Α.
Στο σύνολό τους οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης στην Ευρώπη αλλά και διεθνώς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, εκτός του ότι είναι αυστηρά μη κερδοσκοπικοί, διοικούνται, εποπτεύονται και ελέγχονται από τους ίδιους τους δημιουργούς και ερμηνευτές.
Με τη συλλογική διαχείριση σε μη κερδοσκοπική και συνεταιριστική βάση έχει αποδειχθεί διεθνώς ότι δημιουργοί και ερμηνευτές μπορούν να διαπραγματευτούν ως ισότιμα μέρη με τους χρήστες τις εκμεταλλεύσεις των έργων και καλλιτεχνικών εισφορών τους και τον καθορισμό των αμοιβών τους. Εξασφαλίζουν αυτονομία και ισορροπία μεταξύ των δικαιωμάτων των δικών τους και αυτών που προβαίνουν στην εκμετάλλευση των έργων τους και αποκτούν τον έλεγχο και τη γνώση της διαχείρισης των δικαιωμάτων τους.
Β.
Όσον αφορά στις νομοθετικές ρυθμίσεις για τη διευκόλυνση των συμπράξεων μεταξύ των ΟΣΔ, τούτο έγινε στην περίπτωση των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης συγγενικών δικαιωμάτων του ήχου GRAMMO, AΠΟΛΛΩΝ, ΕΡΑΤΩ. Η προσθήκη στο άρθρο 49 ν.2121/93 με το ν. 3905/10 χωρίς να υποχρεώνει, έδωσε τη δυνατότητα στους παραπάνω οργανισμούς να συστήσουν τον ενιαίο οργανισμό GEA για την αποτελεσματικότερη διαχείριση των δικαιωμάτων τους αλλά και τη διευκόλυνση των χρηστών (όπως έκδοση ενός κοινού τιμολογίου).
Οι συμπράξεις αυτές δεν μπορούν ποτέ να καθίστανται υποχρεωτικές από τη νομοθεσία γιατί τότε απαλλοτριώνονται όχι μόνο εξουσίες πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων, που είναι νομικά κατοχυρωμένες σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο αλλά και κατοχυρωμένα δικαιώματα από το Σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις όπως η οικονομική ελευθερία, η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, ο σεβασμός στην αξία του ανθρώπου κλπ.
Έλλη Γ. Ρούσσου, Δικηγόρος
Α. Στο σύνολό τους οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης στην Ευρώπη αλλά και διεθνώς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, εκτός του ότι είναι αυστηρά μη κερδοσκοπικοί, διοικούνται, εποπτεύονται και ελέγχονται από τους ίδιους τους δημιουργούς και ερμηνευτές. Με τη συλλογική διαχείριση σε μη κερδοσκοπική και συνεταιριστική βάση έχει αποδειχθεί διεθνώς ότι δημιουργοί και ερμηνευτές μπορούν να διαπραγματευτούν ως ισότιμα μέρη με τους χρήστες τις εκμεταλλεύσεις των έργων και καλλιτεχνικών εισφορών τους και τον καθορισμό των αμοιβών τους. Εξασφαλίζουν αυτονομία και ισορροπία μεταξύ των δικαιωμάτων των δικών τους και αυτών που προβαίνουν στην εκμετάλλευση των έργων τους και αποκτούν τον έλεγχο και τη γνώση της διαχείρισης των δικαιωμάτων τους. Β. Όσον αφορά στις νομοθετικές ρυθμίσεις για τη διευκόλυνση των συμπράξεων μεταξύ των ΟΣΔ, τούτο έγινε στην περίπτωση των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης συγγενικών δικαιωμάτων του ήχου GRAMMO, AΠΟΛΛΩΝ, ΕΡΑΤΩ. Η προσθήκη στο άρθρο 49 ν.2121/93 με το ν. 3905/10 χωρίς να υποχρεώνει, έδωσε τη δυνατότητα στους παραπάνω οργανισμούς να συστήσουν τον ενιαίο οργανισμό GEA για την αποτελεσματικότερη διαχείριση των δικαιωμάτων τους αλλά και τη διευκόλυνση των χρηστών (όπως έκδοση ενός κοινού τιμολογίου). Οι συμπράξεις αυτές δεν μπορούν ποτέ να καθίστανται υποχρεωτικές από τη νομοθεσία γιατί τότε απαλλοτριώνονται όχι μόνο εξουσίες πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων, που είναι νομικά κατοχυρωμένες σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο αλλά και κατοχυρωμένα δικαιώματα από το Σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις όπως η οικονομική ελευθερία, η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, ο σεβασμός στην αξία του ανθρώπου κλπ. Έλλη Γ. Ρούσσου, Δικηγόρος