χωρίς την ανάγκη προσφυγής στα Δικαστήρια.
Επί ειδικότερων διατάξεων και ρυθμίσεων του εν λόγω σχεδίου νόμου, προτείνονται τα ακόλουθα:
Α. Ως προς το πεδίο εφαρμογής και τα κριτήρια επιλεξιμότητας:
Με βάση τις διατάξεις του σχεδίου νόμου, δεν δύναται να υπαχθεί στις ρυθμίσεις πρόσωπο το οποίο έχει ήδη προβεί σε ρύθμιση κάποιων οφειλών του (λ.χ έναντι της φορολογικής διοίκησης). Κάτι τέτοιο οδηγεί σε «άνιση» μεταχείριση των επιχειρηματιών, δεδομένου ότι με τον τρόπο αυτό «ευεργετούνται» εκείνοι οι οποίοι έχουν μόνο αρρύθμιστες οφειλές, ενώ εκείνοι που τις εξοφλούν εν όλω ή εν μέρει, ή επέδειξαν σχετική βούληση να ρυθμίσουν τις οφειλές τους και να είναι κατά το δυνατόν συνεπείς έναντι φορολογικών/διοικητικών αρχών ή πιστωτικών ιδρυμάτων, αποκλείονται. Ως εκ τούτου, προτείνεται η δυνατότητα υπαγωγής στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων του σχεδίου νόμου να επεκταθεί και στους επιχειρηματίες που έχουν προβεί σε ρύθμιση συγκεκριμένων οφειλών τους ακόμα και αν αυτή εξυπηρετείται, προκειμένου η φορολογική ή χρηματοπιστωτική «συνέπεια» του οφειλέτη να μην λειτουργεί ως κριτήριο «απένταξης» από τις ευεργετικές διατάξεις εξωδικαστικών μηχανισμών και να μην νοθεύεται ο ανταγωνισμός και η αρχή της ίσης μεταχείρισης αφού σκοπός της ρύθμισης αποτελεί η συνολική και όχι η μερική ρύθμιση των υποχρεώσεων και η εξυγίανση του οφειλέτη.
Σύμφωνα με το άρ. 3 του σχεδίου νόμου, κριτήριο επιλεξιμότητας για την υπαγωγή του οφειλέτη στις διατάξεις της ρύθμισης, είναι:
«I) αν τηρεί απλογραφικό σύστημα να έχει θετικό καθαρό αποτέλεσμα προ φόρων σε μία (1) τουλάχιστον από τις τελευταίες τρεις (3) χρήσεις πριν από την υποβολή της αίτησης
ii) αν τηρεί διπλογραφικό σύστημα να πληροί μία από τις παρακάτω προϋποθέσεις σε μία (1) τουλάχιστον από τις τελευταίες τρεις (3) χρήσεις πριν από την υποβολή της αίτησης
(α) έχει θετικά αποτελέσματα προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων, ή
(β) έχει θετική καθαρή θέση».
Δεδομένου ότι σκοπός του σχεδίου νόμου είναι η εξασφάλιση της βιωσιμότητας του οφειλέτη, προτείνεται το εν λόγω κριτήριο να μην συνιστά on/off κριτήριο επιλεξιμότητας του οφειλέτη και άρα κριτήριο αποκλεισμού από τη διαδικασία, και αυτό διότι τα τελευταία τουλάχιστον τρία (3) χρόνια σχεδόν το σύνολο των επιχειρήσεων της χώρας έχει πληγεί βαρύτατα από την οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση και μεγάλη μερίδα των επιχειρήσεων είναι δεδομένο ότι δεν παρουσιάζει «θετικό» πρόσημο σε καμία των τελευταίων τριών (3) χρήσεων. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να αναχθεί σε κρίσιμο στοιχείο της επιλεξιμότητας υπαγωγής στη διαδικασία. Αντίθετα, θα μπορούσε το στοιχείο αυτό να εξετάζεται από τους συμμετέχοντες στη διαδικασία της εξωδικαστικής ρύθμισης και να συναξιολογείται κατά τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης και της εκπόνησης της αξιολόγησης της βιωσιμότητας του άρ. 11.
Εναλλακτικά, θα μπορούσε το εν λόγω κριτήριο επιλεξιμότητας να επεκταθεί στις πέντε (5) τελευταίες διαχειριστικές χρήσεις πριν την υποβολή της αίτησης, αντί για τις τρεις (3).
Επιπλέον, θα μπορούσε η βιωσιμότητα της επιχείρησης να μην σχετίζεται μόνο με τον δείκτη των «θετικών αποτελεσμάτων» ή της «θετικής καθαρής θέσης» της επιχείρησης, αλλά να συναξιολογείται σε συνδυασμό και με άλλους οικονομικούς δείκτες, όπως είναι λ.χ. ο κύκλος εργασιών της επιχείρησης.
Σύμφωνα με τις διατάξεις του σχεδίου νόμου, αποκλείονται από τη δυνατότητα υποβολής της αίτησης για την υπαγωγή στην εξωδικαστική ρύθμιση, τα πρόσωπα εκείνα που έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα σε κάποιο/κάποια από τα ποινικά αδικήματα της περ. δ της παρ. 3 του άρ. 2 του σχεδίου νόμου, συμπεριλαμβανομένης και της φοροδιαφυγής. Εκτιμάται όμως, ότι η ποινική μεταχείριση και η απαξία της συμπεριφοράς ενός οφειλέτη δεν θα πρέπει να συνδέεται στο στάδιο αυτό με την αντίστοιχη διοικητική του δυνατότητα υπαγωγής σε ρυθμίσεις μετά φορολογικών, διοικητικών και άλλων αρχών. Η διαδικασία άλλωστε αναδιάρθρωσης και ρύθμισης οφειλών στόχο έχει να εξυγιάνει και όχι να αποκλείσει δυνάμενους να υπαχθούν σε αυτή. Ως εκ τούτου δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο «αποκλεισμού» από τη συμμετοχή του στη διαδικασία της εξωδικαστικής ρύθμισης της οφειλής, το ποινικό μητρώο του οφειλέτη, ενώ επουδενί δεν προτείνεται τυχόν υπαγωγή σε ρύθμιση να επηρεάζει με αυτοτελή τρόπο την ποινική του μεταχείριση.
Ομοίως, κρίνεται ότι δεν χωρεί λόγος αποκλεισμού επί επιχειρήσεων που βρίσκονται σε στάδιο λύσης ή εκκαθάρισης ή πτώχευσης και οι οποίες λόγω της συγκεκριμένης κατάστασης θα μπορούσαν υπό τις προϋποθέσεις υπαγωγής στη ρύθμιση να αναβιώσουν. Με τον τρόπο αυτό αποκλείεται μια σειρά από επιχειρήσεις στις οποίες θεωρούμε ότι πρέπει να δοθεί η επί της αρχής «δεύτερη ευκαιρία» να διασώσουν την επιχείρησή τους, εφόσον λόγος ‘’αναστολής λειτουργίας’’ κατά τα ανωτέρω αποτέλεσε η αδυναμία ρύθμισης των οφειλών της, υπό το προηγούμενο καθεστώς.
Σύμφωνα με την παρ. 5 του άρ. 2 του σχεδίου νόμου: «Δεν υποβάλλεται αίτηση υπαγωγής στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης του
παρόντος νόμου, σε περίπτωση που οι απαιτήσεις ενός πιστωτή υπερβαίνουν ποσοστό 85% των συνολικών απαιτήσεων κατά του οφειλέτη. Για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου το Ελληνικό Δημόσιο και οι Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης λογίζονται ως δύο πιστωτές».
Με τον τρόπο αυτό αποκλείονται αυτομάτως από τη διαδικασία της εξωδικαστικής ρύθμισης, οι επιχειρήσεις των οποίων, οφειλές σε ποσοστό μεγαλύτερο του 85% αφορούν απαιτήσεις ενός πιστωτή, όπως λ.χ. μίας τράπεζας, ή της εφορίας, ή ενός ασφαλιστικού φορέα. Θεωρούμε ότι πρόκειται για μη δικαιολογημένη δικαιοπολιτικά ρύθμιση, που οδηγεί σε «άνιση» μεταχείριση των επιχειρήσεων και ως εκ τούτου, ο εν λόγω περιορισμός προτείνεται να απαλειφθεί.
Γενικότερα, θεωρούμε ότι βασική στόχευση του σχεδίου νόμου πρέπει να είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής του, προκειμένου να δύνανται επί της αρχής, να υπαχθούν όσο το δυνατόν περισσότερες επιχειρήσεις που πλήττονται από την οικονομική κρίση, προκειμένου να αξιολογηθεί και εξεταστεί για κάθε μία από αυτές ad hoc στη συνέχεια η εξασφάλιση της βιωσιμότητάς τους, που αποτελεί ούτως η άλλως κυρίαρχο σκοπό του νομοθετήματος.
Β. Ως προς τις συνέπειες της εξωδικαστικής ρύθμισης για τον οφειλέτη:
Προτείνεται, εφόσον η διαδικασία της διαπραγμάτευσης του άρ. 8 ολοκληρωθεί επιτυχώς και υπογραφεί η σύμβαση αναδιάρθρωσης, να παρέχεται η δυνατότητα στον οφειλέτη να απολαμβάνει χωρίς αποκλεισμό την παροχή τραπεζικών προϊόντων, όπως λχ. κεφάλαιο κίνησης, προεξόφληση επιταγών, κοκ, να συμμετέχει σε χρηματοδοτικά προγράμματα, να επιτραπεί η εφεξής συμμετοχή του σε προγράμματα χρηματοδότησης ΕΣΠΑ, ή άλλων κοινοτικών ή εθνικών πόρων, και εν γένει να εξασφαλιστεί νομοθετικά η αναστολή όλων των δυσμενών σε βάρος του μέτρων συνεπεία της προτέρας της σύμβασης αναδιάρθρωσης συμπεριφοράς του οφειλέτη. Με τον τρόπο αυτό, θα επέλθουν άμεσα αλλά κυρίως ουσιαστικά οι «ευεργετικές» συνέπειες της εξωδικαστικής ρύθμισης των οφειλών μια επιχείρησης, καθόσον η επαναφορά της επιχείρησης στην τραπεζική και χρηματοοικονομική αλυσίδα αποτελεί κρίσιμη συνισταμένη για την περαιτέρω ενίσχυση της βιωσιμότητας και της ρευστότητάς της. Στο πνεύμα αυτό, προτείνεται η ρητή πρόβλεψη της δυνατότητας λήψης ασφαλιστικής και φορολογικής ενημερότητας, μετά την υπογραφή της σύμβασης αναδιάρθρωσης, καθώς επίσης και η άμεση διαγραφή ή αναστολή των δυσμενών συνεπειών εγγραφής από τη λίστα οφειλετών του Τειρεσία, για τον οφειλέτη για τον οποίο υπογράφεται η σύμβαση αναδιάρθρωσης και για όσο χρόνο τηρείται η τελευταία.
Γ. Ως προς τη διαδικασία της ρύθμισης:
Προτείνεται η πρόβλεψη ειδικής εξειδικευμένης διαδικασίας διαμεσολάβησης προκειμένου για οφειλές μεγάλων ποσών.
Η ρύθμιση των οφειλών μεγάλων ποσών απαιτεί εξειδικευμένη εμπειρία και κατάρτιση των συμμετεχόντων στη διαδικασία της εξωδικαστικής ρύθμισης, ως εκ τούτου προτείνουμε τη δημιουργία ειδικού μητρώου συντονιστών, με αυξημένη επαγγελματική και επιστημονική εμπειρία για τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων σε αυτήν την ειδική κατηγορία υποθέσεων. Η συγκεκριμένη κατηγορία υποθέσεων πρέπει να τύχει ειδικής μεταχείρισης, καθώς αναμένεται να μεταβάλει σε καθοριστικό βαθμό κρίσιμα στοιχεία της όλης διαδικασίας, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται η ισορροπία δυνάμεων των διαπραγματευόμενων μερών, καθώς και ο βαθμός τεχνικής συνθετότητας των σχετικών δεδομένων.
Αναφορικά με τη διαδικασία επικύρωσης από το δικαστήριο της σύμβασης αναδιάρθρωσης, και δεδομένου ότι η μέχρι σήμερα εμπειρία από το νόμο 3860/2010 (περί υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων) έχει καταδείξει ότι οι σχετικές αιτήσεις ενώπιον των δικαστηρίων προσδιορίζονται προς συζήτηση ακόμη και μετά από είκοσι (20) χρόνια μετά την κατάθεση της αίτησης, προτείνεται η απαλοιφή της πρόβλεψης περί επικύρωσης της σύμβασης ενώπιον του ακροατηρίου του οικείου Πολυμελούς Πρωτοδικείου, και είτε η επικύρωση της συμφωνίας – σύμβασης αναδιάρθρωσης με μόνη την υποβολή του οικείου Πρακτικού στη Γραμματεία του αρμοδίου Πρωτοδικείου σύμφωνα με το νόμο 3898/2010, είτε η επικύρωση της συμφωνίας με Πράξη- διάταξη του αρμοδίου Πρωτοδίκη.
Οι προτάσεις του Επιμελητηρίου Αχαΐας αναφορικά με το Ν/Σ του Εξωδικαστικού Μηχανισμού Ρύθμισης Οφειλών επιχειρήσεων, εστάλησαν με το υπ’αρ.πρωτ.:316/02-03-2017 και είναι οι κατωτέρω :
——————————————————————————–
Στο Άρθρο 1, παρ.2, (η), αναφέρεται …
«Ως «ποσοστό συμμετεχόντων πιστωτών με ειδικό προνόμιο» νοείται το ποσοστό των συμμετεχόντων πιστωτών που σχηματίζεται επί του συνόλου των απαιτήσεων των συμμετεχόντων πιστωτών που εξασφαλίζονται με υποθήκη, προσημείωση».
Πρόταση
Στην κατηγορία αυτή, των συμμετεχόντων πιστωτών με ειδικό προνόμιο πρέπει να συμπεριληφθούν και οι εταιρίες χρηματοδοτικής μίσθωσης, καθώς κατέχουν περιουσιακά στοιχεία των οφειλετών.
——————————————————————————–
Στο άρθρο 2, παρ.3 (α), αναφέρεται …
«Φυσικό η νομικό πρόσωπο δεν δύναται να καταθέσει αίτηση για υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών εφόσον
-έχει υποβάλει αίτηση ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου για υπαγωγή στις διατάξεις των άρθρων 62 επ. του ν. 4307/2014 (Α’ 246) ή, εφόσον έχει πτωχευτική ικανότητα, στις διατάξεις του ν. 3588/2007 (Α‘ 153), εκτός εάν έχει υπάρξει έγκυρη παραίτησή του από τις εν λόγω διαδικασίες μέχρι την ημερομηνία υποβολής της αίτησης για υπαγωγή στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών».
Πρόταση
Πρέπει Να γίνει διόρθωση και όπου λέει «εφόσον έχει πτωχευτική ικανότητα» να αναγραφεί «εφόσον έχει υποβληθεί αίτηση για υπαγωγή στις διατάξεις του ν.3588/2017(Α’153)».
————————————————————————————-
Στο άρθρο 2,παρ.5, αναφέρεται ότι
-Δεν υποβάλλεται αίτηση υπαγωγής στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης του παρόντος νόμου, σε περίπτωση που οι απαιτήσεις ενός πιστωτή υπερβαίνουν ποσοστό 85% των συνολικών απαιτήσεων κατά του οφειλέτη. Για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου το Ελληνικό Δημόσιο και οι Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης λογίζονται ως δύο πιστωτές.
Πρόταση
Πρέπει να τροποποιηθεί και να συμπεριλαμβάνονται και απαιτήσεις ενός πιστωτή που υπερβαίνουν ποσοστό 85% των συνολικών απαιτήσεων κατά του οφειλέτη (γιατί εξαιρεί τον οφειλέτη που έχει π.χ. το σύνολο των οφειλών του σε ένα χρηματοδοτικό Φορέα η στο Δημόσιο η σε Φορέα κοινωνικής ασφάλισης).
————————————————————————–
Στο άρθρο 2, παρ 6, αναφέρεται
«Πιστωτές οι απαιτήσεις των οποίων (α) δεν υπερβαίνουν ατομικά για κάθε πιστωτή το ποσό των δύο εκατομμυρίων (2.000.000) ευρώ και ποσοστό 1,5% του συνολικού χρέους του οφειλέτη και (β) δεν υπερβαίνουν αθροιστικά το ποσό των είκοσι εκατομμυρίων (20.000.000) ευρώ και ποσοστό 15% του συνολικού χρέους του οφειλέτη δεν συμμετέχουν στη διαδικασία του παρόντος νόμου και δεν δεσμεύονται από τη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών. Σε περίπτωση που οι απαιτήσεις που εμπίπτουν στο κριτήριο του στοιχείου (α) υπερβαίνουν αθροιστικά το κριτήριο του στοιχείου (β), δεν συμμετέχουν στη διαδικασία του παρόντος νόμου και δεν δεσμεύονται από τη σύμβαση αναδιάρθρωσης οφειλών οι πιστωτές με τις μικρότερες απαιτήσεις έως τη συμπλήρωση του ποσοστού του 15% ή του ποσού των είκοσι εκατομμυρίων (20.000.000) ευρώ. Οι λοιποί πιστωτές, ακόμα και εάν οι απαιτήσεις τους δεν υπερβαίνουν τα κριτήρια του στοιχείου (α), συμμετέχουν κανονικά στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης του παρόντος νόμου».
Πρόταση
Η παράγραφος αυτή, χρειάζεται πιο λεπτομερή καταγραφή και ανάλυση, ώστε να μη χρειασθούν στην συνέχεια ερμηνευτικές εγκύκλιοι για την εφαρμογή της.
———————————————————————————–
Στο άρθρο 4, παρ.3, αναφέρεται…
« Στην περίπτωση ύπαρξης συνοφειλετών συνυποβάλλεται αίτηση υποχρεωτικά και από αυτούς και συνοδεύεται τουλάχιστον από τα δικαιολογητικά της παραγράφου 2 στοιχεία (α) και (β) και της παραγράφου 8 στοιχεία (α), (δ), (ε), (στ), (η) και (θ) του άρθρου 5».
Πρόταση
Επαναφέρουμε το αίτημα που σας είχαμε υποβάλει με την 1677/14.12.2016 επιστολή μας, πως θα πρέπει να ληφθεί πρόνοια ώστε η τυχόν μείωση των οφειλών του πρωτοφειλέτη να καλύπτει και τους εγγυητές με προσθήκη διάταξης αντίστοιχη με αυτή, που νομοθέτησε η Κυπριακή Δημοκρατία τον Μάρτιο του 2015, με τη συμφωνία των θεσμών, με το πιο κάτω περιεχόμενο.
«Η υποχρέωση του εγγυητή, σε σχέση με το δάνειο του πρωτοφειλέτη, θα ισοδυναμεί με το ποσό της διαφοράς μεταξύ της αξίας της ενυπόθηκης εξασφάλισης και του υπολοίπου του δανείου. Συνεπώς το δικαίωμα του πιστωτή να εισπράξει από τον εγγυητή, περιορίζεται στο ποσό της διαφοράς. Εάν το υπόλοιπο του δανείου είναι μικρότερο από την αξία της ενυπόθηκης περιουσίας, τότε οι εγγυητές απαλλάσσονται από τις υποχρεώσεις τους.
Εάν το δάνειο δεν καλύπτεται με ενυπόθηκη εξασφάλιση, τότε οι εγγυητές που ορίζονται ως φυσικά πρόσωπα, θα πρέπει να ευθύνονται βάσει των εισοδηματικών κριτηρίων που θα προβλέπονται για τον πρωτοφειλέτη και θα καλύπτουν το ποσό που δεν μπορεί να καλύψει ο πρωτοφειλέτης, κατ’ αναλογίαν του διαθεσίμου εισοδήματος εκάστου εγγυητού, πέρα από το κόστος διαβίωσής του.
Η δυνατότητα του πιστωτή να καταχωρήσει αγωγή εναντίον εγγυητή περιορίζεται στα δύο χρόνια μετά από την ημερομηνία που θα τεθεί σε εφαρμογή το Προσωπικό Σχέδιο Αποπληρωμής. Μετά τη λήξη της περιόδου αυτής, ο πιστωτής δεν θα δικαιούται να κινηθεί εναντίον του εγγυητή και οποιαδήποτε δικαιώματα του πιστωτή έναντι του εγγυητή, παραγράφονται. Το ποσό που θα κληθεί να πληρώσει ο εγγυητής στον πιστωτή, θα μπορεί ο εγγυητής να το αξιώσει από τον χρεώστη (πρωτοφειλέτη).»
____________________________________________________
Στο άρθρο 8,παρ.2, αναφέρεται….
«Κατά τη λήξη της προθεσμίας της προηγούμενης παραγράφου ο συντονιστής ελέγχει εάν συγκεντρώθηκε το απαιτούμενο ποσοστό απαρτίας συμμετεχόντων πιστωτών. Σε περίπτωση διαπίστωσης έλλειψης απαρτίας, η διαδικασία θεωρείται περαιωθείσα ως άκαρπη και ο συντονιστής συντάσσει πρακτικό αποτυχίας της διαδικασίας το οποίο αποστέλλει ηλεκτρονικά στην Ε.Γ.Δ.Ι.Χ., στον αιτούντα και στους πιστωτές».
Πρόταση
Πρέπει να διατυπωθεί με σαφήνεια πως διασφαλίζεται η τυχόν κωλυσιεργία-αδιαφορία-σκοπιμότητα μη συνεργασίας κάποιων πιστωτών, π.χ. χρηματοδοτικών Φορέων που για κάποιους λόγους επιθυμούν να μην συμμετάσχουν ενώ η συμμετοχή τους κρίνεται απαραίτητη.
Με σαφήνεια να διατυπωθεί πως, δεν θα πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα στους πιστωτές ώστε να μην συμμετέχουν στην διαδικασία.
————————————————————————————–
Τέλος να σημειώσουμε τα ακόλουθα :
-οι χρονικές προθεσμίες που τίθενται για την υλοποίηση των όσων αναφέρονται στα άρθρα 7 και 8, είναι σε απόλυτα περιορισμένα πλαίσια και θα έχουν ως συνέπεια να καθίσταται άκαρπη η διαδικασία συχνά χωρίς υπαιτιότητα του αιτούντα-οφειλέτη και
-λόγω παντελούς έλλειψης ρευστότητας στην Ελληνική αγορά και αδυναμίας των επιχειρήσεων να εκτιμήσουν με ακρίβεια τα οικονομικά αποτελέσματα της επιχείρησής τους για τα προσεχή έτη, να δοθεί η δυνατότητα σε πρωτοφειλέτη ή εγγυητή, να προβεί σε οριστική διευθέτηση των οφειλών τους προς τις τράπεζες με την οικειοθελή παράδοση ακινήτων τους, στη σημερινή εμπορική αξία που προκύπτει από εκτίμηση πιστοποιημένου εκτιμητή από το Υπουργείο Οικονομικών, με απαλλαγή από το φόρο μεταβίβασης, όταν αγοραστής είναι η τράπεζα.
Επίσης υποστηρίζουμε το σχετικό αίτημα, όπως κατατέθηκε της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων, όσον αφορά.
-την απαλοιφή της διάταξης, σχετικά με την απαίτηση για μια τουλάχιστον κερδοφόρα χρήση κατά την τελευταία τριετία, ώστε η επιχείρηση να είναι επιλέξιμη για ένταξη και
-την ανάληψη από τα Επιμελητήρια, της διαχείρισης και της εποπτείας της διαδικασίας του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης χρεών των επιχειρήσεων.
Επισημαίνουμε, πως δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση, η εφαρμογή του νόμου, να προκαλεί ανισορροπίες στην αγορά και συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού προς επιχειρήσεις, που παρά την οικονομική κρίση, δεν έχουν καθυστερημένες οφειλές προς το Δημόσιο ή και προς Ασφαλιστικούς Οργανισμούς ή και προς πιστωτικά ιδρύματα.
Για τον λόγο αυτό, προτείνουμε, να συμπεριληφθούν στο σχέδιο νόμου και διατάξεις που να επιβραβεύουν αυτές τις επιχειρήσεις με αντίστοιχα φορολογικά κίνητρα.
Παρατηρήσεις
Η παράγραφος ιδ να αναδιατυπωθεί ως εξής :
Ως εμπειρογνώμονας» νοείται κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που προσφέρει κατ’ επάγγελμα συμβουλευτικές υπηρεσίες σε οικονομικά , χρηματοπιστωτικά, αναπτυξιακά , επιχειρηματικά, φορολογικά ,λογιστικά , διοικητικά και οργανωτικά θέματα και έχει άδεια ασκήσεως οικονομολογικού επαγγέλματος την οποία χορηγεί το ΟΕΕ
Η φράση « εφόσον η ρύθμιση των εν λόγω οφειλών κρίνεται από τους συμμετέχοντες στη διαδικασία απαραίτητη προκειμένου να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του οφειλέτη. »
πρέπει να διαγραφεί γιατί πιθανό να οδηγήσει σε παρερμηνείες και αρνήσεις . Αν ο πιστωτής δεν επιθυμεί (για οποιοδήποτε λόγο) δεν συναινεί . Είναι δηλαδή πλεονασμός δεδομένης της διαδικασίας κατά το άρθρο 7 (κοινοποίησης στους πιστωτές, από τον συντονιστή ,της αίτησης του οφειλέτη , ώστε οι τελευταίοι να ασκήσουν τα δικαιώματά τους.
ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ 1
Σύμφωνα με το ως άνω άρθρο, στη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης του εν λόγω σχεδίου νόμου, μπορούν να ενταχθούν οφειλές που προέρχονται από την επιχειρηματική δραστηριότητα του οφειλέτη και «άλλες». Ως κριτήριο για την υπαγωγή οφειλών από άλλη, μη επιχειρηματική αιτία, τίθεται η κρίση των συμμετεχόντων στη διαδικασία (οφειλέτης, πιστωτές, συντονιστής) περί της αναγκαιότητας ρύθμισης των εν λόγω οφειλών για την εξασφάλιση βιωσιμότητας του οφειλέτη. Το εν λόγω κριτήριο, τίθεται ιδιαίτερα αόριστα και προβληματίζει όσον αφορά τις περιπτώσεις, τις οποίες το σχέδιο νόμου επιθυμεί να μην καλύψει με την εν λόγω διαδικασία. Αν σκοπός του νόμου είναι να ρυθμίζονται όλες οι οφειλές, επιχειρηματικές ή μη, δεν χρειάζεται να τίθεται τέτοιος περιορισμός στο πρώτο άρθρο του νόμου. Σε κάθε περίπτωση το σχέδιο νόμου προσδιορίζει στο άρθρο 2 το Πεδίο Εφαρμογής του, προσδιορίζοντας και τις οφειλές οι οποίες (προφανώς αποκλειστικά) μπορούν αν υπάγονται σε αυτό.
Η γνώμη μου συμπίπτει με όσα διατυπώνονται από τον Σ.Ε.ΔΙ. Η συμμετοχή και άλλων επαγγελματιών ως συντονιστών, πλην των διαπιστευμένων διαμεσολαβητών, θα ακύρωνε όχι μόνον τους ίδιους τους διαμεσολαβητές και την διαπίστευσή τους επί του αντικειμένου, αλλά και τον ίδιο τον εξωδικαστικό μηχανισμό, αφού θα τον καθιστούσε μια στείρα γραφειοκρατική διαδικασία, η οποία θα χρησίμευε μόνον για να κερδιθεί χρόνος από τους ενδιαφερόμενους, αλά σε καμία περίπτωση δεν θα ενέπνεε εμπιστοσύνη, και δεν θα επέτρεπε να αναδυθούν τα βέλτιστα αποτελέσματα του θεσμού της διαμεσολάβησης.
Καμμία αναφορά στον όρο- εννοια του συντονιστή- διαπιστευμένου διαμεσολαβητη, απαραίτητου στην ολη διαδικασία. Επίσης υφίσταται αοριστία και ασάφεια σχετικά με τον όρο- εννοια του ¨εμπειρογνώμονα» και των προσόντων και δεξιοτήτων που θα πρέπει να διαθέτει.
«Νομοθέτηση οδικού χάρτη ενεργειών για τις περιπτώσεις απόρριψης του αιτήματος ρύθμισης οφειλών»
Όποιες επιχειρήσεις δεν κριθούν βιώσιμες, και δεν και υπάρχουν αμφιβολίες για την ορθή διαχείρισή τους, να εκκαθαρίζονται με γρήγορες διαδικασίες χωρίς επιπλέον επιπτώσεις για τους δανειολήπτες προκειμένου να τους δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία να ξαναφτίαξουν τις ζωές τους (πτώχευση κατά τα πρότυπα του αμερικανικού πτωχευτικού δικαίου). Επιχειρηματικότητα υπο την απειλή εξόντωσης σε περίπτωση αποτυχίας δεν νοείται σήμερα.
Στις συμβάσεις των ρυθμίσεων να ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ στις τράπεζες η ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ πρακτική της απαίτησης επιπλέον εγγυήσεων, πέραν αυτών που η ίδια η τράπεζα είχε εκτιμήσει ως ικανά να καλύψουν τη δανειοδότηση της επιχείρησης από τα περιουσιακά της στοιχεία αρχικά.
Η απαξίωση των τιμών των ακινήτων ή/και των λοιπών παγίων ή/και της εμπορικής αξίας των ίδιων των επιχειρήσεων ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, δεν μπορεί να ΜΗΝ αφορά τη μία από τις δύο συμβαλλόμενες στη δανειακή σύμβαση επιχειρήσεις (την τράπεζα).
Η αξία των παγίων της επιχείρησης, στο χρόνο, το χώρο και τις οικονομικής συνθήκες που επικρατούσαν κατά την υπογραφή της δανειακής σύμβασης πρέπει να περιορίζει το εύρος των απαιτήσεων των τραπεζών.
Όπου υπάρχουν περιπτώσεις επιχειρηματιών που συσσώρευσαν πλούτο ή έζησαν άνω των δυνατοτήτων τους ‘σχηματίζοντας κόκκινα δάνεια’ στις επιχειρήσεις τους, εκεί να υπάρξει παραδειγματική τιμωρία. Όπου η μεταβολή των συνθηκών της οικονομίας κατέστρεψε ένα επιχειρηματικό πλάνο, δεν πρέπει να εξοντώνεται οικονομικά και εφ’ όρου ζωής ο δανειολήπτης.
ΑΡΘΡΟ 1
Ενώ στην παράγραφο 2 έχει την εννοιολογική σημασία κάθε όρου δεν γίνεται καμία αναφορά στην έννοια του Συντονιστή. Θα πρέπει κατά την γνώμη μας να υπάρχει συγεκριμένη διατύπωση ως εξής: Ως «συντονιστές» της διαδικασίας εξωδικαστικής ρύθμισης των οφειλών στο πλαίσιο του πρόντος νόμου νοούνται αποκλειστικά και μόνο οι διαμεσολαβητές οι οποίοι είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο διαμεσολαβητών του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Έχουμε υποβάλει ως Σύνδεσμος και σχετικό σημείωμα σύμφωνα με το οποίο Ο μηχανισμός αυτός είναι αναγκαίο να λειτουργήσει με το απαραίτητο θεσμικό κύρος που σημαίνει πως συντονιστές της διαδικασίας θα πρέπει να είναι αποκλειστικά διαμεσολαβητές διαπιστευμένοι στο Υπουργείο Δικαιοσύνης με βάση το ν. 3898/2010, οι οποίοι δεσμεύονται από τον Εθνικό και Ευρωπαϊκό Κώδικα Δεοντολογίας, είναι πιστοποιημένοι για την ικανότητά τους να χειρίζονται διαφορές, γνωρίζουν τεχνικές επικοινωνίας, επίλυσης και προσέγγισης των μερών και έχουν το τεκμήριο της ανεξαρτησίας και ουδετερότητας. Θα ήταν μη ορθό κατά την εκτίμησή μας να επιτραπεί η συμμετοχή και άλλων επαγγελματιών ως συντονιστών κάτι που θα ακύρωνε ουσιαστικά τη χρήση των διαμεσολαβητών σε μια διαδικασία που είναι κατ’ εξοχήν δικής τους αρμοδιότητας.
Ορισμός του «εμπειρογνώμονα» είναι αρκετά γενικός και ασαφής χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Ως «Εμπειρογνώμονας» στα πλαίσια του παρόντος νόμου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί οποιοδήποτε επιστήμονας (π.χ. οικονομολόγος) που παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες προς επιχειρήσεις σχετικά με αναδιαρθρώσεις δανεισμού, εκπόνηση στρατηγικών σχεδίων ανάπτυξης κτλ. Δεν υπάρχει πιστοποιημένο αντίστοιχο επάγγελμα στην Ελλάδα και δεν θα πρέπει να περιοριστεί σημαντικά ο αριθμός των επιστημόνων που μπορούν να συμμετέχουν στη διαδικασία. Ειδικά για τις μικρές επιχειρήσεις οι απαιτήσεις για το σχέδιο αναδιάρθρωσης δεν απαιτούν εξειδικευμένους «εμπειρογνώμονες» που θα ανεβάσουν σημαντικά το κόστος. Οι επιχειρήσεις και οι πιστωτές μπορούν από μόνες τους να επιλέξουν τους κατάλληλους «εμπειρογνώμονες» καθώς έχουν γνώση της αγοράς ενώ η επιτυχία ή αποτυχία του σχεδίου αφορά σε μεγαλύτερο βαθμό τους ίδιους.
σχετικά με το (ιδ) γιατί είναι τόσο αόριστο το θέμα »εμπειρογνώμων» και δεν περιλαμβάνει και στελέχη (που ίσως να ήταν και μισθωτοί) αλλά με ουσιαστική εμπειρία σε θέματα αναγκαστικής ρευστοποίησης (πχ συμμετοχών σε πλειστηριασμούς ως εκπρόσωποι πιστωτών ως επισπευδόντων πλειστηριασμων, εκπόνηση σχεδίων ρευστοποίησης), όπως πχ στελέχη τραπεζών σε τμήματα καθυστερήσεων, η στελέχη εταιριών με καθήκοντα credit contol, τα οποία έχουν και εμπειρία αλλά σχετικά σεμινάρια. Δεν είναι δυνατό ένας λογιστής η χρηματοοικομικος συμβουλος να μπορεί να κατανοήσει έννοιες όπως πχ »αίτηση υποκατάστασης» αν δεν έχει την ανάλογη εμπειρία. Σε μια οργανωμένη εταιρία ο credit manager εταιρίας η το στέλεχος καθυστερησεων μιας τραπεζας, θα μετρήσει νομικούς και οικονομικούς παράγοντες ρευστοποίησης, ώστε απλά να δεί αν αξίζει να κάνει νομικές ενέργειες, τι θα αποφέρουν και ποσό θα κοστίσουν.
Αλλιώς θα υπάρχει η λογική των ΔΟΥ η του ΙΚΑ δηλαδή επιβάλω απλά κατάσχεση σε ότι υπάρχει χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα σε έσοδα (όλοι βλέπουμε απειρες κατασχεσεις Δημοσίου, το οποίο σπάνια προχωρά τον πλειστηριασμό αρα και το ουσιαστικό αποτέλεσμα-ενέργειες, που είναι το έσοδο απο την ρευστοποίηση). Από την κατάσχεση μέχρι την επισπεύση και πραγματοποίηση πλειστηριασμού ως κύριο έσοδο, υπάρχει τεράστια διαφορά που την γνωρίζουν σαφώς οι ανωτέρω ειδικότεροι επαγγελματίες και όχι μόνο γενικά χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι.
1. Οι διατάξεις του παρόντος νόμου ρυθμίζουν τη διαδικασία εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών προς οποιονδήποτε πιστωτή, οι οποίες είτε προέρχονται από την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας του οφειλέτη, είτε αποτελούν οφειλές από άλλη αιτία, εφόσον η ρύθμιση των εν λόγω οφειλών κρίνεται από τους συμμετέχοντες στη διαδικασία απαραίτητη προκειμένου να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του οφειλέτη.
Ενας μετοχος ΑΕ γιατι δεν μπορει να συμμετασχει ;;;
πχ. Μου οφειλε 200.000 το κρατος και οφειλω 125.000 στην αγορα. Επειδη ομως δεν εχω φορολογικη και ασφαλιστικη ενημεροτητα ειναι αδυνατον να εισπραξω και να πληρωσω. Η επιχειρηση εκλεισε. Τα χρεη παρεμειναν στο ονομα μου …. ΕΓΩ ΟΔΗΓΟΥΜΑΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ. ΠΕΡΙΕΡΓΟ ;;; ΕΜΕΙΣ φωτισαμε το δρομο που πηγαινει στη εκκλησια της Παναγιας της Τηνου και μειναμε απληρωτοι. 50.000 ευρω. Ειναι σωστο ;;;; Ειναι δικαιο ;;;
Καλημέρα !! Μπράβο για την δημιουργία ενός νόμου Κατσέλη για τις επιχειρήσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει. Απλά θα δημιουργήσει νέο κύμα μη πληρωμής οφειλών προς όλους…
Σιγά μην προλάβουν να κάνουν λογισμικό τέτοιο. Θα τα ρίχνουν όλα στις τράπεζες και οι τράπεζες στα συστήματα. μέχρι να γίνουν όλα αυτά θα κλείσουν οι τράπεζες και όλα θα πάνε στα funds !!!
β. Ως «μικρές επιχειρήσεις» νοούνται όσες δεν εντάσσονται στην προηγούμενη κατηγορία των μεγάλων επιχειρήσεων.
αντί για:
β. Ως «μικρές επιχειρήσεις» νοούνται όσες, κατά την τελευταία χρήση πριν από την υποβολή της αίτησης σύμφωνα με το άρθρο 4 του παρόντος, είχαν κύκλο εργασιών έως δύο εκατομμύρια πεντακόσιες χιλιάδες Ευρώ (2.500.000 €) και έχουν συνολικές υποχρεώσεις (ληξιπρόθεσμες ή μη) έως δύο εκατομμύρια Ευρώ (2.000.000 €) .
Καλησπερα σας,
Θα ηθελα να ζητησω αυτη ρυθμιση να μην αφοραει μονο τις επιχειρησεις που θα συνεχισουν την δραστηριωτητα τους αλλα και αυτες που δυστιχως αδυνατουσαν και εχουν φτασει στο κλεισιμο τους.
Εγω και τα παιδια μου ειμαστε σε αυτον τον παρανομαστη , σηλαδη κλεινομαι την επιχειρηση, αλλα θελομε να βρουμε μια ρυθμιση που να μπορουμε να ανταπεξελθουμε και να πληρωσουμε τις οφειλες μας προς το κρατος.
Συγχαρητήρια υπέροχη ιδέα.
Εγώ έχω φαρμακείο και μέχρι το 2010 πήρα κάποια δάνεια από διάφορες τράπεζες βασισμένα στον τζίρο μου. Είναι 3-4 τράπεζες και συνολικά περίπου 250 000. Δυστυχώς οι τράπεζες δεν λειτουργούν συνολικά και εγώ αδυνατώ να παρακολουθήσω. Η εξέταση όλων των υποχρεώσεων μου συνολικά κάτω από μία διαδικασία μου δίνει την ευκαιρία και την δυνατότητα να προσπαθήσω να βάλω μία τάξη σε όλη αυτή την αταξία. Σας συγχαίρω. Θέλω όμως να θίξω κάτι αρκετά σοβαρό. Σε αρκετά από αυτά τα δάνεια έχει μπει η σύζυγός μου εγγυήτρια. Η σύζυγός μου είναι δημόσια υπάλληλος και κατά την άποψη μου δεν έπρεπε να μπει εγγυήτρια γιατί ο μισθός της είναι εκ του δημοσίου. Θα πρότεινα στο τέλος της διαδικασίας να υπογραφτούν νέες συμφωνίες μου τους δανειστές μου, έτσι ώστε σε όποια δάνεια έχει βάλλει εγγυητής δημόσιος υπάλληλος να απαλλάσσεται από τις εγγυήσεις. Δηλαδή η νέα συμφωνία αποπληρωμής να ακυρώνει όλες τις παλιές. Από την ώρα εκδήλωσης ενδιαφέροντος να παγώνουν όποιες ενέργειες τρίτων εταιρειών αλλά και διώξεις, μέχρι του τελικού συμπεράσματος. Τέλος η πρώτη κατοικία πρέπει να προστατευθεί και να δοθεί ειδική μέριμνα σε δανειολήπτες με ανήλικα παιδιά. Οι οικονομικοί σύμβουλοι που θα αναλάβουν τις μικρές τις μεσαίες και τις μεγάλες επιχειρήσεις να υπάρχουν σε δημόσιο πίνακα ώστε να είναι εύκολα επιλέξιμοι. ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ και περιμένω με αγωνία.