Με μεγάλη μου έκπληξη αλλά και προβληματισμό, διάβασα το νέο νομοσχέδιο για τον Κινηματογράφο, το οποίο εκφράζει, ότι χειρότερο μπορούσε να παρουσιαστεί σε μια δύσκολη και ύποπτη για τη χώρα περίοδο και απορώ πως ο Υπουργός δέχθηκε να το παρουσιάσει σαν δημιούργημά του.
Θα πρέπει να ισχύουν δύο περιπτώσεις. Η πρώτη είναι ότι υπάρχουν σαφείς εντολές από την Ε.Ε. για την διάλυση των Δημοσίων υπηρεσιών. Η δε δεύτερη ότι ο σύγχρονος Πολιτισμός διοικείται από ένα αόρατο σύστημα εξουσίας, στο οποίο υποτάσσεται η εκάστοτε πολιτική ηγεσία.
Έχω βγάλει τα δύο παραπάνω συμπεράσματα, γιατί την τελευταία εικοσαετία ασχολούμαι εντατικά με την δραστηριότητα και το νομοθετικό έργο του ΥΠΠΟ .
Το προς διαβούλευση προτεινόμενο νομοσχέδιο, παρέχει από την αρχή το τυρί και υποκρύπτει τη φάκα και χρησιμοποιώ αυτές τις εκφράσεις για να προφυλάξω τον Υπουργό, από τη παγίδα που στο παρελθόν έπεσαν οι προκάτοχοί του, αλλά και την κινηματογραφική κοινότητα, από τις συνέπειες που υπέστησαν οι άνθρωποι των Γραμμάτων, του Θεάτρου και του Χορού.
Τα παραπάνω τεκμηριώνω από τα αποτελέσματα δύο άλλων πανομοιότυπων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου του ΕΚΕΒΙ και του ΕΚΕΘΕΧ που έχουν ναυαγήσει και μέχρι σήμερα μόνο προβλήματα έχουν δημιουργήσει και κανένα αξιόλογο έργο.
Στο νομοσχέδιο αυτό, για τον Υπουργό, δίνεται η δυνατότητα να διορίζει μερικούς ημετέρους και στους κινηματογραφιστές παρέχει, φρούδες ελπίδες για την ανάπτυξη του Κινηματογράφου.
Μελετώντας το νομοσχέδιο έχω να κάνω τις παρακάτω παρατηρήσεις :
Όπως φαίνεται τα λάθη του παρελθόντος η παρούσα ηγεσία δεν κατόρθωσε να τα αξιοποιήσει, με αποτέλεσμα να οδηγεί ένα ακόμη τομέα του Σύγχρονου Πολιτισμού στην αδιαφάνεια, την κακοδιαχείριση, την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, την διαπλοκή, το βόλεμα των ημετέρων.
Η επιλογή και μόνο του νομικού καθεστότως που διέπει το Ε.Κ.Κ αλλά και το ΦΕΣΤΙΒΑΛ οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο στήσιμο δύο νέων «παραμάγαζων» που απαλλάσσονται από τον αυστηρό έλεγχο του Δημοσίου και αφήνονται στις ορέξεις των παρεών που θα επιλεγούν να τα διοικήσουν.
Το παραμύθι που σερβιζόνταν στους προηγούμενους Υπουργούς, ότι με αυτό το νομικό καθεστός θα απαλλάσσονταν οι Υπουργοί από τα παράπονα και τις επιπτώσεις της κατανομής των επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων, αποδίδοντας τις ευθύνες στους Προέδρους των νομικών προσώπων, φαίνεται ότι έγινε πιστευτό και από την παρούσα ηγεσία, η οποία αποδέχθηκε ένα σχέδιο νόμου που ιδρύει δύο νέα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου πανομοιότυπα του ΕΚΕΘΕΧ και μάλιστα απαλλαγμένα από τη συμμετοχή εκπροσώπων, της αρμόδιας διεύθυνσης του ΥΠΠΟ και των θεσμικών φορέων στα διοικητικά τους συμβούλια, που όπως αποδείχθηκε στην διάρκεια της λειτουργίας του ΕΚΕΘΕΧ ήταν οι μοναδικοί θεματοφύλακες της διαφάνειας και της νομιμότητας.
Το νέο Ε.Κ.Κ. σύμφωνα με τις διατάξεις του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου επωμίζεται όλες τις διοικητικές και οικονομικές αμαρτίες του παρελθόντος και αν λάβουμε υπόψη, τη διοικητική του δομή που αυξάνει τα λειτουργικά του έξοδα, αλλά και την σημερινή οικονομική κρίση που μειώνει τα έσοδα, σε λίγο χρονικό διάστημα θα υφίσταται μόνο για να πληρώνει τους υπαλλήλους και τους «Μανδαρίνους».
Η βιασύνη για την κατάθεση του νομοσχεδίου οδηγεί σε ένα νόμο πλαίσιο που χωρίς κανόνες διαφάνειας, ισονομίας και ισοπολιτείας, διαμορφώνει δύο νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που διαχειρίζονται και διανέμουν κρατικό χρήμα, χωρίς όρους και προυποθέσεις και αφήνονται στον πατριωτισμό των ημετέρων, να συντάξουν τους εσωτερικούς κανονισμούς λειτουργίας.
Και από τα δύο νομικά πρόσωπα, εσκεμμένα έχουν αφαιρεθεί οι Γενικές Συνελεύσεις που μέχρι πρότινος υπήρχαν και κατά κάποιον τρόπο δινόταν η δυνατότητα να αναδειχθεί η κακοδιαχείριση, η διαπλοκή και η αδιαφάνεια.
Σε μια εποχή που όλα ανατρέπονται και ο πολιτικός και η πολιτική, στην συνείδηση του Ελληνικού λαού, έχουν την ευθύνη, για όλα αυτά που έγιναν μέχρι σήμερα, πρέπει ο Υπουργός να αποσύρει το νομοσχέδιο που θυμίζει το ύποπτο παρελθόν, για να αποδείξει, ότι οι σκοποί του, δεν είναι το βόλεμα των ημετέρων και η εκπλήρωση των πόθων κάποιων ομάδων που ελέγχουν το σύγχρονο Πολιτισμό, ενισχυμένες από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ.
Με γνώμονα την πραγματική ανάπτυξη του Ελληνικού Κινηματογράφου, ένα νέο νομοσχέδιο στο οποίο θα συνθεθούν οι απόψεις της παρούσας διαβούλευσης και όλων των φορέων της κινηματογραφικής κοινότητας, θα αποτελέσει την μοναδική λύση στο χρόνιο πρόβλημα και θα διασφαλίζει τα κάτωθι:
1. Ορθολογιστική διαχείριση του Δημοσίου χρήματος.
2. Πολυδιάστατο Διοικητικό και οικονομικό έλεγχο.
3. Προκαθορισμένη Κινηματογραφική Πολιτική και Στρατηγική για την επόμενη δεκαετία.
4. Ενσωματωμένους κανονισμούς, με όρους, για τις επιχορηγήσεις, χρηματοδοτήσεις και κατανομές κονδυλιών.
5. Όρους και προϋποθέσεις, Δημοσίου, για τις συναλλαγές προς τρίτους.
6. Να διασφαλίζει την ισονομία, ισοπολιτεία και τις ίσες ευκαιρίες για όλους.
7. Να παρέχει και να εξασφαλίζει αναπτυξιακά κίνητρα.
8. Να εκφράζει την Πολιτιστική μας Κληρονομιά.
9. Να αποκλείει την συναλλαγή και τις παρέες.
Αυτές τις σκέψεις και τις προτάσεις εκφράζω με τη αισιοδοξία να βρουν την ανάλογη ανταπόκριση από τους έχοντας την ευθύνη.
Ευχαριστώ,
Βασίλειος Κανάκης.
Με μεγάλη μου έκπληξη αλλά και προβληματισμό, διάβασα το νέο νομοσχέδιο για τον Κινηματογράφο, το οποίο εκφράζει, ότι χειρότερο μπορούσε να παρουσιαστεί σε μια δύσκολη και ύποπτη για τη χώρα περίοδο και απορώ πως ο Υπουργός δέχθηκε να το παρουσιάσει σαν δημιούργημά του. Θα πρέπει να ισχύουν δύο περιπτώσεις. Η πρώτη είναι ότι υπάρχουν σαφείς εντολές από την Ε.Ε. για την διάλυση των Δημοσίων υπηρεσιών. Η δε δεύτερη ότι ο σύγχρονος Πολιτισμός διοικείται από ένα αόρατο σύστημα εξουσίας, στο οποίο υποτάσσεται η εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Έχω βγάλει τα δύο παραπάνω συμπεράσματα, γιατί την τελευταία εικοσαετία ασχολούμαι εντατικά με την δραστηριότητα και το νομοθετικό έργο του ΥΠΠΟ . Το προς διαβούλευση προτεινόμενο νομοσχέδιο, παρέχει από την αρχή το τυρί και υποκρύπτει τη φάκα και χρησιμοποιώ αυτές τις εκφράσεις για να προφυλάξω τον Υπουργό, από τη παγίδα που στο παρελθόν έπεσαν οι προκάτοχοί του, αλλά και την κινηματογραφική κοινότητα, από τις συνέπειες που υπέστησαν οι άνθρωποι των Γραμμάτων, του Θεάτρου και του Χορού. Τα παραπάνω τεκμηριώνω από τα αποτελέσματα δύο άλλων πανομοιότυπων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου του ΕΚΕΒΙ και του ΕΚΕΘΕΧ που έχουν ναυαγήσει και μέχρι σήμερα μόνο προβλήματα έχουν δημιουργήσει και κανένα αξιόλογο έργο. Στο νομοσχέδιο αυτό, για τον Υπουργό, δίνεται η δυνατότητα να διορίζει μερικούς ημετέρους και στους κινηματογραφιστές παρέχει, φρούδες ελπίδες για την ανάπτυξη του Κινηματογράφου. Μελετώντας το νομοσχέδιο έχω να κάνω τις παρακάτω παρατηρήσεις : Όπως φαίνεται τα λάθη του παρελθόντος η παρούσα ηγεσία δεν κατόρθωσε να τα αξιοποιήσει, με αποτέλεσμα να οδηγεί ένα ακόμη τομέα του Σύγχρονου Πολιτισμού στην αδιαφάνεια, την κακοδιαχείριση, την κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, την διαπλοκή, το βόλεμα των ημετέρων. Η επιλογή και μόνο του νομικού καθεστότως που διέπει το Ε.Κ.Κ αλλά και το ΦΕΣΤΙΒΑΛ οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο στήσιμο δύο νέων «παραμάγαζων» που απαλλάσσονται από τον αυστηρό έλεγχο του Δημοσίου και αφήνονται στις ορέξεις των παρεών που θα επιλεγούν να τα διοικήσουν. Το παραμύθι που σερβιζόνταν στους προηγούμενους Υπουργούς, ότι με αυτό το νομικό καθεστός θα απαλλάσσονταν οι Υπουργοί από τα παράπονα και τις επιπτώσεις της κατανομής των επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων, αποδίδοντας τις ευθύνες στους Προέδρους των νομικών προσώπων, φαίνεται ότι έγινε πιστευτό και από την παρούσα ηγεσία, η οποία αποδέχθηκε ένα σχέδιο νόμου που ιδρύει δύο νέα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου πανομοιότυπα του ΕΚΕΘΕΧ και μάλιστα απαλλαγμένα από τη συμμετοχή εκπροσώπων, της αρμόδιας διεύθυνσης του ΥΠΠΟ και των θεσμικών φορέων στα διοικητικά τους συμβούλια, που όπως αποδείχθηκε στην διάρκεια της λειτουργίας του ΕΚΕΘΕΧ ήταν οι μοναδικοί θεματοφύλακες της διαφάνειας και της νομιμότητας. Το νέο Ε.Κ.Κ. σύμφωνα με τις διατάξεις του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου επωμίζεται όλες τις διοικητικές και οικονομικές αμαρτίες του παρελθόντος και αν λάβουμε υπόψη, τη διοικητική του δομή που αυξάνει τα λειτουργικά του έξοδα, αλλά και την σημερινή οικονομική κρίση που μειώνει τα έσοδα, σε λίγο χρονικό διάστημα θα υφίσταται μόνο για να πληρώνει τους υπαλλήλους και τους «Μανδαρίνους». Η βιασύνη για την κατάθεση του νομοσχεδίου οδηγεί σε ένα νόμο πλαίσιο που χωρίς κανόνες διαφάνειας, ισονομίας και ισοπολιτείας, διαμορφώνει δύο νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που διαχειρίζονται και διανέμουν κρατικό χρήμα, χωρίς όρους και προυποθέσεις και αφήνονται στον πατριωτισμό των ημετέρων, να συντάξουν τους εσωτερικούς κανονισμούς λειτουργίας. Και από τα δύο νομικά πρόσωπα, εσκεμμένα έχουν αφαιρεθεί οι Γενικές Συνελεύσεις που μέχρι πρότινος υπήρχαν και κατά κάποιον τρόπο δινόταν η δυνατότητα να αναδειχθεί η κακοδιαχείριση, η διαπλοκή και η αδιαφάνεια. Σε μια εποχή που όλα ανατρέπονται και ο πολιτικός και η πολιτική, στην συνείδηση του Ελληνικού λαού, έχουν την ευθύνη, για όλα αυτά που έγιναν μέχρι σήμερα, πρέπει ο Υπουργός να αποσύρει το νομοσχέδιο που θυμίζει το ύποπτο παρελθόν, για να αποδείξει, ότι οι σκοποί του, δεν είναι το βόλεμα των ημετέρων και η εκπλήρωση των πόθων κάποιων ομάδων που ελέγχουν το σύγχρονο Πολιτισμό, ενισχυμένες από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ. Με γνώμονα την πραγματική ανάπτυξη του Ελληνικού Κινηματογράφου, ένα νέο νομοσχέδιο στο οποίο θα συνθεθούν οι απόψεις της παρούσας διαβούλευσης και όλων των φορέων της κινηματογραφικής κοινότητας, θα αποτελέσει την μοναδική λύση στο χρόνιο πρόβλημα και θα διασφαλίζει τα κάτωθι: 1. Ορθολογιστική διαχείριση του Δημοσίου χρήματος. 2. Πολυδιάστατο Διοικητικό και οικονομικό έλεγχο. 3. Προκαθορισμένη Κινηματογραφική Πολιτική και Στρατηγική για την επόμενη δεκαετία. 4. Ενσωματωμένους κανονισμούς, με όρους, για τις επιχορηγήσεις, χρηματοδοτήσεις και κατανομές κονδυλιών. 5. Όρους και προϋποθέσεις, Δημοσίου, για τις συναλλαγές προς τρίτους. 6. Να διασφαλίζει την ισονομία, ισοπολιτεία και τις ίσες ευκαιρίες για όλους. 7. Να παρέχει και να εξασφαλίζει αναπτυξιακά κίνητρα. 8. Να εκφράζει την Πολιτιστική μας Κληρονομιά. 9. Να αποκλείει την συναλλαγή και τις παρέες. Αυτές τις σκέψεις και τις προτάσεις εκφράζω με τη αισιοδοξία να βρουν την ανάλογη ανταπόκριση από τους έχοντας την ευθύνη. Ευχαριστώ, Βασίλειος Κανάκης.