Ως προς το ζήτημα της αποτελεσματικής προστασίας των συμφερόντων των δικαιούχων της πνευματικής ιδιοκτησίας στο πλαίσιο της λήψης των αποφάσεων, που λαμβάνονται στους κόλπους των ΟΣΔ αναφορικά με τον τρόπο διαχείρισης και διανομής των δικαιωμάτων, αρκεί εδώ η υπόμνηση, ότι ο οργανισμός μας αποτελείται, διοικείται και ελέγχεται αποκλειστικά από τα ίδια τα μέλη του και επομένως δεν τον αφορούν τα σκέλη της διαβούλευσης, που αφορούν στα ζητήματα αυτά. Δεν θα πρέπει πάντως να παραβλέπεται, ότι ενδεχόμενη νομοθετική πρόβλεψη απλώς κάποιων δικαιωμάτων συμμετοχής των δημιουργών στη λήψη των παραπάνω αποφάσεων των ΟΣΔ, χωρίς καμία διάκριση ως προς τη νομική μορφή έκαστου εξ αυτών, δεν θα επαρκέσει για την αποτελεσματική προστασία των εξεταζόμενων εδώ συμφερόντων των δικαιούχων, αφού όταν ο ΟΣΔ δεν είναι αυτοδιαχειριζόμενος (άρθρο 54 §8 Ν 2121/1993), η λήψη των αποφάσεων δεν θα ελέγχεται τελικά από τους ίδιους τους δικαιούχους, αλλά από κάποιους τρίτους, των οποίων τα συμφέροντα στην καλύτερη περίπτωση δεν ταυτίζονται με εκείνα των δημιουργών (όπως είναι π.χ. οι μέτοχοι ενός έχοντος τη μορφή ανώνυμης εταιρίας ΟΣΔ). Είναι προφανές ότι το κεντρικό ζήτημα εδώ δεν είναι ποια δικαιώματα συμμετοχής στη λήψη των παραπάνω αποφάσεων ενός ΟΣΔ θα απονεμηθούν στους δημιουργούς, αλλά το εάν ο πραγματικός έλεγχος του ΟΣΔ βρίσκεται πράγματι στα χέρια των δημιουργών. Η αποτελεσματική προστασία των δημιουργών περνάει επομένως – κατά το πρότυπο πολλών ευρωπαϊκών νομοθεσιών - υποχρεωτικά μέσα από τη ρητή πρόβλεψη στο νόμο 2121/1993, ότι η ανάθεση της συλλογικής διαχείρισης και προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων θα γίνεται υποχρεωτικά σε ΟΣΔ, που αποτελούνται, διοικούνται και ελέγχονται αποκλειστικά από τους ίδιους τους συμμετέχοντες στον διαχειριστικό φορέα δημιουργούς. Με δεδομένη άλλωστε την ύπαρξη πλήρους διαφάνειας, η οποία διέπει υποχρεωτικά τις σχέσεις των αυτοδιαχειριζόμενων ΟΣΔ με τα μέλη τους, είναι πρόδηλο ότι ενδεχόμενη νομοθετική πρόβλεψη (όπως αυτή που ουσιαστικά περιγράφεται στο κείμενο της διαβούλευσης) περί υποχρέωσης των παραπάνω ΟΣΔ να παρέχουν την αναγκαία για τους δημιουργούς πληροφόρηση, που συνδέεται με τη συλλογική διαχείριση των δικαιωμάτων τους και θα μπορούσε να παρέχεται από τον διαχειριστικό φορέα μέσω του ΟΠΙ, θα είχε σαφέστατα επικουρικό και μόνο χαρακτήρα. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν σε ότι αφορά τους επικαλούμενους στο κείμενο της διαβούλευσης μηχανισμούς επίλυσης διαφορών ΟΣΔ – δικαιούχων, οι οποίοι είναι κατά την άποψή μας εντελώς περιττοί στις περιπτώσεις των αυτοδιαχειριζόμενων ΟΣΔ.
Ως προς το ζήτημα της αποτελεσματικής προστασίας των συμφερόντων των δικαιούχων της πνευματικής ιδιοκτησίας στο πλαίσιο της λήψης των αποφάσεων, που λαμβάνονται στους κόλπους των ΟΣΔ αναφορικά με τον τρόπο διαχείρισης και διανομής των δικαιωμάτων, αρκεί εδώ η υπόμνηση, ότι ο οργανισμός μας αποτελείται, διοικείται και ελέγχεται αποκλειστικά από τα ίδια τα μέλη του και επομένως δεν τον αφορούν τα σκέλη της διαβούλευσης, που αφορούν στα ζητήματα αυτά. Δεν θα πρέπει πάντως να παραβλέπεται, ότι ενδεχόμενη νομοθετική πρόβλεψη απλώς κάποιων δικαιωμάτων συμμετοχής των δημιουργών στη λήψη των παραπάνω αποφάσεων των ΟΣΔ, χωρίς καμία διάκριση ως προς τη νομική μορφή έκαστου εξ αυτών, δεν θα επαρκέσει για την αποτελεσματική προστασία των εξεταζόμενων εδώ συμφερόντων των δικαιούχων, αφού όταν ο ΟΣΔ δεν είναι αυτοδιαχειριζόμενος (άρθρο 54 §8 Ν 2121/1993), η λήψη των αποφάσεων δεν θα ελέγχεται τελικά από τους ίδιους τους δικαιούχους, αλλά από κάποιους τρίτους, των οποίων τα συμφέροντα στην καλύτερη περίπτωση δεν ταυτίζονται με εκείνα των δημιουργών (όπως είναι π.χ. οι μέτοχοι ενός έχοντος τη μορφή ανώνυμης εταιρίας ΟΣΔ). Είναι προφανές ότι το κεντρικό ζήτημα εδώ δεν είναι ποια δικαιώματα συμμετοχής στη λήψη των παραπάνω αποφάσεων ενός ΟΣΔ θα απονεμηθούν στους δημιουργούς, αλλά το εάν ο πραγματικός έλεγχος του ΟΣΔ βρίσκεται πράγματι στα χέρια των δημιουργών. Η αποτελεσματική προστασία των δημιουργών περνάει επομένως – κατά το πρότυπο πολλών ευρωπαϊκών νομοθεσιών - υποχρεωτικά μέσα από τη ρητή πρόβλεψη στο νόμο 2121/1993, ότι η ανάθεση της συλλογικής διαχείρισης και προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων θα γίνεται υποχρεωτικά σε ΟΣΔ, που αποτελούνται, διοικούνται και ελέγχονται αποκλειστικά από τους ίδιους τους συμμετέχοντες στον διαχειριστικό φορέα δημιουργούς. Με δεδομένη άλλωστε την ύπαρξη πλήρους διαφάνειας, η οποία διέπει υποχρεωτικά τις σχέσεις των αυτοδιαχειριζόμενων ΟΣΔ με τα μέλη τους, είναι πρόδηλο ότι ενδεχόμενη νομοθετική πρόβλεψη (όπως αυτή που ουσιαστικά περιγράφεται στο κείμενο της διαβούλευσης) περί υποχρέωσης των παραπάνω ΟΣΔ να παρέχουν την αναγκαία για τους δημιουργούς πληροφόρηση, που συνδέεται με τη συλλογική διαχείριση των δικαιωμάτων τους και θα μπορούσε να παρέχεται από τον διαχειριστικό φορέα μέσω του ΟΠΙ, θα είχε σαφέστατα επικουρικό και μόνο χαρακτήρα. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν σε ότι αφορά τους επικαλούμενους στο κείμενο της διαβούλευσης μηχανισμούς επίλυσης διαφορών ΟΣΔ – δικαιούχων, οι οποίοι είναι κατά την άποψή μας εντελώς περιττοί στις περιπτώσεις των αυτοδιαχειριζόμενων ΟΣΔ.