1. Τα Επιμελητήρια ιδρύονται και καταργούνται με προεδρικό διάταγμα στο οποίο ρυθμίζονται όλα τα σχετικά θέματα και το οποίο εκδίδεται μετά από πρόταση του Υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης και γνώμη της Κ.Ε.Ε. που παρέχεται εντός αποκλειστικής προθεσμίας εξήντα (60) ημερών μετά την αποστολή σχετικού ερωτήματος από τον Υπουργό. Μετά την παρέλευση αυτής της προθεσμίας, η πρόταση του Υπουργού εκδίδεται χωρίς γνώμη της Κ.Ε.Ε.
2. Η χωρική ενότητα δραστηριότητας κάθε Επιμελητηρίου δεν μπορεί να είναι μικρότερη της περιφερειακής ενότητας, όπως αυτή ορίζεται στο ν. 3852/2010 (Α’ 87).
3. Δύο ή περισσότερα όμορα Επιμελητήρια ή αμιγή Επιμελητήρια της ίδιας Περιφερειακής Ενότητας μπορούν να συγχωνεύονται, με χωροταξικά κριτήρια εντός της ίδιας περιφέρειας, με απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης, μετά από γνώμη της Κ.Ε.Ε. που παρέχεται εντός αποκλειστικής προθεσμίας εξήντα (60) ημερών μετά την αποστολή σχετικού ερωτήματος από τον Υπουργό. Μετά την παρέλευση αυτής της προθεσμίας, η απόφαση του Υπουργού εκδίδεται χωρίς γνώμη της Κ.Ε.Ε.
3. Ο Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης εκδίδει την ανωτέρω απόφαση ιδίως σε περιπτώσεις που τα μέλη Επιμελητηρίου είναι λιγότερα από 5.000 και από τις οικονομικές καταστάσεις Επιμελητηρίου, προκύπτει αδυναμία του να συνεχίσει τη λειτουργία του σύμφωνα με τα οριζόμενα στον παρόντα νόμο. Η διαπιστούμενη μείωση των μελών πρέπει να προκύπτει από τα απολογιστικά στοιχεία της προηγούμενης οικονομικής χρήσης, όπως υποβλήθηκαν από το εν λόγω Επιμελητήριο.
4. Οι αποφάσεις συγχώνευσης που εκδίδει ο Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης ρυθμίζουν όλες τις λεπτομέρειες και, ιδίως:
(α) τα θέματα που συνδέονται με τα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων των εμπράγματων δικαιωμάτων, και τις υποχρεώσεις των συγχωνευόμενων Επιμελητηρίων,
(β) τα θέματα που αφορούν σε εκκρεμείς δικές,
(γ)την υπηρεσιακή κατάσταση του προσωπικού και
(δ)την κατάρτιση των οικονομικών καταστάσεων.
5. Οι ανωτέρω αποφάσεις μπορούν να προβλέπουν την ίδρυση και λειτουργία παραρτημάτων του Επιμελητηρίου το οποίο θα προκύψει από συγχώνευση και σε άλλους δήμους, εκτός της έδρας του, της περιφερειακής ενότητας ή των περιφερειακών ενοτήτων όπου λειτουργεί.
Στην παρ. 1 να προστεθεί»Τα Επιμελητήρια που λειτουργούν κατά την έναρξη της ισχύος του παρόντος νόμου εξακολουθούν να λειτουργούν νομίμως».
Να λαμβάνεται υπόψη και η γνώμη των Διοικητικών Συμβουλίων των προς συγχώνευση Επιμελητηρίων (παρ. 3)
Στο τέλος να προστεθεί οτι μπορούν να ιδρύουν γραφεία σε άλλες πόλεις της οικείας Περιφερειακής Ενότητας με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου.
Εκτιμούμε ότι η προβλεπόμενη από το σχέδιο νόμου δυνατότητα συγχώνευσης Επιμελητηρίων της χώρας θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στα Επιμελητήρια των Νομών εκτός της έδρας της Περιφέρειας. Αυτό άλλωστε έχει δείξει η μέχρι σήμερα εμπειρία μας σαν Νομός Δωδεκανήσου από την λειτουργία κεντρικών υπηρεσιών μόνο στην έδρα της Περιφέρειας μας.
Αναφορικά με την ίδρυση των Επιμελητηρίων, θα ήθελα να επισημάνω ότι υπάρχει έλλειψη (δεν έχει δημιουργηθεί) στον τομέα της Πληροφορικής. Ένα Επιμελητήριο Πληροφορικής είναι αναγκαίο, ιδιαίτερα στην εποχή μας : Οι κυβερνοεπιθέσεις πληθαίνουν, και οι εγκαταστάσεις λογισμικού ελλοχεύουν κινδύνους τους οποίους ένα επιμελητήριο δύναται να καταργήσει/επιμεληθεί. Επίσης υπάρχουν πολλοί φορείς πληροφορικής, ΕΠΕ, ΣΕΠΕ, Hepis, κ.α., ενώ υπάρχει αντικειμενικός φορέας που μπορεί κάποιος να απευθυνθεί για θέματα Πληροφορικής. Επισημαίνω ότι οι Πληροφορικοί δεν έχουν δυνατότητα εγγραφής στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, ενώ οι Μηχανικοί πληροφοριακών Συστημάτων δύνανται.
Δευτερευόντως, θα ήθελα να επισημάνω ότι για την παρούσα διαβούλευση δεν διατέθηκε αρκετός χρόνος (διαθέσιμη μόνο 3 ημέρες), ώστε να διαδοθεί σωστά και να μπορούν να σχολιάσουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι.
Σάς ευχαριστώ
Η παρ. 2 του άρθρου 3 ορίζει «Η χωρική ενότητα δραστηριότητας κάθε Επιμελητηρίου δεν μπορεί να είναι μικρότερη της περιφερειακής ενότητας» να αποσαφηνιστεί και το μεγαλύτερο δυνατό εύρος (π.χ. περιφέρεια, επικράτεια)
Τα επιμελητήρια είναι ουσιαστικά σωματεία αφού έχουν μέλη μόνο εμπόρους και βιομηχάνους και όχι ολόκληρη την Ελλάδα, ζουν δε από τις συνδρομές των μελών τους, προς τα οποία και απευθύνονται και οι υπηρεσίες τους. Κατά συνέπεια, με βάση το Σύνταγμα, σε όποια πόλη της χώρας συγκεντρωθεί ένας ορισμένος αριθμός εμπόρων ή βιομηχάνων κλπ., εκεί θα μπορεί να ιδρυθεί τοπικό επιμελητήριο. Η ίδρυση λοιπόν και (κατ επέκταση) και η κατάργηση ή η συγχώνευση επιμελητηρίων πρέπει να είναι φροντίδα και αρμοδιότητα των ιδίων των επιμελητηρίων με την εποπτική μόνο παρέμβαση του Υπουργείου. Επειδή δε υπάρχει και το τριτοβάθμιο όργανο των επιμελητηρίων, η Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων, με απόφασή της που θα εγκρίνεται υποχρεωτικά από τον Υπουργό (για να βγάλει την κανονιστική πράξη), θα μπορεί να γίνεται ίδρυση, κατάργηση ή συγχώνευση επιμελητηρίων. Η διαδικασία αυτή εντάσσεται στα πλαίσια της διοικητικής αυτοτέλειας των επιμελητηρίων.
Αποτελεί βασική ανάγκη η γνώση της συγχώνευσης ή μη συγκεκριμένων Επιμελητηρίων. Για παράδειγμα όταν λέτε όμορα ή αμιγή Επιμελητήρια εννοείται την κατάργηση των Επιμελητηρίων όπως Ξάνθης, Δράμας και Καβάλας και τη δημιουργία ενός Επιμελητηρίου ;;
Τι γίνεται ας πούμε στην περίπτωση των 2 Επιμελητηρίων στο νομό Ροδόπης ;;
Συγχώνευση ; Περιφερειακή δομή ;