1. Επί εκδίκασης αγωγής αποζημίωσης βάσει του παρόντος νόμου, η διαπίστωση παράβασης των άρθρων 1 ή 2 του ν. 3959/2011 ή/και των άρθρων 101 ή 102 ΣΛΕΕ με απόφαση ελληνικής αρχής ανταγωνισμού κατά την έννοια του άρθρου 2 αριθμ. [3], η οποία έχει καταστεί απρόσβλητη, καθώς και η διαπίστωση παράβασης των άρθρων 101 ή 102 ΣΛΕΕ με απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μη υποκείμενη πλέον σε προσφυγή, δεσμεύει το δικάζον δικαστήριο. Το ίδιο ισχύει για τις αντίστοιχες διαπιστώσεις αμετάκλητης απόφασης ελληνικού ή ενωσιακού δικαστηρίου που εκδόθηκε επί προσφυγής κατά αποφάσεων του προηγούμενου εδαφίου.
2. Απόφαση κατά την έννοια της παραγράφου 1 που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος και προσκομίζεται στο δικάζον την αγωγή αποζημίωσης ημεδαπό δικαστήριο αποτελεί εκ πρώτης όψεως απόδειξη του γεγονότος της παράβασης των άρθρων 101 ή 102 ΣΛΕΕ ή και των παράλληλα προς αυτά εφαρμοζόμενων διατάξεων του δικαίου του εν λόγω κράτους μέλους, οι οποίες επιδιώκουν κατά κύριο λόγο τον ίδιο στόχο με τα άρθρα 101 και 102 ΣΛΕΕ και εκτιμάται παράλληλα με τυχόν άλλο αποδεικτικό υλικό που προσκομίζουν οι διάδικοι.
3. Το παρόν άρθρο δεν θίγει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του δικάζοντος την αγωγή αποζημίωσης δικαστηρίου που προβλέπονται από το άρθρο 267 ΣΛΕΕ.